Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-05-21 19:08

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 21-05-21 19:08

Hopelijk kunnen jullie met deze uitslag iets.
Hoe ging het afgelopen nachten?

**Geplaatst**: 21-05-21 19:30

Geplaatst: 21-05-21 19:30

Fijn dat ze wat gezien hebben.
Heftig hoor een baby met nightterror. Wellicht toch eens een behandelaar aanschieten welke in dit topic genoemd zijn op het gebied van healing?

Waar kwam dan de verbetering vandaan door de antibiotica met pijnstilling denk je?

**Geplaatst**: 21-05-21 20:00

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 21-05-21 20:00

De kleine van een vriendin van me heeft dat ook sinds een operatie. Heftig hoor!!

**Geplaatst**: 21-05-21 20:12

Geplaatst: 21-05-21 20:12

Ah lieve TS, dit is zeker énorm zwaar! Slaapgebrek maakt je helemaal kapot.

Mijn tweede zoon werd geboren in 2012 en heeft de eerste twee jaar van zijn leven geen nacht doorgeslapen. Terwijl mijn eerste tot 5 weken voor 1 nachtvoeding kwam en daarna nooit meer wakker is geweest s nachts.

Maar de tweede was anders. Wat was het zwaar om hele nachten met een huilend kind op te lopen en overdag zorg te dragen voor m’n andere kind, te werken, huishouden.

Nee het lukte niet. Ik heb uiteindelijk een burn out gekregen. Ik ben er echt kapot van gegaan.

Heel goed dat je het van je afschrijft. Ik snap dat je kindje een nacht uit logeren lastig is. Heb ik ook nooit kunnen doen.

Geen oplossing, geen tips maar alleen een knuffel en begrip.

**Geplaatst**: 21-05-21 20:55

Geplaatst: 21-05-21 20:55

Seltje schreef:
Vandaag het gesprek met de artsen gehad naar aanleiding van het slaaponderzoek. Kind is (weeral) fysiek 100% gezond verklaard. Maar, tijdens de diepe slaapfasen toont ze angsten. Genaamd nachtangsten/night terrors. Hier was al een vermoeden van en dit is nu bevestigd. We moeten onze slaaproutine een beetje aanpassen en hebben medicatie gekregen die mogelijk de angsten zou kunnen minderen.

Ook wordt er een babypsycholoog ingeschakeld, vooral om als ouders mentale rust te kunnen vinden.

Ah 'gelukkig' is er wel iets gevonden. Hopelijk helpt de medicatie en de babypsycholoog. Veel sterkte!

**Geplaatst**: 21-05-21 21:29

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 21-05-21 21:29

Mijn man heeft het ook. 1 goed ding: het heeft geen enkele invloed op je verdere mentale toestand van het de persoon zelf en ze herinneren zich er normaal ook niets van. Het is heel eng om erbij te zijn en heel slopend in jouw geval. Qua omgang: proberen wakker maken maakt het bij mijn man erger. Maar geen idee hoe je dat met een baby doet.

**Geplaatst**: 21-05-21 21:38

Geplaatst: 21-05-21 21:38

poes schreef:
Mijn man heeft het ook. 1 goed ding: het heeft geen enkele invloed op je verdere mentale toestand van het de persoon zelf en ze herinneren zich er normaal ook niets van. Het is heel eng om erbij te zijn en heel slopend in jouw geval. Qua omgang: proberen wakker maken maakt het bij mijn man erger. Maar geen idee hoe je dat met een baby doet.

Toevallig heeft de peuter van een vriendin dit ook, advies voor hun was ook niet wakker maken. Hoe moeilijk ook :(:)

uiteindelijk bleek het wel te werken, niet wakker maken resulteert bij mijn vriendin in 20-30 min krijsende peuter, wel wakker maken in 3u krijsende peuter. Vreemde is dat hun kindje er ook nooit wat van kan herinneren de volgende dag. Soort tussen waken en slapen in ofzo, geen idee?
Hebben jullie deze tip ook gekregen?

