Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-06-25 12:50

Geplaatst: 27-06-25 12:50

nps schreef:
Cioccolato schreef:
Feit is dat mensen zonder kinderen nooit zullen weten hoe het leven met kinderen is.
Mensen zonder chronische ziekte weten niet hoe het is om wel een chronische ziekte te hebben.

Blablabla

Alleen kinderen, met alle bijbehorende moeheid, kies je zelf voor, en een chronische ziekte niet.

Maakt niet uit.
Dan nog weet je niet wat iets is wat je zelf niet hebt.

**Geplaatst**: 27-06-25 13:00

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: 27-06-25 13:00

Ik geloof dat de discussie een zijweg heeft genomen.

Maar om mijn eigen situatie aan te geven. Ben het met een eerdere reactie eens, voor kinderen ben je nooit klaar. Er komt zoveel nieuws op je af. Ook snap ik de reacties van je wilt toch een goede basis geven dus zorg dat je je zaakjes op orde hebt, maar mijn eerlijke mening? Het leven is onvoorspelbaar en kan zomaar van de ene op de andere dag veranderen dus zekerheid op bv financieel gebied heb je eigenlijk ook nooit.

Ik heb inmiddels 2 prachtige kindjes en ben er ontzettend blij mee en mocht ik het overdoen dan was ik er eerder aan begonnen zodat ik langer van ze zou kunnen genieten.

**Geplaatst**: 27-06-25 13:01

Geplaatst: 27-06-25 13:01

Wat een naar topic is dit geworden zeg.
Heel erg jammer, het is alleen maar moddergooien en kijken wie het zieligste is.

Om ontopic te komen, ik ben een oude moeder (vind ikzelf). Ik heb er heel lang (en soms nog wel eens) moeite mee gehad.
Ik was 32 bij de eerste en bijna 35 bij de tweede.

Wij hebben destijds heel bewust gekozen voor eerst stabiliteit. Ondanks dat wij al heel lang samen waren, wilde we toch een financiële basis hebben. Dus eerst een huis, vaste baan etc.

En achteraf heb ik daar wel een beetje spijt van, want eer wij dachten, nu gaan we er voor, werd mijn angst werkelijkheid. Kinderen krijgen was niet op de natuurlijke manier weggelegd voor mij. Dus wij gingen een jarenlang traject in.
En aub bespaar me de opmerkingen, als het niet natuurlijk gaat is het je niet gegund blabla, die opmerkingen heb ik genoeg gehoord tijdens mijn traject.

Ik ben super dol op mijn kinderen (2 en 5) en ik zou ze voor geen goud willen missen, maar ik had ze wel graag zo'n 8 jaar eerder gehad.
Niet alleen voor mij zelf, maar ook vanwege de omgeving, mijn moeder is helaas overleden nog voordat ik zwanger was van de eerste.
Mijn schoonvader is overleden toen de jongste 3 weken oud was, en mijn schoonmoeder is ook al op leeftijd (mijn vader is niet in het spel).

En nee je kunt het leven niet kiezen, maar hoe langer je wacht, hoe minder kans je op naaste familie hebt. En dat vind ik moeilijk, dat mis ik enorm in onze situatie.
Ze zeggen wel eens it takes a village to raise kids, en dat is ook wel zo.

Nu even voor de anti kinder mensen, jaha ik heb zelf voor mijn kinderen gekozen, en geen zorgen ik doe het helemaal alleen met mijn partner. (niet dat ik een andere keus heb

)
Maar ja het is wel zwaar, en ik denk echt dat als ik 8 jaar eerder was geweest ik wel wat meer energie over zou hebben gehad. En wellicht een moeder en schoonmoeder die mij kon helpen, als er nood is, of als ik vragen had.

**Geplaatst**: 27-06-25 13:03

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: 27-06-25 13:03

Saul, haha wat toevallig dat je je reactie onder de mijne plaatst en er eigenlijk hetzelfde instaat!

**Geplaatst**: 27-06-25 13:08

Geplaatst: 27-06-25 13:08

Ikzelf was 23 toen de eerste werd geboren, maar mijn schoondochter was 39 ( en mijn zoon 36) toen hun eerste kindje werd geboren. Ze hebben mekaar pas in 2020 leren kennen in in 2023 werd hun zoontje geboren. Daarvoor heeft mijn schoondochter eerst nog een miskraam gehad , maar na de miskraam was ze best snel weer zwanger. Wat mijn schoondochter vooral niet leuk vond, is dat ze werd bestempeld als "oudere zwangere". Verder heeft ze een redelijk probleemloze zwangerschap gehad.
Of er nog een tweede komt,..... we gaan het zien (of niet). We wachten het gewoon af.

