Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-07-20 10:38

Geplaatst: 30-07-20 10:38

Staat het ook niet in spambox? Ik heb hem echt 5 minuten na ontvangen verstuurd en mailadres gekopieerd?

Ga het nog een keer doen.

Edit: oh mijn fout. Ik heb blijkbaar mail afgesloten voordat die verzonden was. Stond dus nog in postvak uit... je had me gewoon de volgende dag een berichtje moeten sturen joh! Hij is nu weer bezig

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-20 17:14

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-20 17:14

anne_bento schreef:
Je verhaal is erg herkenbaar. Ik heb inmiddels 9 maanden geleden het revalidatietraject afgesloten (en ook de rekening voorbij zien komen, schrok daar echt van haha..). Ik was toentertijd heel benieuwd hoe ik er over een jaar bij zou zitten, door jouw topic ben ik daar ook echt even over na gaan denken. Ik heb nog steeds veel aan wat ik daar geleerd heb maar merk wel dat ik toch ook wel weer wat ben teruggevallen in bepaalde dingen. Ik ga het weer meer oppakken.

Mijn 2 jaar ziektewet zijn inmiddels bijna voorbij (oktober) en de WIA aanvraag ligt momenteel bij het UWV.. ik verwacht ieder moment opgeroepen te worden. Over een maand moeten ze een beslissing nemen. Ik werkte altijd minimaal 40 uur, de bedrijfsarts heeft mij het afgelopen half jaar enorm gepusht om weer op 40 uur te komen en bij 30 uur ben ik helemaal ingestort, het was niet te doen. Ik zit nu tussen rond de 20-24 uur en dat lijkt aardig te doen. Nu het UWV nog mee krijgen hierin....

Wij kennen elkaar ook uit het B12 topic toch? (nog zoiets waar ik mijn leven mee ben opgezadeld haha) Die rekening is inderdaad niet zuinig

Maar hij is grotendeels vergoed dus daar ben ik in ieder geval vanaf. Wat de verzekering er verder mee gaat doen moeten hun weten.

Ik herken wat jij zegt. Je weet de dingen wel, maar het is gemakkelijk om terug te vallen in je oude patroon. Ik hoop dan ook snel dat zowel jij als ik het weer wat meer kunnen oppakken. De Corona-toestand heeft daar in ook niet echt geholpen.

Ik hoop met heel mijn hart dat het UWV je begrijpt! Vreselijk dat je zo gepushed ben door de bedrijfsarts, ik vraag me toch echt af met welk doel ze dit proberen. De één met amper iets zit de hele godganze tijd thuis - en de ander die amper iets kan wordt verplicht om te werken. Bijzonder. Ik hoop dat er een goede oplossing voor je komt.

MyWishMax schreef:
Staat het ook niet in spambox? Ik heb hem echt 5 minuten na ontvangen verstuurd en mailadres gekopieerd?

Ga het nog een keer doen.

Edit: oh mijn fout. Ik heb blijkbaar mail afgesloten voordat die verzonden was. Stond dus nog in postvak uit... je had me gewoon de volgende dag een berichtje moeten sturen joh! Hij is nu weer bezig

Dankjewel, inmiddels gehad - wat een lap tekst zeg .. Ben benieuwd hoe het er uiteindelijk voor mij uit zal zien.

De tweede week dat ik minder werk. Ik merk dat er een bepaalde rust bij me is gekomen. Daardoor voel ik me wat vrolijker en komt zelfs mijn creativiteit weer wat los en ben ik mij bezig aan het houden met kleine dingetjes. Als ik klaar ben op het werk verga ik niet van de pijn, heerlijk! Het staat niet meer vreselijk op de voorgrond in m'n oor te schreeuwen. Het verschilt wel per dag, maar afgelopen vrijdag & vandaag ging het lekker.
Ik heb wel de dag er na toch gewoon even die 'rustdag' nodig maar houd mezelf dan wel bezig met kleinere dingetjes. Afgelopen zaterdag bijvoorbeeld gestofzuigd en gedweild en dat is dan wel killing om achterelkaar te doen. Zondag, ondanks de pijn er voor, toch ook met de pony gehobbelt wat redelijk ging maar wel (vooral in galop) heel veel pijn gaf. Maar ik was ontzettend chago door dingen die gebeurd waren dus het was wel even fijn voor mijn humeur.

