Bokt.nl

bigone schreef:

Die tandarts kan wel zijn excuses aanbieden maar met de opmerking dat ma het gesprek had moeten afbreken blijkt dat hij het echt niet op waarde inschat. En dus standaard excuses aanbied maar het waarschijnlijk gewoon weer doet. Belachelijk en groot gelijk dat je vriend er melding van doet.

Poekkie schreef:

bigone schreef:

Die tandarts kan wel zijn excuses aanbieden maar met de opmerking dat ma het gesprek had moeten afbreken blijkt dat hij het echt niet op waarde inschat. En dus standaard excuses aanbied maar het waarschijnlijk gewoon weer doet. Belachelijk en groot gelijk dat je vriend er melding van doet.

Denk je niet dat dit misschien een wat ongelukkige uitspraak was maar hier echt veeel te diep op in wordt geanalyseerd? Tandarts heeft excuses aangeboden en aangegeven dat dit nooit meer zal gebeuren en weet duidelijk dat hij een klant kwijt is. Waar haal jij dan uit dat ene zinnetje (wat eigelijk nog wel begrijpelijk is maar niet juridisch correct) dat die het weer zal doen?

Ayasha schreef:

Hutcherson schreef:

Theoretisch gezien klopt dit helemaal... Praktisch gezien werkt zoiets vaak anders. Ik heb ook mensen in behandeling en ook hun (volwassen) kinderen. Geregeld wordt er iets vertelt door zowel de jongere generatie of door de oudere generatie wat er onderling besproken is over mijn behandeling of bij advies aan die persoon. Dat bespreken zij dus onderling met elkaar. Theoretisch gezien, als ik een deur uit loop en de buurvrouw van mijn client vraagt wie ik ben, dan mag ik niet eens zeggen dat ik therapeut ben. Als iemand vraagt of ik die en die ken, dan mag ik daar geen antwoord op geven... Als iemand mij heeft aangeraden mag ik niet eens zeggen of ik die persoon ken. Dat wekt echt argwaan als je er helemaal niets over zegt of aangeeft vanwege je beroepsgeheim niks te mogen delen..
Zeker bij mensen waarvan de zoon of dochter ook onder behandeling staat en je weet dat de relatie goed is... Officieel mag je dus niks zeggen maar dat werkt echt je vertrouwensband tegen op de een of andere manier.

Eerlijk gezegd zou ik veel meer vertrouwen in een therapeut die zegt "het spijt me, maar ik heb beroepsgeheim en mijn clienten rekenen er op dat ze mij kunnen vertrouwen." dan in iemand die maar het antwoord er uit flapt. Want als je mij antwoord, antwoord je mijn buurvrouw ook.

En inderdaad... De moeder moest helemaal niks. Tandarts had het gesprek moeten af breken zodra hij concludeerde dat de zoon er niet was.

Hutcherson schreef:

Dit is echt klinkklare onzin.
Je hebt duidelijk niet zelf in zon situatie gezeten waarbij wel een vertrouwensband is als therapeuut zijnde.
Ik vertel niemand iets die er helemaal niks mee te maken heeft. Geregeld geef ik aan dat ik daar niets over mag zeggen maar dan zie je toch dat mensen dat awkward vinden want ze weten al wat er is besproken en hebben dan bv nog een vraag die hun autistische (volwassen) zoon was vergeten te vragen aan mij. Dat doet moeder dan... Na maanden investeren in een goede band ga je dan niet zeggen: mag ik niks over zeggen, moet ie zelf maar even bellen of mailen. (Want dat durft ie simpelweg niet ivm autisme)..

En nee ik vertel derden helemaal niks, dus ook de buurvrouw niet.

Hutcherson schreef:

jessdaniels schreef:

Dat doet er toch helemaal niet toe? Al plakken ze het op een reclamebord langs de A2, de tandarts mag die gegevens niet doorgeven.

