Bokt.nl

CalipsoLover schreef:

Mijn vader is ook een zeer narcistisch persoon. Zeer moeilijke situatie ook, want jij geeft wel heel veel om deze persoon, ook al heb je door wat voor iemand het is. En jij blijft dit gedrag maar goedkeuren.

Ondertussen mijn laatste examen gehad, met als gevolg dat ik nu al 2 dagen gewoon alleen heb geslapen. Voel nu pas hoeveel ik van mijn laatste energie heb opgebruikt en wat voor effect dit heeft op mijn lichaam (zaterdag geslapen tot half 5 in de avond, vandaag tot half 3 en ben nog steeds steendood) Echt gewoon helemaal uitgeteld dus. Krijg donderdag mijn punten, en zou dan normaal nog een jaar moeten. Maar aangezien mijn depressie echt wel zwaar heeft doorgewogen dit jaar kan alles nog. Heb wel ondertussen de afspraak gemaakt met mijn moeder om thuisonderwijs te volgen als ik er niet door ben omdat school mij zo ongelukkig maakt. Ik zou natuurlijk mijn vrienden enzo enorm missen maar ik hou dat echt geen 2 jaar nog vol...

DynamiteS schreef:

CalipsoLover schreef:

Mijn vader is ook een zeer narcistisch persoon. Zeer moeilijke situatie ook, want jij geeft wel heel veel om deze persoon, ook al heb je door wat voor iemand het is. En jij blijft dit gedrag maar goedkeuren.

Ondertussen mijn laatste examen gehad, met als gevolg dat ik nu al 2 dagen gewoon alleen heb geslapen. Voel nu pas hoeveel ik van mijn laatste energie heb opgebruikt en wat voor effect dit heeft op mijn lichaam (zaterdag geslapen tot half 5 in de avond, vandaag tot half 3 en ben nog steeds steendood) Echt gewoon helemaal uitgeteld dus. Krijg donderdag mijn punten, en zou dan normaal nog een jaar moeten. Maar aangezien mijn depressie echt wel zwaar heeft doorgewogen dit jaar kan alles nog. Heb wel ondertussen de afspraak gemaakt met mijn moeder om thuisonderwijs te volgen als ik er niet door ben omdat school mij zo ongelukkig maakt. Ik zou natuurlijk mijn vrienden enzo enorm missen maar ik hou dat echt geen 2 jaar nog vol...

Mede om deze reden (en mijn epilepsie) ben ik gestopt met school. Blijven zitten in het5e en voelde me zo ongelukkig en dan zou ik nog t/m het 6e moeten.. ja doei.. dus dit jaar helemaal niks en als het goed is begin ik in september weer maar dan in Nederland en een niveau lager. Het is maar dat ik een papiertje heb aan het einde vd rit en ik kan nu toch niet op mijn niveau presteren want daarvoor zit ik nog veel te slecht in mijn vel.

DynamiteS schreef:

CalipsoLover schreef:

Mijn vader is ook een zeer narcistisch persoon. Zeer moeilijke situatie ook, want jij geeft wel heel veel om deze persoon, ook al heb je door wat voor iemand het is. En jij blijft dit gedrag maar goedkeuren.

Ondertussen mijn laatste examen gehad, met als gevolg dat ik nu al 2 dagen gewoon alleen heb geslapen. Voel nu pas hoeveel ik van mijn laatste energie heb opgebruikt en wat voor effect dit heeft op mijn lichaam (zaterdag geslapen tot half 5 in de avond, vandaag tot half 3 en ben nog steeds steendood) Echt gewoon helemaal uitgeteld dus. Krijg donderdag mijn punten, en zou dan normaal nog een jaar moeten. Maar aangezien mijn depressie echt wel zwaar heeft doorgewogen dit jaar kan alles nog. Heb wel ondertussen de afspraak gemaakt met mijn moeder om thuisonderwijs te volgen als ik er niet door ben omdat school mij zo ongelukkig maakt. Ik zou natuurlijk mijn vrienden enzo enorm missen maar ik hou dat echt geen 2 jaar nog vol...

Mede om deze reden (en mijn epilepsie) ben ik gestopt met school. Blijven zitten in het5e en voelde me zo ongelukkig en dan zou ik nog t/m het 6e moeten.. ja doei.. dus dit jaar helemaal niks en als het goed is begin ik in september weer maar dan in Nederland en een niveau lager. Het is maar dat ik een papiertje heb aan het einde vd rit en ik kan nu toch niet op mijn niveau presteren want daarvoor zit ik nog veel te slecht in mijn vel.