**Geplaatst**: 27-06-25 13:16

Geplaatst: 27-06-25 13:16

Ik vond vooral de druk lastig van opa's en oma's. Mijn partners is enigst kind en zijn ouders droomden toch wel van een kleinkind en lieten dat tussen neus en lippen merken, al zeiden ze ook wel dat het onze keus moest zijn.

Het voelde ook wel egoistisch soms dat we hen dat niet gunden. Aan de andere kant kun je natuurlijk geen kinderen nemen en dan verwachten dat die je kleinkinderen geven omdat jij het zo leuk vind.

**Geplaatst**: 27-06-25 13:23

Geplaatst: 27-06-25 13:23

pmarena schreef:
MarlindeRooz schreef:
Slecht slapen doe ik toch al dus dat wakker liggen boeit me vrij weinig. 5 uur slaap is voor mij voldoende om (langere tijd) op te functioneren. Oefen ik al m’n hele leven voor. Dat argument dat je pas weet wat moe zijn is, als je een kind hebt is zulke onzin.

Oh my, altijd als ik dergelijke dingen lees dan is er een duiveltje in mij dat denkt wacht maar, mocht je ooit een baby krijgen dan kom je er misschien nog wel achter dat het echt vele malen erger is.... als je al slecht slaapt en nèt op het moment dat je dan in een wat dieper slaapje zit, je weet wel, die slaapcyclus waar je op overleeft....wordt je precies op dat moment heel ruw daar uit wakker gemaakt

Ik dacht ook van nouja ik word toch al elke 3 uur wakker om naar de WC te gaan of lig regelmatig wakker.
Maar laten jouw wakkere momenten nou net niet overeen komen met die van een hongerige baby waardoor je dus nog vele malen vaker onderbroken slaap hebt

Het schijnt wel zo te zijn dat er mensen zijn die op de klok voeden zeg maar, en baby wakker maken voor een voeding.... dan is het misschien anders...? Wij waren veel te blij als hij eindelijk sliep, dat we dat echt niet aandurfden om hem wakker te gaan maken op de momenten dat dat ons uitkwam maar ik weet niet hoe anderen dat doen

ach en mijn baby's waren superrelaxt, ik koppelde aan en dommelde door, slaap altijd heel makkelijk.
Zonder het een wedstrijd te maken, ik denk dat Marlinde minder slaap krijgt dan ik met een newborn kreeg. Babys zijn niet de enige reden tot slecht slapen of vermoeidheid En je wakker zijn heeft een doel, dat is bij insomnia een stuk vervelender lijkt mij.
laten we alsjeblieft is afstappen van dat 'je bent nog nooit zo moe geweest als met een baby' dat verschilt gewoon per persoon.

**Geplaatst**: 27-06-25 13:29

Geplaatst: 27-06-25 13:29

flooooo schreef:
ach en mijn baby's waren superrelaxt, ik koppelde aan en dommelde door, slaap altijd heel makkelijk.
Zonder het een wedstrijd te maken, ik denk dat Marlinde minder slaap krijgt dan ik met een newborn kreeg. Babys zijn niet de enige reden tot slecht slapen of vermoeidheid En je wakker zijn heeft een doel, dat is bij insomnia een stuk vervelender lijkt mij.
laten we alsjeblieft is afstappen van dat 'je bent nog nooit zo moe geweest als met een baby' dat verschilt gewoon per persoon.

Ik denk dat dit heel mooi is gezegd

Zeker ook het stukje: En je wakker zijn heeft een doel, dat is bij insomnia een stuk vervelender.

Ik denk dat dit zeker een heel groot verschil maakt.

Zelf gelukkig geen insomnia .
Wel een slechte slaper, maar in totaaaaal geen vergelijk met Marlinde en Cayenne.

En ik ben heel blij als ik een keer slaap en opgeladen ben.
Maar toen de pup er was en ik hem in de nacht buiten liet vond ik dat geen bezwaar, rond die tijd wakker liggen wel.

