Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Rocamor schreef:MamaMiesje schreef:Die gaat een poosje zitten mokken en als het dan afgekoeld is, kan er gepraat worden.
Door dit zo consequent te blijven doen, kan hij dan leren dat het ongewenst is en proberen dit gedrag aan te passen?
Lau schreef:Ik herken het wel, ik schiet hoog in mijn emotie. Meestal woede en moet dan afkoelen. Dit is iets wat bij mijn stoornis hoort. Dit zal nooit minder worden. Of af te leren zijn. Daarom stap ik nu zelf uit de situatie en ga ik daarna verder.
Ik ga echt van 0 naar 100 in nog geen seconde. Dit voel je niet aankomen de woede is er gewoon ineens. Het enige wat ik kan doen is ademhalen en eruit stappen. Anders word het alleen maar erger.
Het is helaas niet zo simpel als het klinkt. Je maakt kortsluiting en die moet eerst rustig gefixt worden.
Rocamor schreef:Lau schreef:Ik herken het wel, ik schiet hoog in mijn emotie. Meestal woede en moet dan afkoelen. Dit is iets wat bij mijn stoornis hoort. Dit zal nooit minder worden. Of af te leren zijn. Daarom stap ik nu zelf uit de situatie en ga ik daarna verder.
Ik ga echt van 0 naar 100 in nog geen seconde. Dit voel je niet aankomen de woede is er gewoon ineens. Het enige wat ik kan doen is ademhalen en eruit stappen. Anders word het alleen maar erger.
Het is helaas niet zo simpel als het klinkt. Je maakt kortsluiting en die moet eerst rustig gefixt worden.
Vandaar dat ik het ook vroeg. Aangezien een aantal mensen hier aangeeft, dat ze geleerd hebben hoe ze zich zouden moeten gedragen. Maar kan dit overal?
musiqolog schreef:Ik weet niet of je laatste smiley (die op mij bozig overkomt) gericht is op het feit dat je vanwege ongecontroleerde woede-aanvallen uit de studentenvereging bent gegooid of omdat je je door mijn vraag aangevallen voelt of ongelezen/onbegrepen voelt. In dat laatste geval, bied ik mijn excuses aan, want het is niet mijn bedoeling dat iemand zich onbegrepen of aangevallen voelt door hetgeen ik schrijf.Nou ja, ik heb het eerder gezegd. Ik ben er bij mijn studentenvereniging uitgegooid vanwege woedeaanvallen die ik niet kon controleren.
Rocamor schreef:musiqolog schreef:Ik weet niet of je laatste smiley (die op mij bozig overkomt) gericht is op het feit dat je vanwege ongecontroleerde woede-aanvallen uit de studentenvereging bent gegooid of omdat je je door mijn vraag aangevallen voelt of ongelezen/onbegrepen voelt. In dat laatste geval, bied ik mijn excuses aan, want het is niet mijn bedoeling dat iemand zich onbegrepen of aangevallen voelt door hetgeen ik schrijf.Nou ja, ik heb het eerder gezegd. Ik ben er bij mijn studentenvereniging uitgegooid vanwege woedeaanvallen die ik niet kon controleren.
Ik probeer meer begrip bij mezelf te creeren. Ik zie bv Mamamiesje schrijven dat ze, na de woedeaanval, in gesprek gaat met haar kind. Helpt zoiets? Voor elke "autist"? En mensen die nog last hebben van woede-aanvallen. Is dit omdat ze nooit op de juiste manier hebben geleerd (bv door kennisgebrek van de omgeving) of is dit omdat het gewoon een vorm van kortsluiting is die gewoon echt niet te voorkomen valt? Ik heb eerlijk waar geen idee. Vandaar mijn vraag. En niet om iemand de grond in te boren, wel om het beter te begrijpen.
musiqolog schreef:Nee, mijn laatste smiley is bedoeld om verdriet uit te drukken, dat ik over het voorgaande heb. Met "ik heb het eerder gezegd" bedoel ik ook niet "je moet beter lezen", maar "ik weet dat ik het hier al over gehad hebt, mocht dat iemand storen".
Rocamor schreef:MamaMiesje schreef:Die gaat een poosje zitten mokken en als het dan afgekoeld is, kan er gepraat worden.
Door dit zo consequent te blijven doen, kan hij dan leren dat het ongewenst is en proberen dit gedrag aan te passen?
MamaMiesje schreef:Ik hoop van wel, maar ergens is het natuurlijk ook zo dat hij door z'n stoornis niet anders kàn. Maar dat betekent dus niet dat je niet steeds moet laten merken en zien welk effect dat gedrag heeft. Plus, gewoon persoonlijk; ìk wens niet zo behandeld te worden. Ik ben zn moeder en niet een of ander vriendje.
Edit: diegenen die ook nu nog "gevaarlijk boos" zoals jullie het zelf noemen, worden; had je dat als kind dan ook al? Echt zó ontzettend uit je plaat gaan of is het erger geworden naarmate je ouder werd?
Zoonlief wil eigenlijk ook nooit meer praten over wat er mis ging. Of als ik hem moet aanspreken op een situatie die op school is voorgekomen en waarover de juf dan gebeld of gemaild heeft. Maar ja, leuk of niet leuk: ik vind dat het toch besproken moet worden. Sommige dingen kan je niet zomaar laten gaan.