Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-07-19 21:02

Geplaatst: 15-07-19 21:02

Ik ben het eigenlijk het hele topic met Elnienjo eens, zo sta ik er ook in. Verder kan ik alleen voor mezelf spreken en weet ik dat ik abortus had laten plegen als mijn kind met de 20 weken echo ernstige afwijkingen had gehad. Afwijkingen waardoor ze een leven lang zorg had nodig gehad dus ernstig geestelijk en/of lichamelijk gehandicapt. Ik had het haar niet aan willen doen maar mezelf ook niet, de rest van je leven staat in het teken van zorg en zorgen. Als ik dat kan voorkomen dan doe ik dat zeker. Daarbij vind ik het inderdaad ook moeilijk om te zien dat mensen zulke kinderen expres geboren laten worden terwijl ze weten dat het de samenleving enorm veel geld gaat kosten. Geld wat ook naar de ouderenzorg kan gaan bijvoorbeeld. Het blijft een moeilijke discussie maar ik wil niet bewust een kind op de wereld zetten wat zichzelf en de samenleving de rest van zijn of haar leven in de weg zit.

**Geplaatst**: 15-07-19 21:19

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 15-07-19 21:19

Kimbers omdat ik vind dat mensen met Down Syndroom mogen bestaan.
Ik vind dat zij recht van leven hebben en ook prima een zinvol bestaan kunnen hebben.

En ja, ik ben opgeleid als verpleegkundige en heb in de gehandicaptenzorg gewerkt. En doe vrijwilligerswerk met mensen met een verstandelijke beperking, waaronder ook een aantal mensen met Down.
Kom in woningen, woonvormen en spreek ouders en begeleiding.
Heb geen rooskleurig beeld van een knuffelbeer Downy zoals die op tv wordt neergezet.

Ik schrik van de hoeveelheid mensen die een kind zouden laten weghalen met Down. Sowieso schrik ik van de in mijn ogen harde houding ten opzichte van mensen met een beperking en mensen die er voor kiezen om deze kinderen op de wereld te zetten.

Gelukkig is het laten geboren worden van een kind met een beperking, terwijl je er van weet, en abortus ook, in Nederland nog steeds een keuze en een recht.

**Geplaatst**: 15-07-19 21:30

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 15-07-19 21:30

Niemand verbied het ze ook, maar mensen vragen zich hypothetisch af "waarom". Waarom bewust iemand geboren laten worden die een moeizaam leven kan krijgen. Of in geval van topic waar dit vandaan komt, waarom een ziekte niet vermijden dmv pgd?

**Geplaatst**: 15-07-19 21:31

Geplaatst: 15-07-19 21:31

Dat is natuurlijk voor iedereen verschillend!

Mijn moeder werkt met echt zeer zwaar meervoudig gehandicapte mensen en jeetje, dat is toch wel heel erg heftig hoor... veel slapen in aangepaste ortheses omdat ze zo ontzettend vergroeid zijn, sommige kunnen zich überhaupt niet zelfstandig bewegen, de meeste krijgen sondevoeding, en veel zijn blind/zeer slechtziend en/of doof.

Zijn overigens niet allemaal aangeboren, ze heeft ook een aantal cliënten die bij haar in de instellingen terecht gekomen zijn na zware ongelukken... Maar er zijn wel een heel stuk minder nieuwe cliënten waarbij hun syndroom wel aangeboren is, veel foetussen worden geaborteerd als er door onderzoek blijkt dat ze zo zwaar gehandicapt zijn.

Ik heb überhaupt geen kinderwens maar mocht ik het hebben zou ik er echt heel goed over na moeten denken mocht er uit onderzoek blijken dat het kind (zwaar) gehandicapt zou zijn. Is echt super heftig...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-19 21:32

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-19 21:32

Nou, ik weet niet of ik een kind met Down zou laten weghalen, maar zodra de kans erop te groot wordt, vind ik het heel prima om ervoor te kiezen niet zwanger te worden.

