Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-02-17 23:19

Geplaatst: 08-02-17 23:19

Deugenietje schreef:
Ik heb respect voor mensen die chronische ziek zijn. Mijn vriendin heeft parkinsonisme.

Maar ik erger me aan mensen die chronische ziek zijn en die zogenaamd niet kunnen werken, maar wel elke dag naar hun paard kunnen om te trainen en bijna elke weekend wedstrijden hebben. En als ze dan op het werk zijn, heel zielig doen.

Ik heb chronische pijn, door mijn hele lichaam (gewrichten, spieren, organen, whatever it is). Ik doe niet mee met gym maar, als het haalbaar is, ga ik wel naar mijn verzorgknollies. Nu kan je gym en werk niet echt vergelijken maar het is wel zo dat ik met gym niet mijn eigen tempo kan bepalen en met paardrijden / bezig mer de paarden zijn wel. Net zoals dat ik dan geen grenzen overschrijd die anders bijvoorbeeld met werk overschreven zouden worden. En natuurlijk zullen er mensen zijn die inderdaad zich 'aanstellen'. Maar zeker ook genoeg mensen die met een goede reden wel naar de paarden gaan maar niet naar hun werk.
(Ik vind mijn rust dan ook echt bij de paarden, opvrolijkmomentje. Heerlijk alles op mn eigen gangetje.)

**Geplaatst**: 08-02-17 23:50

Geplaatst: 08-02-17 23:50

Ayasha schreef:
Ik erger me dan weer aan dergelijke kortzichtige meningen.

En ik kan me zo'n gevoel best heel goed voorstellen

met paarden bezig zijn is gewoonlijk lichamelijk best intensief. En natuurlijk niet in elke situatie, maar soms zet ik wel eens een vraagteken van "hoe dan?", wat ik veel in mijn omgeving zie, niet in staat zijn om te studeren of werken (en dat duidelijk lopen verkondigen), maar wel 2x per week tot in late uurtjes dansen en feesten

**Geplaatst**: 09-02-17 00:01

Geplaatst: 09-02-17 00:01

Deugenietje schreef:
Ik heb respect voor mensen die chronische ziek zijn. Mijn vriendin heeft parkinsonisme.

Maar ik erger me aan mensen die chronische ziek zijn en die zogenaamd niet kunnen werken, maar wel elke dag naar hun paard kunnen om te trainen en bijna elke weekend wedstrijden hebben. En als ze dan op het werk zijn, heel zielig doen.

Ja en dit soort poedersuiker opmerkingen kreeg ik dus op school altijd.
''oh je kunt niet naar school komen maar bent dit weekend wel naar een feestje geweest? Je spijbelt dus gewoon of stelt je aan. Als je niet naar school kan kun je ook geen leuke dingen doen in het weekend."
Ja, en als je al niet eens de moeite doet om het te begrijpen ga ik er ook niet mijn energie in steken om het je uit te leggen.

werken of op school zijn kost mij 20x meer energie (geestelijk maar ook fysiek) dan iets wat ik leuk vind en mij ontspant.

**Geplaatst**: 09-02-17 00:22

Geplaatst: 09-02-17 00:22

Ik kan me de gedachte wel voorstellen, maar wat zou je zelf doen als je bijvoorbeeld 4 uur per week iets kan doen? Kies je dan voor werk (en waar denk je werk te vinden voor een paar losse, flexibele uren?) of voor iets wat je heel leuk vind om te doen? Als je energie zo ontzettend beperkt is is die keuze snel gemaakt denk ik..

Daarnaast kun je ook niet weten hoe zwaar de rekening achteraf is, of hoeveel aanpassingen er zijn om dat te kunnen doen.

Nu vind ik zelf school heel leuk dus bij mij gaat wel vrijwel alles wat ik kan in school zitten. Ik werd juist door mijn omgeving aangemoedigd om vooral wel naar mijn verzorgpaard te blijven gaan ondanks dat dat misschien wat schooluren kostte. Je moet er mentaal op de een of andere manier ook mee om blijven gaan en dan kun je dat stukje ontspanning heel goed gebruiken.

De rotte appels die er echt misbruik van maken zul je altijd houden maar 'achter de schermen' ziet het er meestal een stuk minder rooskleurig uit dan op bijvoorbeeld Facebook.