Er is wel iets anders aan de hand waar ik maar moeilijk mee kan dealen en hier ook mee te maken heeft - daar kan ik echter alleen in PB over praten. Ik wil daar best over praten, en wellicht lucht het op, maar niet openbaar op internet.

Morgen komt mijn letselschadejurist aan huis met (vermoed ik) de persoon van de tegenpartij. Ik heb geen flauw idee wat ik kan verwachten. Kreeg de tip om het gesprek op te nemen en ik heb een aantal vragen voor mezelf op papier gezet. Iemand nog tips? (mag ook wederom via PB)

**Geplaatst**: 03-08-20 18:32

Geplaatst: 03-08-20 18:32

xDenies schreef:
anne_bento schreef:
Je verhaal is erg herkenbaar. Ik heb inmiddels 9 maanden geleden het revalidatietraject afgesloten (en ook de rekening voorbij zien komen, schrok daar echt van haha..). Ik was toentertijd heel benieuwd hoe ik er over een jaar bij zou zitten, door jouw topic ben ik daar ook echt even over na gaan denken. Ik heb nog steeds veel aan wat ik daar geleerd heb maar merk wel dat ik toch ook wel weer wat ben teruggevallen in bepaalde dingen. Ik ga het weer meer oppakken.

Mijn 2 jaar ziektewet zijn inmiddels bijna voorbij (oktober) en de WIA aanvraag ligt momenteel bij het UWV.. ik verwacht ieder moment opgeroepen te worden. Over een maand moeten ze een beslissing nemen. Ik werkte altijd minimaal 40 uur, de bedrijfsarts heeft mij het afgelopen half jaar enorm gepusht om weer op 40 uur te komen en bij 30 uur ben ik helemaal ingestort, het was niet te doen. Ik zit nu tussen rond de 20-24 uur en dat lijkt aardig te doen. Nu het UWV nog mee krijgen hierin....

Wij kennen elkaar ook uit het B12 topic toch? (nog zoiets waar ik mijn leven mee ben opgezadeld haha) Die rekening is inderdaad niet zuinig Maar hij is grotendeels vergoed dus daar ben ik in ieder geval vanaf. Wat de verzekering er verder mee gaat doen moeten hun weten.

Ik herken wat jij zegt. Je weet de dingen wel, maar het is gemakkelijk om terug te vallen in je oude patroon. Ik hoop dan ook snel dat zowel jij als ik het weer wat meer kunnen oppakken. De Corona-toestand heeft daar in ook niet echt geholpen.

Ik hoop met heel mijn hart dat het UWV je begrijpt! Vreselijk dat je zo gepushed ben door de bedrijfsarts, ik vraag me toch echt af met welk doel ze dit proberen. De één met amper iets zit de hele godganze tijd thuis - en de ander die amper iets kan wordt verplicht om te werken. Bijzonder. Ik hoop dat er een goede oplossing voor je komt.

MyWishMax schreef:
Staat het ook niet in spambox? Ik heb hem echt 5 minuten na ontvangen verstuurd en mailadres gekopieerd?

Ga het nog een keer doen.

Edit: oh mijn fout. Ik heb blijkbaar mail afgesloten voordat die verzonden was. Stond dus nog in postvak uit... je had me gewoon de volgende dag een berichtje moeten sturen joh! Hij is nu weer bezig

Dankjewel, inmiddels gehad - wat een lap tekst zeg .. Ben benieuwd hoe het er uiteindelijk voor mij uit zal zien.