**Geplaatst**: 21-05-21 21:44

Geplaatst: 21-05-21 21:44

Het is idd een foutje in de overgang van de ene naar de andere slaapfase. De meeste mensen groeien er over heen. Bij mijn man is het gelukkig niet heel heftig en de laatste 2-3 jaar bijna volledig verdwenen. Maar hij is ook wel eens zo aan het schreeuwen geweest dat ik zeker was dat de buren de politie gingen bellen. Dat was echt doodsangst. Die keer sprak hij het overigens ook uit: er zat een spin en die had hem opgegeten. Dat vertelde hij heel bang en heel serieus maar wel ‘wakker’. Dag erna: hij herinnerde zich niets meer. Echte heel maf fenomeen.

Meestal begint hij gewoon even te schreeuwen en verstopt hij zich onder de deken maar trekt het snel weg.

Het is wel een trigger als ik de kamer binnenkom als hij al slaapt.

**Geplaatst**: 21-05-21 21:47

Geplaatst: 21-05-21 21:47

poes schreef:
Het is idd een foutje in de overgang van de ene naar de andere slaapfase. De meeste mensen groeien er over heen. Bij mijn man is het gelukkig niet heel heftig en de laatste 2-3 jaar bijna volledig verdwenen. Maar hij is ook wel eens zo aan het schreeuwen geweest dat ik zeker was dat de buren de politie gingen bellen. Die keer sprak hij het overigens ook uit: er zat een spin en die had hem opgegeten. Dat vertelde hij heel bang en heel serieus maar wel ‘wakker’. Dag erna: hij herinnerde zich niets meer. Echte heel maf fenomeen.

Meestal begint hij gewoon even te schreeuwen en verstopt hij zich onder de deken maar trekt het snel weg.

Het is wel een trigger als ik de kamer binnenkom als hij al slaapt.

Ik heb wel in tijden van stress ook zoiets, na googlen leek het bij mij op hypnagoge hallucinaties. Ook heel levendige droom en duurt dan echt wel even voor ik weer ‘aanspreekbaar’ en helemaal wakker in het nu ben, terwijl je dus schijnbaar wel een heel gesprek kan voeren met me. Levert voor vriend wel hilarische verhalen op :Y)

**Geplaatst**: 21-05-21 22:23

Geplaatst: 21-05-21 22:23

Seltje schreef:
Vandaag het gesprek met de artsen gehad naar aanleiding van het slaaponderzoek. Kind is (weeral) fysiek 100% gezond verklaard. Maar, tijdens de diepe slaapfasen toont ze angsten. Genaamd nachtangsten/night terrors. Hier was al een vermoeden van en dit is nu bevestigd. We moeten onze slaaproutine een beetje aanpassen en hebben medicatie gekregen die mogelijk de angsten zou kunnen minderen.

Ook wordt er een babypsycholoog ingeschakeld, vooral om als ouders mentale rust te kunnen vinden.

Wat heftig zeg! Hoe komt een baby aan zoiets? En hoe meten ze dat? Lijkt me heel naar om als ouders mee te maken, zowel het slaapgebrek als ook het weten dat je kind het zo moeilijk heeft.

**Geplaatst**: 21-05-21 23:49

Geplaatst: 21-05-21 23:49

Hier ook de ervaring met nightterror bij onze dochter vanaf 4 jaar tot een jaar of 7. Gelukkig niet elke nacht, maar in periodes. Het begon altijd rond tien uur 's avonds. Heel heftig, volslagen paniek, best eng ook, zij ging dan ook staan en wierp zich voorover, we stonden vaak met zijn tweeën rond het bed zodat ze niet zou vallen. Ze wist er de volgende dag niks meer van. Als we haar niet stoorden in de terror duurde het ongeveer 10 minuten, zo plotseling als het kwam ging het weer en sliep ze weer verder. Ik hoop dat dit bij jullie ook helpt, hoewel het tegen je gevoel in gaat. Er was bij ons wel vaak verband te zien als ze drukke of spannende dagen had.

**Geplaatst**: 22-05-21 02:15

Geplaatst: 22-05-21 02:15

Nou hopelijk kunnen ze / jullie hier iets mee waardoor er eindelijk verbetering gaat komen :(:)

Onze jongen had als baby/peutertje vreselijke night terrors, je weet echt niet wat je ziet, kind leek wel bezeten en vrat zijn bed haast op.... vréselijk vreselijk boos en bang, niet te troosten terwijl hij dat wel heel duidelijk nodig had, wat voelde hij zich vreselijk alleen in zijn angst en verdriet......