**Geplaatst**: 09-02-17 00:35

Geplaatst: 09-02-17 00:35

Deugenietje: hoe weet je dat ze dat elke dag doen?
Ik heb na jaren knokken mezelf zo fit dat ik mijn pony, in volpension in elk geval dagelijks een knuffel kan geven en hem buiten kan zetten.
En als ik een superweek heb kan ik om de dag een half uurtje longeren o.i.d.
Heb ik een topweek kan ik 1x met de wagen op pad, een uurtje door de polder.
De dag erna ben ik dan dus wel compleet verrot, en mijn arm doet nog zeer van zondag.
Heb ik een slechte periode heb ik gerust zo de boel fout zitten dat ik niet kan longeren, en niks met hem kan doen.
Ook niet fatsoenlijk stappen aan de hand, over vorst maar te zwijgen, want dan heb ik sowieso veel meer pijn.
Maar daarna ben ik gewoon echt op, ondanks 11 uur slaap.
Koken doet mams nog, maar ik heb daar nog niet echt energie voor over.
Verder slik ik tramadol en meer, want anders zou ik dit al echt niet kunnen.
Ik kom dus van bijna bedlegerig af, en heb met veel dry needling, fysio en zwemmen dit bereikt en daar ben ik trots op.
Dat heeft me drie jaar pijnlijk behandelen gekost, zonder garantie op succes.
Dan mag jij best vinden dat ik aan het werk kan, maar ik weet dat dat niet zo is.

Verder zit ik nog geregeld flink in de lappenmand, dat hoort ook gewoon bij het proces om mogelijk ooit beter te worden.
Maar leuk? Nee.
Ik ben aan het tinderen, maar het valt echt niet mee in een wereld waarbij werk of studie erg belangrijk blijkt te zijn, en ja dat doet onwijs veel pijn.
Het verandert je leven en wereld enorm, en geestelijk en fysiek sluit niet meer aan bij mijn leeftijdsgenoten.
Vandaag zat ik alweer te bedenken hoe ik mijn lichaam weer goed genoeg krijg voor hopelijk deze week weer een ritje met de wagen, want mijn lijf zegt nee.
Maarja mensen als jij zien een afgekeurde een ritje maken met haar pony, en dat is met een wagen omdat rijden echt teveel pijn geeft achteraf.
Maar mensen zien niet dat ik s'avonds extra pijnstillers en magnesium injecteer, en ik al 10 acupunctuurnaalden in mijn lijf gehad heb vandaag.

Echt, besef hoe pijnlijk die stugge gedachtegang is, je hebt geen idee!
Mijn date is snowboard instructeur, maar ik kan never mee op snowboardvakantie.
Dat weet ik nu al, dat terwijl ik een echt sportief buitensportmens was, en ik ben nu al bang voor de kan-je-mee-op-de-wintersport-vraag. Wil hij me dan nog?
Echt zulke dingen laten je wel beseffen hoeveel je mist, maar anderzijds besef ik goed dat het nog veel erger kan, kijkend naar afgelopen 10 jaar.
Ofwel ik geniet van wat ik wel weer kan, en werk hard aan mijn herstel met behulp van mijn ponyvriendje.
Zonder hem was ik niet waar ik nu ben, hij trekt me hier mentaal doorheen en zorgt dat ik me nog een beetje nuttig voel en een doel heb.

**Geplaatst**: 09-02-17 00:39

Geplaatst: 09-02-17 00:39

Deugenietje schreef:
Maar ik erger me aan mensen die chronische ziek zijn en die zogenaamd niet kunnen werken, maar wel elke dag naar hun paard kunnen om te trainen en bijna elke weekend wedstrijden hebben. En als ze dan op het werk zijn, heel zielig doen.

Ik ben niet chronisch ziek. Maar heb pijn- en bewegingsproblemen over gehouden van een ongeluk(je) 2,5 jaar geleden. Ik blok mijn werk de hele dag in. Dus ik werk 2 uur staand/bewegend. Dan zorg ik dat ik 1,5 a 2 uur niet sta enz. Dat kan ik doen omdat ik eigen baas ben. Maar als je dat niet bent, dan is het wel verdomd lastig om je dag zo in te delen dat je er niet gesloopt uitkomt hoor.

En ja ik rij ook gewoon nog mijn paarden. Met een paar handige hulpmiddelen is het meestal wel te doen. Het leven moet ook nog leuk zijn, en juist door ontspanning en positieve afleiding kun je moeilijke dingen (pijn, ziek zijn, stress enz) veel beter aan.

