Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-08-22 12:56

Geplaatst: 10-08-22 12:56

Pfff daar heb je idd niets aan aan zo'n stalgenoot celebi...

Ik zit inmiddels 5,5 maanden thuis.
Het gaat nog steeds niet goed.
De onstpanning is ver te zoeken.
Ik ben inmiddels met een phi traject bezig. Dit loopt in principe prima. Ik heb de eerste weken achter de rug en dat waren meer de uitzoekweken. Nu zijn we begonnen met oefeningen etc.
Op dit moment is het vakantietijd dus staat alles op een lager pitje.

Ik had bij het vorige gesprek met de arbo arts aangegeven week 30 en 31 vakantie te hebben. Prima hij zou me dan niet lastig vallen.
En prompt kreeg ik op mijn eerste vakantiedag een mail dat ik die week een gesprek samen met mijn werkgever heb.
Stress niveau ging dus weer flink omhoog. Hij was al hoog ivm inpakken voor de vakantie, maar daarna was het niet leuk meer.
Uiteindelijk ivm tandpijn van mijn vriend de vakantie na 4 dagen afgebroken en het weekend thuis verbracht. Op maandag toch weer naar het laatste vakantieplaats gegaan (we gaan met de camper weg). Maar daar ook weer eerder vertrokken ivm de hitte die ik niet trek.
Zometeen heb ik het voortgangsgesprek en het huilen staat me weer nader dan het lachen. Sinds gisteravond is het stresslevel weer extra hoog.....

Ik wil zo graag weer meer kunnen en normaal meedoen. Maar het gaat gewoon niet. Het blijft aanvoelen als falen ofzo

Het contact met het werk is er ook nauwelijks. Ik stuur 1x per zoveel weken een mail met hoe het gaat en dat was het. Nauwelijks reactie van hun uit en alleen in de eerste maand 1 of 2 telefoontjes.

**Geplaatst**: 10-08-22 19:10

Geplaatst: 10-08-22 19:10

Celebi, wat een vervelende stalgenoot zeg. Begrijpelijk dat je van die mededeling stress krijgt. Ik zou inderdaad even je hart luchten bij de POH, wie weet heeft die nog een oplossing ook. Die opleiding komt wel!

Arabella2000, ah je moet het allemaal echt niet als falen voelen! Je bent ook nog maar kort bezig en elk mini stapje vooruit is alsnog een stapje vooruit he. Leg jezelf die druk niet op. :(:)

Iedere keer als ik jullie verhalen lees besef ik me wel wat voor fijne arbo arts ik had. Ook weer een vervelende situatie. Denk je dat je het bespreekbaar kunt maken via hem? Als je denkt dat dat niet lukt is je contactpersoon van de phi misschien een optie.

Bij mij gaat het nu weer redelijk goed (verschilt nogal per dag haha). Ik ben begonnen met een reintegratie project. Wel met hele kleine stapjes maar ik ben wel begonnen. Super super super fijne mensen dus dat geeft me ook het vertrouwen en de motivatie die ik nodig heb. Vorige week lukte het me niet om er alleen heen te gaan dus vandaag heeft mijn begeleider me opgehaald en zijn we samen gegaan. Vorige week is ze naar mijn huis gekomen om samen te wandelen en ze zei ook dat ik het niet moest zien als 'het lukt niet' etc, maar meer als goed dat ik mijn grens heb kunnen aangeven en dat ik ja zei op haar voorstel om naar mij te komen, ik had ook nee kunnen zeggen. Vandaag dus voor het eerst mee gedaan met een groep wat ik wel heel spannend vond maar het ging heel goed en eigenlijk vond ik het ook wel even leuk. Daarna wel een paar uur geslapen want zulke spannende dingen (voor mij) kosten me toch nog wel veel energie.

Volgens mij heb ik redelijk warrig getypt. Ik geef de schuld aan alle indrukken vandaag. :Y)

**Geplaatst**: 12-08-22 09:41

Geplaatst: 12-08-22 09:41

Fijn dat het bij jou goed gaat naomiiiii, fijn dat je een groep gevonden hebt waar je alles op je eigen tempo kunt doen.

In principe is de arboarts prima, maar zijn baas is verschrikkelijk. Dat is diegene die nergens naar kijkt, de casus niet kent etc.
Dit gesprek verliep weer zo.