Begrijp me goed: ik ben pro choice, ik zou nooit abortus willen verbieden, het is alleen iets wat ik zelf liever vermijd. Als iemand een andere keuze maakt, vind ik dat prima. Het is niet aan mij om daarover te oordelen, net zo min als het aan een ander is om over mijn keuzes te oordelen.

Maar persoonlijk zie ik er, voor mijn eigen kwaliteit van leven, helemaal geen probleem in om voor anticonceptie te kiezen, want ik voor mij heb liever geen kind, dan een kind met Down. En dat zegt helemaal niets over kinderen met Down, maar ik persoonlijk zie het niet zitten om na een vreselijke periode in mijn leven, zware depressies en een PTSS, op een moment dat in mijn leven de zon weer aardig begint te schijnen, zo'n enorme emotionele last aan te gaan, en dat dan bewust. Nee dank u, ik heb genoeg op mijn bordje gehad, en een kind zonder handicap is al een hele klus om op te voeden, laat staan een kind met Down, hoeveel je er ook van houdt.

secricible schreef:
Niemand verbied het ze ook, maar mensen vragen zich hypothetisch af "waarom". Waarom bewust iemand geboren laten worden die een moeizaam leven kan krijgen. Of in geval van topic waar dit vandaan komt, waarom een ziekte niet vermijden dmv pgd?

Voila.

Ik word volgend jaar 38. En ik vind het heel wijs voor mezelf om dan eerst alles eens goed te overwegen, en te kijken hoe de kansen liggen, en als die niet geweldig zijn, accepteer ik liever dat ik kinderloos blijf.

**Geplaatst**: 15-07-19 21:47

Geplaatst: 15-07-19 21:47

elnienjo schreef:
dromertje2 schreef:
Ik heb is met iemand een gesprek gehad die stellig zei dat een kind die van de geboorte een hand of voeg mist, niet geboren mag worden.
Dat je een zwangerschap afbreekt omwille slechte levenskwaliteit en derg kan ik me in vinden, maar wegens het ontbreken van een hand of voet?

Zou jij je hand of voet willen missen? Je hebt door de controles de kans om dit te voorkomen en nog een nieuwe poging te doen. 'Wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet'

Een zwangerschap afbreken om een missende/afwijkende hand of voet vind ik echt te ver gaan. Die mensen kunnen prima functioneren.

**Geplaatst**: 15-07-19 21:58

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 15-07-19 21:58

Maar is dat het criteria? “Prima kunnen functioneren”?

**Geplaatst**: 15-07-19 21:59

Geplaatst: 15-07-19 21:59

MarliesV schreef:
Ik schrik van de hoeveelheid mensen die een kind zouden laten weghalen met Down. Sowieso schrik ik van de in mijn ogen harde houding ten opzichte van mensen met een beperking en mensen die er voor kiezen om deze kinderen op de wereld te zetten.

Gelukkig is het laten geboren worden van een kind met een beperking, terwijl je er van weet, en abortus ook, in Nederland nog steeds een keuze en een recht.

Tja, ik schrik er ook van dat jij willens en wetens een gehandicapt kind op de wereld zou brengen, met alle gevolgen van dien. Je kan het ook omdraaien: waarom gun jij je eigen kind een ziek leven? Valt de bewuste geboorte van een "fout" embryo onder mishandeling of zorgzaamheid?

**Geplaatst**: 15-07-19 22:01

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 15-07-19 22:01

Dan verschillen we sterk van mening Marlies. Ik zou dit geen kind aan willen doen.

**Geplaatst**: 15-07-19 22:26

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 15-07-19 22:26

Draai het eens om: wat als alle mensen blind zouden zijn ? Of doof? Of wat als alle mensen down zouden hebben? En wat dan als je de enige bent die dat niet hebt?

Hoe de maatschappij kijkt naar mensen met een handicap maakt ook een wezenlijk verschil. Net omdat er onvoldoende inclusie is, meedraaien in de maatschappij met een handicap ontmoedigd i.p.v. aangemoedigd wordt en mensen met een beperking of ziekte nog heel wat tegen (voor)oordelen moeten opboksen, voelen velen zich anders, niet begrepen en daardoor in sommige gevallen ongelukkig.