De tweede week dat ik minder werk. Ik merk dat er een bepaalde rust bij me is gekomen. Daardoor voel ik me wat vrolijker en komt zelfs mijn creativiteit weer wat los en ben ik mij bezig aan het houden met kleine dingetjes. Als ik klaar ben op het werk verga ik niet van de pijn, heerlijk! Het staat niet meer vreselijk op de voorgrond in m'n oor te schreeuwen. Het verschilt wel per dag, maar afgelopen vrijdag & vandaag ging het lekker.
Ik heb wel de dag er na toch gewoon even die 'rustdag' nodig maar houd mezelf dan wel bezig met kleinere dingetjes. Afgelopen zaterdag bijvoorbeeld gestofzuigd en gedweild en dat is dan wel killing om achterelkaar te doen. Zondag, ondanks de pijn er voor, toch ook met de pony gehobbelt wat redelijk ging maar wel (vooral in galop) heel veel pijn gaf. Maar ik was ontzettend chago door dingen die gebeurd waren dus het was wel even fijn voor mijn humeur.

Er is wel iets anders aan de hand waar ik maar moeilijk mee kan dealen en hier ook mee te maken heeft - daar kan ik echter alleen in PB over praten. Ik wil daar best over praten, en wellicht lucht het op, maar niet openbaar op internet.

Morgen komt mijn letselschadejurist aan huis met (vermoed ik) de persoon van de tegenpartij. Ik heb geen flauw idee wat ik kan verwachten. Kreeg de tip om het gesprek op te nemen en ik heb een aantal vragen voor mezelf op papier gezet. Iemand nog tips? (mag ook wederom via PB)

Veel succes morgen ! Tip zorg dat je niet alleen bent en dat er iemand bij is die het liefst er een beetje verstand van heeft. Of er in iedergeval niet qua emotie bij betrokken is.
En misschien logisch maar zeg nergens ja op wat ze aanbieden . Zeg iets in de trant van ik neem het mee in mij overweging ik laat het u weten

**Geplaatst**: 03-08-20 18:36

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 03-08-20 18:36

Qua revalidatie verbaas ik mij dat het zo groot bedrag is en vooral oom omdat het traject niet helemaal afgemaakt is op de normale manier .
Dit omdat er ongeveer 2 jaar terug veel gedoe is Geweest met een revalidatie instelling die veel en veel declarereerde en deze zijn uiteindelijk gefloten /failliet gegaan hierdoor .
Je zou altijd je verzekering hier over op kunnen bellen of het gedrag klopt omdat het traject op andere manier is afgesloten door Corona .

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-20 18:45

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-20 18:45

Dankjewel

Sowieso zit mijn eigen letselschadejurist erbij en dat is een hele fijne vrouw (veel beter dan die man die ik hiervoor had via een andere organisatie). Mijn moeder heeft vrij genomen om er ook bij te zijn en mee te schrijven, maar zij heeft er zelf ook geen verstand van en is emotioneel erbij betrokken. Mijn broertje had ik er het liefst bij gehad, die kijkt alles van een afstandje aan en luistert en geeft daarna zijn input - maar die gaat vannacht op vakantie.

Ik heb de rekening niet hoeven betalen, deze is ingediend bij mijn verzekering en zij hebben een deel van het bedrag aan mij overgemaakt en dat heb ik aan de kliniek betaald. De rest van het bedrag is weggestreept, zoiets doet de DC kliniek ook.
Dus voor mijn idee hoef ik er niet achteraan, het heeft mij niets gekost. Tevens is het vorig jaar ingegaan en toen was ik al door mijn eigen risico, dus ook daar is nu niets vanaf gegaan

**Geplaatst**: 03-08-20 19:12

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 03-08-20 19:12

Gelukkig dat je moeder erbij kan zijn.

