Bokt.nl

Moestuin schreef:

Zijn daar niet de meter en peter voor?

Moestuin schreef:

Wij zijn ook niet gelovig, kind is niet gedoopt maar dat is wel vast gelegd en die zijn ook heel bewust gekozen.

Asciugamano schreef:

Beetje ‘out of the box’ denken, jongens!

Sizzle schreef:

Als we het niet regelen zouden mijn ouders in aanmerking komen, zijn nog vrij jong. Echter vinden we dat geen geschikte oplossing. Dat moeten we dus echt vastleggen anders wordt het getouwtrek.

Shae schreef:

Wat een rare berichten over één of andere vage LAT constructie met een vader die geen vader gaat zijn. Ik hoop echt dat dat een grapje is. Beetje een kind alvast met een trauma opzadelen voor het geboren is.

Mocht het geen grapje zijn: weet je hoe traumatiserend het kan zijn om een ouder te hebben die nul interesse in je heeft?

superpony schreef:

Shae schreef:

Wat een rare berichten over één of andere vage LAT constructie met een vader die geen vader gaat zijn. Ik hoop echt dat dat een grapje is. Beetje een kind alvast met een trauma opzadelen voor het geboren is.

Mocht het geen grapje zijn: weet je hoe traumatiserend het kan zijn om een ouder te hebben die nul interesse in je heeft?

Dat geloof ik graag.

Maar weet je hoeveel mensen het sprookje leven. Uit elkaar gaan en 1 van beide ouders dan de kids laten stikken?

Een 1 ouder gezin kan heel liefdevol zijn . Als een kind niet beter weet en de moeder er geen trauma's van maakt, hoeft dat gemis geen harde stempel te drukken.

Er worden ook kinderen geadopteerd die echt niet gewenst waren en ook dan kan het best goed aflopen. Iets weten, zoals niet gewenst zijn, of daar een trauma van krijgen, zijn 2 verschillende dingen.

superpony schreef:

Shae schreef:

Wat een rare berichten over één of andere vage LAT constructie met een vader die geen vader gaat zijn. Ik hoop echt dat dat een grapje is. Beetje een kind alvast met een trauma opzadelen voor het geboren is.

Mocht het geen grapje zijn: weet je hoe traumatiserend het kan zijn om een ouder te hebben die nul interesse in je heeft?

Dat geloof ik graag.

Maar weet je hoeveel mensen het sprookje leven. Uit elkaar gaan en 1 van beide ouders dan de kids laten stikken?

Een 1 ouder gezin kan heel liefdevol zijn . Als een kind niet beter weet en de moeder er geen trauma's van maakt, hoeft dat gemis geen harde stempel te drukken.

Er worden ook kinderen geadopteerd die echt niet gewenst waren en ook dan kan het best goed aflopen. Iets weten, zoals niet gewenst zijn, of daar een trauma van krijgen, zijn 2 verschillende dingen.

MarcoBorsato schreef:

Maar het gaat hier specifiek om de constructie dat 2 mensen binnen een relatie een kind verwekken waarvan de 1 er niks mee te maken wil hebben.

Dus: papa en mama houden van elkaar maar papa wil niks met kind te maken hebben.

Absolem schreef:

Nee, maar in de lat constructie kun je het kind dan niet laten weten dat de man die elke keer op bezoek is eigenlijk papa is. Want dat brengt wel trauma's. Kind zal er dan alles aan gaan doen om geaccepteerd te worden terwijl papa steeds afwijst.

En wat nou als de papa na jaren van die lat constructie opeens besluit dat hij toch wel actief papa wil zijn? Heb je eerst gezegt papa is er niet, of ik weet niet waar papa is... En dan moet je je kind opeens gaan uitleggen dat papa eigenlijk al die jaren er gewoon was. Dan zit dat kind met zichzelf in de knoop want die heeft nooit begrepen waarom die man nooit eerder actief papa wou zijn. En nu moet dat kind opeens gaan doen alsof ze al die jaren al een normaal gezin zijn.

Dat breekt een kind hoor...

Shae schreef:

Wat een rare berichten over één of andere vage LAT constructie met een vader die geen vader gaat zijn. Ik hoop echt dat dat een grapje is. Beetje een kind alvast met een trauma opzadelen voor het geboren is.

Mocht het geen grapje zijn: weet je hoe traumatiserend het kan zijn om een ouder te hebben die nul interesse in je heeft?

superpony schreef:

MarcoBorsato schreef:

Maar het gaat hier specifiek om de constructie dat 2 mensen binnen een relatie een kind verwekken waarvan de 1 er niks mee te maken wil hebben.

Dus: papa en mama houden van elkaar maar papa wil niks met kind te maken hebben.

En toch hoeft dat niet zo traumatisch te zijn. Het hangt er echt vanaf hoe die andere ouder daarmee omgaat en de vader wel of niet in het leven verwerkt met verhalen of afkraken etc.

Absolem schreef:

Nee, maar in de lat constructie kun je het kind dan niet laten weten dat de man die elke keer op bezoek is eigenlijk papa is. Want dat brengt wel trauma's. Kind zal er dan alles aan gaan doen om geaccepteerd te worden terwijl papa steeds afwijst.

En wat nou als de papa na jaren van die lat constructie opeens besluit dat hij toch wel actief papa wil zijn? Heb je eerst gezegt papa is er niet, of ik weet niet waar papa is... En dan moet je je kind opeens gaan uitleggen dat papa eigenlijk al die jaren er gewoon was. Dan zit dat kind met zichzelf in de knoop want die heeft nooit begrepen waarom die man nooit eerder actief papa wou zijn. En nu moet dat kind opeens gaan doen alsof ze al die jaren al een normaal gezin zijn.