**Geplaatst**: 15-07-19 22:32

Geplaatst: 15-07-19 22:32

antje_vip schreef:
MarliesV schreef:
Ik schrik van de hoeveelheid mensen die een kind zouden laten weghalen met Down. Sowieso schrik ik van de in mijn ogen harde houding ten opzichte van mensen met een beperking en mensen die er voor kiezen om deze kinderen op de wereld te zetten.

Gelukkig is het laten geboren worden van een kind met een beperking, terwijl je er van weet, en abortus ook, in Nederland nog steeds een keuze en een recht.

Tja, ik schrik er ook van dat jij willens en wetens een gehandicapt kind op de wereld zou brengen, met alle gevolgen van dien. Je kan het ook omdraaien: waarom gun jij je eigen kind een ziek leven? Valt de bewuste geboorte van een "fout" embryo onder mishandeling of zorgzaamheid?

Op de bal, niet op de man aub.

Beetje respect voor een andermans mening is niets mis mee.

Ik zeg nergens dat ik een kind dit gun. Ik zeg alleen dat ik zoals ik er nu tegenaan kijk, ik Down geen reden tot abortus vind voor mezelf.

Voor nu welterusten. Ga er een nachtje over slapen.

**Geplaatst**: 15-07-19 22:47

Geplaatst: 15-07-19 22:47

elnienjo schreef:
secricible schreef:
Maar om de bal terug te spelen: waarom zou je een chromosomale afwijking waardoor iemand constant ingroeiende teennagels krijgt (sorry, iets banalers kon ik niet bedenken ) niet mogen voorkomen? Wat is er aan gewonnen dat die afwijking blijft bestaan? Waarom zou je, als autisme een chromosomale afwijking was, autisme niet uit willen bannen met z’n allen? Ik ken geen mensen met autisme die blij zijn met hun aandoening. In het meest gunstige geval hebben ze er “minimaal last van”.

Dat vind ik een goed voorbeeld. Een ingegroeide teennagel is best pijnlijk en als je weet dat iemand daar levenslang last van zel hebben, dan vind ik dat een goede reden om het te voorkomen.

Met mijn autisme kan ik in principe vrij okee leven, maar ik ervaar het als steeds lastiger in deze drukke maatschappij. Je kunt de maatschappij niet naar minder overvol en minder stressvol veranderen, dus kun je beter zorgen dat je geen overprikkelde autist met het leven opzadelt.

Ik vind dit gewoon, ja hoe zal ik het noemen, verwend overkomen denk ik?

In je leven kom je voor soms voor allerlei complicaties te staan wat betreft je gezondheid.
Kanker is een veelvoorkomende ziekte, maar een ongeluk bijvoorbeeld zit ook in een klein hoekje.
Ik snap niet hoe je moeilijk kan doen om zoiets als een ingegroeide teennagel of autisme als er mensen zijn die doodziek op bed liggen, of mensen die een dwarslaesie hebben opgelopen, of mensen met copd. (Ik noem even wat voorbeelden die in mij opkomen)
Die moeten ook doorgaan en vechten. Het is verschrikkelijk als een naaste van je bijvoorbeeld kanker krijgt, je zou er toch alles aan willen doen dat zo'n persoon weer snel schoon is en hersteld?

Hoe kun je dan in hemelsnaam iets als een kleine lichamelijke afwijking al genoeg vinden om het leven voor die persoon uit te sluiten?
Het zou een ontzettend saaie wereld zijn zeg, als we allemaal perfect waren zonder autismes of zonder afwijkingen van het 'normale' (En normaal is natuurlijk een relatief begrip)

En iemand 'met het leven opzadelen' echt hoe kom je erop... 8)7

**Geplaatst**: 15-07-19 23:01

Geplaatst: 15-07-19 23:01

Shaggy09 schreef:
Ik vind dit gewoon, ja hoe zal ik het noemen, verwend overkomen denk ik?

