Hahaha leuk gezegd! En nu is het de kunst om jezelf bezig te houden met vanalles, behalve dát Ik ga dalijk lekker paardrijden, hopen dat de spierpijn van het springen over is Bij het paard dan http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=10&t=821694
Ik kwam vanmiddag thuis van de paarden toen mijn moeder gelijk boos werd. "Waarom neem je de telefoon niet op?" Ik had geen idee waarom ze zo deed. Maar het ging er over dat er 's ochtends een aantal keren was gebeld, maar om 7 uur neem ik de telefoon niet op. Bovendien heb ik een eigen telefoon, dus die van mijn ouders neem ik sowieso al niet makkelijk op. Ik stond gelijk strak van de spanning, want ik begreep het niet.
Blijkt dat mijn oudtante vannacht overleden is.... Dus mijn moeder barst in tranen uit enzovoorts. En ik stond er bij en keek er naar. Ik weet niet hoe het komt, maar op dat moment walgde ik letterlijk van mijn moeder. Ik kon me er ook niet toe zetten om iets troostends te zeggen, laat staan om een arm om haar heen te slaan. Het kwam zo nep op mij over. Ik weet dat ze me dat heel erg kwalijk neemt.
Dus ik heb net een vork heet gemaakt en een paar keer in mijn been gedrukt, ik heb alleen nog niet het idee dat het nu goed is. Ben ik nou echt zo slecht?
Niet doen ga rennen, muziek luisteren desnoods schreeuwen als dat helpt! Ik heb het gisteravond ook gedaan en echt goed er staan nu zeker 5 krassen in mijn bovenbeen waaronder een kruis.. En vanaf vandaag heb ik gezworen het niet meer te doen. Je kan het echt .. Gecondoleert daarbij
Hebben jullie ook zo snel te neiging met dingen te gooien? Ik woon nu sinds iets meer dan een jaar op mezelf, en er zijn al de nodige borden/glazen gesneuvelt. Op het moment dat ik ga snijden, dan ben ik gewoon helemaal doorgedraait. Ik schreeuw ik huil en ik denk dat ik alleen nog maar achteruit kan. Dat het NOOIT meer beter word. Ik denk niet dat automutolatie vanzelf overgaat, dan moet je eerst alles een plek hebben gegeven en begrijpen waar al die gevoelens die er in je rondgaan vandaan komen. En RUST in je hoofd, maarja waar vind je dat.... Ik loop al vanaf mijn 6e met een masker op, nu 13 jaar later nog steeds. Alleen mijn zus en mijn zusje kennen mij goed, maar hun hebben net als ik borderline dus wij hebben wel veel steun aan elkaar.
Gooien doe ik ook veel, maar ik heb het bv ook in de auto. Dan rij ik echt om mensen dood te rijden. Fietser door rood? gas bij. Ik heb nu ook echt zin om te gaan racen en dan ergens met 140 tegen een boom aan rijden...
Mensen zoek echt IEMAND waar je je ei kwijt kan desnoods iemand van Bokt die je voor zover het kan via bokt vertrouwt. In jezelf keren is nergens goed voor en uiteindelijk heb je ook alleen jezelf ermee.
Schrijf dingen op. Ik rap, en schrijf ook mijn eigen teksten en dat helpt mij om even mijn hoofd leeg te maken. Houd iemand een dagboek bij, of schrijft gedichten?
wat ik trouwens ook doe ik speel piano, en als ik alleen thuis ben ofzo, dan ga ik altijd achter de piano zitten, en dan zing ik gewoon zo uit mijn hoofd een nummer, de noten verzin ik er zo maar wat bij, en dan zing ik gewoon wat me dwars zit ofzo
Vroeger schreef ik altijd verhalen en wou ik later kinderboeken gaan schrijven haha! Ik heb er ook wel eens over gedacht om mijn leven in een verhaal te schrijven, maar ik ben zo bang dat mensen het gaan lezen en weten wat voor foute dingen ik ook allemaal heb gedaan dat ik dat niet kan, maar ik denk dat het wel een goede manier is om alles op een rijtje te hebben. En heeft iemand een therapeut? Dat kan ook heel veel helpen omdat je verder geen band met die persoon hebt.
Nou, dat bestandje van dat verhaal, is op mijn computer, en niemand mag op deze computer zonder dat ik erbij ben, er staan gewoon persoonlijke dingen in..
@Sylke, ik gooi ook altijd met alles. Ik woon vanaf mijn 13e alleen. En ik kan dus heerlijk met mijn eigen spullen gooien. . Ik woon dan nu samen, en af en toe maak ik ook spullen kapot van mijn vriendin. . Maar als ik zo een woedeuitbarsting heb, pak ik alles en ben ik blind voor wat ik pak.
Ik wil even kwijt, dat jullie me altijd kunnen pm'en, desnoods krijg je mn mailadres of nummer, niemand, maar dan ook NIEMAND verdient de hel van het snijden. Maar echt, lieve meiden.. Doe vanalles, leidt jezelf af, met muziek, tv, schrijven, schreeuwen, paarden, honden, beesten, vrienden, ouders, noem maar op! Maak voor jezelf een soort lijstje van dingen die je kunt gaan doen die je afleiden (tip van mn oude psycholoog) en geloof me; dat helpt! Iedereen kan ervanaf komen, dat heb ik al voor jullie bewezen. Je gaat je er niet beter door voelen. Ik had vooral, als ik écht écht drang had, dan scheurde ik een kussen uit elkaar, gooide al mn knuffels door de kamer (bang om iets kapot te gooien ) en beet in allerlei dingen. Maar verwond jezelf niet, dat verdien je niet. Écht niet!
Ik snijd al zo lang dat ik het niet eens meer zie als een hel. Ik bedoel niet dat ik het 'lekker' vind, ik heb ook erg veel geleerd tijdens mijn interne therapie, maar ik zie het niet meer als hel. Ik weet dat dat echt debiel klinkt en waarschijnlijk vragen jullie je af of ik gek ben of zo. Maar ik, ja ik kan het niet uitleggen of zo.
Als ik echt drang heb, dan ja ik doe niet echt iets, ik ga dan meteen al met mijn nagels langs mijn wangen. En ik heb wel een keer iets kapot geslagen waar ik echt spijt van had uit drang.