**Geplaatst**: 09-02-17 00:45

Geplaatst: 09-02-17 00:45

Mensen zien dat ene half uurtje waarin je op je paard zit, niet de tijd die je nodig hebt om daar weer van te herstellen. En dat kan de ene dag wel en de andere niet... Ik heb geen uitkering, hoef dus ook geen verantwoording af te leggen naar welke instantie dan ook, en ik besef me terdege dat dat een ontzettende luxe positie is... maar man wat kan ik me ergeren aan die kortzichtige reacties. Je werkt niet, dus je mag ook geen lol meer hebben in je leven. En nogmaals, die lol moet je vaak bekopen met een lange tijd bijkomen/herstellen met pijn en een overweldigende vermoeidheid. Bah, als mensen voor een tijdje in de schoenen van een ander zouden kunnen lopen om te voelen hoe het voelt, zou dat zoveel duidelijk maken. Ik gun niemand een vervelende chronische aandoening, maar probeer eens een beetje begrip op te brengen en niet meteen te oordelen... dat is namelijk zó makkelijk!

**Geplaatst**: 09-02-17 08:22

Geplaatst: 09-02-17 08:22

Ik snap het ook wel, die 'kortzichtige reacties'. Zo ben ik ook opgegroeid. Kun je niet naar school of werken? Dan ook geen leuke dingen.
En ondanks ik nu zelf lichamelijk behoorlijke problemen heb, sta ik daar nog steeds achter

.

Edit: het kost me overigens bloed zweet en tranen om te werken aan mijn herstel, waarvan ik geen garantie heb dat deze ooit zal komen.
Maar het scheelt waarschijnlijk dat mijn werkgever flexibel en meelevend is. Als het écht niet kan, dan moet ik ook niks. Maar ik haal plezier en voldoening uit mijn werk, van thuis zitten komen de muren echt op me af.

**Geplaatst**: 09-02-17 10:44

Geplaatst: 09-02-17 10:44

Gianti schreef:
Ayasha schreef:
Ik erger me dan weer aan dergelijke kortzichtige meningen.

En ik kan me zo'n gevoel best heel goed voorstellen met paarden bezig zijn is gewoonlijk lichamelijk best intensief. En natuurlijk niet in elke situatie, maar soms zet ik wel eens een vraagteken van "hoe dan?", wat ik veel in mijn omgeving zie, niet in staat zijn om te studeren of werken (en dat duidelijk lopen verkondigen), maar wel 2x per week tot in late uurtjes dansen en feesten

ja dat zie ik ook wel eens....ik zou het zo graag een keer ongestraft willen doen, de laatste keer is al zeker 15 jaar geleden. en geloof me dan ben ik stiekem wel eens jaloers ook al heb ik nu de leeftijd er niet meer voor.!

**Geplaatst**: 09-02-17 10:47

Geplaatst: 09-02-17 10:47

Picasso schreef:
Mensen zien dat ene half uurtje waarin je op je paard zit, niet de tijd die je nodig hebt om daar weer van te herstellen. En dat kan de ene dag wel en de andere niet... Ik heb geen uitkering, hoef dus ook geen verantwoording af te leggen naar welke instantie dan ook, en ik besef me terdege dat dat een ontzettende luxe positie is... maar man wat kan ik me ergeren aan die kortzichtige reacties. Je werkt niet, dus je mag ook geen lol meer hebben in je leven. En nogmaals, die lol moet je vaak bekopen met een lange tijd bijkomen/herstellen met pijn en een overweldigende vermoeidheid. Bah, als mensen voor een tijdje in de schoenen van een ander zouden kunnen lopen om te voelen hoe het voelt, zou dat zoveel duidelijk maken. Ik gun niemand een vervelende chronische aandoening, maar probeer eens een beetje begrip op te brengen en niet meteen te oordelen... dat is namelijk zó makkelijk!

juist dit is zo goed omschreven, ik heb wel die verantwoording bij uvw. Oh man wat zou ik er graag vanaf willen juist om het gedoe...dat maakt het zo onnodig ingewikkeld

**Geplaatst**: 09-02-17 10:50

Geplaatst: 09-02-17 10:50

Gianti schreef:
Ayasha schreef:
Ik erger me dan weer aan dergelijke kortzichtige meningen.