Qua rekening hoe jij verteld is precies hoe het bij de andere revalidatie ook ging . Ze declareren een hoog bedrag en zeggen dan het verschil wat je niet vergoed krijgt kwijt te schelden maar dan was het bedrag als nog te hoog.
Qua eigen risico kijk even goed hier na toen was het zo dat als je behandeling in 2 jaren viel je 2 keer eigen risico kon betalen (ik had toen iemand in mijn groep die in januari nog 3 weken had en daar haar hele eigen risico aan kwijt was van dat nieuwe jaar) ze gingen daar toen wel naar kijken dus zou mooi zijn als het onder tussen veranderd is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-20 19:16

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-20 19:16

genja schreef:
Gelukkig dat je moeder erbij kan zijn.

Qua rekening hoe jij verteld is precies hoe het bij de andere revalidatie ook ging . Ze declareren een hoog bedrag en zeggen dan het verschil wat je niet vergoed krijgt kwijt te schelden maar dan was het bedrag als nog te hoog.
Qua eigen risico kijk even goed hier na toen was het zo dat als je behandeling in 2 jaren viel je 2 keer eigen risico kon betalen (ik had toen iemand in mijn groep die in januari nog 3 weken had en daar haar hele eigen risico aan kwijt was van dat nieuwe jaar) ze gingen daar toen wel naar kijken dus zou mooi zijn als het onder tussen veranderd is

Ik heb met iemand van mijn verzekering er over gepraat omdat de declaratie erg lang duurde. Mijn declaratie was ergens tussen blijven hangen. Maar het is begin december gestart en daarom valt het voor dat jaar. Dit jaar kost het mij dus geen eigen risico, ongeacht dat het in mei dit jaar geëindigd is. Dat hebben ze mij in ieder geval uitgelegd.

Maar als het bedrag te hoog is, dan is dat toch zaak voor de verzekering om er achter aan te gaan?

**Geplaatst**: 03-08-20 19:28

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 03-08-20 19:28

Zeker moet de verzekering er achteraan maar soms gaat het bij hun in de grote massa mee en vast het niet op. Maar kan mij voorstellen dat je geen hebt daar energie in te stoppen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-08-20 16:37

Geplaatst door de TopicStarter : 05-08-20 16:37

Nee ik vind dat inderdaad iets voor de verzekering. Hun hebben immers betaald.

Gister heb ik dus het gesprek hier thuis gehad. Dat heeft me ontzettend leeggezogen, bizar! Kon uiteindelijk ook niet meer zitten van de pijn en vanochtend was mijn hoofd 20kilo of iets.. pff. In ieder geval denk ik dat het wel een oké gesprek is geweest. Ze gaan verder berekenen, het lijkt erop dat mijn salaris wordt aangevuld & er wordt een arbeidsdeskundige ingezet. Ik was er erg bang voor dat ik tegenover iemand kwam te zitten die alles maar zou wegwuiven om de 'tegenpartij' maar te beschermen, maar dat was niet zo. Toch blijft degene er wel bij dat chronische pijn niet voor altijd is en er werd ook niet helemaal begrepen wat ik nou bij het revalidatietraject heb gedaan.
Tevens is er op tafel gekomen dat mijn vorige belangenbehartiger vrij weinig heeft uitgevoerd. Dat is wellicht nog zacht uitgedrukt. Dus ik ben ontzettend blij dat ik mijn gevoel gevolgd heb en ben overgestapt naar een andere letselschadejurist.

Zojuist heb ik hier bij de plaatselijke sportschool een intake ingepland zodat ik mijn revalidatie-oefeningen en cardio kan gaan oppakken met begeleiding! Tevens is er ook een wellness aanwezig en ergens denk ik dat zwemmen ook wel iets positiefs kan doen - maar dat kan ook tussen mijn oren zitten.

Mijn doel was deze week om vandaag naar stal te gaan. Echter vanochtend waren die plannen niet realistisch of eerlijk naar mezelf. Dus plannen bijgespijkerd. Wel de deur uit gegaan maar een stukje dichterbij. Blij toe want ik werd halverwege flink misselijk en suffig en was blij weer thuis te zijn.

