Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-02-09 12:07

Geplaatst: 06-02-09 12:07

Bij de psych ging het goed gister, ik boek vooruitgang. Kan nu mijzelf in 'kleine' situaties al over de drempel van mn angsten helpen om iets tóch te doen, door middel van echt positief denken. (Waarom ben ik bang? Wat kan er gebeuren? En wat dan?)

Heb wel echt te vaak nog last van vermijdingsgedrag. Hoevaak hij dat woord wel niet genoemd heeft met situaties die voor mij al heel normaal lijken.. Hebben nu een afspraak gemaakt dat ik van de week 2 grote momenten aan ga met mezelf: Ik ga naar een verjaardag met veel vreemde mensen (eng!) en ik ga zondag naar de Sound of Music-musical en dan ben ik degene die in de pauze in de rij gaat staan om drinken te halen.. (engengeng!) Tis de bedoeling dat ik mn angsten de kans geef om door te breken, maar ook om te ervaren dat het weer afneemt.. Ben benieuwd, in mijn beleving kunnen ze me zondag weer van de vloer schrapen of uit een wchokje plukken omdat ik weer eens gevlucht ben.. :')

**Geplaatst**: 06-02-09 12:12

Geplaatst: 06-02-09 12:12

Hoi,..
Ik zie dat jullie al een tijdje deze topic heben , heb hem nu pas gevonden...

Mag ik me melden?

Grts

**Geplaatst**: 06-02-09 12:15

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-02-09 12:15

Ik meld me ook, maar het kan zijn dat ik dat al eerder had gedaan
Sorry in dat geval

**Geplaatst**: 06-02-09 12:17

Geplaatst: 06-02-09 12:17

ook zo vergeetachtig??

Hier nog een, raar om midden in het topic te vallen waar iedereen zijn verhaal al doet..

**Geplaatst**: 06-02-09 12:40

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-02-09 12:40

Nee, maakt niet uit. Het is niet alleen fijn dat je hier je verhaal kwijt kunt, maar al helemaal dat je (h)erkenning vindt.
Niks mis mee hoor

**Geplaatst**: 06-02-09 12:57

Geplaatst: 06-02-09 12:57

Oh gelukkig,

nou ik zal me dan ook ff voorstellen...

26 jaar, Burn out gehad 1,5 jaar geleden, dacht het wel end over was , maar heb nu week of 4 het gevoel alsof ik er weer middenin zit!
voelt alsof alle moeite voor niks was!
Blij dat ik de topic gevonden heb.

Paniekstoornis? bekend verhaal.

**Geplaatst**: 06-02-09 13:06

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-02-09 13:06

Haha, kijk daar heb je de herkenning al

**Geplaatst**: 06-02-09 13:14

Geplaatst: 06-02-09 13:14

Heb net ff stukjes zitten lezen van je... ja been there done that!!!

Waar haal je je rust momenten vandaan?
Niet slapen, maar echt rust in je lijf en hoofd...?

**Geplaatst**: 06-02-09 14:22

Geplaatst: 06-02-09 14:22

samantha21 schreef:
Hoe herkenbaar allemaal..

In dat geval zal dit ook herkenbaar zijn (sorry, helaas wel in het Engels):
http://www.alanrappoport.com/Co-Narciss ... rticle.pdf

**Geplaatst**: 06-02-09 14:43

Geplaatst: 06-02-09 14:43

Gisteren een goed gesprek gehad met m'n leidinggevende.
Vandaag overleg met een directe collega over de mogelijkheden van wat ik kan gaan doen. Ik ga me bezighouden met lesmateriaalontwikkeling waar geen tijdsdruk achter zit. En ik moet zeggen, het voelt goed

**Geplaatst**: 06-02-09 19:45

Geplaatst: 06-02-09 19:45

daijano schreef:
ook zo vergeetachtig??
Hier nog een, raar om midden in het topic te vallen waar iedereen zijn verhaal al doet..

Zo ben ik hier ook terecht gekomen, en idd zoals er al vermeld werd, is het 'jeverhaal kwijt kunnen' en de herkenning zoo fijn.

**Geplaatst**: 06-02-09 19:46

Geplaatst: 06-02-09 19:46

Petulan schreef:
Nee, maakt niet uit. Het is niet alleen fijn dat je hier je verhaal kwijt kunt, maar al helemaal dat je (h)erkenning vindt.
Niks mis mee hoor

Zal ik dan ook maar even?

