Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-06-18 08:44

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 01-06-18 08:44

Mm eerlijk, je moeder klinkt niet als een oppas waar ik mijn kind zou willen achterlaten.. Dat uit wandelen op die manier is al 1 ding. Maar een baby zo lang laten huilen alleen in bed is heel slecht voor een baby. Zo maken ze veel Cortisol aan (stresshormoon) en dat is slecht voor de ontwikkeling die de hersenen moeten maken.

Hoe voel je je nu?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-18 10:50

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-18 10:50

Ik voel me er niet echt happy bij. Weet wel dat ik haar daar niet voor de lol ga brengen maar omdat het niet anders kan. Ik kan het ook niet echt met haar bespreken want ze is moeilijk in communicatie (slachtofferrol) en gaat dan weer over de mik. Ik weet dat ik daar poep aan moet hebben, maar mijn moeder is gewoon heel moeilijk.

Ik weet ook niet of dat uur huilen echt waar is, ik herken het helemaal niet namelijk. Thuis gaat ze slapen zonder één huiltje omdat ik de signalen goed herken.
Mijn moeder weet prima dat wij haar maximaal een kwartiertje laten huilen/ jammeren, maar als het alarm erop gaat (krijsen) gaan we er meteen naartoe. Ze was er wel in de kamer bij blijven zitten, vond ik dan wel weer positief.
Misschien is het een idee haar een dag te brengen en dan vanaf de zijlijn te kijken hoe ze het doet, zonder mijn interventie.

Ze vroeg ook nog: "en? Hoe was het zonder baby?"

-O-

ik kan moeilijk zeggen 'heerlijk! Soms zou ik willen dat ik ze niet had!' Heb het maar op 'prima gehouden. Daar kreeg ik ook al een vreemde blik op. Wie vraagt dat nou aan iemand met een postnatale depressie?

Fijn. Nu ben ik met mijn moeder bezig terwijl ik me met mezelf moet bezig houden. Great.

**Geplaatst**: 01-06-18 11:00

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 01-06-18 11:00

Zie het als een eyeopener en bedenk of je dat vaker doet / moet doen. Nu je het herkent, kun je erop anticiperen.

En waarom mag je als moeder niet genieten van de momenten zonder het kind? Je bent toch niet ineens enkel en alleen nog op de wereld voor het kind? Sommige moeders wel. Dat is prima, maar ook genieten zonder kinderen om je heen is ook prima. En dat heeft een ander maar te respecteren....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-18 11:05

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-18 11:05

Nog iets wat ik vooral in de avond, niet uit mijn hoofd krijg. Mijn stiefmoeder vertelde ooit dat ze op haar werk een gynaecoloog na een operatie moest opvangen omdat hij de onderkant van een 3 maanden oude baby moest hechten omdat ze verkracht was. Dat beeld, van een onschuldig 3 maanden oud kindje dat.. Jezus, het lijkt zo echt dat ik het kindje, míjn kindje, bijna hoor krijsen.

Als een mantra denk ik: ze is veilig, ze is veilig, we beschermen haar, ze is veilig. Niet lekker om mee in slaap te vallen

**Geplaatst**: 01-06-18 11:10

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 01-06-18 11:10

Ts, draai het eens om. Feit dat je je nu zorgen maakt om je moeder is omdat je voelt dat niemand beter zo goed voor je kleintje kan zorgen dan jij zelf. Dat besef lijkt me een goede stap voor jezelf, want dan blijkt dat ergens alles toch zit,ook al voel je dat nu niet maar het IS er dan dus wel.
Dus rot,ja, maar als je het omdraait brengt het toch iets positiefs naar boven voor jezelf. Je doet het hartstikke goed.
Ik was stille meelezer maar moest dit gewoon even schrijven.

**Geplaatst**: 01-06-18 11:12

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 01-06-18 11:12

Dat lijkt mij inderdaad ook een goed besef. Dat je kritisch kijkt bij wie je je kind achterlaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-18 11:19

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-18 11:19

Dat is ook zeker zo Saskia en diantam, ik twijfel er absoluut niet aan dat ik een goede moeder ben

mama weet het toch echt het beste!

**Geplaatst**: 01-06-18 12:27

Geplaatst: 01-06-18 12:27

grijs_wolkje schreef:
Nog iets wat ik vooral in de avond, niet uit mijn hoofd krijg. Mijn stiefmoeder vertelde ooit dat ze op haar werk een gynaecoloog na een operatie moest opvangen omdat hij de onderkant van een 3 maanden oude baby moest hechten omdat ze verkracht was. Dat beeld, van een onschuldig 3 maanden oud kindje dat.. Jezus, het lijkt zo echt dat ik het kindje, míjn kindje, bijna hoor krijsen.