In je leven kom je voor soms voor allerlei complicaties te staan wat betreft je gezondheid.
Kanker is een veelvoorkomende ziekte, maar een ongeluk bijvoorbeeld zit ook in een klein hoekje.
Ik snap niet hoe je moeilijk kan doen om zoiets als een ingegroeide teennagel of autisme als er mensen zijn die doodziek op bed liggen, of mensen die een dwarslaesie hebben opgelopen, of mensen met copd. (Ik noem even wat voorbeelden die in mij opkomen)
Die moeten ook doorgaan en vechten. Het is verschrikkelijk als een naaste van je bijvoorbeeld kanker krijgt, je zou er toch alles aan willen doen dat zo'n persoon weer snel schoon is en hersteld?

Hoe kun je dan in hemelsnaam iets als een kleine lichamelijke afwijking al genoeg vinden om het leven voor die persoon uit te sluiten?
Het zou een ontzettend saaie wereld zijn zeg, als we allemaal perfect waren zonder autismes of zonder afwijkingen van het 'normale' (En normaal is natuurlijk een relatief begrip)

En iemand 'met het leven opzadelen' echt hoe kom je erop...

Ik heb zelf kanker gehad (en ervaar nog steeds lichamelijke nadelen) en dat was voor mij een walk in the park vergeleken bij de last die ik mentaal ervaar door mijn autisme. Je kunt pas oordelen over wat je zelf draaglijk vindt als je het zelf mee moet maken.

En het is niet nodig de al overbevolkte wereld nóg overvoller te maken, desondanks toch kinderen blijven baren vanuit hebberigheid/egoisme vind ik best wel verwend. Al snap ik dat hormonale drang je verstand kan overrulen.

**Geplaatst**: 15-07-19 23:17

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 15-07-19 23:17

Ah. Interessant topic.
Enerzijds heb ik totaal geen moeite met 'gehandicapte' kinderen. Anderzijds ben ik ook een persoon die zoiets heeft van: tja. Bij dieren als er iets niet goed is overlijden ze vaak ook. Zijn wij mens heel ver van dieren verwijderd?

Ik ben heel hypocriet op bepaalde gebieden. Ergens zegt een deel van mij: 'als een persoon in zijn eentje en zonder hulp niet kan bestaan (zichzelf kan voorzien van eten en persoonlijk onderhoud, niet als in 'geld'), is het dan goed/heilzaam om deze mens te hebben?
Aan de andere kant: dan had ik allang dood geweest. Ben geboren met een hartafwijking. Had ik geen goede medische hulp gehad, had ik er zelf niet meer geweest. Dus daar gaat mijn hele geneuzel over 'als je het zelf niet kan overleven'.

Kortom: ik denk dat hier geen antwoord op is. Dat het ieder voor zich is, wat jij het leven waard kan maken.

**Geplaatst**: 15-07-19 23:32

Geplaatst: 15-07-19 23:32

elnienjo schreef:
Shaggy09 schreef:
Ik vind dit gewoon, ja hoe zal ik het noemen, verwend overkomen denk ik?

In je leven kom je voor soms voor allerlei complicaties te staan wat betreft je gezondheid.
Kanker is een veelvoorkomende ziekte, maar een ongeluk bijvoorbeeld zit ook in een klein hoekje.
Ik snap niet hoe je moeilijk kan doen om zoiets als een ingegroeide teennagel of autisme als er mensen zijn die doodziek op bed liggen, of mensen die een dwarslaesie hebben opgelopen, of mensen met copd. (Ik noem even wat voorbeelden die in mij opkomen)
Die moeten ook doorgaan en vechten. Het is verschrikkelijk als een naaste van je bijvoorbeeld kanker krijgt, je zou er toch alles aan willen doen dat zo'n persoon weer snel schoon is en hersteld?