Samantha ( surprice

) 23 jaar, heb alle tekenen van een burn-out, dit is echter nog niet vast gesteld door een psyh oid. Ben aant wachten tot ik naar mn psycholoog kan.

**Geplaatst**: 06-02-09 19:48

Geplaatst: 06-02-09 19:48

Himyar schreef:
samantha21 schreef:
Hoe herkenbaar allemaal..

In dat geval zal dit ook herkenbaar zijn (sorry, helaas wel in het Engels):
http://www.alanrappoport.com/Co-Narciss ... rticle.pdf

Hm, jammer dat wanneer engels naar vakjargon overgaat, ik er geen fluit meer van begrijp

**Geplaatst**: 06-02-09 19:51

Geplaatst: 06-02-09 19:51

Pollewoppy schreef:
Gisteren een goed gesprek gehad met m'n leidinggevende.
Vandaag overleg met een directe collega over de mogelijkheden van wat ik kan gaan doen. Ik ga me bezighouden met lesmateriaalontwikkeling waar geen tijdsdruk achter zit. En ik moet zeggen, het voelt goed

$*\o/*$ Fijn, zon positief nieuws te horen.

Sorry dat ik even een paar posts achter elkaar gedaan heb, maar mn geheugen laat me echt in de steek -O-

Ik ben vandaag met een vriendin mee geweest naar de paarden, en ben nu helemaal op. Terwijl ik nog niks speciaals heb gedaan oid. Alleen geholpen zadelen, even langs de kant staan kijken en afzadelen.
Maar gewoon het sociaal bezig zijn, maakt dat ik me zo uit geput voel achter af, dat ik bijna mn sociale dingen zou laten varen

terwijl dat nu op het moment juist zo belangrijk is.

**Geplaatst**: 06-02-09 21:09

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-02-09 21:09

Dat is precies het vervelende van een burnout. Je hebt al je reservers uitgeput, waardoor je zelfs geen energie meer hebt voor 'niks'. Het is frustrerend om voor je gevoel niks gedaan te hebben, terwijl je eigenlijk fysiek een behoorlijk inspannend iets hebt gedaan. Het is zo frustrerend omdat je er vroeger waarschijnlijk energie van kreeg, nu kost het energie.

Ik heb een inspanningstest gedaan en ben aan de hand daarvan heel gecontroleerd gaan sporten. Ben nu een maandje bezig maar begin nu al te merken dat ik weer wat energie begin te krijgen. Ik ben mijn reserves weer aan het opbouwen. Dat is echt fijn, eindelijk sinds een jaar heb ik het idee dat ik echt de stijgende lijn weer te pakken heb en dat is zeker positief.

Ik heb ook veel aan dit topic gehad, veel mijn verhaal gedaan. Fijn om lotgenoten te vinden die je echt begrijpen. Goed dus dat de nieuwkomers ook hun verhaal doen!!

**Geplaatst**: 06-02-09 21:42

Geplaatst: 06-02-09 21:42

Polle wat goed nieuws, indd ff betr om stappieterug te doen.
Goed om te horen dat er beter momneten komen, mensen die je begrijpen hier!
Voelt gelijk makkelijker om erover te praten

Sam je hebt nog geen gesprek met de psycholoog gehad? ook vervelend dan weet je nog niet zo goed waar je aan toe bent, en wat je verder moet doen...

Nou ik heb de hapto van mij weer gebeld om even terug te komen, dacht dat het allemaal wel ging.
Nu 1.5 jaar later voel ik me weer zo klein!
Stom nu herken je de burn out trekjes wel, mara ik kan er niks mee . probeer steeds te denken wat ik wel en niet moet, maar het wil niet zoals ik het wil, het lijkt niet meer te werken zoals toen, ga je 3 stappen vooruit en dan weer 6 achteruit...
steeds allert blijven en op jezelf passen, alleen dingen doen die jezelf leuk vind, maar wat vind ik echt leuk? kwet ff niet meer.. pffff zo moe van!

Thanks iig voor het er zijn allemaal!