Uiteraard gaat dat van een pup sneller over dan misschien met een kind.
Maar een kind daarbij gaar dat weer sneller over plus eigen keuze dan bij insomnia.

**Geplaatst**: 27-06-25 14:10

Geplaatst: 27-06-25 14:10

pmarena schreef:
MarlindeRooz schreef:
Slecht slapen doe ik toch al dus dat wakker liggen boeit me vrij weinig. 5 uur slaap is voor mij voldoende om (langere tijd) op te functioneren. Oefen ik al m’n hele leven voor. Dat argument dat je pas weet wat moe zijn is, als je een kind hebt is zulke onzin.

Oh my, altijd als ik dergelijke dingen lees dan is er een duiveltje in mij dat denkt wacht maar, mocht je ooit een baby krijgen dan kom je er misschien nog wel achter dat het echt vele malen erger is.... als je al slecht slaapt en nèt op het moment dat je dan in een wat dieper slaapje zit, je weet wel, die slaapcyclus waar je op overleeft....wordt je precies op dat moment heel ruw daar uit wakker gemaakt

Ik dacht ook van nouja ik word toch al elke 3 uur wakker om naar de WC te gaan of lig regelmatig wakker.
Maar laten jouw wakkere momenten nou net niet overeen komen met die van een hongerige baby waardoor je dus nog vele malen vaker onderbroken slaap hebt

Het schijnt wel zo te zijn dat er mensen zijn die op de klok voeden zeg maar, en baby wakker maken voor een voeding.... dan is het misschien anders...? Wij waren veel te blij als hij eindelijk sliep, dat we dat echt niet aandurfden om hem wakker te gaan maken op de momenten dat dat ons uitkwam maar ik weet niet hoe anderen dat doen

Ik wil hier toch even op inhaken. Ik merk dat je reacties iets in mij triggeren, deze in het bijzonder.

Je reactie geeft me het gevoel dat je onvoldoende bekend bent met slaapstoornissen en wat de gevolgen hiervan zijn. En ik ben blij voor je dat je dat je daar misschien nooit mee in aanraking bent gekomen, maar ik vind echt dat je veel te kort door de bocht reageert met "wacht maar tot je ooit een baby hebt".

Je spreekt over iedere 3 uur wakker worden om naar het toilet te gaan. Op mijn dieptepunten slaap ik niet eens 3 uur per etmaal.

Citaat:
Maar laten jouw wakkere momenten nou net niet overeen komen met die van een hongerige baby waardoor je dus nog vele malen vaker onderbroken slaap hebt

Hmm, dan is er toch nog een voordeel aan mijn slaapstoornis: de kansen dat die overeenkomen zijn wiskundig gezien best groot als je uit de 24 uur er 20 - 21 wakker bent.

Citaat:
want de slaapjes die je zonder kind wel weet te pakken zijn in ieder geval wel je eigen slaapjes waarbij je een kans hebt om ze te doorlopen / af te maken

Die kans is er dus niet, dat is het hele punt bij een slaapstoornis. Die kans wordt je ontnomen door nota bene je eigen lichaam. Het is onwijs vervelend als je gestoord wordt in je slaap door externe factoren, maar het is ook echt verschrikkelijk frustrerend als dit door iets interns gebeurt.
Ik vind de post van DuoPenotti mooi, ik kan me namelijk voorstellen dat er met een kind nog een doel is aan de slapeloze uren. Voor mij voelen ze verschikkelijk alleen, verdrietig, frustrerend, eng. En ik zeg niet dat je je met een kind zo niet kan voelen, maar ik denk wel dat dat dan misschien iets is waar je energie terug van kan krijgen. Je doet het ergens voor, je zegt immers zelf dat je er heel veel voor terugkrijgt. Een slaapstoornis put je uit, mentaal en fysiek, en wat krijg je ervoor terug? Helemaal niks.

Ik heb niet gekozen voor een slaapstoornis. Er was geen logische aanleiding, geen bewuste beslissing. Het is er gewoon. En ik moet ermee dealen terwijl de rest van mijn leven gewoon vrolijk doorgaat, zonder dat je ergens maar een beetje kracht uit haalt of dat je weet dat het ooit beter wordt

Het is geen wedstrijd en ik begrijp dat het ouderschap ontzettend uitputtend kan zijn, en dat het je grenzen oprekt. Maar laten we alsjeblieft ophouden met die dooddoener "wacht maar tot je kinderen hebt, dan weet je pas wat vermoeid zijn is".