Gekste dingetje vandaag .. ik werd ineens gebeld door mijn werk. Waar ik was... Ik schrok daar best wel van en moet zeggen dat ik er zelfs van in de war ben. Twee weken terug dus officieel gemaakt dat ik terug naar 5 uur ga (ma 2,5 en vrij 2,5) en nu in de 2e week wordt er ineens gebeld waar ik ben. Ineens iedereen die het niet meer wist?

Het stukje 'arbeidsdeskundige' werd volgens mij ook niet helemaal goed ontvangen dus ik ben benieuwd wat dit allemaal weer teweeg gaat brengen. Zucht. Wat een gedoe allemaal

Nog geen oproep van de psycholoog gehad. Over twee weken naar de bedrijfsarts voor een functiemogelijkhedenlijst en ik denk dat de revalidatiekliniek binnenkort ook wel zal bellen voor een evaluatie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-09-20 18:19

Geplaatst door de TopicStarter : 24-09-20 18:19

Iemand nog behoefte aan een update? Er is weer veel gebeurd de afgelopen weken.

Het gesprek bij de bedrijfsarts met de functiemogelijkhedenlijst is niet positief verlopen. In eerste instantie dacht ik het wel maar de vaagheid was weer zoals eerder. Hij gaf tijdens het gesprek aan dat hij kan onderbouwen dat ik 10 uur minder kan werken (dus 30 uur totaal per week). De FML is ook niet op de juiste manier ingevuld, daar ontbreken beperkingen in en aangeduide beperkingen zijn niet voldoende ingevuld. Zo vind hij bijvoorbeeld dat ik 5kg kan tillen en 10 tot 15kg kan duwen met mijn linker arm, ik weet 100% zeker dat ik dit niet waar kan maken. Echter willen zowel de bedrijfsarts in opleiding (mijn arts dus) als de staffarts dit niet aanpassen dus er is een second opinion aangevraagd.

Was ook echt wel heel rot want ik moest onverwachts ineens van bel-afspraak naar langskom-afspraak en dan niet gewoon in rotterdam, nee bergen op zoom. Dat was zo'n 45minuten met de auto en een stukje onbekend (= stress!!). Eenmaal daar aangekomen heb ik bijna 2 uur in een pijnlijke houding moeten zitten tijdens een onaangenaam gesprek. Toen ik toch in BOZ was nog langs mijn paard gegaan maar daar kon ik dus helemaal niets meer & eenmaal thuis was ik écht kapot. Heb uiteindelijk 5 dagen nodig gehad om weer een beetje te 'herstellen' en ook nog eens flink last gehad van pijn die doorstraalde naar mijn linkeroog.
Puntje bij paaltje krijg je dus ook nog eens een kl*te FML waar geen reet van klopt, nou dan breekt je klomp wel. En wat een gedoe daar allemaal bij komt kijken .. pfff

Vanuit de tegenpartij is er een arbeidsdeskundige ingeschakeld die mij ondersteunt om weer aan het werk te gaan. Dit is een erg fijne man en maakt het even allemaal wat duidelijker in jip & janneke taal, want tsja we zijn nu een jaar verder dus er moet actie ondernomen worden op het stukje werk gebied. Ik blijf er bij dat dit allemaal iets is wat je niemand toe zou wensen.

Ondertussen ook twee intakes bij de psycholoog gehad. Aankomende maandag heb ik het officiële eerste gesprek. Uit de intake is naar voren gekomen dat ik te kampen heb met Somatisch-symptoomstoornis & Depressieve stoornis. Hoe dit verder ingevuld wordt durf ik echt niet te zeggen. De gesprekken waren in ieder geval heel confronterend en verdrietig. Ik hoor mezelf dingen zeggen die echt niet kunnen.. daarom vraag ik ook om hulp - maar het is zo bizar dat het in mijn hoofd zit.