**Geplaatst**: 06-02-09 22:28

Geplaatst: 06-02-09 22:28

daijano, ik heb idd nog geen gesprek gehad

had voor maandag een gesprek op staan, maar was 12 uur ipv 14 uur die ik in mn agenda had staan. Erg vervelend, want ik ben degene die hulp nodig heeft. Nu kan ik dus pas weer 2 mrt terecht -O-

En nee, ik weet idd niet waar ik aan toe ben. Weet het eigenlijk wel, maar mag niet zeggen 'ik heb het' want het is niet gediagnostiseerd. En het vervelends van alles, ik weet niet hoe ik verder moet.

Gewoon even de schouders er onder en even doorzettenn zoals mijn bazin het zij, gaat me echt niet lukken

Zie op het moment echt niet hoe ik in godsvredes naam uit dít dal moet komen. ( heb er nl al vele gehad, maar nooit helemaal uit gekomen blijkt nu wel. )

Iemand tips om aan meer energie te komen?

"Fijn om lotgenoten te vinden die je echt begrijpen." is zoooo waar

hier om me heen snapt niemand me

Want ik ben nog zo jong.

Weten jullie wat ik misschien nog wel het aller ergste vind? Dat mn vriend, een 19 jarige jonge knul, hier heeeel veel onder lijdt

Hij wordt uitgescholden voor niks, ik heb een libido van beneden het vriespunt zeg maar, dus dat is ook weer moeilijk.
Eerlijk gezegt zou het me niet eens zo heel veel verbazen wanneer hij bij een ander dat lichamelijke gaat zoeken

Pijnlijk, maar zou het wel begrijpen. En wonder boven wonder doet ie het niet, dus moet er nog wel íets goeds aan me zijn toch?

Daar put ik dan wel weer wat kracht uit

**Geplaatst**: 06-02-09 22:44

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 06-02-09 22:44

Het is hier helaas wel weer heel druk zeg..
Ik ben dit weekend op mijn kamertje gebleven en kan ook wel rust gebruiken. Heb de afgelopen 3 weken mezelf echt afgebeuld om mijn tentamens te halen. Toen ik van mijn klasgenoot hoorde dat alles erg laag was gemaakt en dat zij (de beste van de klas) het hoogste cijfer had zakte de moed me in mijn schoenen. Die schoenen maar uit gedaan en naar de leraar gestapt voor mijn cijfers heb ik serieus een 8,4 en 8,7 weet zelf alleen niet hoe want heb dingen niet ingevuld door een blackout... Heb mezelf een cadeau gegeven voor as zondag; ga dan lekker op curcus fotografie.

De laatste dagen heb ik soms de telefoon in de hand en denk ik nu ga ik er iets aan doen maar heb het nog steeds niet gedaan. Wat me eraan doet denken dat ik de dokter had moeten bellen of mijn map al klaar ligt om hem naar de nieuwe huisarts te sturen.

Vergeet werkelijk zo veel

**Geplaatst**: 07-02-09 10:39

Geplaatst: 07-02-09 10:39

Sam dat klinkt allemaal neit zo best, vervelend dat je nu nog niet verder kan met het proces,
Ik wil je een paar dingen zeggen die je nu misschien kunnen helpen.
De dingen die je dwars zitten opschrijven, pak een oude schoendoos en leg je notities erin, verstop deze onder bed, ook al schrijf je 10 keer hetzelfde op, schrijf het van je af.
Doe dingen die je leuk vind, neem de tijd rustig over dingen na te denken.
Laat de ellende maar binnen komen, probeer dan al de ellende die nu naast je ligt stukje voor stukje een plekjr te geven.
Ga tussendoor ff wandelen alleen, probeer de dingen te zien die simpel zijn, vogels die genieten van het badderen, mooie weilanden, de zon.
Probeer je gevoel te volgen , echt voelen wat er in je omgaat, je gevoel is het enige wat echt is.
Wat je vriend betreft, ik ken het mijn relatie is erdoor kapot gegaan, erg pijnlijk maar we wisten beide dat het niet meer ging. Je bent ziek en hebt alle energie nodig om jezelf happy te maken, zolang jij niet blij en gevoelmatig goed zit is het moeilijk een ander blij te maken.
Als hij begrip heeft voor je situatie is het geweldig, maar snap dat je je onzeker voelt daarover.
Je bent ziek en hebt tijd nodig om te helen.
Lees je ook wel eens boeken in die richting?

Fair je cijfers vallen nog wel mee ondaks je blackout

gelukkig maar.
Maar waarom twijfel je om te bellen? EN ja vergeetachtig das bekend probleem...

Ff die papieren regelen, stap verder.