Hoe kun je dan in hemelsnaam iets als een kleine lichamelijke afwijking al genoeg vinden om het leven voor die persoon uit te sluiten?
Het zou een ontzettend saaie wereld zijn zeg, als we allemaal perfect waren zonder autismes of zonder afwijkingen van het 'normale' (En normaal is natuurlijk een relatief begrip)

En iemand 'met het leven opzadelen' echt hoe kom je erop...

Ik heb zelf kanker gehad (en ervaar nog steeds lichamelijke nadelen) en dat was voor mij een walk in the park vergeleken bij de last die ik mentaal ervaar door mijn autisme. Je kunt pas oordelen over wat je zelf draaglijk vindt als je het zelf mee moet maken.

En het is niet nodig de al overbevolkte wereld nóg overvoller te maken, desondanks toch kinderen blijven baren vanuit hebberigheid/egoisme vind ik best wel verwend. Al snap ik dat hormonale drang je verstand kan overrulen.

Wake-up call: Niet iedereen neemt kinderen vanuit hebberigheid of egoïsme

**Geplaatst**: 15-07-19 23:42

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 15-07-19 23:42

Waarom dan?

**Geplaatst**: 15-07-19 23:50

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 15-07-19 23:50

Wat is dan de reden waarom iemand kinderen neemt? Alleen maar omdat die persoon dat zelf zo graag wilt. Het is niet alsof er ineens een ziel om je heen zweeft die roept dat die zo graag geboren wilt worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-19 00:07

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-19 00:07

Off topic

Niet om vervelend te zijn hoor, maar om te voorkomen dat we afdwalen

pateeke schreef:
Hoe de maatschappij kijkt naar mensen met een handicap maakt ook een wezenlijk verschil. Net omdat er onvoldoende inclusie is, meedraaien in de maatschappij met een handicap ontmoedigd i.p.v. aangemoedigd wordt en mensen met een beperking of ziekte nog heel wat tegen (voor)oordelen moeten opboksen, voelen velen zich anders, niet begrepen en daardoor in sommige gevallen ongelukkig.

Ik denk dat je hier een goed punt hebt. Zou meer inclusie en vooral minder veroordeling de algemene opinie veranderen?

secricible schreef:
Maar is dat het criteria? “Prima kunnen functioneren”?

Lijkt mij er wel een van? Het is wel iets dat een grote invloed heeft op levenskwaliteit, lijkt me

antje_vip schreef:
Tja, ik schrik er ook van dat jij willens en wetens een gehandicapt kind op de wereld zou brengen, met alle gevolgen van dien. Je kan het ook omdraaien: waarom gun jij je eigen kind een ziek leven? Valt de bewuste geboorte van een "fout" embryo onder mishandeling of zorgzaamheid?

Deze zelfde vraag, alleen dan zonder de veroordeling erin vind ik wel interessant. Hier waar ik woon, Bible belt, wonen veel mensen die abortus onder geen elkele omstandigheid acceptabel vinden. Die zien het als: waarom heeft een gehandicapt kind geen recht op leven?

Er zijn imo ook wel wat problemen met die visie, vooral in combinatie met het afwijzen van anticonceptie. Rechten van de vrouw komen wel ernstig in het gedrang op die manier. En je kunt je afvragen of de kwaliteit van leven van vrouwen, en met name moeders in zo een patriarchale cultuur nog wel recht gedaan wordt.

Ik zet het niet naast elkaar om je te veroordelen of een andere kant op te duwen, meer als discussiepunt.

Want je kunt je idd wel afvragen of het zo zorgzaam is zo een kind toch op de wereld te zetten.......

**Geplaatst**: 16-07-19 00:11

Geplaatst: 16-07-19 00:11

secricible schreef:
Waarom dan?

Vanuit mijn omgeving nemen mensen vaak kinderen omdat ze het een verrijking vinden en graag een nieuw leven geven. Omdat ze liefdevol een mens op deze aarde willen zetten. Niet omdat ze egoïstisch of hebberig zijn.