Als een mantra denk ik: ze is veilig, ze is veilig, we beschermen haar, ze is veilig. Niet lekker om mee in slaap te vallen

Dat is echt afschuwelijk. Niet te bevatten. En dat is zeker een dilemma voor ouders, oppas/opvang vs veiligheid. Je gedachtengang is voor mij volkomen herkenbaar en logisch. De angst voor de kwetsbaarheid van je kindje, de kwetsbaarheid die nu jouw verantwoordelijkheid is. Maar weet je, je doet wat je kan. En je doet wat je denkt dat het beste is.

Het is allemaal zo verwarrend. Ik stuurde altijd een mega lijst mee met instructies en een vast tijdschema met tips. Ik denk niet dat iemand m ooit oprecht gelezen heeft maar goed

En wat je moeder betreft, laat het maar even gaan. Je had even geen andere keuze. Misschien voor een volgende keer alvast de alternatieven op een rijtje zetten?

Ik had niemand in mijn omgeving om te helpen dus ik koos voor een felxibele gastouder waar ik uren kom afnemen op maandbasis en dan kon ik echt belangrijke afspraken inplannen binnen deze uren. Wellicht een tip.

Heb je nog wel een beetje kunnen slapen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-18 14:51

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-18 14:51

De lijst

Een flexibele gastouder, daar kan ik eens naar kijken! Het is geen doen om naar Brabant te rijden.. wegbrengen en ophalen is dan 200km rijden.

Slapen die ik uiteindelijk wel met de app 'relax melodies' of een YouTube filmpje waarbij zo'n man met diepe stem je in slaap sust:)

Laatst bijgewerkt door grijs_wolkje op 01-06-18 15:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-06-18 14:56

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 01-06-18 14:56

Haha ja dat werkt hier ook goed. Haha en DE lijst, helemaal goed. Beetje jammer als mensen het dan niet lezen maar goed.

Als je voor gastouder e.d. gaat kijken: Je kan naast vertrouwen op je gevoel altijd naar referenties vragen zodat je weet waar je je kindje brengt en of het goed zit.

**Geplaatst**: 01-06-18 15:22

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 01-06-18 15:22

Ik zou als oppas juist blij zijn met zo'n duidelijke "gebruiksaanwijzing"

Is een oppas aan huis geen optie?
Geen gesleep met kind en spullen en de kleine in de eigen vertrouwde omgeving?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-18 16:14

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-18 16:14

Oppas aan huis klinkt ook goed, alleen betaal je daar denk ik ook wel flink voor. Ergens vind ik dat ik niet moet mekkeren en gewoon voor haar moet zorgen.

Ik probeer heel bewust naar haar te kijken en te beseffen dat dit echt mijn kindje is waar ik voor mag zorgen. Haar ogen zijn zo donker dat je haar pupil niet eens ziet, zo mooi.. ik zat te huilen van geluk

ze is een prachtig mensje

**Geplaatst**: 01-06-18 16:28

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 01-06-18 16:28

Heb je de lijst zelf gemaakt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-18 17:24

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-18 17:24

Ja britta, ik heb gekeken naar haar ritme en hoe ik de dag het beste kan indelen. Het boek de tevreden baby heeft wel iets geholpen

vooral de regel dat ze niet langer dan 2 uurtjes wakker kan zijn helpt me goed, dan móet ze moe zijn, ook al zie ik geen signalen.
Het geeft me houvast, al zijn de tijden natuurlijk wel flexibel. Als ze bijvoorbeeld om half zes wakker wordt krijgt ze een 'waterfles', ik begin mijn dag écht niet voor 6 uur. Dan gaat ze dus terug naar bed en slaapt soms tot half negen dan begint de dag dus pas eigenlijk, dan schuiven alle tijden ook door.

Omdat we haar in schema hebben doet ze haar slaapjes netjes, zonder huilen en vanaf 19:00 hoeven we niet meer naar haar toe, behalve voor de laatste fles

Al is ieder kindje anders, zo'n schema moet maar net bij je kindje en bij jezelf passen

**Geplaatst**: 01-06-18 17:31

Geplaatst: 01-06-18 17:31

Je mekkert helemaal niet, hoor :(:)

Maar je kunt dat donkerogige wondertje nou eenmaal niet altijd overal mee naartoe nemen en gewoon af toe even alleen bijtanken is ook gewoon lekker!
Goed voor jezelf zorgen is indirect ook goed voor haar zorgen!

