Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-07-25 20:01

Geplaatst: 23-07-25 20:01

Wat goed dat je naar de psycholoog en de HA gaat, dat is een goede stap en ik denk dat je die heel hard nodig hebt. Heel vervelend dat het nu tussen jou en je vriend ook niet goed gaat. Misschien is het voor hem ook goed om met iemand te gaan praten, of jullie gaan met zijn 2en?

Wat enorm triest voor A dat ze stagneert. $:\$ Ook erg verrot dat de therapie geen effect heeft. Wat kan ze nu nog wél? Kan ze lopen? Praten?

**Geplaatst**: 23-07-25 20:11

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 23-07-25 20:11

Stille meelezer, wat ontzettend heftig TS, voor jou en je vriendin.

Heel goed dat je naar de huisarts en psycholoog gaat.

**Geplaatst**: 23-07-25 21:01

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 23-07-25 21:01

Een heftige situatie voor jullie. Goed dat je hulp zoekt.
Veel sterkte. :knuffel:

**Geplaatst**: 23-07-25 21:13

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: 23-07-25 21:13

Goed dat je hulp zoekt.
Verder helaas geen tips voor je.

**Geplaatst**: 23-07-25 22:52

Geplaatst: 23-07-25 22:52

CalipsoLover schreef:
Ik gebruik dit topic ook een beetje als 'uitlaatklep', ook wat onder de mom dat niemand mij hier toch kent. Ik weet niet hoeveel mensen er nog meelezen, maar het van me af schrijven helpt ook wel. Dat was even mijn verantwoording haha.

Met A. Gaat het nog steeds hetzelfde, niet goed dus. Ze stagneert. De therapie heeft geen effect, dus daar gaan ze mee stoppen hebben ze vorige week beslist. Antidepressiva is opgestart. Revalidatie artsen zitten zelf met de handen in het haar en zitten nu samen om te beslissen wat ze verder gaan doen.

Met mij gaat het ook niet goed, ik zal ten vroegste pas kunnen verhuizen in oktober, anders doe ik aan contractbreuk, maar ik merk dat het hier echt niet meer gaat. Ik ben ongelofelijk angstig en heb wekelijks paniekaanvallen. Ik heb me de laatste weken enorm afgesloten van vrienden en familie en enorm op mijn vriend geleund, die vorige week heeft aangegeven dat het ook voor hem te veel aan het worden is. Dat was geen leuk gesprek en merk dat het tussen ons nu ook niet lekker gaat. Het ging even beter, dacht dat ik dit wel een plekje had gegeven en plots komt het nu weer allemaal heel onverwachts terug.

Ik heb mogelijks wel een appartement gevonden via via, maar daar kan ik dus pas in oktober in en het is maar een jaarcontract. Dus ik twijfel nog een beetje of ik geen langere 'commitment' wil aangaan. De prijs is wel heel fair voor het appartement. Ik ga terug naar een psycholoog en heb vrijdag ook een gesprek met de huisarts.

Voor de contract breuk en evt eerder verhuizen zou ik in gesprek gaan met je huurbaas.
Hij is natuurlijk op de hoogte van de situatie en denk dat er echt wel over te praten is in dit toch wel bijzondere geval. Hij moet ook begrijpen dat het voor joi echt niet fijn voelt meer.
En waarschijnlijk is het in deze tijd ook niet echt lastig nieuwe huurders te vinden.

Is het voor je vriendin niet mogelijk om op een andere plek te revalideren. Ieder centrum gebruikt toch beetje hun eigen methode dus wie weet sluit iets anderz beter aan. Al is nadeel dat dit dan waarschijnlijk weer verder weg js.

**Geplaatst**: 24-07-25 06:27

Geplaatst: 24-07-25 06:27

Mondy schreef:
Balou ook sterkte voor jou

Ts helemaal niet raar dat het allemaal even zo heftig binnenkomt hoor. Geef het de tijd en praat er inderdaad over.
Heb je zelf een bhv/ehbo diploma ? Je kan dat misschien gaan doen om voor jezelf wat zekerder erin te worden dat je wat kan doen in ge al van nood. Misschien geeft dat wat meer rust ?