**Geplaatst**: 27-06-25 14:50

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: 27-06-25 14:50

Ik wil toch als ‘oude’ moeder (met pittige slaapstoornis erbij) ook nog even reageren, vooral op TS en minder op de anderen want ik heb eigenlijk niet zoveel zin om al die pagina’s door te spitten. Ik denk ook niet dat ik veel nieuwe dingen kan zeggen. Ik word dit jaar 39 en mijn dochter is 3, en ik ben bewust een oudere moeder.

Ik had eerder wel ergens ver weg een kinderwens, maar daar deden mijn eierstokken nog vrij weinig mee. Tot ongeveer een jaar voor mijn zwangerschap, toen begonnen die krengen ineens wel te rammelen. Maar toen had mijn man nog wat tijd nodig om aan het idee te wennen. Toen hij zover was, en dat duurde niet eens zo lang, was ik in een paar maanden zwanger. Onze dochter is nu 3 en ik had nooit verwacht dat ik het zo leuk zou vinden. Ik weet ook niet wat ik wel verwacht had hoor, ik kon me er niet op in stellen, het is allemaal nieuw natuurlijk.

Achteraf gezien had ik geen jaar eerder een kindje willen krijgen, toen was het nog niet het moment. Wij hebben veel gewerkt, veel gedaan, en gezorgd (onbewust hoor) dat alles stabiel was. En doordat alles stabiel was, zijn we alles ook goed doorgekomen met elkaar. En dat viel niet altijd mee. Ik had HG tijdens mijn zwangerschap en ben 9 maanden doodziek geweest. Toen kreeg ik corona in de laatste week met een zware dubbele longontsteking, daardoor een spoedkeizersnede omdat het allemaal niet goed leek te gaan. Echt wel heftig, en ik heb echt wel even moeten herstellen. Alles goed afgelopen hoor en ik kijk er met een glimlach op terug.

Maar ik wil je aan de hand van mijn verhaal een ding meegeven: zorg dat alles stabiel en voorbereid is. Dan maar wat later, je hebt echt nog wel tijd.

En ik weet wat rammelende eierstokken doen, ze zijn heel dwingend en je kan er enorm emotioneel van raken. Ik heb me zo snel als ik het voor elkaar kon krijgen laten steriliseren, want nog zo’n zwangerschap zou ik niet aankunnen, en ik was bang dat mijn eierstokken zouden denken dat dat wel mee zou vallen. Dat ik toch een tweede zou willen en zou vergeten dat ik dat niet aan zou kunnen.

Het kostte wat moeite maar ik mijn gynaecoloog ervan kunnen overtuigen en daar ben ik erg blij mee. Want het klopt, zo nu en dan wil ik ineens zo graag nog een baby. Dat zijn hormonen, dat is niet van mezelf, en ik ben blij dat ik mezelf daartegen beschermd heb. Een kindje is heerlijk, en ik ben gek op mijn kleine meisje. En dat gun ik jou ook, maar op het juiste moment. Want dan kun je er ook echt van genieten en kun je de donkergrijze wolken die ook echt wel voorbijkomen in die hele periode ook aan.

**Geplaatst**: 27-06-25 15:08

Geplaatst: 27-06-25 15:08

Brainless schreef:
pmarena schreef:
Niemand zegt dat, maar ik denk dat het onderwerp kinderen / ouders gewoon wat in je allergie-zone zit ofzo....

Jawel:
JustMe8484 schreef:
Uiteraard zijn er andere oorzaken waardoor je echt uitgeput kunt zijn. Maar buiten dat is moe zijn zonder kinderen niet te vergelijken met moe zijn met kinderen...