**Geplaatst**: 01-06-18 17:37

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 01-06-18 17:37

Ts, heb je al bloed laten prikken op tekorten want wat ik zo lees dan klink je namelijk niet als een moeder met pnd, juist niet.

**Geplaatst**: 01-06-18 17:44

Geplaatst: 01-06-18 17:44

grijs_wolkje schreef:
Ik voel me er niet echt happy bij. Weet wel dat ik haar daar niet voor de lol ga brengen maar omdat het niet anders kan. Ik kan het ook niet echt met haar bespreken want ze is moeilijk in communicatie (slachtofferrol) en gaat dan weer over de mik. Ik weet dat ik daar poep aan moet hebben, maar mijn moeder is gewoon heel moeilijk.

Ik weet ook niet of dat uur huilen echt waar is, ik herken het helemaal niet namelijk. Thuis gaat ze slapen zonder één huiltje omdat ik de signalen goed herken.
Mijn moeder weet prima dat wij haar maximaal een kwartiertje laten huilen/ jammeren, maar als het alarm erop gaat (krijsen) gaan we er meteen naartoe. Ze was er wel in de kamer bij blijven zitten, vond ik dan wel weer positief.
Misschien is het een idee haar een dag te brengen en dan vanaf de zijlijn te kijken hoe ze het doet, zonder mijn interventie.

Ze vroeg ook nog: "en? Hoe was het zonder baby?"

-O- ik kan moeilijk zeggen 'heerlijk! Soms zou ik willen dat ik ze niet had!' Heb het maar op 'prima gehouden. Daar kreeg ik ook al een vreemde blik op. Wie vraagt dat nou aan iemand met een postnatale depressie?

Fijn. Nu ben ik met mijn moeder bezig terwijl ik me met mezelf moet bezig houden. Great.

Waarom zou je dat niet eerlijk kunnen zeggen?
Zo geef je de ander eerlijk de kans je te steunen en je te begrijpen.
(Even ongeacht of dit de juiste persoon daarvoor is, gewoon puur: waarom zou je dat niet kunnen zeggen).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-18 15:33

Re: postnatale depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-18 15:33

Bigone, nee.. Daar moet ik nog achteraan. Mag ik vragen waarom je denkt dat er geen pnd gaande is?

Hannanas, tja. Dat weet ik niet, omdat er taboe op rust? Dat je het heerlijk vind zonder je baby kan mensen laten denken dat je de baby niet wil/ondankbaar bent?

**Geplaatst**: 03-06-18 18:10

Geplaatst: 03-06-18 18:10

Hannanas schreef:
grijs_wolkje schreef:
Ik voel me er niet echt happy bij. Weet wel dat ik haar daar niet voor de lol ga brengen maar omdat het niet anders kan. Ik kan het ook niet echt met haar bespreken want ze is moeilijk in communicatie (slachtofferrol) en gaat dan weer over de mik. Ik weet dat ik daar poep aan moet hebben, maar mijn moeder is gewoon heel moeilijk.

Ik weet ook niet of dat uur huilen echt waar is, ik herken het helemaal niet namelijk. Thuis gaat ze slapen zonder één huiltje omdat ik de signalen goed herken.
Mijn moeder weet prima dat wij haar maximaal een kwartiertje laten huilen/ jammeren, maar als het alarm erop gaat (krijsen) gaan we er meteen naartoe. Ze was er wel in de kamer bij blijven zitten, vond ik dan wel weer positief.
Misschien is het een idee haar een dag te brengen en dan vanaf de zijlijn te kijken hoe ze het doet, zonder mijn interventie.

Ze vroeg ook nog: "en? Hoe was het zonder baby?"

-O- ik kan moeilijk zeggen 'heerlijk! Soms zou ik willen dat ik ze niet had!' Heb het maar op 'prima gehouden. Daar kreeg ik ook al een vreemde blik op. Wie vraagt dat nou aan iemand met een postnatale depressie?

Fijn. Nu ben ik met mijn moeder bezig terwijl ik me met mezelf moet bezig houden. Great.

Waarom zou je dat niet eerlijk kunnen zeggen?
Zo geef je de ander eerlijk de kans je te steunen en je te begrijpen.
(Even ongeacht of dit de juiste persoon daarvoor is, gewoon puur: waarom zou je dat niet kunnen zeggen).