Ik wil zelf (voorlopig) ook geen kinderen maar het is gewoon ontzettend onmenselijk om te zeggen dat mensen zich niet meer hoeven voort te planten zolang niet alles 100% perfect verloopt en zolang er niet een 100% perfect kind uit komt. (wat sowieso onmogelijk is natuurlijk)

**Geplaatst**: 16-07-19 00:22

Geplaatst: 16-07-19 00:22

Ik moet zeggen dat ik dit een heel lastig topic vind.

Persoonlijk vind ik dat qua abortus iedereen een eigen keus mag maken.

Ik snap het helemaal als iemand geen zwaar gehandicapt kind, of zelfs een gezond kind, kan of wil opvoeden en daarom een zwangerschap wil afbreken. Een kind is een hele grote verantwoordelijkheid, en niet voor iedereen. Voor mij persoonlijk zou het uitgangspunt liggen bij of ik, mij inlevend in het kind, mij kan voorstellen dat ik een fijn en draaglijk leven heb. Als ik denk dat dit niet zo is - bijvoorbeeld een leven met veel pijn en nauwelijks uitzicht op verbetering - dan zou ik sneller de beslissing maken de zwangerschap af te breken.

Ik denk vooral dat het lastig is om ultimatums hierin te stellen, voor jezelf, voor anderen, en zeker voor de hele samenleving (!). Het is moeilijk te zeggen "alle mensen met een zware handicap voegen niks toe", of "alle kinderen met Down moeten altijd geaborteerd worden want die zullen nooit een gelukkig en productief leven leiden". Er zit namelijk nogal veel nuance in. De ene situatie is de andere niet, en de ene persoon met een handicap de andere niet. Ik ken bijvoorbeeld een meisje van inmiddels 20 met Down die redelijk "normaal" functioneert: kan lezen en schrijven, goed en duidelijk communiceren, is lang naar de reguliere school geweest, en kan onder begeleiding een simpel baantje doen en redelijk zelfstandig leven, met minimale begeleiding. Ik ken echter ook een man met Down die veel moeilijker kan communiceren en daardoor vaak zwaar gefrustreerd is en driftbuien heeft, en onder vrij intensieve begeleiding staat.

Beiden functioneren niet zoals een gemiddeld "normaal" iemand, maar is dat genoeg om iemand dan minder waard te vinden? En wanneer is iemand "genoeg functionerend"?

Mijn grootvader was zwaar lichamelijk gehandicapt maar heeft wel een eigen bedrijf opgericht: hij kon dagelijks leiding geven aan een groot bedrijf, maar niet zichzelf aankleden, en kostte dus - cru gezegd - meer aan "zorgkosten" dan een directeur die dat wel zou kunnen.

Ik denk dat iemands "waarde" niet afhangt van iemands economische waarde. Voor de mensen die dat denken: wanneer voegt iemand dan "genoeg" toe? Als iemand een "normale" baan kan hebben of houden? Als iemand zelfstandig kan leven, en geen geld "kost"? Maar hoe zit dat dan als je op latere leeftijd ziek wordt?

Ik vind "iemands waarde is een economische waarde" een nogal eng uitgangspunt. Waar ligt dan de grens? Mensen die minder snel werken, of mensen die een burn-out krijgen, kosten de samenleving ook geld. Mensen met een lager IQ, of mensen die gewoon sneller ziek worden.. Er is altijd een nieuwe grens te bepalen voor "functioneler". Ik vind "economische waarde" dus absoluut geen goed uitgangspunt, en richting de eugenetica gaan, zeker niet als je gaat willen bepalen of iemand het "waard" is om te leven (!!).