Het gesprek verliep beter dan het vorige gesprek, maar conclusie is dat ik zeer waarschijnlijk niet zal reintegreren op mijn eigen werk.
Mijn baas was er zelf dit kwer, maar ze gaan reorganiseren (had ik al verwacht) en wrs komt mijn functie in zijn geheel te vervallen.

Als ik nu ging reintegreren dan oon dat nog met een gedeelte van mijn oude werk, maar vanaf oktober niet meer omdat diegene die dat stuk overneemt dan met zwangerschapsverlof is.
Naja ik laat me in dat punt geen druk opleggen. Het gaat nog niet goed en mijn psycholoog bepaald wanneer ik klaar ben voor een stap verder.

Ik ga zometeen eens proberen om weer te zwemmen. Normaal wandel ik, maar dat is me nu veel ste warm en het vroeg opstaan lukt niet. Voorheen zwom ik 1x per week, maar ik vind dat er teveel geluid is in zwembaden. Maar ik ag het toch maar weer eens proberen in mijn eentje..... al is het maar een half uurtje of minder.

En dan om 15.30 nog therapie en dan is de week weer voorbij.

**Geplaatst**: 22-08-22 10:28

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-08-22 10:28

Ik kom hier even binnenvallen omdat ik op zoek was naar een topic over stressklachten etc.
Na een verschrikkelijke huilbui en het piekeren dit weekend kan ik er niet meer onderuit dat ik echt stressklachten ervaar. Deels door het werk, maar grotendeels door (oude) trauma's denk ik.
Maar ik weet gewoon niet goed wat het is of wat ik er mee moet?

Hoe merkten jullie dat je er echt last van kreeg en hoe hebben jullie dit op het werk of bij vriendinnen aangekaart?
Bedankt!

**Geplaatst**: 22-08-22 10:52

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-08-22 10:52

Jeetje Josien, veel sterkte. :(:)

Hier kwam ik er uiteindelijk achter omdat iemand met psychologische achtergrond mijn veranderende gedrag wel erg opvallend vond en een bezoekje huisarts niet zo'n kwaad vond doen. Zelf merkte ik het vooral aan dat ik steeds vermoeider werd, steeds minder fut had om dingen te ondernemen, snel boos/verdrietig, maar bovenal: ik had geen zin meer om naar mijn paard te gaan. Dat was wel een hele grote alert voor mij omdat ik dat het allerliefste doe.

Ik zou kijken of je een afspraak kunt maken bij de huisarts. Die kan de situatie inschatten en kijken of het nodig is om je ziek te melden op werk. Vanuit daar gaat het vanzelf allemaal lopen als je langere tijd ziek bent (gesprekken met de arbo arts bijvoorbeeld). Je kan er ook meer open over zijn op werk waardoor het minder als een verassing komt en je sneller bij een arbo arts terecht kunt bijvoorbeeld. Maar langs de huisarts is meestal stap 1.

**Geplaatst**: 22-08-22 12:35

Geplaatst: 22-08-22 12:35

Josien,

Inderdaad naar de huisarts gaan. Een dubbele afspraak plannen, zodat je de tijd hebt. En van te voren op papier zetten wat je wilt zeggen.
Mijn persoonlijke ervaring is dat onverwerkte trauma's je vroeg of laat inhalen. Het lukt een tijdje om er mee te leven, maar op een gegeven moment kan je er niet meer omheen.

Het is bij mij jaren sluipend gegaan. Ik werd steeds vermoeider, had steeds minder zin in dingen, het leven ging steeds minder vanzelf en ik kreeg meer last van stress, piekeren, angst. Omdat het zo geleidelijk ging, wist ik niet hoe erg het eigenlijk was. Ik bleef mezelf een schop onder de kont geven, doorgaan. Hopend dat het vanzelf wel beter zou worden. Want, 'zolang ik op mijn benen kan staan, kan ik werken'. En dat mijn huishouden niet lukt, 'ik ben gewoon lui'. Maar op een gegeven moment kan je niet meer. Dan is je emmertje vol.

Wat ik met vrienden en mijn leidinggevende heb gedeeld, weet ik niet meer precies. Maar wat wil jij kwijt? Ik denk dat dat het belangrijkste is. Je bent niet verplicht om toelichting te geven aan je leidinggevende.

