Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-01-20 12:09

Geplaatst: 29-01-20 12:09

Ik ben vanmorgen weer bij de POH geweest, ze vind dat ik goed progressie maak, heb voor mezelf veel op een rijtje al en nu de grootste dingen op werk besproken zijn, zit voornamelijk mijn gezondheid mij nog in de weg. Het acceptatie proces zit ik nog middenin, maar werk wel echt aan de tips die ik krijg. De vraag die me voornamelijk parten blijft spelen is 'hoe ziet de toekomst er uit?'. Ik kan nog zo graag willen, maar als ik het niet meer kan? Acceptatie proces 'mijn lijf' is ook in volle gang nog. Ik weet dat ik hierop geen invloed heb momenteel, maar zoek zoetjes aan wel dingen uit voor mezelf.
Werk heeft aangegeven tot 1 mei contract te willen ontbinden met overeenstemming, na uitzoeken blijkt dat je dan geen recht op ww hebt, dus gaan we niet doen.
En wat ook meespeelt is elk half jaar die 10% korten op salaris, 90% dat lukt nog wel, maar wat als het na 1.5 jaar 70% is? Stel dat ik niet meer kan werken en die 2 jaar ziektewet uit zing
Dus kortom, genoeg stof nog...

Fijn dat je nog even geslapen hebt goldie, ik vannacht ook vrij goed gelukkig, beetje grieperig waardoor ik vaak wakker wordt, en dan ook de pijn in mn lijf voel natuurlijk

Ja natuurlijk white_flame

**Geplaatst**: 29-01-20 12:31

Geplaatst: 29-01-20 12:31

Dat blijft een ding hoor je lijf.. Ik weet al sinds ik 12 ben dat ik een nieraandoening heb en ook al merk ik er niet altijd veel van ik heb het wel en moet behoorlijk wat medicijnen wegwerken. Ik denk dat ik dat nooit echt heb geaccepteerd nog.
Wel fijn dat je progressie maakt en dat de tips helpen

Je wil ook weg bij je huidige baan? Wat een gedoe met dat salaris

Bij mij veranderd er pas na 2 jaar ziekte wat aan mijn salaris, nou ga ik er vanuit dat ik dan toch zeker wel weer op de been ben

Ik ging net naar de nieuwe CAO kijken en de aangepaste salarisschalen, als ik vergelijk met wat ik nu verdien zou ik in 2021 net zoveel verdienen als ik ipv 36 uur 32 uur ga werken. Dat vind ik wel een leuke gedachte :))

**Geplaatst**: 29-01-20 12:40

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 29-01-20 12:40

Oh dag is wel fijn ja!
Ik sta al 16 jaar in de winkel, 30/38 uur en altijd weekenden gewerkt
Dat staat me eigenlijk sinds dit voorjaar al een beetje in de weg, maar na de Zomer vakantie was ik weer opgeladen. Ik vind mn werk best leuk, maar heb momenteel meer waardering voor mijn gezin gekregen nu ik thuis ben
Ons salaris is echt heel laag, ik verdien 120 euro bruto boven wettelijk minimum loon als filiaal leider 38 uur. Dus je kunt je voorstellen wat dan zakken daar ook nog in doet...
Ik wacht alles maar even rustig af, waar komt de bedrijfsarts mee bijvoorbeeld. Ik weer zelf alleen wel vrijwel zeker dat werk mijn contract volgens jaar niet verlengd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-20 17:13

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-20 17:13

hier ook een pb die open staat white-flame

**Geplaatst**: 03-02-20 14:39

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 03-02-20 14:39

Ik vind jullie allemaal sterke vrouwen en als ik jullie verhalen lees, ben ik blij dat mijn therapeut begin september ingegrepen heeft en me verplicht heeft om thuis te blijven. Ik heb gelukkig niet zo diep gezeten als de meesten hier.

Ik heb vorige maand helaas wel te veel hooi op mijn vork genomen en dat wreekt zich nu. Ik slaap terug meer en mijn lichaam doet ongelooflijk hard pijn, het enige moment dat ik pijnvrij ben, is wanneer ik slaap. Heb vorige week aan mijn diensthoofd gevraagd om me voorlopig geen nachten meer te geven en heb ook aangegeven dat ik even niet meer in spring.

