Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-07-22 22:28

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 08-07-22 22:28

Hahahahah ja inderdaad, verkeerde topic

**Geplaatst**: 09-07-22 07:29

Geplaatst: 09-07-22 07:29

Ik kan me het lange gezicht van man ook wel weer voorstellen hoor als de verwachting is dat TS de dag begint, en dat niet doet.... dan kan het gewoon een kwestie zijn van goede afspraken maken wie op welke dag het voortouw neemt en welke taken heeft

Dat gezemel over de pictogrammen ook... het gebruik daarvan zegt an sich weinig tot niks want je hoeft er niet eens een tijd aan vast te hangen maar kan het gerust ook alleen maar gebruiken om de kinderen wat houvast te bieden van de structuur van de dag / week zodat ze een beetje overzicht hebben over waar ze aan toe zijn en welke verwachtingen ze kunnen hebben.

Bij ons vond ik dat erg fijn werken in de peuter- en kleutertijd +:)+

Zien wanneer je een dagje naar "de juf en de kindjes" mag, wanneer opa en oma langskomen, dat we na het eten naar buiten gaan, enz...het gaf hier wel wat rust voor die kleine, dat hij het beter begreep en beter kon overzien

Ik gebruikte dan geen pictogrammen maar eigengemaakte foto-magneten, dat vond ik fijner.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-07-22 08:04

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-22 08:04

Hier zijn de pictogrammen die ik heb hangen, ook gewoon zelf getekende plaatjes :')

Ze zien dus wanneer ze naar school gaan, wanneer ze thuis zijn en of het een korte of lange dag is op school. En wie ze naar bed brengt, want dat vroeg mijn oudste wel 10 keer op een dag

**Geplaatst**: 09-07-22 08:51

Geplaatst: 09-07-22 08:51

Precies zoiets dus, zo simpel kan het zijn, gewoon om een beetje houvast te geven +:)+

Het is typisch Bokt om er meteen zo over door te draven en een heel spektakel van aannames van te maken.....

**Geplaatst**: 09-07-22 09:04

Geplaatst: 09-07-22 09:04

Jeetje, ik heb als kind heel wat gemist denk ik. Nooit met pictogrammen gewerkt en als we naar bed gingen kwamen papa en mama allebei nog even langs om welterusten te zeggen. En op "wat eten we" was meestal "str#nt met steentjes" of "hussen met je neus ertussen" het onzin antwoord, waardoor die vraag ook niet meer steeds gesteld werd :')

TS, ik heb er misschien overheen gelezen, maar zou je niet ook eens tijd SAMEN met je man (zonder kinderen) pakken? Het klinkt alsof je alles wel heel erg apart van hem gaat doen. Kunnen de kinderen niet een weekje uit logeren zodat jullie het ook weer eens met zijn tweeën leuk kunnen hebben? Ik kan me zomaar voorstellen dat een voltijd baan, een druk gezin en een partner die niet lekker in haar vel zit op hem ook zo zijn wissel trekt. Onderschat niet wat jouw lijdensweg van je postnatale depressie voor hem heeft betekent.

**Geplaatst**: 09-07-22 09:04

Geplaatst: 09-07-22 09:04

Jojoju schreef:
De studiebelasting is ongeveer 8 uur per week, leek me wel te overzien. Als ik klaar ben kan ik in de avonden cursussen aanbieden en overdag nog gaan werken in de kinderopvang of zoiets

Hulp in huis lijkt me een soort van niet nodig, ik heb immers 2,5 dag 'geen' kinderen, die zitten dan op school. Qua huishouden redt ik het allemaal wel eigenlijk, tuurlijk is het soms een rommeltje als de kinderen aan het spelen zijn maar over het algemeen gaat dat wel goed

Je trekt de druk met je kinderen niet maar overweegt in de kinderopvang te gaan werken?

Zou juist een baan zoeken waar je lekker kunt levelen met volwassenen om uit de kindersleur te raken.

**Geplaatst**: 09-07-22 09:21

Geplaatst: 09-07-22 09:21

Jojoju schreef:
Hier zijn de pictogrammen die ik heb hangen, ook gewoon zelf getekende plaatjes

[ [url=m/2spHDd.jpg]Afbeelding[/url] ]

Ze zien dus wanneer ze naar school gaan, wanneer ze thuis zijn en of het een korte of lange dag is op school. En wie ze naar bed brengt, want dat vroeg mijn oudste wel 10 keer op een dag

Een kind dat 10 keer per dag vraagt wie hem / haar naar bed brengt vind ik bizar. Waarom is een kind daar zo mee bezig?