Maar als je hem probeerde gerust te stellen raakte hij alleen nog maar meer overstuur en sloeg hij je Excorsist-waardig het bed uit.... verschrikkelijk naar en echt je hart breekt.....

Niks hielp, zachtjes praten / geruststellen niet, stevig vastpakken en liefdevol vasthouden niet, alles wat je kan bedenken maakte het alleen maar erger. Hij moest er echt doorheen....

We boden hem dan 100 keer zijn geliefde flesje melk aan (wat hij echt nodig had om weer rustig te worden / in slaap te kunnen vallen) en dat mepte hij als baby vreselijk boos weg (alsof je hem iets aandeed....) en toen hij iets groter werd kreeg je dat woest naar je kop / door de kamer geslingerd. Tot hij het de 101e keer ineens wanhopig uit je handen trok met een wanhopige houding van "waarom duurde het zo lang voordat je met die melk kwam" en dan ein-de-lijk zijn troost kon vinden en weer ging liggen en soppend aan zijn melkje weer in slaap viel :(:)

Zelf waren we dan wel klaarwakker natuurlijk

Ook hij herinnerde zich er later niks meer van en werd gewoon vrolijk wakker.

Met slaapje(s) overdag had hij dit ook.
Màn het slapen was al geen feest (hele dag draaide om slapen...) maar hierdoor ging je er helemáál tegenop zien :(:)

Na het ontstoren van de Oxytocine heeft hij het gelukkig zelden meer gehad en als hij het nu nog eens heeft (net 6) dat hij zo verstrooid / bang / overstuur roepend wakker wordt, dan doen we het licht aan en herhalen dat hij thuis is bij pappa & mamma, net zo lang tot hij wakker is. Dat werkt nu het beste. Maar dat is eens in de zoveel maanden nog maar een keer gelukkig en echt een light-versie van wat het was (geen zware paniek, geen agressief gedoe) dus dat stelt niks voor

Ik heb hem ook op het hart gedrukt dat als hij een vervelende droom heeft, dat hij dat dan zelf beseft dat het een droom is - en hij zichzelf dus wakker kan maken. Dat lukt hem al een hele poos prima gelukkig: hij gaat dan met zijn ogen knipperen in zijn droom heeft hij bedacht en dat werkt +:)+

**Geplaatst**: 22-05-21 04:30

Geplaatst: 22-05-21 04:30

Wat heftig, night terrors bij zo'n kleintje. Ik heb er zelf sinds mijn begin 20 last van, niet als kind. Maar reken maar dat het echt eng is. In mijn variant storten de muren om me heen in of komt het plafond naar beneden. Smorgens weet ik er niets meer van.

Het heeft bij mij wel een hele duidelijke relatie met de hoeveelheid prikkels die ik overdag heb. Na een te drukke werkdag kan ik de klok er op gelijk zetten dat ik een onrustige nacht tegemoet ga.

In de avond ontspannen of b.v. mediteren voorkomt het dan ook niet meer na zo'n drukke dag. Maar in periodes met overdag minder stress kan het ook zo maar een paar weken weg blijven inmiddels.

Misschien kun je hier nog iets mee qua prikkels overdag.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-21 09:13

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-21 09:13

pmarena schreef:
Nou hopelijk kunnen ze / jullie hier iets mee waardoor er eindelijk verbetering gaat komen

Onze jongen had als baby/peutertje vreselijke night terrors, je weet echt niet wat je ziet, kind leek wel bezeten en vrat zijn bed haast op.... vréselijk vreselijk boos en bang, niet te troosten terwijl hij dat wel heel duidelijk nodig had, wat voelde hij zich vreselijk alleen in zijn angst en verdriet......

Maar als je hem probeerde gerust te stellen raakte hij alleen nog maar meer overstuur en sloeg hij je Excorsist-waardig het bed uit.... verschrikkelijk naar en echt je hart breekt.....

Niks hielp, zachtjes praten / geruststellen niet, stevig vastpakken en liefdevol vasthouden niet, alles wat je kan bedenken maakte het alleen maar erger. Hij moest er echt doorheen....