Wat jammer dat er blijkbaar in alle reacties overheen gelezen wordt dat ik zeg dat er uiteraard andere redenen zijn om uitgeput te zijn. Dus iedereen die zich aangesproken voelt met slaapstoornis, kanker oid mag dat lekker loslaten want ik geef al aan dat dat wat anders is. Ik had het over diegene die dat allemaal niet hebben. Ik wilde de opmerking bevestigen van pm arena volgens mij. Dat het toch heel anders is als je bv al weinig slaapt. Dat het dan met kinderen ws alleen maar zwaarder wordt omdat de slaap die je hebt ook Nog eens onderbroken wordt op een moment dat je anders helemaal niet wakker zou worden.
Ik ben jaren super vermoeid geweest, maar dat was niks bij nu. Mijn partner kon prima weken met nachten van maar een paar uur slaap zonder uitgeput te raken. Maar die is dat toch echt nu ook.
Ik zeg nergens dat ik vind dat je het als moeder het zwaarder hebt, enkel dat ik de vermoeidheid niet te vergelijken vind...
En ja je kiest voor kinderen, wil niet zeggen dat je van te voren weet dat je kinderen tot lang niet doorslapen als het toch normaal is dat de meeste kinderen dat toch echt wat eerder doen.
En bovenal mag je blijkbaar als ouder nooit zeggen hoe zwaar het is en hoe het soms tegen kan vallen. Want ja je hebt er voor gekozen. Tja als we dan met zn allen blijven doen alsof het alleen maar leuk en gezellig is en dat je er zoveel voor terug krijgt kan men ook niet echt een realistische keuze maken he?!
En ja ik ben gek op mijn kinderen, zou ze voor geen goud willen missen. Maar dat wil niet zeggen dat je nooit dingen tegen komt die zwaarder zijn als verwacht.

Laatst bijgewerkt door JustMe8484 op 27-06-25 15:14, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-06-25 15:09

Geplaatst: 27-06-25 15:09

Er zijn artikelen op het internet te vinden waarin omschreven wordt dat het brein van de moeder zich al in de zwangerschap voorbereidt op het kind, ook op het gebied van slaap en ik denk dat daar wel een kern van waarheid inzit en dat je van nature al anders slaapt waardoor je sneller in kunt spelen op de behoeftes van je kind.

**Geplaatst**: 27-06-25 15:18

Geplaatst: 27-06-25 15:18

Dat geloof ik gelijk. Ik heb dus een slaapstoornis die erger is geworden sinds onze dochter er is, nou heb eigenlijk een ‘prima’ slaapstoornis waarbij ik wel rust krijg, ik slaap prima, alleen ik donder gelijk in een diepe slaap en word dan na ongeveer een uur wakker met een extreem enge nachtmerrie (non-rem parasomnie). Daarna val ik weer in slaap en slaap ik gewoon normaal.

Maar ik slaap anders, als voor ik moeder werd. Ze ligt in de kamer naast ons en ze hoeft maar een kik te geven en ik ben wakker, spring uit bed, ga naar haar toe, ga weer liggen en slaap verder, dit alles binnen een minuut. Dat kon ik eerder echt niet, dus dat is volledig nieuw. Heel bijzonder.

Nu ze 3,5 moet ik alleen mezelf even opnieuw programmeren dat ik echt niet voor elk geluidje er uit hoef, want ik doe dit dus nog steeds, terwijl er zelden wat aan de hand is, dan droomt ze gewoon en maakt ze even een geluidje.

**Geplaatst**: 27-06-25 15:51

Geplaatst: 27-06-25 15:51

Saul schreef:
Ik ben super dol op mijn kinderen (2 en 5) en ik zou ze voor geen goud willen missen, maar ik had ze wel graag zo'n 8 jaar eerder gehad.
Niet alleen voor mij zelf, maar ook vanwege de omgeving, mijn moeder is helaas overleden nog voordat ik zwanger was van de eerste.
Mijn schoonvader is overleden toen de jongste 3 weken oud was, en mijn schoonmoeder is ook al op leeftijd (mijn vader is niet in het spel).

Ik kan me er iets bij voorstellen en vind het erg jammer dat jullie het met alleen een oma moeten doen. Als ik mijn vader er nog bij had willen hebben, had ik tienermoeder moeten zijn. En opa's heb ik nooit gekend, dus ook mijn ouders waren wat dat betreft al 'te laat'. In die zin kan je altijd pech hebben, helaas. Daarom denk ik dat het toch goed is dat jullie hebben gewacht tot jullie er klaar voor waren, zelfs al brengt dat ook verdrietige aspecten met zich mee door het verlies van familie (en minder hulp/oppas). :(:)

**Geplaatst**: 27-06-25 15:53

Geplaatst: 27-06-25 15:53

JustMe8484 schreef:
En bovenal mag je blijkbaar als ouder nooit zeggen hoe zwaar het is en hoe het soms tegen kan vallen. Want ja je hebt er voor gekozen. Tja als we dan met zn allen blijven doen alsof het alleen maar leuk en gezellig is en dat je er zoveel voor terug krijgt kan men ook niet echt een realistische keuze maken he?!
En ja ik ben gek op mijn kinderen, zou ze voor geen goud willen missen. Maar dat wil niet zeggen dat je nooit dingen tegen komt die zwaarder zijn als verwacht.

