Bokt.nl

snorkel1986 schreef:

Hoe gaat het met iedereen hier?

Bij mij hebben ze vandaag een spuit gezet ivm frozensholder dus... klooien zo verder...

snorkel1986 schreef:

Om idd de pijn teverminderen en bewegingsvrijheid te vergroten zo dat ik Verder kan..

Ann_moi schreef:

Ik ben 5 weken geleden van de trap gevallen, schouder schoot uit de kom en vrijwel meteen terug. Inmiddels nu een paar keer fysiotherapie gehad met statische kracht oefeningen. Ik hoor soms een knak tijdens bewegingen. Wanneer kwamen jullie op het punt dat je door de MRI moest? Mijn fysio denkt mogelijk wel dat het labrum gescheurd kan zijn, maar wil wel inzetten op het goed krijgen met oefeningen omdat ik nog wel veel kracht in de arm heb. (En herstellen met 3 jonge kinderen van zo’n operatie lijkt me ook bijna niet te doen).

snorkel1986 schreef:

Ann_moi schreef:

Ik ben 5 weken geleden van de trap gevallen, schouder schoot uit de kom en vrijwel meteen terug. Inmiddels nu een paar keer fysiotherapie gehad met statische kracht oefeningen. Ik hoor soms een knak tijdens bewegingen. Wanneer kwamen jullie op het punt dat je door de MRI moest? Mijn fysio denkt mogelijk wel dat het labrum gescheurd kan zijn, maar wil wel inzetten op het goed krijgen met oefeningen omdat ik nog wel veel kracht in de arm heb. (En herstellen met 3 jonge kinderen van zo’n operatie lijkt me ook bijna niet te doen).

Ik zou niet te lang blijven klooien heb jij pijn tussen door? En anders gewoon afspraak maken afzeggen kan altijd.. en duurt vaak paar weken voor he terecht kan.

November108 schreef:

Snorkel, wat vervelend voor je! Hopelijk ga je baat hebben bij de prik.

Anna, voor jou ook rot dat je zoveel naklachten hebt en veel fysio. Hopelijk heb je er wel baat bij!

Ann_moi, misschien een goed idee om er wel verder naar te laten kijken als het niet verbeterd. Maar als je aangeeft niet veel en vaak pijn te hebben, zou ik niet in ieder geval zelf niet gekozen hebben voor een operatie. De orthopeed kan dat gesprek ook met je voeren, maar een goede fysio ook. De operatie is geen makkie en met 3 jonge kinderen lijkt de revalidatie mij eigenlijk haast onmogelijk de eerste weken tenzij je echt heel veel hulp hebt.

Hier gaat het goed! Vorige week heb ik officieel mijn laatste fysio behandeling van de revalidatie gehad. Even uit mijn hoofd heb ik er bijna 60 gehad in totaal, dus dit was wel een beetje een feestmoment. Fysio en ik zijn al een tijdje in gesprek over wat er nog mogelijk was qua verbetering. Mijn schouder is geen 100%, maar sommige dagen zit ik zeker op 95% en andere dagen waar ik meer stijfheid heb, misschien 80%. Ik zag hier, ondanks de oefeningen en het stretchen, geen verbetering meer in komen en de fysio ook niet. Het liefst waren we voor 100% gegaan, maar dat ik zo ver terug ben gekomen ben ik echt heel heel heel erg blij mee! Ik kan weer op mijn rechterschouder slapen, mijn schouder is in beweging compleet stabiel (ik lift mijn schouderblad niet meer mee ter compensatie als ik mijn arm beweeg), alleen de beweging waar je de directe pees voor gebruikt zal altijd wat wisselend zijn qua stijfheid. In mijn dagelijks leven ervaar ik haast geen belemmering meer en paardrijden gaat ook goed. Overigens heeft de orthopeed van tevoren aangegeven dat de stijfheid inderdaad een bijwerking kan zijn van de operatie. Als het nodig is voor bijv. de stijfheid, mag ik natuurlijk altijd weer terugkomen bij de fysio.

De fysio gaf overigens zelf aan bij ons eindgesprek dat hij zeker tevreden is over de uitkomst. Hij heeft het eerder niet uit willen spreken, maar de compensatie die mijn schouder maakte om de pijn op te vangen en de napijn die toch wel extremer was dan normaal, maakte wel dat hij er niet het hele proces vertrouwen in heeft gehad dat dit op te lossen was. Dan had ik een groter deel van de functionaliteit van mijn schouder niet terug gehad, dus hij (en ik natuurlijk) heel blij dat dit toen toch gelukt is. Mede dankzij het stretchen en de oefeningen daar, maar ook zeker door de moeite die ik er thuis in gestoken heb.

Terugkijkend is het best een zware periode geweest. Juni vorig jaar de val van de trap, december de operatie en net voor oktober begon het proces afgesloten. De pijn na de operatie heb ik als hevig ervaren, mede omdat mijn pees er gewoon slechter uit bleek te zien bij de operatie, als door hevige napijnen na mijn fysio-behandelingen. Het heeft wel wat doorzettingsvermogen gevraagd, zowel lichamelijk als mentaal, om door de pijn heen te gaan. Maar spijt van de operatie heb ik niet, want de pijn vooraf had ik niet mijn hele leven willen hebben. Ik vertrouwde mijn arm niet, bijvoorbeeld met de paarden, en nu is dat zeker weer over. De dagen zijn niet 100% pijnloos en het stretchen zal onderdeel van mijn routine blijven, maar bewegen is weer leuk ! Dus hopelijk hebben mensen die ook te maken krijgen met een SLAP-laesie wat aan mijn verhaal en de overwegingen voor wel/geen operatie.