We boden hem dan 100 keer zijn geliefde flesje melk aan (wat hij echt nodig had om weer rustig te worden / in slaap te kunnen vallen) en dat mepte hij als baby vreselijk boos weg (alsof je hem iets aandeed....) en toen hij iets groter werd kreeg je dat woest naar je kop / door de kamer geslingerd. Tot hij het de 101e keer ineens wanhopig uit je handen trok met een wanhopige houding van "waarom duurde het zo lang voordat je met die melk kwam" en dan ein-de-lijk zijn troost kon vinden en weer ging liggen en soppend aan zijn melkje weer in slaap viel

Zelf waren we dan wel klaarwakker natuurlijk
Ook hij herinnerde zich er later niks meer van en werd gewoon vrolijk wakker.

Met slaapje(s) overdag had hij dit ook.
Màn het slapen was al geen feest (hele dag draaide om slapen...) maar hierdoor ging je er helemáál tegenop zien

Na het ontstoren van de Oxytocine heeft hij het gelukkig zelden meer gehad en als hij het nu nog eens heeft (net 6) dat hij zo verstrooid / bang / overstuur roepend wakker wordt, dan doen we het licht aan en herhalen dat hij thuis is bij pappa & mamma, net zo lang tot hij wakker is. Dat werkt nu het beste. Maar dat is eens in de zoveel maanden nog maar een keer gelukkig en echt een light-versie van wat het was (geen zware paniek, geen agressief gedoe) dus dat stelt niks voor

Ik heb hem ook op het hart gedrukt dat als hij een vervelende droom heeft, dat hij dat dan zelf beseft dat het een droom is - en hij zichzelf dus wakker kan maken. Dat lukt hem al een hele poos prima gelukkig: hij gaat dan met zijn ogen knipperen in zijn droom heeft hij bedacht en dat werkt

Ik had nog nooit gehoord van het ontstoren van de oxytocine. Na wat Googlen blijkt dat dit vooral gedaan wordt om synthetische oxytocine te ontstoren. Ik heb NOOIT oxytocine gekregen, ik heb heel bewust alle medicatie die ze mij in het ziekenhuis gaven bekeken.

Nikass schreef:
Wat heftig zeg! Hoe komt een baby aan zoiets? En hoe meten ze dat? Lijkt me heel naar om als ouders mee te maken, zowel het slaapgebrek als ook het weten dat je kind het zo moeilijk heeft.

Ze meten met elektrodes de slaapfasen gedurende de hele nacht, en er staat een camera op die alles bekijkt. Bij de overgang naar de diepe slaap laat ze een 'aanval' zien: Gillen, slaan, rechtstaan in bed, alsof de wereld vergaat.

Hoe een baby daaraan komt weet niemand, het is een fout in de hersenen die de overgang naar de diepe slaap niet op de juiste manier doormaakt.

**Geplaatst**: 22-05-21 09:16

Geplaatst: 22-05-21 09:16

Weet je het zeker vd oxytocine Seltje? In heel veel zkh gebeurd het standaard zonder overleg en direct na de bevalling waardoor heel veel vrouwen niet eens weten dat ze het gehad hebben. Totaal tegen de wet op informed consent in, maar wel vaak de praktijk helaas.

Night terrors bij babies is vrij zeldzaam, lijkt me mega heftig voor jullie.
Mijn zoontje heeft ze ook sinds hij peuter is, voornamelijk na intense gebeurtenissen. Na zijn zkh-opname, bezoek aan de hap, enz. Heel heftig om mee te maken.
Wat pmarena zegt over de melk, zo ging het hier precies zo op die momenten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-21 09:36

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-21 09:36

Ja, want ik heb een keizersnede gehad. Weeenopwekkers waren niet nodig, want ik had geweldige weeën, maar kind lag in extreme stuitligging: zowel hoofd en voeten bovenaan, dubbelgevouwen met kont naar de uitgang. Ik heb ook geen oxytocine neusspray gehad voor de borstvoeding, want ook dat liep vanzelf.

Ik heb wel een hoop pijnstillers en epidurale gehad. Maar zeker geen oxytocine.

**Geplaatst**: 22-05-21 11:04

Geplaatst: 22-05-21 11:04

Ook bij een keizersnede wordt standaard oxytocine gegeven. Zelf 2x een keizersnede gehad in 2 ziekenhuizen. Eerste gaf de standaard bolus via injectie en daarna nog infuus. Tweede ziekenhuis alleen de injectie, mogelijk omdat die gepland was, maar dat is mijn gok.

