Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-12-16 21:04

Geplaatst: 18-12-16 21:04

dromertje2 schreef:
Vind het vrij speciaal dat een volwassen dochter gaat beslissen wat haar ouders mogen doen.
Niets staat die volwassen dochter in de weg om uit huis te gaan. Ik weet wat mijn antwoord zou zijn als mijn dochter mij zoiets zou opleggen.

Uiteraard kun je dat als dochter niet beslissen vandaar ook dat de keus natuurlijk vrij staat maar ik denk dat de dochter het wel zou waarderen als er in ieder geval een klein beetje overleg zou zijn. tis niet alleen het leven van TS wat hiermee veranderd word

**Geplaatst**: 18-12-16 21:08

Geplaatst: 18-12-16 21:08

Shirley schreef:
Als je het er samen over eens bent, wat kan jullie dan de rest van de wereld schelen?

Voor- en tegenstanders houd je toch wel...

Als jullie en de dochters (want je had er ook nog eentje van dertien, toch?) het een prima idee vinden en er staat je medisch gezien niks in de weg?
Ga ervoor!

Helemaal mee eens!!

**Geplaatst**: 18-12-16 21:16

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 18-12-16 21:16

Lijkt mij ook logisch dat je het met je kind bespreekt. Dat is een mens met gevoelens waar je ook niet zomaar overheen wil denderen.

**Geplaatst**: 18-12-16 22:42

Geplaatst: 18-12-16 22:42

savieralover schreef:
tja ik ga niet zeggen dat het niet mag maar ik zou persoonlijk absoluut niet happy worden als mijn ma nu kwam met de mededeling we willen nog een kindje! ik ben dan 21 at the moment maar ook op mijn 19 had ik daar echt niet vrolijk van geworden en ze vrolijk toe bedeeld dat ze dat maar lekker gingen doen op het moment dat ik uit huis was

En mijn kinderen (oudste is 19) zouden het juist prachtig vinden.
Ik zou me trouwens niet door mijn kinderen laten vertellen of ik dat wel of niet mag.

**Geplaatst**: 19-12-16 09:34

Geplaatst: 19-12-16 09:34

Het is natuurlijk niet meer dan normaal dat je wanneer je al een kind hebt, bekijkt of je die niet ernstig tekort doet door er "nog 1 bij te nemen". Dat vind ik wanneer je nog een heel kleintje rond hebt kruipen / lopen al, die heeft het volle recht om goed begeleid te worden naar de volwassenheid en een fijne jeugd te hebben, ouders die er voor hem / haar zijn

Het is wel heel erg sneu als alle aandacht naar "de nieuwe" gaat en de voorganger(s) ineens in de weg lopen zeg maar

Maar dat is ook maar net hoe je het zelf inkleed.

Overigens mijn ouders waren net 20 toen mijn zus geboren werd en 24/25 toen ik er bij kwam en die hebben ook nooit heel enthousiast vanalles mee gedaan hoor. Ik wilde bvb. dolgraag een keer picknicken toen ik klein was, nooit gebeurd. Hoe groot is die moeite nou? Of toen ik überhaupt eindelijk op paardrijden mocht en met lessen en wedstrijdjes iedereen minstens 1 betrokken ouder er bij had en die van mij daar allemaal geen zin in hadden.... dan voel je je ook best eenzaam hoor.

En zulke dingen daarvoor hoef je natuurlijk geeneens een bruisend jong energiek ding zijn

Het is veel meer afhankelijk van de persoon dan van de leeftijd, hoeveel ouders betrokken en actief zijn.

Maar kan me wel voorstellen dat het niet leuk is als andere ouders wel vanalles doen en die van jou niet, terwijl je denkt dat ze dat 10/20 jaar eerder welnog gedaan zouden hebben. Dat is gewoon küt natuurlijk :(:)

Alleen de perfecte ouders bestaan denk ik niet of zijn zeer zeldzaam.

Net zo als dat je kan denken: had ik maar een broer(tje) of zus(je) want dan zou ik me niet zo eenzaam voelen. Dan ga je ook altijd uit van een leuk scenario, dat je echt wat hebt aan diegene en samen optrekt enzo. Maar in de praktijk was het misschien wel een achterbakse etterbak geweest die je alleen maar ellende had bezorgd

Er zijn ook weer zat mensen die als ze heel eerlijk zijn, liever enig kind waren geweest.

Het is gewoon altijd wat, het kan altijd beter....maar óók veel slechter

**Geplaatst**: 19-12-16 10:24

Geplaatst: 19-12-16 10:24

Door omstandigheden zijn mijn man en ik pas laat aan kinderen begonnen.
We hebben 2 kinderen, ons eerste kindje is geboren toen ik 38 was de tweede toen ik 42,5 was.

Lichamelijk is het allemaal prima te doen, nergens last van gehad omdat ik al "wat" ouder was.