**Geplaatst**: 22-08-22 12:43

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 22-08-22 12:43

Hier is mijn burn-out ook voortgekomen uit een jeugdtrauma
Jaren niet aangedacht en meekunnen leven totdat ik zwanger raakte van ons zoontje.
Hier ook geen beste week, heb al twee nachten wakker gelegen en moeten huilen om mijn bevalling die verschrikkelijk was en nu bijna een jaar geleden

**Geplaatst**: 22-08-22 12:46

Geplaatst: 22-08-22 12:46

Heftig Alja :knuffel:

heb je hulp om het te verwerken?

**Geplaatst**: 22-08-22 12:48

Geplaatst: 22-08-22 12:48

Josien_ schreef:
Ik kom hier even binnenvallen omdat ik op zoek was naar een topic over stressklachten etc.
Na een verschrikkelijke huilbui en het piekeren dit weekend kan ik er niet meer onderuit dat ik echt stressklachten ervaar. Deels door het werk, maar grotendeels door (oude) trauma's denk ik.
Maar ik weet gewoon niet goed wat het is of wat ik er mee moet?

Hoe merkten jullie dat je er echt last van kreeg en hoe hebben jullie dit op het werk of bij vriendinnen aangekaart?
Bedankt!

Eerste tip: neem trauma's serieus.
Via de huisarts een goede psycholoog, graag met ervaring met trauma - en liefst emdr in het pakket.
(Op Wikipedia staat er wel een goed artikel over. Je kunt door deze techniek/ therapie relatief snel trauma's verwerken. Helaas is het geen standaard in de opleiding tot psycholoog, maar het is wel een officieel aanbevolen techniek bij trauma.)

Aankaarten op het werk is iets om even over na te denken.
In principe heb je recht op privacy: als je je ziek zou melden hoeft niemand op de werkvloer te weten hoe of wat. (De arbo arts op gegeven moment wel,maar die heeft beroepsgeheim.)

**Geplaatst**: 27-08-22 20:59

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 27-08-22 20:59

@Alja ik heb het soms ook nog moeilijk met de bevalling van de eerste en die is nu 9.....

@Josien ik werd misselijk op weg naar mijn werk, dacht soms "als ik een ongeluk krijg hoef ik niet naar mijn werk" en ik had absoluut geen geduld meer met mijn kinderen terwijl ik normaal gesproken heel veel geduld heb.

**Geplaatst**: 27-08-22 21:05

Geplaatst: 27-08-22 21:05

amber15 schreef:
Heftig Alja heb je hulp om het te verwerken?

Ik heb hulp bij een psycholoog maar het heeft lang geduurd voordat het op gang kwam en omdat m’n kind vaak ziek is moet ik ook vaak afzeggen.
En afgelopen week te horen gekregen dat ze per 1 okt ergens anders gaat werken.
Dus het gaat lekker

**Geplaatst**: 05-09-22 04:35

Geplaatst: 05-09-22 04:35

Alja schreef:
amber15 schreef:
Heftig Alja heb je hulp om het te verwerken?

Ik heb hulp bij een psycholoog maar het heeft lang geduurd voordat het op gang kwam en omdat m’n kind vaak ziek is moet ik ook vaak afzeggen.
En afgelopen week te horen gekregen dat ze per 1 okt ergens anders gaat werken.
Dus het gaat lekker

Dat schiet niet op zeg, balen. Hoe gaat het nu met je?

Hier gaat het helemaal niet goed, veel paniekaanvallen, slaap niet meer, heb onwijs dorst en de hele tijd warm.

Ik modder hier al 2 jaar mee en bij mij is de oorzaak vooral piekeren en keuzestress. Maar ik heb slechte ervaringen met de zorg tot nu toe, veel wachten uiteraard, veel slechte behandelaren gehad, of wel een goede behandelaar maar dan maar 5 sessies kunnen krijgen.
Een andere goede behandelaar was na 2 gesprekken zelf weg met een burn out.

Ik weet werkelijk waar niet waar ik goede hulp kan zoeken en dat maakt me erg moedeloos. Ik wil het gaan proberen in de particuliere zorg, een vriendin wees me op een haptonoom. Maar ja, wel erg duur en die kosten kan ik eigenlijk niet missen. Geeft dus ook weer stress!

**Geplaatst**: 05-09-22 07:03

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 05-09-22 07:03

Biks, misschien heb je er al over gedacht, maar kan er bij jou niet een lichamelijke component meespelen als je zo'n dorst hebt en het zo warm hebt?