Edit: ik lees je bericht nogmaals. Oxytocibe kan als weeenopwekker gebruikt worden, dat zal bij jou idd niet zijn.
Maar vrijwel alle ziekenhuizen (en ook veel vk) geven na de geboorte van het kind ook nog oxytocine zodat er minder bloedverlies is. Dit gebeurt ook bij een keizersnede, vaak zelfs meer dan bij een natuurlijke bevallingm

**Geplaatst**: 22-05-21 11:09

Geplaatst: 22-05-21 11:09

secricible schreef:
Ook bij een keizersnede wordt standaard oxytocine gegeven. Zelf 2x een keizersnede gehad in 2 ziekenhuizen. Eerste gaf de standaard bolus via injectie en daarna nog infuus. Tweede ziekenhuis alleen de injectie, mogelijk omdat die gepland was, maar dat is mijn gok.

Niet standaard hoor, ik heb dit bij mijn twee keizersnedes ook niet gehad. (WKZ Utrecht en Meander Amersfoort)
Ben echt een enorme controlefreak dus weet precies wat er door mijn infuus ging. Heb verder geen injecties gehad. Alleen fraxiparine in Utrecht, in Amersfoort heb ik dat niet gekregen.

Laatst bijgewerkt door verootjoo op 22-05-21 11:10, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-05-21 11:09

Geplaatst: 22-05-21 11:09

Seltje schreef:
Ik had nog nooit gehoord van het ontstoren van de oxytocine. Na wat Googlen blijkt dat dit vooral gedaan wordt om synthetische oxytocine te ontstoren. Ik heb NOOIT oxytocine gekregen, ik heb heel bewust alle medicatie die ze mij in het ziekenhuis gaven bekeken.

Ik ook.... ook duidelijk besproken en aangegeven dat ik het niet wilde, ook in het door hen standaard gevraagde "bevalplan" gezet, maar puntje bij paaltje interesseerde het ze geen zak wat ik wilde en hebben ze volledig hun zin doorgeduwd daar _-:(

Veel vrouwen denken ook geen Oxytocine / Cyntocinon gekregen te hebben maar bij navraag bij hun partner / degene die er bij was, blijkt er dan toch op een onbewaakt moment een spuit in de vrouw gezet te zijn om zogezegd te zorgen voor een snelle nageboorte....

En het wordt ook wel gebruikt bij neussprays om de borstvoeding op gang te helpen.
Ik heb volgens mij al eerder in dit topic een link er over geplaatst?

Bij keizersnedes wordt het ook (soms?) toegediend schijnbaar, het is een standaard handeling om zo'n spuit te geven om het samentrekken van de baarmoeder / voorkomen van bloedingen te stimuleren.

Uiteraard kan het allerlei oorzaken hebben hoor als je kindje zo vreselijk overstuur raakt, dit is er maar 1 van :(:)

**Geplaatst**: 22-05-21 11:23

Geplaatst: 22-05-21 11:23

verootjoo schreef:
secricible schreef:
Ook bij een keizersnede wordt standaard oxytocine gegeven. Zelf 2x een keizersnede gehad in 2 ziekenhuizen. Eerste gaf de standaard bolus via injectie en daarna nog infuus. Tweede ziekenhuis alleen de injectie, mogelijk omdat die gepland was, maar dat is mijn gok.

Niet standaard hoor, ik heb dit bij mijn twee keizersnedes ook niet gehad. (WKZ Utrecht en Meander Amersfoort)
Ben echt een enorme controlefreak dus weet precies wat er door mijn infuus ging. Heb verder geen injecties gehad. Alleen fraxiparine in Utrecht, in Amersfoort heb ik dat niet gekregen.

Het is iig de standaard handeling volgens protocol, laten we het daar op houden

Ik kreeg hem in mijn been op dat moment, maar door ruggenprik uiteraard niet gevoeld.

**Geplaatst**: 22-05-21 11:34

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 22-05-21 11:34

Het protocol verschilt echt per ziekenhuis heb ik ondervonden. In WKZ was het echt een andere behandeling dan in Meander Amersfoort.
Qua pijnstilling (in Utrecht via infuuspomp eerste dag, daarna diclefenac icm paracetamol, in Meander oxycodon oraal eerste 24u, daarna enkel paracetamol), qua wel/niet fraxi achteraf (in Utrecht 48uur fraxi, in Amersfoort niks), qua keizersnede zelf (in Utrecht oplosbare hechtingen, ging de gyn in Amersfoort echt niet aan beginnen).
Er zaten echt grote verschillen tussen, maar bij beide geen oxytocine gehad. Maar ms in een ander zkh is dat wel het standaard protocol.