**Geplaatst**: 03-02-20 14:56

Geplaatst: 03-02-20 14:56

Hey dat is een goede stap van je! Lijkt me heel verstandig inderdaad, gelukkig zie je dat zelf ook in. Lijkt me sowieso best zwaar om nachten te werken. Werk je ook in de zorg? Ik ben echt blij dat ik geen diensten heb en eigenlijk gewoon kantooruren

Ik was helemaal blij, ik kreeg bij de apotheek nu een doosje oxazepam met 30 stuks

, zeker nu ik ze wel tijdelijk 3xpd slik bleef ik bellen.

Net leidinggevende weer gemaild, hij wilde elke week. Bedrijfsarts en ik om de week, 2 tegen 1 :')

12 feb weer bedrijfsarts en dan waarschijnlijk ook even langs leidinggevende. Maar nee weer terug aan het werk gaan zit er volgens mij nog niet in.

Mijn vriend zegt al dat ik mijn prioriteiten anders moet leggen, mijn hoofddoel is weer gaan werken... Nee je hoofddoel moet zijn beter worden. Eerst moet je weer normale dingen kunnen doen, en daarna moet je pas weer eens aan werken gaan denken.. Je zit nu nog aan de pillen om rustig te blijven en de paniek te onderdrukken (mag nu ook niet autorijden), barst steeds in huilen uit, je durft niet alleen een blokje om te wandelen.. Mijn werk is zolang mijn uitvlucht geweest, dat weer omkeren is behoorlijk lastig.
Maar vind het wel serieus moeilijk om weer te zeggen dat het niet gaat, het voelt zo als falen...

Laatst bijgewerkt door Goldie op 03-02-20 15:16, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 03-02-20 15:07

Geplaatst: 03-02-20 15:07

Goldie schreef:
Hey dat is een goede stap van je! Lijkt me heel verstandig inderdaad, gelukkig zie je dat zelf ook in. Lijkt me sowieso best zwaar om nachten te werken. Werk je ook in de zorg? Ik ben echt blij dat ik geen diensten heb en eigenlijk gewoon kantooruren

Ik was helemaal blij, ik kreeg bij de apotheek nu een doosje oxazepam met 30 stuks , zeker nu ik ze wel tijdelijk 3xpd slik bleef ik bellen.

Net leidinggevende weer gemaild, hij wilde elke week. Bedrijfsarts en ik om de week, 2 tegen 1
12 feb weer bedrijfsarts en dan waarschijnlijk ook even langs leidinggevende. Maar nee weer terug aan het werk gaan zit er volgens mij nog niet in.

Mijn vriend zegt al dat ik mijn prioriteiten anders moet leggen, mijn hoofddoel is weer gaan werken... Nee je hoofddoel moet zijn beter worden. Eerst moet je weer normale dingen kunnen doen, en daarna moet je pas weer eens aan werken gaan denken.. Je zit nu nog aan de pillen om rustig te blijven en de paniek te onderdrukken (mag nu ook niet autorijden), barst steeds in huilen uit, je durft niet alleen een blokje om te wandelen.. Mijn werk is zolang mijn uitvlucht geweest, dat weer omkeren is behoorlijk lastig.
Maar vind het wel serieus moeilijk om weer te zeggen dat het niet gaat, het voelt zo als falen...

Ik ben verpleegkundige op intensieve zorgen.

**Geplaatst**: 03-02-20 15:11

Geplaatst: 03-02-20 15:11

@Goldie
Je zou het niet als falen moeten zien :(:)

.
Burn out betekent dat je jarenlang boven je kunnen hebt gefunctioneerd - oftewel jezelf meer dan volledig hebt ingezet. Je hebt door verantwoordelijkheidsgevoel (e.d.) proberen vol te houden terwijl je eigenlijk niet meer kon. Dat is geen falen, dat is doorzettingsvermogen, trouw en volharding. Superkwaliteiten om te hebben!