Dat breekt een kind hoor...

Dat is hoe men dat aanpakt.

Heel vaak gaat de alleenstaande of achtergelaten ouder er gewoon niet goed mee om en is dat vooral schadelijk voor het kind.

Het is te makkelijk om altijd een ander de schuld te geven, waar het een combinatie van factoren is of een kind een trauma krijgt van ene situatie.
Er zijn net zoveel kinderen uit een huwelijk die daar een trauma door hebben, omdat 1 of beide ouders gewoon niet goed functioneren als ouder.

En wat denk je van alle lesbische of homo stellen die met donoren werken. Meeste kinderen die daar liefdevol opgroeien en weten hoeveel moeite is gedaan, hebben daar echt geen of weinig last van.

Ik zie vooral ouders uit elkaar die de ander kapot maken, waar de kinderen onder lijden. Niet kinderen in 1 ouder gezinnen, die een stabiel en liefdevolle opvoeding krijgen. Zelfs als een vader dan een man 2x pj aan de telefoon is of af en toe een bezoekje doet.

Ook jeugdzorg en psychologen etc geven aan dat als 1 ouder goed stabiel is, het kind daar echt goed mee om kan gaan. Maar is 1 ouder niet stabiel, dan wordt dat al een heel ander probleem gelijk.

Asciugamano schreef:

Bovendien sluit traditioneel ‘vadertje + moedertje’ een heleboel mensen uit die tóch graag een kind willen, uit.
Terwijl ik zat voorbeelden ken waar die kinderen prima terechtkomen;
Kinderen van alleenstaande ouders, kinderen met twee vaders, twee moeders ; allemaal prima grootgebracht.
Ook, of misschien wel juist, omdat daar van tevoren e.e.a. over afgesproken was.

Absolem schreef:

In Deze situatie moet je gaan liegen tegen je kind om je kind te beschermen.wil je dit scenario blijven handhaven.
En dat is wat uiteindelijk de trauma's geeft want vroeg of laat komt dat kind er hoe dan ook achter.

Absolem schreef:

Ja maar dat is nu niet de situatie. De situatie in dit voorgeschreven scenario is : moeders heeft een lat relatie met biologische papa en papa komt wel over de vloer maar wil niet het kind erkennen. En niks met de opvoeding te maken hebben. Dat is het scenario.

Dus het niet zo dat de vader voor het kind niet "zichtbaar" is. En dat is wat deze specifieke situatie zo tricky maakt.

Want one way or another. In Deze situatie moet je gaan liegen tegen je kind om je kind te beschermen.wil je dit scenario blijven handhaven.
En dat is wat uiteindelijk de trauma's geeft want vroeg of laat komt dat kind er hoe dan ook achter.

Sclimpre schreef:

Absolem schreef:

In Deze situatie moet je gaan liegen tegen je kind om je kind te beschermen.wil je dit scenario blijven handhaven.
En dat is wat uiteindelijk de trauma's geeft want vroeg of laat komt dat kind er hoe dan ook achter.

Inderdaad. En op het moment dat een kind gewaar wordt dat hij al heel zijn leven voorgelogen wordt door de persoon die hij vertrouwt stort zijn wereld in. Want wie/wat kan je dan als kind nog geloven?

Annet_Dottie schreef:

Bij mij is dit verhaal naar boven gekomen omdat na een periode waarin m'n leven op veel vlakken op z'n kop stond, nu het allemaal weer beter gaat en ik inmiddels de 30 ben gepasseerd merk ik dat ik zelf wat anders ben gaan denken over kinderen. Het is iets wat ik voor mezelf vooral nog aan het uitpluizen ben maar ik heb met mijn vriend altijd er open over gepraat dat we allebei geen kinderen willen. Nu is dat wel even geleden en zou ik het ter zijner tijd nog wel eens over kunnen hebben hoe we er nu over denken beide, maar stel we zouden in een zelfde situatie belandden als die kennis van mij toen, je wil en echt héél graag een kind maar je wil ook écht niet de liefde van je leven kwijt.

superpony schreef:

Sclimpre schreef:

Inderdaad. En op het moment dat een kind gewaar wordt dat hij al heel zijn leven voorgelogen wordt door de persoon die hij vertrouwt stort zijn wereld in. Want wie/wat kan je dan als kind nog geloven?

Dat is wel erg speculeren over hoe en wat.

Een moeder voedt haar kind op dan en kan het kind een hele stabiele en liefdevolle opvoeding en jeugd bieden.

De moeder is in deze situatie ook niet het ideale rolmodel. Accepteren hoe iemand tegenover jullie kind staat, maar toch wel met hem willen afspreken voor eigen genot?

Normaal kan zelfs zo een situatie als er verder geen ruzie is, prima geaccepteerd worden door een kind. Een vader die wel langskomt of met de moeder om blijft gaan zal vast niet zeggen; rot op, ik heb je niet gewild. En zo wel, is daar de moeder echt nodig om die vader de deur te wijzen en een stabiel leven op te bouwen zonder zo iemand.

Er zijn heel veel kinderen niet gewenst die prima functioneren. Kinderen die geadopteerd zijn en in een heel liefdevol gezin zijn opgegroeid etc. Dan weet je dat je bent afgestaan en kan daar mee leren omgaan als je maar stabiel bent.

Ik weet meerdere mensen die hun biologische vader niet kennen en ook geen enkele behoefte hebben die op te zoeken. Andersom worden ze blijkbaar ook nooit gezocht, waar de vaders het wel is verteld.
Dat zijn hele normale mensen die zelf ook lieve ouders zijn geworden.