En daarbij, als we het om "economische waarde" hebben: in de (nabije) toekomst zullen (nog) meer mensen geen baan meer hebben door automatisering. Banen als aan de kassa, het rijden van vrachtwagens en treinen, maar ook magazijn- en fabriekswerk en administratietaken zullen steeds meer geautomatiseerd worden, taken die een machine of een computerprogramma veel beter of sneller kan doen dan mensen zonder moe te worden. Vele mensen die in deze sector werken zullen niet of nauwelijks ergens anders aan het werk kunnen. Het is zelfs zo dat sommige wetenschappers praten over een 'world without work', een wereld zonder werk. (https://nypost.com/2017/01/02/prepare-f ... hout-work/). Als een grote groep van de wereldbevolking simpelweg geen werk meer heeft, hoe bepaal je dan dat een gehandicapte minder "recht" heeft op leven dan een "gewone" Jan of Piet?

Het is niet alleen economische waarde, maar ook bijvoorbeeld waarde in een gemeenschap. Iemand kan heel waardevol zijn voor de mensen om hem of haar heen, en voor het functioneren van een gemeenschap.

Tevens geloof ik dat mensen intrinsieke waarde hebben, en dat ik niet voor een ander kan bepalen wat een waardevol leven is. Voor mijzelf zou ik bijvoorbeeld niet per se zeggen dat een leven als verlamde niet waardevol is, terwijl ik ook weet dat sommige mensen absoluut niet willen leven als ze niet meer kunnen lopen of bewegen.

Ik denk ook niet dat je dat voor een ander kunt bepalen, en zeker niet voor een hele samenleving.

**Geplaatst**: 16-07-19 06:32

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 16-07-19 06:32

Een zwangerschap afbreken bij slechte echo’s is ook nog zo makkelijk niet.
Ze kunnen veel testen, maar veel ook niet. Soms is het overduidelijk dat een ongeboren nooit levensvatbaar zal zijn, soms blijft het inschatten van de kansen moeilijk.
Ons eerste kind was ook moeilijk te beoordelen op echofoto’s, en zou mogelijk gehandicapt zijn, niet goed functioneren maar eigenlijk wisten ze het ook niet goed.
Ik had niet het gevoel dat er wat mankeerde dus zwangerschap uitgedragen. Uiteindelijk moest hij met 32wkn geboren worden omdat hij het niet meer trok in de buik en er werd een kerngezond kind geboren. Is nu 3 en mankeert niks...

En hoever ga je dan? Bij welke afwijking laat je de zwangerschap afbreken? En bij welke zekerheid. Je hebt gewoon geen zekerheid. Als je er zelf voor staat is het echt een moeilijke keuze.
Doe je het al bij een missend handje of voetje, bij een schisis of pas bij een chromosoomafwijking oid?

**Geplaatst**: 16-07-19 06:35

Geplaatst: 16-07-19 06:35

Shaggy09 schreef:
secricible schreef:
Waarom dan?

Vanuit mijn omgeving nemen mensen vaak kinderen omdat ze het een verrijking vinden en graag een nieuw leven geven. Omdat ze liefdevol een mens op deze aarde willen zetten. Niet omdat ze egoïstisch of hebberig zijn.

Ik wil zelf (voorlopig) ook geen kinderen maar het is gewoon ontzettend onmenselijk om te zeggen dat mensen zich niet meer hoeven voort te planten zolang niet alles 100% perfect verloopt en zolang er niet een 100% perfect kind uit komt. (wat sowieso onmogelijk is natuurlijk)

Alles daar aan is egoïstisch. Want ZIJ willen een nieuw leven op aarde zetten, de aarde vraagt nergens om.

Verder ingaande op de discussie:

Ik zou ook de zwangerschap afbreken wanneer ik merk dat er een afwijking is. Ik vind het egoïstisch omdat ik een kind wil, dat kind dan maar voor de rest van het leven moet lijden.

**Geplaatst**: 16-07-19 07:36

Re: De waarde van een mensenleven (gehandicapte kinderen)

Geplaatst: 16-07-19 07:36

Ik ga er nog even een hele harde mening in gooien:

"Fok niet met een slecht product".

Waarom is het niet oké om met honden of paarden te fokken die een afwijking hebben en als het wél gebeurd word er schande over gesproken, maar worden mensen door middel van IFV, Icsi, etc er zelfs mee geholpen?