**Geplaatst**: 05-09-22 07:29

Geplaatst: 05-09-22 07:29

Biks2 schreef:
Hier gaat het helemaal niet goed, veel paniekaanvallen, slaap niet meer, heb onwijs dorst en de hele tijd warm.

Ik zou even langs de huisarts gaan hiermee, kunnen symptomen zijn van een schildklierprobleem.
Sterkte :(:)

**Geplaatst**: 05-09-22 08:27

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 05-09-22 08:27

Ik had daar nog niet eerder aan gedacht maar als ik terug denk heb ik dit eerder gehad bij stress en toen is het ook een tijdje weg geweest. Maar het is wel goed om even te laten nakijken voor de zekerheid

**Geplaatst**: 05-09-22 09:38

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 05-09-22 09:38

Hier zijn het tekenen dat ik weer teveel stress erbij krijg.

Ik ben volop in behandeling, maar het gaat op en af. Het gaat nooit geweldig goed. Maar we zijn eraan het werken.
Ik wandel nu bijna iedere dag 45 min en zwem 1x per week. Voor de rest is de opdracht mindfulness te gaan doen en telefoon wegleggen (moeilijk!!!)
Gisteren wel een hele tijd op de tablet gepuzzeld. Misschien niet O goed als in het echt, maar een stuk makkelijker.

**Geplaatst**: 05-09-22 10:15

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 05-09-22 10:15

Inmiddels gaat het hier alweer een stuk beter, zowel thuis als op werk.
De twee weken dat ik zo'n last had vielen voor de verjaardag van mijn overleden (ex)partner, dus dat doet onbewust toch veel meer met mij dan ik dacht.

Ondanks dat heb ik inmiddels contact met een therapeut en gaan we er mee aan de slag. Mijn manager is op de hoogte, maar ik ben nog niet bij de huisarts geweest.

Jeetje Biks, sterkte met de paniekaanvallen. Hopelijk kun je vooruit bij de huisarts en weten zij iets wat je kan helpen.

**Geplaatst**: 05-09-22 10:42

Geplaatst: 05-09-22 10:42

Josien_ schreef:
Inmiddels gaat het hier alweer een stuk beter, zowel thuis als op werk.
De twee weken dat ik zo'n last had vielen voor de verjaardag van mijn overleden (ex)partner, dus dat doet onbewust toch veel meer met mij dan ik dacht.

Ondanks dat heb ik inmiddels contact met een therapeut en gaan we er mee aan de slag. Mijn manager is op de hoogte, maar ik ben nog niet bij de huisarts geweest.

Jeetje Biks, sterkte met de paniekaanvallen. Hopelijk kun je vooruit bij de huisarts en weten zij iets wat je kan helpen.

Klinkt ook wel heftig je overleden ex partner op jou leeftijd.

Ik heb morgen m’n eerste emdr behandeling

**Geplaatst**: 05-09-22 11:18

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 05-09-22 11:18

Klinkt weer heftig allemaal. :(:)

Hier na weken wachten eindelijk een gesprek gehad met de praktijkondersteuner. Ze vond de hartkloppingen niet gek en passend bij het stressniveau wat ik had. Kon zeker nog eens terugkomen en dan moest ik me daar in ieder geval niet teveel extra zorgen over maken. De klachten zijn gelukkig ook alweer helemaal weg.

Toch blijf ik in die vermoeidheid hangen nu. Slechte concentratie voor werk, weer sneller moe en zelfs weer minder motivatie om naar stal te gaan. Ik had dus verwacht weer wat dieper de burnout in te zakken, maar de praktijkondersteuner heeft het daar nooit over. Alleen maar over mijn eigen inzet en kijk op het leven en dat ik daar aan moet werken. Dat vind ik ergens toch wel lastig. Ligt het echt alleen maar aan mij? Maakt mijn hoofd alles onnodig 100x zwaarder en niet de hele burnout? Het is stof tot nadenken, maar ergens voelt het alsof het fijner zou zijn als ze gewoon dat labeltje erop plakken. Herkent iemand dit?

**Geplaatst**: 20-09-22 18:15

Geplaatst: 20-09-22 18:15

Ik heb regelmatig dat ik geen eetlust heb. Of misschien komt het omdat ik het koken niet overzie. Ik haal meestal gewoon patat op zo'n dag, maar daar kan je natuurlijk niet mee bezig blijven. Hoe gaan jullie daarmee om? Ik heb gewoon nergens trek in. Maar ik zal toch moeten eten.