Theoretisch gezien klopt dit helemaal... Praktisch gezien werkt zoiets vaak anders. Ik heb ook mensen in behandeling en ook hun (volwassen) kinderen. Geregeld wordt er iets vertelt door zowel de jongere generatie of door de oudere generatie wat er onderling besproken is over mijn behandeling of bij advies aan die persoon. Dat bespreken zij dus onderling met elkaar. Theoretisch gezien, als ik een deur uit loop en de buurvrouw van mijn client vraagt wie ik ben, dan mag ik niet eens zeggen dat ik therapeut ben. Als iemand vraagt of ik die en die ken, dan mag ik daar geen antwoord op geven... Als iemand mij heeft aangeraden mag ik niet eens zeggen of ik die persoon ken. Dat wekt echt argwaan als je er helemaal niets over zegt of aangeeft vanwege je beroepsgeheim niks te mogen delen..
Zeker bij mensen waarvan de zoon of dochter ook onder behandeling staat en je weet dat de relatie goed is... Officieel mag je dus niks zeggen maar dat werkt echt je vertrouwensband tegen op de een of andere manier.

jessdaniels schreef:

Hutcherson schreef:

Theoretisch gezien klopt dit helemaal... Praktisch gezien werkt zoiets vaak anders. Ik heb ook mensen in behandeling en ook hun (volwassen) kinderen. Geregeld wordt er iets vertelt door zowel de jongere generatie of door de oudere generatie wat er onderling besproken is over mijn behandeling of bij advies aan die persoon. Dat bespreken zij dus onderling met elkaar. Theoretisch gezien, als ik een deur uit loop en de buurvrouw van mijn client vraagt wie ik ben, dan mag ik niet eens zeggen dat ik therapeut ben. Als iemand vraagt of ik die en die ken, dan mag ik daar geen antwoord op geven... Als iemand mij heeft aangeraden mag ik niet eens zeggen of ik die persoon ken. Dat wekt echt argwaan als je er helemaal niets over zegt of aangeeft vanwege je beroepsgeheim niks te mogen delen..
Zeker bij mensen waarvan de zoon of dochter ook onder behandeling staat en je weet dat de relatie goed is... Officieel mag je dus niks zeggen maar dat werkt echt je vertrouwensband tegen op de een of andere manier.

Huh, waarom zou je zoiets tegen een buurvrouw wíllen zeggen? Dat is helemaal niet aan jou als therapeut, als jou cliënten willen dat de buren dat weten zeggen ze dat zelf wel. Als een van jouw cliënten je aanraadt aan een kennis, is het toch ook totaal niet nodig om een gesprek aan te gaan over de bestaande client?

Dat het ingewikkeld is bij ouders van angstige cliënten kan ik me nog voorstellen.. maar in de situaties die je hier opgooit echt totaal niet.

Caitlin_K schreef:

Nou tandarts gebeld, tandarts heeft in ieder geval zijn excuses aangeboden. Kende moeder inderdaad al jaren en heeft haar daarom gebeld. Vriend heeft aangegeven dat dat gewoon niet kon, en dat hij geen contact had met moeder. Toen gaf tandarts aan dat moeder eigenlijk het gesprek ook had moeten afbreken toen hij aangaf dat het gesprek over zoon zou gaan. Geeft vriend tandarts ook gelijk in.

GDG schreef:

Caitlin_K schreef:

Nou tandarts gebeld, tandarts heeft in ieder geval zijn excuses aangeboden. Kende moeder inderdaad al jaren en heeft haar daarom gebeld. Vriend heeft aangegeven dat dat gewoon niet kon, en dat hij geen contact had met moeder. Toen gaf tandarts aan dat moeder eigenlijk het gesprek ook had moeten afbreken toen hij aangaf dat het gesprek over zoon zou gaan. Geeft vriend tandarts ook gelijk in.

Oh wauw, TA schuift een deel van de verantwoordelijkheid ook nog even lekker af. Nee hoor, de verantwoordelijkheid ligt in deze echt gehéél bij de TA en met het half rechtpraten zou ik niet akkoord gaan.

Want TA zegt nu eigenlijk gewoon dat als vriend en zijn moeder wel contact hadden gehad het gewoon okee was geweest. En dat is het gewoon niet.

Hutcherson schreef:

Maar dit soort dingen komen in de praktijk wel eens voor. Als je weet dat de band tussen moeder en zoon goed zijn en zoon is niet helemaal bij machte om zelf alles te regelen en moeder neemt dat voortouw... Dan is het raar om te zeggen: daar mag ik niks over zeggen. Want vorig gesprek zat ze er zelf bij.