Wat je zegt is heel interessant... waarom kan je dat inderdaad niet gewoon aangeven. Ik heb nog nooit aan iemand in real life toegegeven hoe zwaar het is soms. Het is inderdaad taboe, bij het miste of geringste staat tegenwoordig Veilig Thuis op de stoep. En vergis je niet, dat klinkt niet slecht maar het is gewoon het voormalig AMK. Niet iedereen zit daarop te wachten. En dan is het makkelijker om de schijn op te houden denk ik. Bovendien is het ook een moment opname, op een ander moment lukt het allemaal weer beter.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-06-18 10:18

Geplaatst door de TopicStarter : 05-06-18 10:18

Ik zei tijdens de zwangerschap al; dit gaat echt niet altijd leuk zijn. Beetje jammer dat de verhouding tussen leuk en niet leuk uit balans is voor mijn gevoel. Hoe hebben jullie die verhouding beleefd? 50-50? 30-70? Als ik het in mag schatten zit ik denk ik op 40% leuk 60% minder leuk. Soms denk ik ook, misschien IS dit het ook gewoon en heeft iedereen 40-60 leuk en minder leuk?

Ik heb nu wel veel meer interactie met haar, waar ik het eerst geforceerd deed, gaat het nu meer vanzelf. Wie kan die big smile in de ochtend ook negeren? Ze is echt een zonnetje

Straks komt de moeder van moeders informeren moeders weer langs, dat is een project vanuit het cb. Een ervaren moeder wordt aan je gekoppeld en komt eens in de maand langs om te kletsen, iets leuks te doen, te huilen, advies te geven. Ze werken echt vanuit 'wat zegt je gevoel, wat denk jij dat goed is?' Als ze advies geeft wordt dat ook nooit opgedrongen, dat is fijn. Ze weet ook van de depressie en bied een luisterend oor. Zijn jullie met mim (moeders informeren moeders) bekend?

Het plan voor de komende dagen:
-iedere dag naar buiten
-oefenen met de draagdoek knopen
-haar inschrijven bij de bibliotheek
- op tijd naar bed
- tijd vinden in de ochtend om mezelf leuk aam te kleden en make-up op te doen. Dan voel ik me altijd een stuk beter :')

-lief zijn voor mezelf
- niet vergeten maaltijden uit de vriezer te halen! Ik had in de laatste weken van de zwangerschap maaltijden ingevroren zodat ik de eerste 3 weken niet hoefde te koken. Die maaltijden zitten dus nog in de vriezer, kind is 3 maanden

. Deze week eten we dus uit de vriezer!

**Geplaatst**: 05-06-18 10:20

Geplaatst: 05-06-18 10:20

Ik vond de 1e periode ( zonder depressie) ook heel heftig.
Mim ken ik niet. Lijkt me wel een mooi initiatief.

Geniet van je mooie plannen

**Geplaatst**: 05-06-18 10:21

Geplaatst: 05-06-18 10:21

Hoe laat eet je samen met je man s'avonds?

**Geplaatst**: 05-06-18 11:08

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 05-06-18 11:08

T gaat vast goedkomen. Ik heb het ook niet altijd leuk gevonden hoor en dat is niet direct een PD. Zoals ik jouw verhalen lees vind het ik niet helemaal klinken als een PD maar meer als wennen en onzekerheid.

**Geplaatst**: 05-06-18 11:45

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 05-06-18 11:45

ooh dat innitatief ken ik ook niet. klinkt wel goed.

verder verdeling. eerste 3 maanden vond ik best zwaar. en die roze wolk is er voor mijn gevoel bij niemand haha. je moet jezelf weer terug vinden en dat samen met kindje. maar ik ben ook niet zo van die mini baby's haha.

verdeling verder.. denk ik 70% leuk 30% niet leuk. en dan vooral de vrijheid die je kwijt bent. op het mometn is het wat groter deel niet leuk, de kids (2 en 4) hebben meer ruzie dan ze vrienden zijn en je bent steeds aan het politiespelen. dus nu gezamelijk besloten de consequentie knop weer aan te scherpen. is vooral voor mij lastig haha. de jongste is 2 en snapt niet altijd wat zijn broer wil. dan doet hij wat anders en wordt zijn broer boos. etc etc.

goeie plannen ts. ennuuh even lekker weg met een vriendin uit eten of zo. als je borstvoeding geeft eerst even kolven en dan lekker tijd voor jezelf?

**Geplaatst**: 05-06-18 12:08

Re: postnatale depressie

Geplaatst: 05-06-18 12:08

Oh mijn eerste maanden vond ik zeker 70% niet leuk. Lotte huilde erg veel en sliep heel weinig. Ik had geen tijd voor mezelf, want ze was nog redelijk goed als ze bij mij was.
Dat is ook de reden dat ik er nu in elk geval nog geen tweede bij wil.

Je lijstje ziet er goed uit, vooral toch op pad gaan en voor jezelf blijven zorgen is heel belangrijk.