**Geplaatst**: 22-05-21 11:46

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 22-05-21 11:46

Qua 'ontstoren' zat ik idd te denken aan zoiets als gespecialiseerde kinesiologie.
Mama ligt op een massagebank met haar kindje op de buik oid.
En nadat mama in een elementaire balans gebracht is, wordt ze 'doorgever' voor de informatie van het ukje.
Dmv spiertesten (wat goedmoedig geschuif oid met een arm) gaat de therapeut op zoek naar de vraag wat dit kleine mens toch zo verschrikkelijk bang heeft gemaakt, en vooral hoe het te herstellen en het mogelijk te maken dat de hersenen 'die fout' niet meer maken.

(En tja, soms zal oxytocine de trigger zijn - het hormoon dat de geboorte op gang brengt, en zowel een stresshormoon als ons knuffelhormoon - maar het kan natuurlijk iets compleet anders zijn.)

**Geplaatst**: 22-05-21 12:25

Geplaatst: 22-05-21 12:25

Sorry even offtopic maar als de moeder het ná de bevalling krijgt of via de neusspray voor de borstvoeding, waarom zou het dan "schadelijk" zijn voor het kind? Pure interesse.

Ts, heftig ik hoop dat de medicatie gaat helpen!

**Geplaatst**: 22-05-21 12:42

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 22-05-21 12:42

Welke medicatie krijgt je baby? Ik heb namelijk ook last van night terrors met periodes. Zo nu ook weer laatste twee weken. Tegen mij is gezegd, niks aan te doen accepteer het maar.

**Geplaatst**: 22-05-21 12:59

Geplaatst: 22-05-21 12:59

Duc_je schreef:
Sorry even offtopic maar als de moeder het ná de bevalling krijgt of via de neusspray voor de borstvoeding, waarom zou het dan "schadelijk" zijn voor het kind? Pure interesse.

Ts, heftig ik hoop dat de medicatie gaat helpen!

Het idee is dat je het ook via de borstvoeding door zou kunnen geven.
Toen ik een jaar of 4-5 geleden regelmatig bij las in de Facebook groep over Oxytocine problemen bij moeder en kind, kwamen er regelmatig moeders langs die maar geen oplossing konden vinden, dachten dat het die neusspray niet zou kunnen zijn, al 1001 andere dingen geprobeerd hadden maar pas bij het ontstoren van de Oxytocine "beet" hadden. En dan eindelijk verlichting vonden in hun klachten / die van hun (soms inmiddels al wat grotere) kind.

Bij ons was het zo dat de eerste ontstoorder er niet zo in geloofde dat het die Oxytocine zou kunnen zijn, tot hun eigen verbazing werd het in een meting echter duidelijk voor hen dat mijn gevoel hier wel degelijk gelijk in had

Daar is het ontstoren overigens niet gelukt, zij werkten via een standaard manier die véél te heftig was voor het arme ventje, de begin-verergering was echt extreem, dat was niet vol te houden :(:)

Een jaar ofzo later schoorvoetend nog eens geprobeerd bij een homeopaat die het op een veel rustigere, individuele manier aanpakte en dat ging wel goed en heeft echt enorm veel verlichting gebracht gelukkig

Begrijp me niet verkeerd: ik vind het ook hocuspocus hoe dat moet werken maar het was overduidelijk hoe die kleine van ons er op reageerde.... de eerste keer kotste hij zich helemaal leeg (ventje was de eerste 2 jaar eigenlijk nooit ziek geweest dus dat was echt héél apart) en bij te vroeg verhogen ging hij weer vreselijk uit zijn stekker, bij een keer vergeten ging hij weer vreselijk uit zijn stekker... dat was echt geen toeval meer.

Overigens ben ik er van overtuigd dat het de combinatie is geweest van het gebruik van Oxytocine + zeer veel (onnodige!) stress die dat arme kind aangedaan is rondom de geboorte en kraamtijd :(:)

Zonder al die stress was er misschien niks aan de hand geweest.