Het op wat oudere leeftijd kinderen krijgen heeft voor jezelf het voordeel dat je veel meer rust en tijd hebt/neemt voor het kindje, omdat je niet meer in een fase zit waarin je carrière moet maken, misschien nog moet studeren, je lijf in topconditie hoeft te houden in de sportschool, je weekenden vol zitten met uitnodigingen van vrienden e.d.

Voor het kind merk ik wel dat het soms misschien wat saai is omdat we minder actief zijn, we doen alles voor ze, maar we gaan niet meer met ze in de achtbaan, ik doe geen salto achterover meer in het zwembad en als ik in de ringen hang en meen dat ik ook nog wel een vogelnestje kan maken dan kom ik kwalijk met mijn voeten van de grond en wordt ik snel weggesleurd door mijn kind, want die schaamt zich dood

Toch geloof ik niet dat mijn kinderen er echt last van hebben, als ze klein zijn beseffen ze het niet, nu ze ouder zijn kan ik het ze uitleggen en hen ook op de voordelen wijzen.

**Geplaatst**: 19-12-16 10:31

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 19-12-16 10:31

Ulfino, ik had jonge ouders en zij deden dit ook niet...nu ze een stuk ouder zijn, vind ik ze ook leukere mensen, vroeger veel te overbeschermend omdat ze zelf onzeker waren.

**Geplaatst**: 19-12-16 11:48

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 19-12-16 11:48

In dit topic zie ik als kind van oudere ouders veel zelfde belevingen van lotgenoten... je kan ze wel op de voordelen wijzen om je eigen schuld gevoelens te verzachten, maar daar kun je als ouder niets (feiten) mee weg poetsen. Je bent wat ouder en dat heeft gevolgen voor jou en je kind, niet erg maar soms wel vervelend voor je kind ook al kun je er niets aan doen.
en dat moet je wel beseffen vanaf dag 1!

**Geplaatst**: 19-12-16 12:02

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 19-12-16 12:02

Dat zal zo zijn, maar iedere leeftijd heeft zijn voor en nadelen. Ik denk bv dat een heel jonge mama ook niet altijd voordelig is voor een kind.

**Geplaatst**: 19-12-16 12:25

Geplaatst: 19-12-16 12:25

Ulfeino schreef:
Door omstandigheden zijn mijn man en ik pas laat aan kinderen begonnen.
We hebben 2 kinderen, ons eerste kindje is geboren toen ik 38 was de tweede toen ik 42,5 was.

Lichamelijk is het allemaal prima te doen, nergens last van gehad omdat ik al "wat" ouder was.

Het op wat oudere leeftijd kinderen krijgen heeft voor jezelf het voordeel dat je veel meer rust en tijd hebt/neemt voor het kindje, omdat je niet meer in een fase zit waarin je carrière moet maken, misschien nog moet studeren, je lijf in topconditie hoeft te houden in de sportschool, je weekenden vol zitten met uitnodigingen van vrienden e.d.

Voor het kind merk ik wel dat het soms misschien wat saai is omdat we minder actief zijn, we doen alles voor ze, maar we gaan niet meer met ze in de achtbaan, ik doe geen salto achterover meer in het zwembad en als ik in de ringen hang en meen dat ik ook nog wel een vogelnestje kan maken dan kom ik kwalijk met mijn voeten van de grond en wordt ik snel weggesleurd door mijn kind, want die schaamt zich dood

Toch geloof ik niet dat mijn kinderen er echt last van hebben, als ze klein zijn beseffen ze het niet, nu ze ouder zijn kan ik het ze uitleggen en hen ook op de voordelen wijzen.

Ach joh, ik kreeg mijn kinderen al heel jong en ik ben nooit met ze in de achtbaan geweest, heb nooit salto's in het zwembad gedaan en ook in de ringen hangen deed ik niet. Gewoon omdat ik niet zo'n mens ben, had niets met mijn leeftijd te maken.

**Geplaatst**: 19-12-16 12:47

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 19-12-16 12:47

Hihi ik zie het wel voor me met dat vogelnestje.... behalve je eigen schaamte ook nog die van je kind er overheen

Maar menig moeder zou het niet eens proberen hoor dus: +:)+

**Geplaatst**: 19-12-16 14:04

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 19-12-16 14:04

Iedereen moet het zelf weten maar mijn keuze zou het niet zijn. Ken uit mijn omgeving al 3 mensen die oude ouders hebben en die zijn allemaal expres jong aan kinderen begonnen.

**Geplaatst**: 19-12-16 14:33

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 19-12-16 14:33

Ik denk,dat er ook veel kinderen zijn die kritiek op hun ouders hebben als ze in de pubertijd zijn..de bekende generatiekloof is er altijd...