Helaas zegt ons lichaam gewoon op een gegeven moment: "tot hier en niet verder".
Het is misschien moeilijk te accepteren (zeker als je een supergroot verantwoordelijkheidsgevoel hebt), maar het is een zelfverdedigingsmechanisme van je lichaam dat in werking treedt. En dat mechanisme hebben we gewoon knoerthard nodig anders gaat het echt fout met ons.

**Geplaatst**: 03-02-20 15:21

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 03-02-20 15:21

Wat goed SVRL. Even pas op de plaats.

Ik merk dat ik nog steeds in de acceptatie fase zit. De ene dag voel ik me goed, de volgende dag kan ik niets. Ik weet soms ook gewoon niet wat ik met mezelf aan moet.
De rust thuis, als de kinderen niet thuis zijn, doet me op zich goed maar daarna is het weer vol aan de bak als de kinderen wel thuis zijn.

Ik merk ook dat ik nog geregeld teveel hooi op mijn vork neem. Ik blijf het lastig vinden.

Morgen ga ik weer naar de praktijkondersteuner van de ggz en wordt mogelijk doorgestuurd naar de psycholoog.

Aan het einde van de week weer naar de bedrijfsarts, maar dan nu een andere. (lastige situatie, bij vragen graag via pb)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-02-20 23:22

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst door de TopicStarter : 03-02-20 23:22

@goldie ..je hebt een wijze vriend. Dat is ook echt het beste advies. Maar misschien de moeilijkste om te volgen!

@leandra.. ja het blijft ook proces met vallen en op staan. Zeker niet altijd makkelijk maar probeer het je vooral niet kwalijk te nemen als het even minder gaat.

**Geplaatst**: 03-02-20 23:25

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 03-02-20 23:25

Dat laatste kreeg ik vandaag ook te horen van mijn coach. Blijft lastig, maar als je niet accepteert dat het soms minder gaat maak je het heel negatief. Als je positiever denkt gaat het ook sneller beter. Dat is natuurlijk heel lastig dus ik kreeg als tip om wat neutraler te zijn en liever voor mezelf.

**Geplaatst**: 04-02-20 10:02

Geplaatst: 04-02-20 10:02

Ik heb alles bij gelezen, kan mij in veel herkennen maar helaas weinig puf om te reageren, sorry!
Wat ik wel nog als tip wil meegeven, welke ik van mijn psycholoog gekregen heb (zeker voor de begin periode): probeer leuke dingen te plannen, maar laat deze activiteiten niet te lang duren zodat je ook een succes ervaring hebt. Ga bv niet naar een film van 3 uur maar klets even een halfuur tot max een uur bij met een vriendin onder het genot van wat drinken en ga dan ook weg. Dan kan je wel wat leuks doen, maar put je jezelf niet helemaal uit.

Verder ben ik gister begonnen met reïntegreren op aandringen van de bedrijfsarts.. stond er vorige week wel positief tegenover om 2x 2 uur te doen. Had ook een prima gesprek met mijn vervangend manager over de voorwaarden. En toch heb ik afgelopen weekend slecht geslapen en sinds gisterochtend weer een hoop klachten terug: een enorm onrustig gevoel, hoofdpijn, letterlijk vastlopen (niet meer weten hoe dingen heten of hoe iets moet), hoge ademhaling, vlekken zien.. krijg van mijn omgeving alleen maar de reactie dat ik even door de zure appel heen moet bijten, maar mijn lichaam schreeuwt alleen maar van nee en ik wil alleen maar huilend in m’n bed liggen. Overigens het reïntegreren stelt in die zin niks voor: ik hoef er alleen maar te zijn en mag wat bij lezen en kletsen met mijn collega’s.
Is dit normaal? Of is dit een teken dat het echt nog te vroeg is? -O-

**Geplaatst**: 04-02-20 10:09

Geplaatst: 04-02-20 10:09

@milatje: Ik kan daarover niet echt een mening geven, want ik ben zelf nog niet aan het re-integreren. Ik kan me zo voorstellen dat het in het begin echt wel even zwaar kan zijn, maar of dat normaal is of dat het toch te vroeg is kan ik niet inschatten. Misschien deze week nog aankijken, over 1x is misschien weinig te zeggen. Is er iemand met wie je dat kan overleggen? Huisarts oid?