Laatst bijgewerkt door Petpa op 09-07-22 09:59, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-07-22 09:45

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 09-07-22 09:45

Ik eigenlijk ook. Wat maakt het nou uit wie je naar bed brengt? En waarom is dat zo’n issue voor de oudste? Zodanig dat hij/zij daar dus blijkbaar de hele dag mee bezig is. Om in psychologische termen te spreken: welke behoefte ligt daaronder?

**Geplaatst**: 09-07-22 09:52

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 09-07-22 09:52

Jongens, niet ieder kind is hetzelfde hè. Het ene kind heeft nou eenmaal meer behoefte aan structuur dan het andere.

**Geplaatst**: 09-07-22 09:57

Geplaatst: 09-07-22 09:57

Snadrem schreef:
Jeetje, ik heb als kind heel wat gemist denk ik. Nooit met pictogrammen gewerkt en als we naar bed gingen kwamen papa en mama allebei nog even langs om welterusten te zeggen. En op "wat eten we" was meestal "str#nt met steentjes" of "hussen met je neus ertussen" het onzin antwoord, waardoor die vraag ook niet meer steeds gesteld werd
.

Nee hoor, niet elk kind heeft het nodig, maar het kan voor sommige kinderen heel helpend zijn.

De vraag: ‘wat eten we?’ Vind ik niet raar, daar geef ik altijd normaal antwoord op. Ik vind het zelf ook heel fijn om te weten waar ik aan toe ben, dus ik snap dat wel. Heb een hekel aan verrassingen dus mijn kinderen weten altijd waar ze aan toe zijn.

Wie ze naar bed brengt heb ik hier nooit gehoord, maar dat is altijd hetzelfde: ik lees bij de oudste een boek, m’n man bij de jongste, even knuffelen en de dag doorspreken. Daarna ruilen we van kind voor een knuffel en gaan ze slapen. (Tenminste dat is dan de bedoeling :')

)
Tenzij er iemand van ons weg is dan doet uiteraard de overblijvende ouder het verhaal en de knuffels.

**Geplaatst**: 09-07-22 10:10

Geplaatst: 09-07-22 10:10

Rocamor schreef:
Knuppel in het hoenderhok: is de partner laks van zichzelf of laks gemaakt?

Er zijn zat vrouwen die mopperend de kamer nog een keer stofzuigen, omdat nadat de man stofgezogen had de randjes niet helemaal schoon waren. Of richting papa piepen waarom die de zoon een roze shirtje heeft aangedaan. Of 2 verschillende sokken. Of of of.
Dan snap ik wel dat de vent op een gegeven moment denkt: als je het beter denkt te kunnen, doe je het zelf maar en ik hoor het wel als je hulp nodig hebt.

uiteraard geen flauw benul of dit van toepassing is op de situatie van TS en haar gezin

Dit kwam ook in mij op, het is iets wat ik vaak in mijn omgeving zie: moeder die klaagt omdat vader te weinig doet, maar als vader dan iets doet loopt moeder te klagen dat het niet goed gedaan is. Ik zou dan ook zoiets hebben van "doe het lekker zelf"

Ik weet natuurlijk niet of die bij TS ook het geval is, maar het kwam idd ook wel in mij op.

Los daarvan, rot dat je zo "op" bent, TS.
Ik heb zelf geen kinderen, maar heb het ook wel druk, en ook met "zorgen voor". Zorgen voor mijn paard, zorgen voor onze 2 katten, zorgen voor ons huishouden. Dat is waarschijnlijk niet hetzelfde als zorgen voor 2 kinderen, maar ik kan je eerlijk zeggen dat ik er toch maar druk mee heb!