En ik kan me zo'n gevoel best heel goed voorstellen met paarden bezig zijn is gewoonlijk lichamelijk best intensief. En natuurlijk niet in elke situatie, maar soms zet ik wel eens een vraagteken van "hoe dan?", wat ik veel in mijn omgeving zie, niet in staat zijn om te studeren of werken (en dat duidelijk lopen verkondigen), maar wel 2x per week tot in late uurtjes dansen en feesten

Een uurtje of twee bij de paarden is even zwaar als 8 uur werken?

(Mentaal en fysiek)

als je niet meer werkt, mag je alleen nog thuis achter de bloemen zitten? Of hoe zie je dat?

**Geplaatst**: 09-02-17 10:56

Re: Mensen die griep vergelijken met een chronische ziekte?

Geplaatst: 09-02-17 10:56

Het zijn keuzes.
Ik kan paardrijden, maar dan moet ik wel de rest van de dag plat op de bank en is lezen me al te intensief.
Feestje kan ook, maar dan heb ik zeker 2 dagen verder geen output.

Het is verschrikkelijk om je bij alles te moeten bedenken of het je de energie waard is.

**Geplaatst**: 09-02-17 12:19

Geplaatst: 09-02-17 12:19

Ayasha schreef:
Gianti schreef:

En ik kan me zo'n gevoel best heel goed voorstellen met paarden bezig zijn is gewoonlijk lichamelijk best intensief. En natuurlijk niet in elke situatie, maar soms zet ik wel eens een vraagteken van "hoe dan?", wat ik veel in mijn omgeving zie, niet in staat zijn om te studeren of werken (en dat duidelijk lopen verkondigen), maar wel 2x per week tot in late uurtjes dansen en feesten

Een uurtje of twee bij de paarden is even zwaar als 8 uur werken?
(Mentaal en fysiek)

als je niet meer werkt, mag je alleen nog thuis achter de bloemen zitten? Of hoe zie je dat?

In mijn geval heb ik wel degelijk paardrijden moeten laten vallen omdat het veelste intensief was. Net zoals heel veel andere dingen.

Het gaat ook niet om dat je nooit meer iets leuks mag doen, maar van sommige krijg je wel gevoel dat er een balans niet klopt. Er wordt gewoon helaas door sommige dingen belazerd.

**Geplaatst**: 09-02-17 12:20

Re: Mensen die griep vergelijken met een chronische ziekte?

Geplaatst: 09-02-17 12:20

Er zal gerust belazerd worden door deze of gene, maar om daar vanuit te gaan is een ander ding...

**Geplaatst**: 09-02-17 12:26

Re: Mensen die griep vergelijken met een chronische ziekte?

Geplaatst: 09-02-17 12:26

Ik zeg toch nergens dat er van uit gegaan moet worden?

Maar het gebeurt wel, net zoals prioriteiten anders leggen/energie anders verdelen

**Geplaatst**: 09-02-17 12:29

Geplaatst: 09-02-17 12:29

mysa schreef:
Minder slecht staat er? Vergelijking gaat volledig mank overigens. Neemt niet weg dat je van (echte) griep wel doodziek kunt zijn. Mijn buurvrouw is er twee weken geleden aan overleden. Oud, dat wel.

Mijn moeder is er ook aan overleden en zij was pas 53.
Ik stoor mezelf er dan weer enorm aan hoe mensen griep kunnen onderschatten.

**Geplaatst**: 09-02-17 12:35

Geplaatst: 09-02-17 12:35

Gianti schreef:
Ik zeg toch nergens dat er van uit gegaan moet worden?

Maar het gebeurt wel, net zoals prioriteiten anders leggen/energie anders verdelen

Niet zozeer jij, mensen in het algemeen. Het is al frustrerend genoeg om je door de dag te vechten soms en dan je ook nog te 'moeten' verdedigen tegenover mensen die vaak negatief (of onwetend) tegen je situatie aankijken. Niks van aantrekken is soms erg lastig als er menigmaal veroordelend gereageerd wordt. Ja dat frustreert soms; alsof je dubbel gestraft moet worden of zo.

**Geplaatst**: 09-02-17 13:02

Geplaatst: 09-02-17 13:02

easygoing schreef:
mysa schreef:
Minder slecht staat er? Vergelijking gaat volledig mank overigens. Neemt niet weg dat je van (echte) griep wel doodziek kunt zijn. Mijn buurvrouw is er twee weken geleden aan overleden. Oud, dat wel.