Oh van mij mag je zeker klagen over je kinderen.. ook over je paarden, partner, werk enz.
Maar het is wel zo dat al het andere valt te veranderen, behalve je kinderen.

**Geplaatst**: 27-06-25 15:56

Geplaatst: 27-06-25 15:56

Klagen mag prima. Maar uitspraken als “kinderen hebben is zwaarder / vermoeiender / erger” is niet oké. Zeker niet omdat het krijgen van een kind vaak een bewuste keuze is. En zelfs een die mensen meerdere keren maken. Hoe zwaar kan het dan nog zijn? (Grapje).

Daarbij kan je een kind aan je partner over laten, uit logeren doen of zelfs een (nacht)oppas inhuren. Andere oorzaken van vermoeidheid maken dat soort dingen wat lastiger.

**Geplaatst**: 27-06-25 16:10

Geplaatst: 27-06-25 16:10

MarlindeRooz schreef:
Klagen mag prima. Maar uitspraken als “kinderen hebben is zwaarder / vermoeiender / erger” is niet oké. Zeker niet omdat het krijgen van een kind vaak een bewuste keuze is. En zelfs een die mensen meerdere keren maken. Hoe zwaar kan het dan nog zijn? (Grapje).

Daarbij kan je een kind aan je partner over laten, uit logeren doen of zelfs een (nacht)oppas inhuren. Andere oorzaken van vermoeidheid maken dat soort dingen wat lastiger.

Maar dat zegt ik toch ook niet? Ik zeg dat het niet te vergelijken is en er niet te licht over moet denken omdat je bijvoorbeeld toch al weinig slaapt en dat prima gaat. Want dat is anders omdat je dan in de meeste gevallen wel volledige slaapcycli doormaakt en met een baby/ kind niet omdat die daar geen rekening mee houdt. En wordt de kwaliteit van je toch al weinig slaap dus nóg slechter...

Nogmaals ik heb jaren met vermoeidheidsklachten bij een huisarts gelopen. Vooral omdat anderen zeiden dat het niet normaal was ed. Maar nu ik kinderen heb ervaar ik de vermoeidheid als erger. Dat is simpelweg mijn ervaring...

Daarmee zeg ik niet dat het per definitie zwaarder is als voor een ander. Of erger of vermoeiender. Enkel dat ik het zo ervaar.

Laatst bijgewerkt door JustMe8484 op 27-06-25 16:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-06-25 16:10

Geplaatst: 27-06-25 16:10

Deze discussie is nogal storend en offtopic hier. Begin anders even een nieuw topic over wie er het meest moe is.

**Geplaatst**: 27-06-25 16:12

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: 27-06-25 16:12

Wat mij betreft geen discussie want ik beweer nog steeds niet dat ik het meest moe ben. Vind het vooral jammer dat mijn woorden duidelijk verkeerd geïnterpreteerd worden. Maar ik zal mijn mond erover houden verder....

**Geplaatst**: 27-06-25 16:39

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: 27-06-25 16:39

Het moederschap wordt hier idd nogal gereduceerd tot moe zijn. De conclusie die al enkele keren getrokken werd was prima. Kunnen we nu verder?

**Geplaatst**: 27-06-25 19:18

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: 27-06-25 19:18

Ook ik kan zeggen dat je nooit klaar bent om kinderen te krijgen. Ik was 31 toen ik onze zoon kreeg. Terwijl ik altijd het hardst riep dat ik echt wel voor mijn 30ste kinderen wou. Mijn vriend en ik hebben al vanaf onze 19de een relatie dus daar lag het niet aan, maar wij wouden idd ook een vaste baan, een huis enzo. En daarvoor waren we ook nog veel te druk met uitgaan enzo.

Maar ik hoor ook in de omgeving, jaa kinderen komt nog wel we zijn toch nog geen 30. Maar dan denk ik weer straks gaat het niet vanzelf om zwanger te worden en dan ben je zo 36 of 37 voordat je voor het eerst zwanger bent.