**Geplaatst**: 20-09-22 19:18

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 20-09-22 19:18

Ik ben iemand die juist overeet.

Nu heb ik een vast schema en merk ik dat ik een stuk minder eet.
Kwa eten maken heb ik gelukkig een vriend die me altijd wat voorschoteld.

Ik had van de week een bonenschotel van bij de lidl. Kant en klaar in een stazak. Is zoeits misschien fijn voor je?
Of vooruit koken zodat je in de ochtend maar iets uit de vriezer hoeft te pakken.

Voor de rest gaat het niet zo goed.
Vorige qeek een verschrikkelijke week gehad. Kon niets meer. Ben er heel langzaam weer uitgekropen. Maar ik ben nog steeds veel somber en moe.
Er is wel nu besloten dat na dit therapietraject ik nog verder moet met een psychotherapeut. Dus het gaat nog een hele tijd duren.

**Geplaatst**: 20-09-22 23:40

Geplaatst: 20-09-22 23:40

arabella2000 schreef:
Ik ben iemand die juist overeet.

Nu heb ik een vast schema en merk ik dat ik een stuk minder eet.
Kwa eten maken heb ik gelukkig een vriend die me altijd wat voorschoteld.

Ik had van de week een bonenschotel van bij de lidl. Kant en klaar in een stazak. Is zoeits misschien fijn voor je?
Of vooruit koken zodat je in de ochtend maar iets uit de vriezer hoeft te pakken.

Voor de rest gaat het niet zo goed.
Vorige qeek een verschrikkelijke week gehad. Kon niets meer. Ben er heel langzaam weer uitgekropen. Maar ik ben nog steeds veel somber en moe.
Er is wel nu besloten dat na dit therapietraject ik nog verder moet met een psychotherapeut. Dus het gaat nog een hele tijd duren.

Bij mij gaat het van het ene uiterste naar het andere. Of overeten, of geen trek.
Ik ga denk ik maar gewoon voor meerdere keren koken als ik kook. Dan kan ik op slechte dagen iets uit de diepvries halen.

Wat rot joh, dat je je zo slecht voelt. Weet je voor jezelf de oorzaak?

**Geplaatst**: 24-10-22 17:01

Geplaatst: 24-10-22 17:01

Hoi allemaal! Jeetje, het topic krijgt inmiddels alweer een rode melding van inactiviteit.

Ik had een vraagje: Tijdens jullie gesprekken met praktijkondersteuners of psychologen, werd er gesproken over de burnout? Ik krijg steeds meer en meer het gevoel of dat bij mij nu onder de tafel geschoven wordt onder de noemer 'je moet gewoon aan jezelf werken dan kom je er ooit wel', maar voor mijn enorme vermoeidheid die opspeelt lijkt weinig plaats te krijgen. Alsof het gewoon allemaal aan mijn houding ligt en ik zelf niets 'mankeer'. Het voelt niet eerlijk meer. Het beestje wordt ook niet bij de naam genoemd. Nooit valt het woord burnout of overspannenheid.

Herkent iemand dit?

**Geplaatst**: 24-10-22 18:12

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 24-10-22 18:12

Sorry dat ik zo binnen kom vallen...
Ik heb het topic niet doorgelezen omdat de energie bij mij ontbreekt.

Maar heb je dit al eens besproken met je therapeut Celebi? Dat je dit zo voelt. Als het je zou helpen te begrijpen waar die vermoeidheid vandaan komt zou ik het wel bespreekbaar maken.

**Geplaatst**: 24-10-22 18:26

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 24-10-22 18:26

Gek genoeg durf ik het woord inmiddels zelf al niet meer te noemen daar omdat het dan voelt alsof ik het weer probeer af te schuiven. Zo komt het elke keer bij me binnen. Misschien toch is proberen aan te kaarten, maar ik begin dat steeds moeilijker te vinden. Heb wel vaker gevraagd of het niet 'een nasleep van ..' of 'een terugkeer van ..' is maar eigenlijk gaat het gesprek dan vrij snel weer over mijn mindset en hoe ik die om kan buigen. Zelfs in bovenstaande zin vermijdt ik het woord al een beetje. :')