JoskaH schreef:

Lijkt me zeer lastig, mentaal problemen en dan examens. Heel veel succes. Jullie halen het wel!!

Met mij gaat het niet goed. Ik ben over en aangenomen voor de opleiding MBO4 Paravet. Daar ben ik blij mee. Maar de oekomst ziet er klein, donker en als een groot probleem uit.

Als ik hier dan uitkom, heb ik werk wat weinig betaalt, móét ik überhaupt werken, om een huis wat ik niet leuk vind te betalen(of iemand moet een meerdere hectaren hutje op de hei weten voor 500 euro p/m?)

Het leukst zou zijn op een ongeclaimd stuk land, en dan van wat er op het land staat leven. Wat bomen voor het huis, koken op een stapeltje hout, groenten verbouwen en lekker kippen over het hele terrein. Dat kan dan weer niet.

Ik ben echt niet bestemd voor deze wereld, daar kom ik elke dag meer achter. En om bij die nare toekomst te komen moet ik eerst een gevecht aangaan wat elke dag moeilijke en groter dan gedacht blijkt.

Sorry voor de vele spelfouten.

Het is een beetje chaos in mijn hoofd. En allemaal zwart. Alles wat me dierbaar is vervaagt, en mijn pijn wordt groter. Eten gaat amper, ik ben óf misselijk óf heb geen energie wat te maken.

Wat is het leven naar en gemaakt om je te breken.

JoskaH schreef:

Maar is het toch al korte leven het wel waard om 60 jaar hier te blijven? Voor geen ultieme situatie? Zelfs geen gewoon fijne?

Citaat:

Moet ik dat wel blijven dromen?

Citaat:

Het lijkt me zo fijn, gewoon op trektocht met bailey. Zo leven. Maar dan leven we helaas weer in een wereld, zo ontzettend verwoest door mensen. Je moet in natuurgebieden slapen, echte natuur is er niet meer! En door wie komt dat..?

Citaat:

Dan, je kan amper eetbare planten meer vinden in de natuur om van te leven. Je zult het weer moeten kopen.

Citaat:

Mensen zijn er al jaren om de wereld wat minder fijn te maken.

Citaat:

Tsja, sorry voor mijn houding. (...) Het enige doel voor mij is óf compleet onafhankelijk leven óf het dan maar zo goed mogelijk te maken, voor mij en latere dieren naast dat veredelde dierenras wat zich de mens noemt.

Citaat:

Maar dan zit ik dus nog met mijn eigen oliebol. Het brein is zo ontwikkeld dat het een ziekte ontwerpt die je weer dood wilt laten gaan. Ironisch, niet?

Waarom ik alles voor mijn toekomst erbij haal, is omdat ik niet weet waarvoor ik nou moet knokken. Want voor mij hoeft het niet. Wat ik het liefste zou willen doen is praktisch onmogelijk. Meot ik het wel willen doen voor iets wat 'wel goed genoeg' of 'het is niet anders' is?

JoskaH schreef:

Ik denk daarom ook bijna niet na, en probeer om positief te zijn. 'Ik krijg ten minste werk dat ik leuk vind,' 'straks kan ik op mezelf gaan wonen!'

Maar is het toch al korte leven het wel waard om 60 jaar hier te blijven? Voor geen ultieme situatie? Zelfs geen gewoon fijne?

Tuurlijk kan ik niet in de toekomst kijken. En het zal wel lukken om lekker buiten de randstad te gaan wonen en een eigen huisje met ergens in de buurt een bos waar mijn paard staat. Misschien kom ik zelfs wel Amerika binnen.

Maar moet ik dat wel willen? Moet ik dat wel blijven dromen?

Het lijkt me zo fijn, gewoon op trektocht met bailey. Zo leven. Maar dan leven we helaas weer in een wereld, zo ontzettend verwoest door mensen. Je moet in natuurgebieden slapen, echte natuur is er niet meer! En door wie komt dat..?

Dan, je kan amper eetbare planten meer vinden in de natuur om van te leven. Je zult het weer moeten kopen.

Had ik maar een tijdmachine, dan zou ik Bailey meenemen en 1000 jaar terug gaan. En dan naar Amerika. Al word je dan ook weer aangevallen. Dieren, oké. Die zien eten. Maar mensen, die zoeken je dan specifiek op om je te doden.

En dan ga ik dus eeuwen terug! Mensen zijn er al jaren om de wereld wat minder fijn te maken.

Tsja, sorry voor mijn houding. Ik weet het, hij moet beter, ik ben een vervelend klein kind wat nog niks weet over de wereld.