**Geplaatst**: 16-07-19 07:49

Geplaatst: 16-07-19 07:49

0091 schreef:
Ik ga er nog even een hele harde mening in gooien:

"Fok niet met een slecht product".

Waarom is het niet oké om met honden of paarden te fokken die een afwijking hebben en als het wél gebeurd word er schande over gesproken, maar worden mensen door middel van IFV, Icsi, etc er zelfs mee geholpen?

Dit slaat voor mij, hoe hard ook, de spijker op zijn kop. Vind dit precies zo in de euthanasiediscussie.

Ik heb zelf een tante met Down (52 dus uit de tijd dat ze daar nog niet op konden testen) en ik heb zelf autisme. Ben tevens zelf verwerkt d.m.v. IVF.

Maar als je vantevoren weet dat een kind niet of slecht levensvatbaar gaat zijn, kort gaat leven, nooit zelfstandig gaat worden en gevangen zit in zijn/haar eigen lichaam. Waarom zou je daar dan moedwillig mee doorgaan? Waarom zou je bewust iemand op de wereld zetten die geen kans heeft op een volwaardig leven?

Als een hond HD blijkt te hebben fokken we er niet mee. Waarom is dat bij mensen dan ineens een ethische kwestie? Omdat we ons superieur voelen? Omdat we een hoger niveau van bewustzijn hebben? Ik vraag me dat regelmatig af. Ook bij de euthanasiekwestie. Waarom hebben mensen geen recht op een waardig levenseinde waar ze zelf voor kiezen?

In het kader van overbevolking vind ik dat soort pro-life ideeën toxisch voor de wereld. We zitten al kapot vol, waarom moedwillig doorgaan met levens die uitzichtloos zijn voor die persoon zelf. Of dat nou voor de geboorte is, of aan het einde van iemands leven.

Ik wil ook geen kinderen. Ja, ik ben me ervan bewust dat ik wellicht over 10 jaar ga rammelen en iets anders zeg, maar zoals ik er nu in sta, wil ik ze niet. Ik heb zelf autisme en mijn vriend heeft ADD en chronische depressie. We hebben beiden een vreselijke jeugd gehad en ik vind zelfs daar het risico te hoog om dat een eventueel kind aan te doen. Ik wil niet dat zij moeten doormaken wat wij hebben moeten doormaken. Als dat niet nodig is, dan gaan we daar niet voor.

Laatst bijgewerkt door xPabloBokt op 16-07-19 07:55, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-07-19 07:54

Geplaatst: 16-07-19 07:54

Toen ik zwanger was zaten we al in de risico groep voor een down kindje...echt ik werd gewoon angst aan gepraat met al hun testen en feiten!
Wij kozen er dus ook bewust voor om niet te testen....nou echt we werden nog net niet voor gek gezet.

Later die zelfde zwangerschap werd ik zwaar ziek door een streptococen infectie opgelopen op mijn werk bij meervoudig gehandicapten. Als je dan ziet welke zeer zware medicatie of ik heb moeten slikken. Een keuze was er niet, anders gingen we beiden dood. Narcose bij 30 weken om een operatie te moeten ondergaan....
Gelukkig hebben ze het kunnen temmen die rot bacterie.....maar ik heb nu wel een gezondkind met enige leer probleempjes langere verwerkingstijd en enigszins spraak, lees, leer achterstand.

Voorop gesteld dat wij het gered hebben juist door de wetenschap waar ik enorm dankbaar voor ben, heeft zij wel levenslang dat probleem. Maar Wij zien en de maatschappij dat als een probleem zij ziet het als een feit. En zij vind het ook wel rot maar ziet wel de dingen die ze goed kan en oefent dapper haar lessen van school en spraak juf.

Ik had haar nooit willen missen aan ons is destijds ook gevraagd als er zwaardere beperkingen ontdekt zouden worden wat we wilden.
Ik sta er duidelijk in alles heeft een reden en niet alles hoeft gewist te worden, als dat zo is grijpt moeder natuur in en overlijd een persoon.