Over die slapenloze nachten en moezijn. Onze zoon sliep vanaf 6 weken door en de echte slapeloze nachten zijn op een hand te tellen. Dus het verschild heel erg per kind.

**Geplaatst**: 27-06-25 19:34

Geplaatst: 27-06-25 19:34

Dan even een ervaring van zowel jong moeder als ouder moeder. Bij de oudste was ik 23, de middelste was ik 34 en de oudste 39 toen ze geboren werden (die was overigens verrassing na 3 miskramen en 1 BBZ na de middelste en vdrvolgens ruim een jaar helemaal niets).

Fysiek was het met 23 jaar makkelijker (meer veerkracht), mentaal met 30+.

Bij oudste was ik 6 maand zwanger toen ik alleen kwam te staan, met de andere 2 was de jongste 3 jaar toen ik weer single werd.
Het moederschap valt me niet zwaar, ook niet alleen (of juist alleen niet), kwestie van go with the flow voor mij.

TS, ik denk dat voor jou van belang dat je een plan de campagne hebt, waar/wanneer en hoe, in samenspraak met partner. Bonne courage met alles!

**Geplaatst**: 27-06-25 21:30

Geplaatst: 27-06-25 21:30

Ik heb meerdere vormen en oorzaken van moeheid meegemaakt en ik moet zeggen dat de moeheid van het moederschap lang zo naar niet is.
Althans, zo ervaar ik het.
Natuurlijk lever je in op slaap en ik heb ook, vooral in het begin, regelmatig huilend om 3 uur 's nachts de fles gegeven, want waarom dacht ik dat dit een goed idee was? :')

Maar dat wordt steeds makkelijker.

En daarbij hangt het er ook helemaal vanaf hoe je kindje(s) is/zijn, of je het samen met een partner doet, etc.
Onze tweeling is echt zo extreem makkelijk dat ik zeker weet dat er ouders zijn met één kind die het een stuk pittiger hebben.

**Geplaatst**: 27-06-25 21:52

Geplaatst: 27-06-25 21:52

Ook ik ervaar totaal geen ellende met m’n dochter. Een heel makkelijk kind. Snel tevreden en vermaakt zichzelf ook makkelijk. Mijn planning is niet veel anders dan voor een kind. Ik heb werk en paarden aan huis, dus hoef niet na de werkdag nog tijd vrij te maken voor mijn paard. Ik vind het voor mijzelf echt een toevoeging. Ze is zo blij, energiek en heeft de grootste glimlach. De poepluiers zijn echt zo vies niet als mensen zeggen (menig diarree van een hond is viezer en kattenstront meurt nog erger in huis

). Vermoeider dan hiervoor ben ik niet. Ze slaapt ook al vanaf 6 weken door en ligt al vanaf 3 weken op eigen kamer. Ze had vast eerder door kunnen slapen maar je moet ze eenmaal om de 3u wakker maken voor voeding in het begin. We zijn ook al op vakantie geweest naar Zwitserland/Duitsland en Canada. Ze wordt er niet anders van.
Niet dat ik mijzelf een veer in de kont wil steken maar het kan echt anders dan alle kind-horror verhalen hier

De bevalling doet trouwens ook echt geen pijn (bij mij). Alleen de ontsluitingsweeen, die zijn niet zo leuk…

Wbt leeftijd kinderwens, ik ben blij dat ik (net) 26 was. Ik wou graag jong(er) moeder worden. Ik denk dat ik na mijn 35e het wel prima had gevonden om kindloos te blijven. Het was zeker geen moeten. Niet dat ik extreme rammelende eierstokken had

Heb het ook serieus overwogen om het niet te doen ivm de kijk op de wereld en hoe vol die is. Maar zoals meerdere aangeven, kinderen nemen/krijgen is altijd egoïstisch

En tsja, hier smelt je van toch!

Ja, of niet. Dus heb gewoon 10 dagen voor de bevalling een pup gekocht voor compensatie _O-

(en ik had nog een veulen haha)
Afbeelding

**Geplaatst**: 28-06-25 02:42

Geplaatst: 28-06-25 02:42

Soepblik schreef:
Earth schreef:

Misschien is de methode toch niet zo waterdicht als men denkt?

Dit dus. maar dat willen mensen over het algemeen niet horen.

Klopt mensen horen liever welk pilletje of medische ingreep ze kunnen nemen om hun hele cyclus te ontregelen vanwege 12 uur vruchtbaarheid per cyclus.