Dit wilde ik ook zeggen!

Een jonge collega heeft ook onverwacht thuis een hartaanval gehad vorig jaar. En daarna hebben we allemaal een reanimatie cursus gevolgd op het werk.
Zodat je iets beter weet wat je moet doen mocht het nodig zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-25 12:22

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-25 12:22

Bedankt voor jullie lieve reactie's :knuffel:

Ze kan zelfstandig stappen, maar basisbewegingen zijn moeilijk. Eten is lastig, ook praten is heel moeilijk. Zelfstandig naar de wc gaan lukt ook nog steeds niet. Communicatie is dus echt zeer beperkt. Ze herkent ons wel nog altijd en er is enigszins wel besef, maar je voelt dat ze het zelf ook een beetje heeft opgegeven. Ze ligt in het beste ziekenhuis van België, dus beter gaat ze het niet vinden. Natuurlijk ben ik ook geen dokter, dus ik weet ook niet in welke mate het voorkomt dat klassieke revalidatietherapie niet werkt. Ze kan geen commando's uitvoeren, wat het gewoon heel lastig maakt.

Ik heb een EHBO diploma, maar dat is al eventjes geleden.

Mijn vriend gaat zelf ook af en toe naar een psycholoog, is nu wel al even geleden. Samen gaan heb ik momenteel niet echt behoefte aan, ook omdat ik hoop dat we dit zelf wel kunnen oplossen.

Gesprek met de huisbaas kan helpen, denk alleen dat mijn andere huisgenoot daar echt niet blij mee gaat zijn. Het appartement dat ik nu op het oog heb (en mondeling al heb toegezegd, maar dat gaat nog even duren voor er iets getekend kan worden) kan ik sowieso pas ten vroegst in in oktober. Ik kan eventueel wel bij mijn ouders overbruggen maar dat is lastig ivm de verbinding met werk.

**Geplaatst**: 24-07-25 12:54

Geplaatst: 24-07-25 12:54

Maar wil je wel een appartement voor max 1 jaar? Want dat was toch het geval? Huizen zijn zo lastig te vinden tegenwoordig dat ik niet voor een jaartje ergens zou willen zitten, ik zou iets willen voor onbepaalde tijd.

Dat je daar weg wilt kan ik wel begrijpen. Maar je moet wel naar de toekomst kijken. Zonder woning zitten is ook echt niet fijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-07-25 14:37

Geplaatst door de TopicStarter : 24-07-25 14:37

Het is een jaarcontract maar verlengbaar, het is via iemand die ik ken, hij heeft het net gekocht maar gaat er zelf nog niet gaan in wonen. Hij is waarschijnlijk van plan om er na 2 jaar zelf in te trekken. Een jaar vind ik ook heel kort, en omdat ik nu besloten heb om te verhuizen wil ik misschien ook wel liever wat langer alleen wonen voor ik met mijn vriend iets zoek.

**Geplaatst**: 28-07-25 01:03

Geplaatst: 28-07-25 01:03

Ik zou persoonlijk knopen doorhakken mbt tot de woning en even kiezen voor jezelf ook al is dat financieel misschien niet ideaal.

Contract breuk voor het huidige appartement is vervelend - maar niet kunnen slapen, paniek aanvallen en helemaal zelf overhoop zijn en mogelijk je relatie op een breek punt hebben is in mijn optiek erger dan contract breuk.

Ja, kwa werk 3 maanden van je ouders heen en weer zeulen is ook niet ideaal maar het is uiteindelijk ''maar'' 3 maanden. Dan kun je hopelijk wat rust terug brengen in je relatie, je hebt steun van je ouders, je kunt weer slapen en wellicht de draad een beetje oppakken.