Mijn moeder is er ook aan overleden en zij was pas 53.
Ik stoor mezelf er dan weer enorm aan hoe mensen griep kunnen onderschatten.

Vreselijk.

Ik ben ook ontzettend bang voor de griep en zal het nooit onderschatten. Het is alleen wel zo dat er 9 op de 10 keer vooruitzicht is op beterschap en herstel (wat niet wegneemt dat griep gevaarlijk is) en mensen die chronisch ziek zijn, dit vooruitzicht vaak niet hebben. En natuurlijk heb je gradaties in chronisch ziek zijn....

**Geplaatst**: 09-02-17 13:11

Geplaatst: 09-02-17 13:11

Gianti schreef:
In mijn geval heb ik wel degelijk paardrijden moeten laten vallen omdat het veelste intensief was. Net zoals heel veel andere dingen.

Het gaat ook niet om dat je nooit meer iets leuks mag doen, maar van sommige krijg je wel gevoel dat er een balans niet klopt. Er wordt gewoon helaas door sommige dingen belazerd.

Kijk en dat is dus een valkuil. In mijn geval wordt het paardrijden aangemoedigd omdat dat er voor zorgt dan mijn lijf, vergeleken met hoe het er vanbinnen uit ziet, nog zo "goed" functioneerd. (goed naar omstandigheden, niet goed alsin; ik kan alles.)
En dat gaat van dag tot dag. Maar paardlief vindt het niet erg alstie een week stilstaat omdat baasje beroerd is. Een baas kan daar minder mee lachen als dat regelmatig voor komt.
Ook mentaal houdt het me op de been om te blijven vechten.

Een buitenstaander kan gewoon niet oordelen of jij wel of niet kan werken als je kan paardrijden. Dat is nl. niet te vergelijken op geen enkel gebied.

Zijn er mensen die de boel belazeren? Jep absoluut. Maar dat maakt het nog niet oke om maar gewoon te gaan oordelen.

**Geplaatst**: 09-02-17 13:22

Geplaatst: 09-02-17 13:22

Doen wat je graag doet, helpt je ook nog eens om je beter te doen voelen op sommige momenten... indien mogelijk natuurlijk! En ik kan me heel goed voorstellen dat dat dan aangemoedigd wordt door artsen en/of andere deskundigen. Ik kan me ook voorstellen dat het er voor de 'buitenwereld' raar uit moet zien: niet werken maar wel genieten van je paard of welke hobby dan ook. Weet wel (nogmaals) dat daar ook een keerzijde aan zit (enorme vermoeidheid, pijn en slapeloze nachten). Daarnaast kan je kiezen (wanneer je lijf dat toelaat) wanneer je dit doet, een baan zal meer van iemand vragen omdat je geacht wordt op vaste tijden te verschijnen, dus ook wanneer het slecht(er) gaat en je eigenlijk niet kan. Nogmaals: ik realiseer me terdege dat ik in een onwijze luxe positie verkeer: heb geen uitkering en hoef verder aan geen instantie verantwoording af te leggen, maar minder kunnen dan je zou willen voor je eigen omgeving/huishouden etc, is ook verantwoording moeten af leggen en daar voel je je soms al erg lu l l ig om/over. Dan veroordeeld worden door wie dan ook, is niet leuk en frustreert. Ik heb nog steeds de neiging om me te moeten verdedigen en eigenlijk 'moet' ik daar mee ophouden omdat zelfs dat gezien wordt als 'zielig doen' terwijl het enige wat je wilt is uitleg geven... Ja dat frustreert. Voel mezelf niet zielig, ben niet zielig, maar voel me wel vaak onbegrepen.... Heb er niet om gevraagd en wil niet zo zijn, maar helaas heb je dat niet zelf in de hand. Okay, genoeg gezeurd

**Geplaatst**: 09-02-17 14:09

Re: Mensen die griep vergelijken met een chronische ziekte?

Geplaatst: 09-02-17 14:09

Interessant om eens de "lepeltheorie" te gaan lezen.

Een chronisch zieke heeft dagelijks een bepekt aantal lepels. Bijkopen van lepels kan niet.
Elke activiteit (opstaan, aankleden, eten, douchen, etc) kost 1 of meer lepels.
Voor het eind van de dag zijn de lepels op en dan ....
Je moet dus goed opletten welke keus je maakt.

