Vaak lig ik in de middag alleen maar op bed, en ik heb dan buikpijn van de honger maar de wil om te eten is er niet. De gedachte dat ik dan ook nog eten moet gaan maken (en wat dan??) Is zo vermoeiend dat ik me omdraai en het negeer. Dan eet ik dus tussen 7 uur ochtend en 7 uur avonds helemaal niets en drink ik hooguit een kop thee (want dorst heb ik ook niet meer. En een glas water vullen is ook zo vermoeiend). Ergens is dat lege gevoel wel fijn, en tegelijkertijd heb ik zo'n honger dat ik eigenlijk niet wil bewegen. En dan heb ik in de ochtend eigenlijk ook geen trek meer, maar ik dwing mezelf een broodje kaas te eten, anders eet ik alleen avond eten.
Na het avondeten neem ik voor ik ga slapen vaak nog wel een snack, drink ik een kom soep of eet ik noodles. Maar meer ook niet. Ik eet dat meer omdat ik het fijn vind wat te eten vlak voor het slapen, dan omdat ik honger heb op dat moment.
Hoe kan ik hier uitkomen? Ik merk dat mijn eetstoornis zich hier veel te "prettig" bij voelt en dat helpt niet met motivatie qua eten
Een klein stemmetje zegt nu zelfs "ja vanavond ga je toch in je eentje eten. Dan kan je net zo goed niks eten en vasten, dan hoef je helemaal niet over eten na te denken voor de komende 24 uur".