@Mandyy: Dat is een hele goede tip, dat lief zijn voor jezelf is wel een grote uitdaging ben ik achter. Maar het is wel zo, ik focus ook te snel op het negatieve, ik ben echt een geoefend doemdenker, mijn glas is altijd halfleeg.

@Marisje76: Ik ben ook echt erg blij met zijn steun. Hij heeft ook een behoorlijke tijd ziek thuis gezeten (andere reden weliswaar), maar daardoor begrijpt hij wel hoe het is.

@Leandra: moeilijk he, soms voel je je goed en denk je dat je van alles kunt maar dan is het eigenlijk toch altijd weer teveel wat je doet... Accepteren vind ik ook echt iets heel lastigs, als het al helemaal te accepteren valt.
Afbeelding

@zippora: Wat heb je het mooi omschreven en het me even van de andere kant laten zien. Je toverde iig een glimlach op mijn gezicht

@SVRL: Ooh mooie baan wel op de IC, maar kan ook best pittig zijn op zo'n afdeling lijkt me.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-20 10:17

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-20 10:17

@milatje ...niet regeren geen probleem, we zijn hier om elkaar te steunen en ervaringen te delen dus geen verplichtingen!!! Die hebben we al genoeg vandaar dat we ons meestal in deze situatie bevinden

Wat betreft integreren, ja dat kost veel energie! Door zure appel heen bijten dat is wellicht te makkelijk gezegd. Heb je nog hulp van bv.psycholoog? Dit is namelijk iets wat je goed met hem/haar kan bespreken. Heel veel sterkte nog!

**Geplaatst**: 04-02-20 10:38

Geplaatst: 04-02-20 10:38

milatje schreef:
Ik heb alles bij gelezen, kan mij in veel herkennen maar helaas weinig puf om te reageren, sorry!
Wat ik wel nog als tip wil meegeven, welke ik van mijn psycholoog gekregen heb (zeker voor de begin periode): probeer leuke dingen te plannen, maar laat deze activiteiten niet te lang duren zodat je ook een succes ervaring hebt. Ga bv niet naar een film van 3 uur maar klets even een halfuur tot max een uur bij met een vriendin onder het genot van wat drinken en ga dan ook weg. Dan kan je wel wat leuks doen, maar put je jezelf niet helemaal uit.

Verder ben ik gister begonnen met reïntegreren op aandringen van de bedrijfsarts.. stond er vorige week wel positief tegenover om 2x 2 uur te doen. Had ook een prima gesprek met mijn vervangend manager over de voorwaarden. En toch heb ik afgelopen weekend slecht geslapen en sinds gisterochtend weer een hoop klachten terug: een enorm onrustig gevoel, hoofdpijn, letterlijk vastlopen (niet meer weten hoe dingen heten of hoe iets moet), hoge ademhaling, vlekken zien.. krijg van mijn omgeving alleen maar de reactie dat ik even door de zure appel heen moet bijten, maar mijn lichaam schreeuwt alleen maar van nee en ik wil alleen maar huilend in m’n bed liggen. Overigens het reïntegreren stelt in die zin niks voor: ik hoef er alleen maar te zijn en mag wat bij lezen en kletsen met mijn collega’s.
Is dit normaal? Of is dit een teken dat het echt nog te vroeg is?

Hey Milatje, dit is voor mij heel herkenbaar. Je lichaam heeft als laatste ervaren op je werk dat het te veel was, de associatie van je hersenen is dan ook “let op!! Gevaar!!!” en daar acteert je lichaam weer op. Het is moeilijk om te zeggen dat je door de zure appel moet heen bijten of moet toegeven aan je gevoel. Ik heb hetzelfde gehad als jij en ben toch gegaan die dagen, hierdoor heb ik toen juist weer wat meer zelfvertrouwen gekregen omdat het helemaal niet zo erg bleek. Je gedachtes maken het waarschijnlijk groter dan het is. Je kunt ervoor kiezen om wel te gaan maar als je het idee hebt dat het nu te ver over je grens gaat dan moet je even overleggen met je leidinggevende/psycholoog!