Ik lees dat jouw partner om 16.30u thuis is - de mijne zal nooit voor 18u door de deur komen. Daardoor valt het huishouden 98% in mijn nek - want hoe, wanneer kan hij nou het huishouden doen als hij niet thuis is? In het weekend ben ik strenger en verwacht ik wel hulp.
Ik werk nét niet fulltime - de ene week werk ik 30u, de andere 34u. Ik werk ook nog als vrijwilliger in het Fort van Breendonk, waar ik rondleidingen geef - het valt dus regelmatig voor dat ik op mijn halve dagen nog naar het Fort rij om daar nog een paar uur te werken. En dan daarna nog naar de paarden, de winkel, thuis de was en de plas, koken, ...
Nogmaals - geen kinderen, maar wel drukdrukdruk. Ik ben de enige die de kattenbakken verschoont, die de katten van water en eten voorziet, ik draai 9 van de 10 wasjes, ik ben degene die hier schoonmaakt, de lakens ververst, aan de sociale verplichtingen denkt, ... En ik merk dat ik doe wat Rocamar aanhaalt - ik zal het zelf wel doen, want ik doe het beter. Àls mijn vriend dan eens iets in huis doet, vind ik dat hij het niet goed (genoeg) doet, dus ik vraag het zelfs niet meer. Een wasje draaien of de afwasmachine in/uitladen, daar vertrouw ik hem nog wel mee (alhoewel ik wel vind dat hij de gordijnen te warm wast en de afwasmachine onhandig vollaadt, hahaha), maar verder doe ik dus allemaal zelf.

Ik vergelijk het met jongleren. Elke taak die ik op mij neem, is een balletje. Joh, je wilt niet weten hoeveel balletjes ik in de lucht moet houden... En hoe weinig mijn vriend er maar hoeft omhoog te houden. Die werkt op een uur van ons thuis, dus is ook gewoon lang van huis op die manier. Winkelen kan hij niet, hij komt thuis met rommel die we niet nodig hebben, en wat we wel nodig hebben blijft in de winkel liggen. Koken kan hij ook niet - maar hij steekt wel eens een lasagne of pizza in de oven. Ik heb hem ooit eens gezegd "alles wat jij doet, al is het maar één ding, moet ik niet meer doen". En dat is wel blijven hangen bij hem - hij heeft er alleen niet zoveel tijd voor haha. Maar hij probeert wel af en toe te helpen, door idd eens een wasje te draaien of frieten in de airfryer te gooien. Dat is dan voor mij een balletje minder op dat moment om in de lucht te houden.

Verdeel de taken gewoon TS. Spreek met je man af dat hij de kinderen in het weekend van een boterham voorziet. En pak af en toe een moment voor jezelf - en dan bedoel ik voor jezelf, dus niet het huishouden oid lopen doen. Als ik pas om 17u gedaan heb met werken en dan ook nog naar de paarden moet, ben ik ook pas tegen 19u thuis, en dan mag mijn vent gewoon blij zijn dat ik eten op tafel zet, al is dat een kant-en-klaar ding dat uit de oven komt. Want ik moet ook sowieso nog de katten hun eten geven en hun bakken schoonmaken. Laat eens iets liggen, het ligt er morgen nog hoor

En hoewel je kinderen nog heel jong zijn, kunnen ze wel zelf hun blokken terug in de doos gooien. En hoewel je man pas 's avonds thuis komt, kan hij het jou wel makkelijker maken door zelf zijn rommel op te ruimen. Dat is iets dat ik er hier heb moeten inrammen - ruim je eigen rommel op, hang je jas aan de kapstok en zet je schoenen in de gang, ik buk me anders een hele dag tot ik half kreupel loop. Ik zal wel schoonmaken, maar dus me niet ook nog eens jouw niet-opgeruimde rommel in de nek. En dat werkt wel - ik heb nog steeds vrij veel werk, maar niet "nog meer" bij gebrek aan een beetje helpen opruimen. En blijft zijn rommel liggen? Dan gooi ik het gewoon op 1 onoverzichtelijke stapel en negeer ik die verder. Moeilijk, maar als ik dat niet loslaat blijf ik bezig.

Ga gewoon eens rond de tafel zitten met je man, en maak afspraken. De paar dingen die hij nog na zijn werk kan doen, maken jouw last minder zwaar.

En wilt je kind niet eten? Ook goed. Als hij daarna met honger thuis komt, is dat ook weer een geleerd lesje. Een te warme trui kan altijd nog worden uitgedaan. Maak je niet moe in die dingen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-07-22 10:27

Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-22 10:27

Nogmaals, ik zeg nergens dat ik mijn man niet met taken vertrouw en ze daarna nogmaals doe. Een hij maakt ook geen rommel, als er iemand netjes is dan is hij het.

Ik vind het ook niet erg om mijn kind houvast te geven als ze daar behoefte aan heeft. Wij brengen de kinderen om en om naar bed, dus de ene dag heb ik de jongste en de andere dag de oudste. Wel worden er natuurlijk kusjes en knuffels aan beide gegeven. En ja, mama heeft de voorkeur bij de kinderen, daarom vraagt ze ernaar

**Geplaatst**: 09-07-22 10:36

Geplaatst: 09-07-22 10:36

Jojoju schreef:
Nogmaals, ik zeg nergens dat ik mijn man niet met taken vertrouw en ze daarna nogmaals doe. Een hij maakt ook geen rommel, als er iemand netjes is dan is hij het.