Dit huis is duidelijk klaar voor jou. Het is niet dat je het niet geprobeerd hebt, maar het blijkt gewoon niet te lukken. Vind ik heel normaal.

Mijn situatie is niet hetzelfde als jou maar ik heb een keer een huis gehuurd met huisgenoten en dat liep helemaal verkeerd tot het echt onveilig voelde en ik ook paniekaanvallen had tot in de metro aan toe omdat ik naar huis moest, en op het werk.. naar de dokter alles.. maarja, ik zat vast in dat contract.
Uiteindelijk ben ik gewoon gegaan. Alles in vuilniszakken gepropt en vertrokken toen niemand thuis was, sleutel achtergelaten en vrede genomen dat ik de borg kwijt was en contactbreuk had en heb ik een week bij een vriendin geslapen en toen had ik wat anders gevonden gelukkig.

Achteraf gezien dacht ik; waarom heb ik dat nu niet eerder gedaan. De rust die ik kreeg om gewoon in een betere, veiligere plek te zijn was echt goud waard.

Uiteraard is jouw situatie anders - maar wellicht helpt het toch.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-25 16:56

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-25 16:56

Na mijn laatste paniekaanval van afgelopen weekend besef ik ook dat ik hier echt weg moet. De paniekaanvallen die ik hier thuis heb zijn 100 keer heftiger dan degene die ik bij mijn vriend / ergens anders krijg... Het is jammer maar ik besef het ook wel nu, dus ik heb deze ochtend m'n opzeg gedaan. Gelukkig had de huisbaas er alle begrip voor.

De huisarts heeft nieuwe medicatie voorgeschreven die niet verslavend werken, want heb aangegeven dat ik me bij verslavende middelen niet comfortabel voel.

Het appartement dat ik nu op het oog heb (en mondeling is toegezegd) kan ik pas in oktober in, dan doe ik niet aan contractbreuk. Binnen twee weken gaan we contract tekenen, morgen heb ik nog een bezichtiging ergens anders dat al vast lag dus die ga ik wel nog doen maar verder stop ik met zoeken. Het appartement dat ik mondeling heb toegezegd, ook al is het wat duurder en risico dat ik er maar 1-2 jaar kan wonen, voelt het meest comfortabel aan.

Tussen mijn vriend en ik gaat het intussen weer wat beter, ik heb hem vorige week wat meer ruimte gegeven en merk, hoewel dit moeilijk was voor mij, dat wel heeft geholpen en hij nu ook terug wat meer ruimte heeft om mij meer 'op te vangen'.

**Geplaatst**: 28-07-25 16:59

Geplaatst: 28-07-25 16:59

Wat een rollercoaster ben je zo toch in beland zeg. :knuffel:

Goed van je dat je hebt opgezegd. Je hebt het genoeg geprobeerd. Maar wat niet gaat, gaat niet.

Ga je nu tijdelijk bij je ouders wonen?
En ja 3 maanden lijkt lang, anderzijds het is ook zo weer voorbij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 08:43

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 08:43

DuoPenotti schreef:
Wat een rollercoaster ben je zo toch in beland zeg.

Goed van je dat je hebt opgezegd. Je hebt het genoeg geprobeerd. Maar wat niet gaat, gaat niet.

Ga je nu tijdelijk bij je ouders wonen?
En ja 3 maanden lijkt lang, anderzijds het is ook zo weer voorbij.

Nee, dat is in principe niet nodig omdat mijn contract hier ook tot 1 oktober loopt, maar voor mezelf en m’n eigen rust heb ik wel voorgenomen om vaker naar daar te gaan. Dus volgende week ga ik bijvoorbeeld al een hele week naar daar.

