Dank jullie wel 
Ik zal proberen om het uit te leggen, De afspraak met mijn eigen psych en begeleidster is zo dat als ik het thuis niet meer uit kan houden, ik opgenomen kon worden om even tot rust te komen. Dus even bijtanken en weer naar huis. Nu is dat hier niet goed gecommuniceerd naar de open afdeling toe en zij begonnen er op te hameren dat ik zo snel mogelijk weer al mijn bestaande en extra activiteiten op moest pakken en zo snel mogelijk naar huis toe werken. Dus ik probeer uit te leggen dat dat niet volgens afspraak was, maar anders moest ik volgens hun maar naar huis toe gaan... Verder hebben ze zonder overleg met bernd besloten dat mijn medicijnen, die ik al twee jaar slik, maar moesten stoppen. Dus ik zit straks zonder medicatie. Ik werd zó boos, ik voelde me zo onbegrepen door die twee dat ik terug op de afdeling een overdosis heb genomen. Dáár had ik tenminste nog wel controle over en anders zou ik de grip op mezef verliezen.
Daar ben ik echt behoorlijk ziek vaan geweest, mijn bloeddruk was veel te laag, had een snijdende hoofdpijn en kotste alles aan elkaar. Mijn moeder kwam op visite en die merkte dat het echt niet goed ging en zij heeft me naar mijn kamer gebracht en de verpleging gewaarschuwd. Verder weet ik er nog maar weinig van.
De dag erna, gisteren dus, ik was nog helemal zweverig van de pillen, had ik weer een gesprek met Esther. Zij is de psychologe van de afdeling. We moesten een behandelplan maken. Dus zij begint weer over al die activiteiten oppakken en naar huis toe werken, dus ik probeer het weer uit te leggen, maar ik liep gewoon tegen een muur van onbegrip aan. Dat het hier geen rustoord isen dat als ik rust wil, ik maar een vakantie moet boeken of naar huis moet gaan
Ook zei ze doodleuk dat ik er wel mijn best voor moest doen, alsof ik hier voor mijn plezier zit...
Ik heb dus geweigerd om dat behandelplan te ondertekenen, waarop zij antwoordde dat als ik niet teken ik naar huis moet. Dat is geloof ik haar favoriete uitspraak... Tot op heden heb ik niet getekend, maar ik heb er niks meer van gehoord. In het behandelplan staat ook dat er met mij niet te communiceren valt en dat ik passief agressief communiceer. Het komt niet bij haar op dat de chemie tussen ons gewoon niet klopt en dat de schuld dus evenveel bij haar ligt als bij mij. Het is wel makkelijk om te zeggen dat alles aan de gek ligt....
Ik heb besloten dat ik geen gesprek meer aanga met haar zonder dat er iemand bij zit. Ze chanteert je gewoon en ik ben bang dat als er de volgende keer niemand bij zit en zij weer zulke dingen gaat zeggen, ik écht agressief word. En dat gun ik haar niet. Ik ga ook regelen dat mijn volgende opname via bed op recept op de gesloten afdeling is, dan houd ik gewoon mijn eigen psychiater waar ik wél goed mee kan praten.
Sorry voor het lange verhaal, er is nogal veel gebeurd... Ook op de afdeling zelf, we hadden onderling met de cliënten een sinterklaasavondje georganiseerd. Dat werd door de dienstdoende verpleger "ziekelijk" genoemd. En er was iemand met een verstopping, die moest naar het ziekenhuis en die moest maar alleen met de taxi gaan. Toen heeft een andere cliënt aangeboden om te rijden en dat is ook een rel geworden tussen verpleging en cliënten, want dat mochten ze dus absoluut niet doen. Al met al is het heel onrustig op de afdeling en worden er grove fouten gemaakt door het personeel, ik ben zelf dus ook erg onrustig door al deze dingen en ik weet niet wat ik er mee moet. Het lucht wel even op om het van me af te schrijven, dus bedankt voor het lezen...