Ik loop korte rondjes met mijn honden. Lange ro djes gaan opmijn scootmobiel.
Rondje lopen kost heel veel pijn. Tot overgeven aan toe.
Waarom dan toch lopen. Puur omdat wanneer ik niet loop mijn lichaam nog harder achteruit gaat.
Mijn spieren worden dan zwakker en gewrichten gaan nog sneller uit de kom.

Omgeving ziet mij lopen en denkt en roept dat het goed gaat.
Ik lig hele middag op de bank met pijnstillers.

**Geplaatst**: 09-02-17 16:02

Geplaatst: 09-02-17 16:02

luuntje schreef:
Interessant om eens de "lepeltheorie" te gaan lezen.

Een chronisch zieke heeft dagelijks een bepekt aantal lepels. Bijkopen van lepels kan niet.
Elke activiteit (opstaan, aankleden, eten, douchen, etc) kost 1 of meer lepels.
Voor het eind van de dag zijn de lepels op en dan ....
Je moet dus goed opletten welke keus je maakt.

Ik loop korte rondjes met mijn honden. Lange ro djes gaan opmijn scootmobiel.
Rondje lopen kost heel veel pijn. Tot overgeven aan toe.
Waarom dan toch lopen. Puur omdat wanneer ik niet loop mijn lichaam nog harder achteruit gaat.
Mijn spieren worden dan zwakker en gewrichten gaan nog sneller uit de kom.

Omgeving ziet mij lopen en denkt en roept dat het goed gaat.
Ik lig hele middag op de bank met pijnstillers.

*Meelezer valt binnen*
http://www.ms-express.nl/images/pdf/spoontheorie.pdf
*Gaat weer in meeleesmodus*

**Geplaatst**: 09-02-17 16:28

Re: Mensen die griep vergelijken met een chronische ziekte?

Geplaatst: 09-02-17 16:28

Mijn muntje voor vandaag is op. Ik heb er echt vanalles uitgeperst maar ik hang nu laveloos op de bank. Dingen die tegenzitten frustreren me omdat ze me energie kosten die ik beter gebruiken kan...
Ik kan het me op dit moment permitteren om even helemaal niks tr doen dus daar ga ik maar even van genieten

**Geplaatst**: 09-02-17 17:13

Geplaatst: 09-02-17 17:13

knabbelgirl schreef:
luuntje schreef:
Interessant om eens de "lepeltheorie" te gaan lezen.

Een chronisch zieke heeft dagelijks een bepekt aantal lepels. Bijkopen van lepels kan niet.
Elke activiteit (opstaan, aankleden, eten, douchen, etc) kost 1 of meer lepels.
Voor het eind van de dag zijn de lepels op en dan ....
Je moet dus goed opletten welke keus je maakt.

Ik loop korte rondjes met mijn honden. Lange ro djes gaan opmijn scootmobiel.
Rondje lopen kost heel veel pijn. Tot overgeven aan toe.
Waarom dan toch lopen. Puur omdat wanneer ik niet loop mijn lichaam nog harder achteruit gaat.
Mijn spieren worden dan zwakker en gewrichten gaan nog sneller uit de kom.

Omgeving ziet mij lopen en denkt en roept dat het goed gaat.
Ik lig hele middag op de bank met pijnstillers.

*Meelezer valt binnen*
http://www.ms-express.nl/images/pdf/spoontheorie.pdf
*Gaat weer in meeleesmodus*

Nou dat is een goede manier om het uit te leggen! Ik kende deze nog niet! +:)+

**Geplaatst**: 09-02-17 17:27

Re: Mensen die griep vergelijken met een chronische ziekte?

Geplaatst: 09-02-17 17:27

Ik kende dat lepelverhaal al, maar ik vraag me toch telkens weer af waarom er dan wordt aangenomen dat gezonde mensen een 'onbeperkte' hoeveelheid lepels hebben

Niemand heeft een onbeperkte voorraad energie. Iedereen moet goed plannen om niet alle energie te verbruiken of zelfs teveel en niemand kan altijd maar doorgaan zonder er wat aan over te houden.
Natuurlijk heb je afhankelijk van je ziekte minder lepels dan 'gezonde' mensen. Dat lijkt me toch een soort van logisch. Maar iedereen moet de keuze maken hoe vol zijn agenda kan zijn