Ik ben gisteren ook voor het eerst in een dikke 2 weken terug bij A. Geweest, was heel confronterend. Ze was heel enthousiast toen ik binnen kwam, maar daarna bijna geen interactie meer. Ze reageert ook vaak niet meer als je dingen verteld, staart gewoon door je heen. Spreekt ook helemaal niet meer wat zo gek is omdat ze daar mee begonnen was en eigenlijk best goed bezig was. Ze spreken toch ook van een vorm van ‘locked-in syndroom’… Buiten dat zij wel kan bewegen en zich bewust is dat er iets niet klopt blijft communicatie uit.

**Geplaatst**: 29-07-25 12:18

Geplaatst: 29-07-25 12:18

Is er niet iets in de medicatie wat haar zo afgevlakt maakt?
Word er ook met pictogrammen of plaatjes gewerkt of een letterbord?
Wat is de verklaring van de artsen?

**Geplaatst**: 29-07-25 12:25

Geplaatst: 29-07-25 12:25

Freya6 schreef:
Is er niet iets in de medicatie wat haar zo afgevlakt maakt?
Word er ook met pictogrammen of plaatjes gewerkt of een letterbord?
Wat is de verklaring van de artsen?

Dit zijn nou niet echt vragen voor TS om in dit topic antwoord op te geven.
TS je deelt sowieso wel veel info over je vriendin. Is dat nog steeds akkoord vanuit haar kant?
Wellicht kan je je in dit topic meer richten op wat jij nodig hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 12:49

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 12:49

Niemand op bokt kent mij en al zeker haar niet, ik woon ook niet in NL dus de kans dat iemand hier ons of zelfs iemand in onze omgeving kent is zeer zeer klein. Anders zou ik dit ook absoluut niet delen. Ik zit bijvoorbeeld zelf ook niet meer in de paardensport en ken hier niemand meer in, dus zelfs mijn leefomgeving is absoluut niet met het doelpubliek van bokt vergelijkbaar. Ik wil dit topic gebruiken als uitlaatklep, maar het is ook ergens logisch dat mensen vragen stellen en ik denk ook dat hoe ik me voel niet los te koppelen is van haar situatie, maar ik ben zeer gesteld op mijn eigen -en haar privacy. Buiten de stand van zaken deel ik hier dus ook niets. Ik zit ook niet op sociale media, dus niemand hier kan mij gaan ‘opzoeken’ zegmaar, dat zijn allemaal wel dingen waarmee ik rekening gehouden heb voor ik iets deel

**Geplaatst**: 29-07-25 13:10

Geplaatst: 29-07-25 13:10

belle_boef schreef:
Freya6 schreef:
Is er niet iets in de medicatie wat haar zo afgevlakt maakt?
Word er ook met pictogrammen of plaatjes gewerkt of een letterbord?
Wat is de verklaring van de artsen?

Dit zijn nou niet echt vragen voor TS om in dit topic antwoord op te geven.
TS je deelt sowieso wel veel info over je vriendin. Is dat nog steeds akkoord vanuit haar kant?
Wellicht kan je je in dit topic meer richten op wat jij nodig hebt.

Ze hoeft ze ook niet hier te beantwoorden.

**Geplaatst**: 29-07-25 14:22

Geplaatst: 29-07-25 14:22

Freya6 schreef:
Is er niet iets in de medicatie wat haar zo afgevlakt maakt?
Word er ook met pictogrammen of plaatjes gewerkt of een letterbord?
Wat is de verklaring van de artsen?

Is het zo ondenkbaar dat iemand met hersenletsel na een hartstilstand zo weinig kan ?
Het is heel verdrietig en heftig voor de betrokkenen, maar ik vind je vragen wel wat te ver gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 14:43

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 14:43

Wil even benadrukken dat ze heel weinig kan, omdat er veel hersenschade is. Het ziet er allemaal niet zo goed uit, maar dokters kunnen ons geen glazenbol geven. Details over haar therapie en behandeling ga ik hier niet delen, maar ze ligt wel in een van de beste ziekenhuizen. Dus ze is in goede handen, maar niemand kan toveren…

**Geplaatst**: 29-07-25 14:55

Geplaatst: 29-07-25 14:55

Haar hersenen hebben natuurlijk een tijd zonder zuurstof gezeten en dat geeft schade. De tijd zal moeten uitwijzen in hoeverre dat nog kan herstellen.