**Geplaatst**: 04-02-20 10:51

Geplaatst: 04-02-20 10:51

milatje schreef:
Ik heb alles bij gelezen, kan mij in veel herkennen maar helaas weinig puf om te reageren, sorry!
Wat ik wel nog als tip wil meegeven, welke ik van mijn psycholoog gekregen heb (zeker voor de begin periode): probeer leuke dingen te plannen, maar laat deze activiteiten niet te lang duren zodat je ook een succes ervaring hebt. Ga bv niet naar een film van 3 uur maar klets even een halfuur tot max een uur bij met een vriendin onder het genot van wat drinken en ga dan ook weg. Dan kan je wel wat leuks doen, maar put je jezelf niet helemaal uit.

Verder ben ik gister begonnen met reïntegreren op aandringen van de bedrijfsarts.. stond er vorige week wel positief tegenover om 2x 2 uur te doen. Had ook een prima gesprek met mijn vervangend manager over de voorwaarden. En toch heb ik afgelopen weekend slecht geslapen en sinds gisterochtend weer een hoop klachten terug: een enorm onrustig gevoel, hoofdpijn, letterlijk vastlopen (niet meer weten hoe dingen heten of hoe iets moet), hoge ademhaling, vlekken zien.. krijg van mijn omgeving alleen maar de reactie dat ik even door de zure appel heen moet bijten, maar mijn lichaam schreeuwt alleen maar van nee en ik wil alleen maar huilend in m’n bed liggen. Overigens het reïntegreren stelt in die zin niks voor: ik hoef er alleen maar te zijn en mag wat bij lezen en kletsen met mijn collega’s.
Is dit normaal? Of is dit een teken dat het echt nog te vroeg is?

Ik had na 3 maand thuis het gevoel: start ik nu niet terug, dan wil ik nooit meer aan het werk. Mijn grootmoeder is die periode ook overleden, dus het was geen al te beste periode voor mij. Mijn bedrijfsgeneesheer heeft echt getwijfeld om me terug te laten starten, maar uiteindelijk kreeg ik groen licht. Ben helaas net tijdens een drukke periode terug gekomen en merk dat dit veel van me vraagt. Maar ik leer hierdoor ook wat mijn grenzen zijn en ik denk dat ik dat niet zou leren als ik thuis was gebleven. Langs de andere kant heb ik mezelf al vervloekt, omdat ik persé terug aan het werk wou, ben ergens wel bang om te hervallen en mijn lichaam schreeuwt om rust.

**Geplaatst**: 04-02-20 11:05

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 04-02-20 11:05

Het schijnt normaal te zijn dat klachten terugkomen bij het reïntegreren. Ik merk dat ook met elke stap waarmee ik verder opbouw. Ik vind dat moeilijk te accepteren want ik wil vooruit en niet achteruit. Het is 2 stappen vooruit = 1 stap terug. Het moet natuurlijk niet te veel terug zijn, maar dat is zelf lastig inschatten en hier overleg ik over met bedrijfsarts/coach bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 04-02-20 11:31

Geplaatst: 04-02-20 11:31

Ik kom mij hier ook melden... Ik heb in 2015 een burnout gehad. Ik ben toen een aantal maanden thuis geweest en ik kon echt helemaal niets meer van de angst en de vermoeidheid/overprikkeling.

Begin vorig jaar heb ik in januari een terugval gehad en heb ik er weer een aantal maanden over gedaan om terug te keren naar mijn volledige aantal uren (28) op het werk. Het ging daarna in de zomer en de herfst eigenlijk heel goed, alleen toen... Kreeg ik een andere baan aangeboden. Precies in de richting die ik graag op wilde... Ik heb ervoor gekozen om die baan aan te nemen, ook omdat mijn vorige baan niet bijzonder goed betaalde en ik daar niet echt meer verder kon ontwikkelen.