Zo zie ik het niet. Het jammere is dat niemand een serieuze discussie aangaat. Het enige doel voor mij is óf compleet onafhankelijk leven óf het dan maar zo goed mogelijk te maken, voor mij en latere dieren naast dat veredelde dierenras wat zich de mens noemt.

Maar dan zit ik dus nog met mijn eigen oliebol. Het brein is zo ontwikkeld dat het een ziekte ontwerpt die je weer dood wilt laten gaan. Ironisch, niet?

Waarom ik alles voor mijn toekomst erbij haal, is omdat ik niet weet waarvoor ik nou moet knokken. Want voor mij hoeft het niet. Wat ik het liefste zou willen doen is praktisch onmogelijk. Mept ik het wel willen doen voor iets wat 'wel goed genoeg' of 'het is niet anders' is?

De pijn blijft sterk aanwezig. Mijn hele hoofd gaat stuk om de problemen. Ik leef compleet langs alles heen. Ik wil niet meer, eten gaat amper. Slapen gast amper. Het leven trekt mijn batterij compleet leeg. Ik kan nier eens iets doen zonder zwarte vlekken en omvallen.

Zucht.

geerte schreef:

Sorry dat ik niet zoveel reageer op anderen, maar ik zit er weer even helemaal doorheen.

Ik had eindelijk hulp en nu vinden ze mij te complex en ben ik doorverwezen naar iets anders. Deze hebben een wachttijd van een half jaar voor de intake en ik weet niet hoelang daarna nog voor de behandeling. Mijn huidige psycholoog weet niet zeker of ze mij mag helpen om deze tijd te overbruggen en de poh GGZ kan niet erg vaak en dit helpt niet voldoende. Ik heb met school overlegd maar de decaan kan mij ook niet helpen met studie geralteerde zaken.

Het voelt weer eens alsof ik alles zelf moet doen en ik weet niet of mij dit nog een keer gaat lukken om zo'n lange wachttijd te overbruggen.
Ik wou serieus dat ik gewoon mijn arm had gebroken want dan krijg je tenminste hulp.

Phoya schreef:

Wat naar Geerte.
Het is soms heel lastig om snel de juiste hulp te krijgen.
Ik weet niet precies in wat voor situatie je zit. Maar als het echt de spuigaten uitloopt, kun je dan eventueel nog terecht bij de crisisdienst van de GGZ.
Hier in Leiden heb je de ADB. Dat is een spoed behandeling van minimaal 6 weken. Daar kan je 3 x per week terecht en onderneem je allerlei activiteiten maar wordt er in groepsverband ook gesproken over ieders individuele situatie. Dit moet je wel willen natuurlijk.

[naam]. Over jou weet ik ook niet zoveel. Ik weet alleen dat je het heel zwaar hebt en dit vind ik rot voor je.
Het spijt me als het overkwam in vorige berichten alsof er iets mis is met je attitude.
Zo wilde ik het helemaal niet over laten komen. Wilde je alleen maar helpen bepaalde dingen in positief licht te zien. Waar dit mogelijk is.
Maar zeg alsjeblieft niet dat het leven gemaakt is om te mislukken.
Want als jij een keer geneest kunnen er hele mooie dingen gebeuren?

Sterkte voor jullie allebei.

geerte schreef:

Sorry dat ik niet zoveel reageer op anderen, maar ik zit er weer even helemaal doorheen.

Ik had eindelijk hulp en nu vinden ze mij te complex en ben ik doorverwezen naar iets anders. Deze hebben een wachttijd van een half jaar voor de intake en ik weet niet hoelang daarna nog voor de behandeling. Mijn huidige psycholoog weet niet zeker of ze mij mag helpen om deze tijd te overbruggen en de poh GGZ kan niet erg vaak en dit helpt niet voldoende. Ik heb met school overlegd maar de decaan kan mij ook niet helpen met studie geralteerde zaken.

Het voelt weer eens alsof ik alles zelf moet doen en ik weet niet of mij dit nog een keer gaat lukken om zo'n lange wachttijd te overbruggen.
Ik wou serieus dat ik gewoon mijn arm had gebroken want dan krijg je tenminste hulp.

robinxfellow schreef:

Kan ik ook in dit topic terecht met een angststoornis? Of is daar een apart topic voor? (:

Luca03 schreef:

Hier ook nipt geslaagd, maar hey Calipso geslaagd is geslaagd he!

Ps: ik ga je een pb sturen omdat ik zag dat je ook in België woont.