Ik vind het ook niet erg om mijn kind houvast te geven als ze daar behoefte aan heeft. Wij brengen de kinderen om en om naar bed, dus de ene dag heb ik de jongste en de andere dag de oudste. Wel worden er natuurlijk kusjes en knuffels aan beide gegeven. En ja, mama heeft de voorkeur bij de kinderen, daarom vraagt ze ernaar

Hoe kan het zo zijn dat pappa en mamma voor jullie kinderen niet gelijkwaardig zijn en de voorkeur uitgaat naar mamma?

**Geplaatst**: 09-07-22 10:40

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 09-07-22 10:40

Dat kont toch zoveel voor, vooral bij klassieke rol verdeling. Je kan ook te ver gaan met details kritiseren. Het probleem zit hem heus niet in zulke details. Je krijgt ook geen burn-out op je werk omdat je muismat iedere dag van de week een andere kleur heeft.

Dit zal veel meer liggen op langdurige onuitgesproken ergernis, de PPD, en gebrek aan mentale uitdaging.
Het lijkt me echt heel zinvol om dat ook eens met een gezinstherapeut te bespreken.

**Geplaatst**: 09-07-22 10:40

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 09-07-22 10:40

Is het geen optie dat je man een dag minder gaat werken?

**Geplaatst**: 09-07-22 10:48

Geplaatst: 09-07-22 10:48

Petpa schreef:
Jojoju schreef:
Nogmaals, ik zeg nergens dat ik mijn man niet met taken vertrouw en ze daarna nogmaals doe. Een hij maakt ook geen rommel, als er iemand netjes is dan is hij het.

Ik vind het ook niet erg om mijn kind houvast te geven als ze daar behoefte aan heeft. Wij brengen de kinderen om en om naar bed, dus de ene dag heb ik de jongste en de andere dag de oudste. Wel worden er natuurlijk kusjes en knuffels aan beide gegeven. En ja, mama heeft de voorkeur bij de kinderen, daarom vraagt ze ernaar

Hoe kan het zo zijn dat pappa en mamma voor jullie kinderen niet gelijkwaardig zijn en de voorkeur uitgaat naar mamma?

Joh ieder kind heeft toch een voorkeur? Ik had (en heb nog steeds) de voorkeur voor mijn moeder, altijd, met alles. Mijn broer juist met onze vader, boeiend

. Je kan ook op elke slak zout leggen zeg....

**Geplaatst**: 09-07-22 11:03

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 09-07-22 11:03

Heeft niets met een slak te maken!

**Geplaatst**: 09-07-22 11:05

Geplaatst: 09-07-22 11:05

Die voorkeur is heel normaal. Toen de kinderen nog heel jong waren hadden ze echt een sterke voorkeur voor mij, degene die de meeste tijd met ze doorbracht en dus ook het vaakst knuffelde, trooste enzo. Later verschoof die voorkeur naar papa, hij had een nieuwe baan waardoor hij vaak laat thuis was en nog nét de kinderen naar bed kon brengen, dat was dan hun moment samen. Nu doet mijn man het nog vaak, omdat dat het moment op de dag is dat mijn energielevel het laagst is. Nu willen de kinderen heel graag dat ik het doe, puur omdat dat hetgene is wat er op dat moment niet gebeurt, niet omdat ze wat tegen papa hebben

Inmiddels hebben ze ieder een eigen voorkeur. Mijn dochter trekt meer naar mij, pmdat ik haar beter begrijp en wat meer geduld met haar heb. Mijn zoon trekt vaak naar papa, want die doet lekker gek. Behalve als ie verdrietig is, dan mag ik opdraven

**Geplaatst**: 09-07-22 11:22

Re: moederschap-ik ben op

Geplaatst: 09-07-22 11:22

Kinderen hebben idd allemaal een voorkeur toch

Daisy: 18u vind ik een hele normale tijd om thuis te komen en ik zou het dan weer niet pikkend at mijn man niet om boodschappen een keer kan gaan of niet kan koken. Je kijkt maar naar Jeroen meus tot je het kunt

Overigens heb ik de katten nooit veel werk gevonden, en zeker niet vergelijkbaar met kinderen voor zover ik dat kan inschatten

bakken plus eten en drinken doen is toch geen 10 minuten werk?