Het sporten in de sportschool gaat goed & is fijn. Ik zie mijn arm weer gespierder worden, helaas niet sterker. Ik voel me na een bezoekje aan de sportschool veelal wel even weer wat fitter. De oefeningen worden ondertussen ook makkelijker waardoor we verder kijken naar andere oefeningen. Echter de pijnklachten zijn nog steeds aanwezig maar op het moment minder op de voorgrond (dit is wel ontzettend afhankelijk van wat en hoe ik iets doe!). Daarbij lukt het op dit moment wel weer dat als ik naar stal ga ik ook een rondje kan rijden met mijn paard, dat is wel heel fijn. Ik kan er net even wat makkelijker door heen drukken om het toch maar te doen.
Ik hoop binnenkort ook te gaan zwemmen, ben heel benieuwd hoe dat uitpakt.

Afgelopen vrijdag het gesprek op mijn werk gehad met een arbeidsdeskundige. Daar is ook uit gekomen dat er naar ander werk gezocht zal moeten worden. Ik kan, zoals het er nu naar uit ziet, niet terug keren in mijn huidige functie & ik kan maar een x aantal uur mijn andere kleine functie opvullen. Dat is niet voldoende voor 30uur & mijn huidige werk kan mij niet meer bieden. Dat betekend dus ander werk. Dit is voor mij ontzettend confronterend omdat ik het werk wat ik doe erg leuk vind. Ik ben benieuwd hoe dit alles verder zal gaan en het voelt stiekem een beetje alsof ik straks opgezadeld wordt met werk wat ik helemaal niet leuk vind onder het mom van, 'Dan ben je tenminste aan het werk'. De vraag is natuurlijk ook of ik überhaupt totaal 30uur kan werken, in wat voor functie dan ook met de bijkomende reistijden en dergelijke.
Gelukkig gaan we nu eerst focussen op het verder opbouwen op mijn huidige werk in de mogelijke functie met de mogelijke uurtjes. Zoals gezegd in mijn vorige bericht was ik terug naar 5 uur, drie weken later moest dit weer worden opgebouwd. Ik zit nu op 6 uur (verspreid over 3 dagen).

Kortom, achter de schermen gebeurd er gigantisch veel. Aankomende dinsdag heb ik dus het gesprek met mijn bedrijfsarts omtrent de vraagopstelling voor de second opinion arts. Aankomende maandag een gesprek bij de psycholoog en verder natuurlijk het opbouwen op het werk. Ook de triggerpoint gaat door, dat is zo'n lief vrouwke

(voelde me zo schuldig toen ze haast met me mee ging zitten huilen) Maar helaas door alle stress & spanning merkte ik daar zeer weinig verschil van, dus ik hoop dat er ooit een moment komt dat de rust terug keert.

Verder kan ik thuis wel meer ontspannen en ook van sommige dingen weer wat meer genieten. Maar dat is een moment opname van nu.

Sorry voor het lange verhaal, tot een volgende update maar weer?

**Geplaatst**: 24-09-20 18:40

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 24-09-20 18:40

Jeetje wat een update... Ik vind het knap zoals je de koe nu toch bij de horens vat. Sterkte meid!

**Geplaatst**: 24-09-20 19:07

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 24-09-20 19:07

Poeh he wat een update. Vind dat je toch wel een soort positief klinkt in je bericht, ondanks al het gedoe om je heen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-20 14:46

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-20 14:46

Blij om te horen dat ik zo over kom, dan ben ik daar in geslaagd. Zo voelt het de ene dag wel, de andere dagen weer totaal niet. Maar dat zal er wel bij horen.

Het feit blijft wel dat wanneer ik even denk boven water naar adem te happen, ik alweer onder wordt gesleurd door de talloze e-mails, dingen die geregeld moeten worden & waar ik geen verstand van heb.

Voorlopig ben ik hier dus nog wel zoet mee

Ben erg benieuwd hoe dat solliciteren gezien wordt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-21 14:13

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-21 14:13

Ik heb geen flauw idee of er nog mensen zijn die mijn verhaal in hun achterhoofd hebben. Ik wil graag een kleine (lol..) update plaatsen, we zijn haast een jaar verder en er is héél veel gebeurd. Ik kan helaas niet alles typen maar ik wil toch even een rode draad als update geven.