**Geplaatst**: 07-02-09 11:38

Geplaatst: 07-02-09 11:38

Moggel!

Ik heb van de week met een groot schrift in mn handen gestaan, om er in te gaan schrijven hoe ik me voel. Toch maar niet gedaan, want wist niet waar ik moest beginnen. Van de week dan toch maar even dat schrift gaan halen

Wandelen doe ik vaak met mn honden. Die laat ik dan lekker los rennen, en als ik dan zie hoe leuk die het hebben, vind ik dat erg fijn. Vooral om mn herder kan ik vaak schateren van het lachen

dat is echt een clown en ik denk dat hij ergens aanvoelt dat ik humor nodig heb

Jammer dan weer dat ze hem morgen komen ophalen

Hij moet schuiven van mn huiseigenaresse. Zij komt terug in het appartement waar wij nu in zitten, en wij moeten naar een klein kippenhok, waar hij niet in mee mag.

Verder steunt mn vriend me echt enorm, ik merk wel dat ie het erg moeilijk vind, hij is bijv veel (echt veel) bij zijn vrienden te vinden, maar dat vind ik ook niet erg. Hij moet ook gewoon zijn dingen kunnen doen, en niet omdat ik me k*t voel thuis blijven tegen een chagrijn aan blijven kijken.

Wat ik trouwens ook heel erg merk, is dat wanneer ik echt lekker heb kunnen lachen, ik daarna altijd wel moet huilen. Echt het gevoel van: ik ben op. ( zulke dingen heb ik trouwens wel al opgeschreven voor bij de psych )

Fair +:)+

$*\o/*$ Wat Goeeeeed dat je zon goede punten hebt, ondanks je blackout.
Heb je je in ieder geval niet voor niks afgebeuld. Mn petje af voor je $_/-\o_$
Of is hier capje af beter op zn plaats?

**Geplaatst**: 07-02-09 11:43

Geplaatst: 07-02-09 11:43

Petulan schreef:
Nee, maakt niet uit. Het is niet alleen fijn dat je hier je verhaal kwijt kunt, maar al helemaal dat je (h)erkenning vindt.
Niks mis mee hoor

Hier ook een paniek/angststoornis en daarnaast overspannen. Wordt iedere keer doorgestuurd van psycholoog naar ggnet en nu weer naar een fysiotherapeut. Zou het wel leuk vinden om nu eens echt aan wat voor therapie dan ook te beginnen...want het schiet echt niet op zo.

**Geplaatst**: 07-02-09 11:45

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 07-02-09 11:45

Hm nee, dat schiet ook niet op.
Wilde dat ik je goed advies hier in kon geven, want zelf ben ik ook nog geen stap vooruit gekomen omdat ik niet op mn strepen ga staan.

**Geplaatst**: 07-02-09 11:49

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 07-02-09 11:49

Nee, maar ik ga er iedere keer maar van uit dat zij wel weten wat het beste is. Maar na 3 gesprekken bij de psych stuurde ze me naar ggnet als spoedgeval, wss voor dagbehandeling zeiden ze. En nu ,na 2 intake gesprekken sturen zij me weer door naar een fysio. Wel een verschilletje lijkt me. Maar ik ga maar gewoon en hoop dat ik hier dan wat mee kan.

**Geplaatst**: 07-02-09 12:12

Re: Meer mensen met burn out/overspannen?

Geplaatst: 07-02-09 12:12

Dat je de eerste keer verder verwezen wordt, is geloof ik standaard om het maar even zo te noemen. Je komt eerst bij een eerste lijns psycholoog. Die gaat met jou kijken wat er aan de hand is, en wat voor een behandeling je nodig hebt volgens hem. Krijg je naast de fysio niet nog gewone behandeling bij het ggnet dan? Anders misschien toch eens aan je psycholoog vragen of hij niet iets voor je kan regelen?

**Geplaatst**: 07-02-09 14:13

Geplaatst: 07-02-09 14:13

samantha21 schreef:
Gewoon even de schouders er onder en even doorzettenn zoals mijn bazin het zij, gaat me echt niet lukken Zie op het moment echt niet hoe ik in godsvredes naam uit dít dal moet komen. ( heb er nl al vele gehad, maar nooit helemaal uit gekomen blijkt nu wel. )

Iemand tips om aan meer energie te komen?