Deze nieuwe baan blijkt alleen een stuk chaotischer dan ik dacht en omdat het een heel nieuw team is, moet ik heel veel zelf uitzoeken. Degene die deze functie voor mij deed, werkt nu ergens anders. Mijn leidinggevende heeft ook geen idee wat ik precies doe (ik ben applicatiebeheerder) behalve dat ik de systemen draaiend houd.
Het zijn een heleboel verschillende puzzelstukjes die nu heel langzaam in elkaar beginnen te vallen.
Dus ja, nu een nieuwe terugval... Ik werk nu halve dagen maar ook dat gaat met ups en downs. Gelukkig heb ik wel fijne collega's en een begripvolle baas!
En een hork van een bedrijfsarts

Verder loop ik bij de psycholoog, en ga ik regelmatig naar de haptonomie. Wel fijn om dan mijn verhaal te kunnen doen.

Ik merk vooral dat ik alles heel goed kan beredeneren en analyseren, maar echt voelen wat er aan de hand is, dat vind ik moeilijk. Ik beredeneer alle 'negatieve' emoties zoals angst en verdriet weg, maar daarmee stop ik ze alleen maar weg en komen ze later in één keer naar boven. Maar ja, ze voelen is natuurlijk eng en soms pijnlijk, dus dat ga ik uit de weg... Moeilijk om over die drempel heen te stappen!

**Geplaatst**: 04-02-20 11:36

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 04-02-20 11:36

Dat laatste is echt zo herkenbaar wat je schrijft.. echt precies dat ja..
Vervelend dat het nu weer zo gaat, zo zie je maar dat het echt op de loer blijft liggen. Iedereen zegt zo leuk van ja je komt er sterker uit, maar ik weet niet. Het wordt nooit meer zoals het was denk ik

**Geplaatst**: 04-02-20 12:21

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 04-02-20 12:21

Het zal altijd een zwakker punt blijven denk ik.

Ik ben vanmorgen bij de praktijkondersteuner geweest? Was een heftige sessie. Pff. We gaan kalm aan toe werken naar een, ben even het woord kwijt, stevige trauma therapie. Eerst nu bekijken wat er allemaal zit en hoe het eruit komt. En dan kijken welke therapie daar het beste bij past. Maar ze zei ook dat ik er voorlopig nog niet ben. Heb nog een behoorlijke weg te gaan. Pff.

**Geplaatst**: 04-02-20 12:27

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 04-02-20 12:27

Emdr?

**Geplaatst**: 04-02-20 12:28

Geplaatst: 04-02-20 12:28

Goldie schreef:
Emdr?

Daar heeft ze het wel over gehad de vorige keer. Ze had het nu over intensieve trauma therapie. Dus dat zal dat wel zijn denk ik.

Heeft iemand daar ervaring mee?

**Geplaatst**: 04-02-20 12:35

Geplaatst: 04-02-20 12:35

Nee, POH zei dat het haar een goede keuze leek om de situatie rondom mijn vriend z'n ziekte te verwerken. Want ik kon er niet eens over praten, maar psycholoog vond dat blijkbaar toch weer niet nodig.
Inmiddels kan ik er ook iets makkelijker over praten, al blijft er een deel wat ik slecht kan uitspreken zonder finaal te breken. Met vriend wel over gehad nog, inmiddels leren we ook steeds beter met elkaar te praten over dit soort dingen. Mag ook wel eens na 10 jaar :')

.

Ik heb mijn IKEA skills weer op peil, badkamermeubel zit zo goed als in elkaar. Alleen moet ie nog opgehangen (maar die muur moet eerst getegeld) en dan kunnen de rails ook gemonteerd. Vond het een heerlijk klusje. Af en toe even ermee bezig, heel gestructureerd de plaatjes afwerken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-20 13:51

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-20 13:51

De oude worden is iets wat je eigenlijk ook niet meer moet willen. Dat heeft er nl. voor gezorgd dat je een burn-out kreeg. Je wordt een nieuwe verbeterde jezelf

**Geplaatst**: 04-02-20 14:04

Geplaatst: 04-02-20 14:04

Vanuit mijn werk heb ik traject van De Gezonde Zaak aangeboden gekregen, dat heeft me weer helemaal op de rit geholpen.
Veel mensen met burnout, angst en ook gewoon lichamelijke klachten en veel die er enorm goed uitkwamen.

Het wordt betaald door je ziekenkosten verzekering en aanvullend door mijn werkgever, weet niet wat de kosten zouden zijn als je het particulier zou doen.
Wel een enorme aanrader om met de juiste tools weer verder te gaan.