Ben ik pijnvrij? Nee. Ga ik ooit helemaal pijnvrij worden? Ja, wellicht wel.

Als ik naar mijn laatste update kijk was dit in de periode dat er met een arbeidsdeskundige is besproken 'hoe nu verder'. Ik dacht ook dat dit gewoon netjes rond was en dat gaf mij rust. Op een begeven moment kwam er een gesprek met mijn bazin en daar rolde uit dat ik mijn eigen webshop mocht gaan beginnen. De reden hiervoor was dat ze niet wisten of de huidige webshop bleef bestaan. Zodoende kreeg ik enerzijds een mooi lichtpuntje en ook wel een zorg er bij want, 'wat als dat weg valt?'. Nou goed. In december moesten we ineens allemaal op een zaterdag op het werk komen en toen werd de bom gedropt. Het bedrijf, waar ik al 7 jaar werkte, heel veel heb mogen bereiken op het gebied van dierenwelzijn, veel geleerd heb, een 'thuis' had (soort van, was ondertussen minder), werd verkocht. Ze stopte ermee. Het werd verkocht aan een grote keten, waar ik tot op de dag van vandaag nog niet erg over naar huis kan schrijven. De 'zieke' in het bedrijf werden overgenomen. Van deels werkvloer, deels webshop; ben ik volledig thuis komen te zitten met een soort van webshop functie. Sinds februari 2021 zie ik dus niet meer dan de 4 muren die ik al 15 jaar zie.

Begin dit jaar er voor gekozen om te stoppen met de letselschadezaak. Dit had meerdere redenen, waar ik later op terug kom, maar de grootste reden was vooral het onvriendelijke zooitje waar je mee te maken hebt. Je bent absoluut een nummertje. Het interesseert niemand daar aan zijn bureautje wie jij bent, of je een meisje of jongen bent, waar en hoe je pijn hebt, hoe het gekomen is, en wat je al gedaan hebt. Niets. Ik heb verslagen gelezen waarin ik ineens een 'hij' was, of met een vage andere naam. Vreselijk rot. Plus ze wilde dat ik met bewijzen kwam, en hoe rot het voor mij en voor andere ook is; er is geen schade te zien dus eigenlijk sta je gewoon met niets. Ze bleven namelijk volhouden dat mijn letsel niets te maken heeft met het ongeluk. En dan moet je toch gaan kiezen. Ga je akkoord met een x bedrag en daarna nergens meer recht op, of ga je door tot de onderste steen met 95% kans op niets? Tsja, ik heb eieren voor mijn geld gekozen omdat ik ook nog eens afsteven op werkloos raken en geen recht op WIA (of hoe het ook allemaal heet).

Ondertussen een webshop uit de grond getrokken wat het leuk doet! Plus netjes mijn werk doen. Plus ondertussen ruim 50 sollicitaties gehad, meerdere gespreken; heel veel afwijzingen. Ondanks de, 'Goh dit is toch het beste gesprek dat ik heb gehad, maarja .. die onzekerheid'. 'Wauw wat een pracht CV heb jij zeg!', maar uiteindelijk als je ergens niet direct de functie heb gedaan, ben je het niet waard om een kans te geven. -O-

En als je dacht dat het hebben van whiplash gerelateerde klachten voldoende was. Overigens moet ik daarbij wel zeggen dat ik sinds december bij een osteopaat kom en dat dit écht helpt. Wat een fantastisch en ondergewaardeerd beroep is dit zeg. Toen ik de aller eerste keer daar kwam ben ik van het puntje van mijn hoofd tot het puntje van mijn teen aan mijn linkerzijde helemaal los gemaakt want het was een ketting van blokkades. Het kost een flinke klap geld, iedere keer weer, maar ik heb zóveel baat hierbij. Dus dit blijf ik fijn doen en kan het iedereen met de meest gekke en normale pijnklachten zó gigantisch aanraden. Maar goed, terug komend op mijn eerste zin. Ik kreeg er nog iets bij, nu inclusief diagnose: Reuma. Hallo, leuk dat je er bent! In mijn vingers/handen, knieën (voornamelijk links) en voeten. Sinds maart krijg ik daar medicatie voor. Prednison en Metrotoxcaat. Die laatste moet een zogenaamde spiegel opbouwen. Die eerste is eigenlijk een stootkuur voor de pijn. Tabletjes deden niet zoveel dus nu zit ik aan mijn tweede injectie en dat haalt het scherpe randje er vanaf. Want tsja, ik typ de 'hele dag' voor mijn werk. Tevens ook slaapmedicatie gekregen omdat het inslapen ook niet zonder slag of stoot, soms helemaal niet, gaat. Kortom je rolt van het ene in het andere.