**Geplaatst**: 09-07-22 12:01

Geplaatst: 09-07-22 12:01

Petpa schreef:
Heeft niets met een slak te maken!

Azijnzeiken dan. Komt op hetzelfde neer.

**Geplaatst**: 09-07-22 12:04

Geplaatst: 09-07-22 12:04

iirrssjjee schreef:
Petpa schreef:
Heeft niets met een slak te maken!

Azijnzeiken dan. Komt op hetzelfde neer.

Heeft ook niets met azijn te maken.
Het was een vraag aan TS op basis van het complete verhaal.

Een kindje dat 10x per dag vraagt wie haar naar bed brengt + een voorkeur voor mamma die haar naar bed brengt.

Wordt dat veroorzaakt door de "standaard" voorkeur dat ieder kind heeft, komt dat omdat pappa te weinig tijd aan de kinderen besteedt, etcetera, etcetera.

**Geplaatst**: 09-07-22 12:20

Geplaatst: 09-07-22 12:20

Ts zou het schelen als jullie in het weekend extra koken?
Dan kan het doordeweeks vrij snel op tafel staan.

Onze zoon is 21 jaar en vraagt ook regelmatig wat we eten.

**Geplaatst**: 09-07-22 12:45

Geplaatst: 09-07-22 12:45

Een gezin met jonge kinderen hebben is zeer vermoeiend en ik herken het gevoel van zo vreselijk moe zijn. Veel van mijn vriendinnen hadden dat ook en daar werd gewoon onderling over gepraat. Gedeelde smart is halve smart immers.

Fijn dat je een gezinscoach krijgt en probeert stappen te nemen zodat je meer energie krijgt. Weet alleen dat het er ook bij hoort en inherent is aan deze tijd. Wij noemden in de vriendenkring dit onze tropenjaren. Maar het komt weer goed.
Ik denk dat dit nog steeds zo is en wellicht mensen het niet zo durven toe te geven. Ik geloif niet dat wij 35 jaar geleden slechtere ouders waren dan nu.
Succes TS.

**Geplaatst**: 09-07-22 14:10

Geplaatst: 09-07-22 14:10

Sorry, heb niet alles gelezen maar ik wilde zeggen dat ik je verhaal snap.
Een baan als huismoeder wordt volgens mij enorm onderschat.
Ik had in die "tropenjaren" echt het gevoel dat ik op mijn werk even kon bijkomen, terwijl ik toch pittig werk had. Maar zo heerlijk om even uit de sleur van thuis te komen. Na een paar dagen werken kon ik het gedrag van mijn kinderen weer meer relativeren en beter handelen.

Het voordeel van mijn baan (als verpleegkundige) was ook dat ik onregelmatig werkte. Avond, nacht, weekend....zodat mijn partner de kinderen volledig onder zijn zorg had. Zo zorg je er ook voor dat iemand inziet hoe zwaar het ouderschap is en dat degene meer inzicht krijgt in wat er moet gebeuren.

Zelf had ik daar niet eerder bij stil gestaan totdat een secretaresse bij mij op het werk haar zorgen uitte toen ze voor het eerst na de geboorte van haar kind met vriendinnen een weekend wegging. Ik zei: waarom maak jij je zorgen je zoon is al 2,5 jaar! Bleek dat haar man nooit eerder alleen de zorg voor het kind had gehad....

Ik kan me voorstellen dat er een patroon insluipt als de ene partner vooral het ouderschap op zich neemt en de ander full-time werkt.

**Geplaatst**: 09-07-22 14:19

Geplaatst: 09-07-22 14:19

manubres schreef:
Zelf had ik daar niet eerder bij stil gestaan totdat een secretaresse bij mij op het werk haar zorgen uitte toen ze voor het eerst na de geboorte van haar kind met vriendinnen een weekend wegging. Ik zei: waarom maak jij je zorgen je zoon is al 2,5 jaar! Bleek dat haar man nooit eerder alleen de zorg voor het kind had gehad....

Ik kan me voorstellen dat er een patroon insluipt als de ene partner vooral het ouderschap op zich neemt en de ander full-time werkt.

Dat is alleen een probleem in het hoofd van de moeder naar mijn idee, ook als je man normaal gesproken de zorg niet zelf alleen heeft.
Als een man zichzelf een weekend in leven kan houden kan ie ook twee kinderen in leven houden, wat kan er in hemelsnaam gebeuren?
Het gaat dan misschien niet helemaal volgens jouw ritme en wens, maar dat zie je dan toch niet, elke ouder doet het anders en dat is prima.