Al die onzekerheid is niet gemakkelijk mee om te gaan voor familie en vrienden. Jullie gaan een moeilijke tijd door.

**Geplaatst**: 29-07-25 16:26

Geplaatst: 29-07-25 16:26

Freya6 schreef:
Is er niet iets in de medicatie wat haar zo afgevlakt maakt?
Word er ook met pictogrammen of plaatjes gewerkt of een letterbord?
Wat is de verklaring van de artsen?

Vraag me oprecht af waarom je dit soort vragen stelt, wat verwacht je van de eventuele antwoorden en wat is jouw inbreng dan op die antwoorden? Ben je trauma specialist/neuroloog o.i.d.?

**Geplaatst**: 29-07-25 18:20

Geplaatst: 29-07-25 18:20

Jeetje wat een commotie.
Ik stel vragen omdat ik oprecht interesse heb en TS aangaf dat het eerst wel lukte om te communiceren en het dus lijkt alsof ze achteruit is gegaan.
Maar ik trek me wel terug hoor.
Sterkte TS

Laatst bijgewerkt door Freya6 op 29-07-25 18:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 10:46

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 10:46

Dat ze plots niet meer kan praten en dat eerst wel deed heeft hoogstwaarschijnlijk met apraxie te maken. Maar daar zijn ze niet zeker van…

**Geplaatst**: Gisteren, 11:52

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst: Gisteren, 11:52

Naast deze traumatische ervaring waar je zeker hulp bij nodig hebt om te verwerken, om erover te praten maar wellicht ook EMDR t.z.t. te volgen, is er ook sprake van rouw.

Rouw omdat in 1 klap je leven er totaal anders uit ziet, je een ander plaatje in je hoofd had qua wonen etc, afscheid moet nemen van veel zaken, maar ook rouw omdat de vriendin voor de hartstilstand een andere was dan nu.

Voor haar is het uitermate vreselijk. Voor jou is dit vreselijk en jullie relatie verandert hierdoor, jij verandert hierdoor. En alles grijpt als een kluwen in elkaar vast.

Dat is gewoon heel erg pittig. Ieder hoofdstuk (jouw woonsituatie, jouw trauma, jouw relatie(s), jouw werk) heeft tijd en aandacht nodig, om te ontrafelen, om door dieptepunt te gaan en langzaam weer eigen toekomst in te zien.

Sterkte, houd moed, stapje voor stapje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Vandaag, 09:56

Re: Hartstilstand, wat nu...

Geplaatst door de TopicStarter : Vandaag, 09:56

Bedankt voor je lieve woorden Sunny. :+:

Ik kan er soms met mijn hoofd ook nog steeds niet bij dat op letterlijk 5 minuten tijd heel mijn leven er in één klap volledig anders uitziet. Uiteraard ook voor haar, haar ouders en haar vriend.

EMDR blijf ik sceptisch over, ik heb dit ooit gedaan voor iets anders (dat overigens wel al heel lang geleden is en het ook niet zo klikte met de therapeut). Ik ga nu terug wekelijks naar de psycholoog. Zij doet geen EMDR, heeft wel aangeboden om mij door te verwijzen indien ik dat wens, maar ze er ook aan twijfelt of dit gaat helpen omdat ik wel heel helder over wat er precies gebeurd is kan praten. De gevoelens die erbij komen kijken zijn alleen veel moeilijker. Ik heb me de laatste weken ook enorm geïsoleerd, omdat ik deels ook vaak het gevoel heb dat ik er niet over kan praten met mijn vriendinnen omdat zij ook aan het rouwen zijn. Ik weet niet of er mensen meevolgen die ooit EMDR gedaan hebben, maar hoe staan jullie daar tegenover?