Gelukkig is er met het afsluiten van de letselschade zaak wel rust ontstaan. Mijn eigen webshop geeft me veel positiviteit en ik kan ook weer wat meer met mijn paard. Nog niet zoals het was, maar in ieder geval lukt het me om er twee keer in de week te zijn en te rijden of iets in die richting. Het allerbelangrijkste voor mij op dit moment om het allemaal een beetje te trekken is een positieve vibe aan te houden, hoe moeilijk dat soms ook is (vooral als je bijvoorbeeld nu al 1,5 dag op werk zit te wachten

) maar met babysteps komen we er uiteindelijk vast wel. Het is een beetje een golfbeweging met ups en downs en genieten van de mooiste momenten die we kunnen krijgen

Ik ben geen rolmodel van positieviteit of dergelijke. Maar ik hoop dat ergens iemand toch wat uit ''mijn verhaal'' kan halen. Al hoop ik op recht dat het toch soepeler verloopt haha. Maar die osteopaat, onthoud die goed! Dat had ik maanden eerder moeten doen.

**Geplaatst**: 07-07-21 17:00

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 07-07-21 17:00

Weet je wat het grootste verschil is? Je schrijft zo veel positiever en dat is fijn om te zien! Ook al is er een hoop op je pad gekomen waar je niet op zat te wachten. Ik leef al ruim 25 jaar met reuma en dat is (voor mij althans) te doen. Met wat aanpassingen lukt het prima

**Geplaatst**: 07-07-21 19:46

Re: 353 dagen met pijn, op naar een verbetering?

Geplaatst: 07-07-21 19:46

Jeetje heb het afgelopen uur even de tijd genomen om al je berichten door te lezen, maar wat een ellende zeg, en dat door één dom iemand die afslaat

wauw.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-21 18:09

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-21 18:09

Blue_Eyes schreef:
Weet je wat het grootste verschil is? Je schrijft zo veel positiever en dat is fijn om te zien! Ook al is er een hoop op je pad gekomen waar je niet op zat te wachten. Ik leef al ruim 25 jaar met reuma en dat is (voor mij althans) te doen. Met wat aanpassingen lukt het prima

Dat is fijn om te horen

Toch moet ik zeggen dat het soms best een uitdaging is om die positive-vibe vast te houden als er wéér een tegenslag is. Maar we gaan door.
Dat er met reuma te leven is weet ik gelukkig. Een groot deel van mijn familie heeft te maken met verschillende soorten reuma. Toch duurt het me erg lang voordat de pijnmedicatie een keer zijn werk doet. En ik ben natuurlijk niet alleen maar beperkt op de pijnklachten reuma gerelateerd, maar ook nog door de 'whiplash', om het zo maar even te noemen. Dat maakt de ene aanpassing voor punt A haalbaar, maar voor punt B dan weer niet. Maar we roeien met de riemen die er zijn en uiteindelijk maken we er wat moois van!

Mer1980 schreef:
Jeetje heb het afgelopen uur even de tijd genomen om al je berichten door te lezen, maar wat een ellende zeg, en dat door één dom iemand die afslaat wauw.....

Nou, hoe vaak ik dat al op deze manier heb uitgesproken :Y)

Respect dat je alles gelezen hebt!