"Fijn om lotgenoten te vinden die je echt begrijpen." is zoooo waar hier om me heen snapt niemand me Want ik ben nog zo jong.

Weten jullie wat ik misschien nog wel het aller ergste vind? Dat mn vriend, een 19 jarige jonge knul, hier heeeel veel onder lijdt

Schouders eronder lukt vaak heel lang en dat heb je al te lang gedaan. Logisch dat het je nu niet meer lukt.
Tips voor energie: Doe dingen die je leuk vind, probeer rust te vinden (lekker makkelijk gezegd). Door rust kun je je gedachten-chaos weer wat beter op een rijtje krijgen.

Mijn vriend heeft ook veel te lijden gehad door mijn burnout en depressie. We worden er wel samen sterker van. Belangrijk is dat jullie samen blijven praten. Spreek het uit dat je het vervelend vind dat hij er onder lijdt, maar dat er even niet zo veel aan kunt doen, omdat je jezelf niet bent...

daijano schreef:
De dingen die je dwars zitten opschrijven, pak een oude schoendoos en leg je notities erin, verstop deze onder bed, ook al schrijf je 10 keer hetzelfde op, schrijf het van je af.

Lees je ook wel eens boeken in die richting?

EN ja vergeetachtig das bekend probleem...

Ik heb ook veel van me af geschreven. Soms dingen nog wel eens terug gelezen, sommige stukken ook niet. Door te schrijven zet je voor jezelf dingen op een rijtje. Het kan je helpen om dingen duidelijk te krijgen voor jezelf. Hou in je achterhoofd dat het puur voor jezelf is, dat houdt het lekker laagdrempelig om alles op te schrijven wat je wil.

Ik heb zelf veel boeken gelezen, wat heel verhelederend werkt. Een paar boeken over burnout en in die richting die ik gelezen heb zijn:
* De kunst om niet perfect te zijn
* De lessen van een Burnout
* Omgaan met een burnout
* Beren op de weg, spinsel in je hoofd

Als je nog meer boekentips wil, roep maar. Heb ook boeken gelezen in de richting van het verwerken van een moeilijke jeugd, omdat dat bij mij een belangrijke oorzaak van mijn burnout bleek te zijn.

Vergeetachtig is inderdaad een bekend symptoom. Wordt vanzelf weer beter. Het is een stukje zelfbescherming omdat je het allemaal even niet meer aan kan. Je lichaam heeft echt even flink de rem erop gezet zeg maar. Dat is nodig en een onderdeel van het herstelproces.

samantha21 schreef:
Wandelen doe ik vaak met mn honden. Die laat ik dan lekker los rennen, en als ik dan zie hoe leuk die het hebben, vind ik dat erg fijn. Vooral om mn herder kan ik vaak schateren van het lachen dat is echt een clown en ik denk dat hij ergens aanvoelt dat ik humor nodig heb

Verder steunt mn vriend me echt enorm, ik merk wel dat ie het erg moeilijk vind, hij is bijv veel (echt veel) bij zijn vrienden te vinden, maar dat vind ik ook niet erg. Hij moet ook gewoon zijn dingen kunnen doen, en niet omdat ik me k*t voel thuis blijven tegen een chagrijn aan blijven kijken.

Wat ik trouwens ook heel erg merk, is dat wanneer ik echt lekker heb kunnen lachen, ik daarna altijd wel moet huilen. Echt het gevoel van: ik ben op. ( zulke dingen heb ik trouwens wel al opgeschreven voor bij de psych )

Zo te lezen ben je toch al goed op weg, goed ook dat je dingen op schrijft voor de psycholoog.
Het is normaal dat je na een beetje ontspanning je weer down voelt, heel herkenbaar. Later wordt dit wel weer beter. Ik heb in het begin vooral erg veel gewandeld, daarna een periode gehad dat zelfs wandelen me teveel was. Leg je daar gewoon bij neer, althans probeer het

. Het hoort er allemaal bij. Hou dat in je achterhoofd, dat maakt de acceptatie misschien wat makkelijker.

Acceptatie heeft bij mij het langst geduurd. Pas als je je bij de situatie neerlegt kun je echt gaan werken aan je herstel...

@ sifra: Je moet echt overal zelf goed achteraan zitten. Dat is ook mijn ervaring je moet continu om hulp vragen lijkt het wel. En laat dat nou van de meeste mensen hier niet de sterkste kant zijn