**Geplaatst**: 19-12-16 15:07

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 19-12-16 15:07

Ik denk dat het ook een beetje van je 'omgeving' afhangt wat je een normale leeftijd vindt om ouders te worden. In mijn vriendenkring is op dit moment een enorme babyboom aan de gang. Alle moeders zijn tussen de 35 en 40 (en een paar er boven). Dit zijn wel allemaal hoog opgeleide vrouwen in de randstad. Hebben allemaal nu hun leven op orde, werken lekker parttime in een leuke baan, rust in hun leven en zijn nu aan kinderen toe. Ik zie echt niet dat deze kinderen hier onder lijden. Zijn allemaal leuke kinderen, met hele fitte ouders (die marathons lopen, uitgaan, sporten etc).

Kan me voorstellen als je na de middelbare school meteen aan het werk gegaan bent, dat je je leven dan veel eerder op een rijtje hebt, en dat je begin 20 al aan kinderen toe bent.

Het één is niet perse beter dan het andere. Natuurlijk moeten de oudere moeders rekening houden met de risico's van ouder moeder worden. Maar daar is tegenwoordig met testen (bv NIPT) vaak een weloverwogen keuze in te maken. Je moet er rekening mee houden, natuurlijk, maar het is niet voor iedereen een reden om er helemaal niet aan te beginnen. Dat is een persoonlijke keuze.

**Geplaatst**: 19-12-16 15:11

Geplaatst: 19-12-16 15:11

Ik heb niet het volledige topic door gelezen maar wil toch even reageren.

Een vriendin van me was 18 toen haar ouders nog een kindje kregen, en ze was er net enorm blij mee! Doet heel veel voor het kindje en ziet hem enorm graag. Maar haar ouders waren ook nog wel iets jonger, de eerste zwangerschap was nog in de tienerjaren.

Ik zelf ben ook een nakomer, samen met mijn zus. Ik verschil 18 jaar met mijn oudste zus. Ik heb hier nooit problemen mee gehad en vond dat eigenlijk zelfs leuk! Nu merk ik wel met het ouder worden dat ik het enorm jammer vind dat mijn ouders ouder zijn dan gemiddeld. Bv. de ouders van mijn vriend moeten nog 50 worden, terwijl de mijne al 60 zijn. Ik zit vaak te denken dat mijn ouders het waarschijnlijk niet gaan mee maken dat ik 50 jaar wordt, terwijl dat bij anderen wel het geval is.

Hier zou ik ook zeker rekening mee houden, dit is echt iets wat ik heel erg jammer en erg vind. Het idee dat je je ouders snel gaat verliezen en dat ze dingen gaan missen in je leven. Ook mijn kinderen later zullen hun grootouders waarschijnlijk niet meer hebben wanneer ze zelf 20 jaar zijn..

**Geplaatst**: 19-12-16 15:26

Geplaatst: 19-12-16 15:26

Het gras is altijd groener bij de buren

Ik denk dat alles zijn voor en zijn tegen heeft, als ik erop terug kijk en ik zou een keuze hebben dan koos ik voor 30-32 de 1e.
Genoeg tijd voor studie of werk, genoeg tijd voor leuke dingen samen, genoeg tijd voor vrienden en vriendinnen, bijzondere vakantie's etc.etc. allemaal dingen die veranderen als er een kindje komt.

Als ik alleen al hier in ons dorp kijk hoeveel er hier gescheiden zijn en dat dat voornamelijk stellen zijn die jong kinderen hebben gekregen, zodra de kinderen naar het voorgezet onderwijs gaan en vaak vooral moeders de vrijheid weer krijgt, zich ineens gaat ontplooien door studie of werk of andere dingen en een vader die nog steeds is zoals hij was en dan begint het gedonder

Mijn idee is eerst ontwikkeling, dan huisje boompje beestje en dan kindje.
Maar goed ik weet ook wel dat je dat niet altijd in de hand hebt en je ook wel eens voor verrassingen komt te staan.

Ook ik schopte vroeger tegen de regels thuis aan, maar ook ik begrijp nu de gevoelens en de onmacht die mijn moeder vroeger bij mij gevoeld moet hebben en toch doe ik vaak dezelfde dingen omdat ik nu inzie dat ze het met de beste bedoelingen en heel veel liefde deed, alleen probeer ik het uit te leggen en dat deed mijn moeder niet.

Mijn dochter is 9 ik zie er als een berg tegenop dat ze over een aantal jaren te stappen gaat, ik zie apen en beren, het is niet alleen een puber die lijdt ook de ouders die lijden op de weg naar het volwassen worden van hun kind.
Dat heet LIEFDE en het moeilijk vinden om los te laten, het willen blijven beschermen tegen gevaar, oneerlijkheid etc. etc.

**Geplaatst**: 20-12-16 01:47

Geplaatst: 20-12-16 01:47

k_m schreef:
Ik heb niet het volledige topic door gelezen maar wil toch even reageren.

Een vriendin van me was 18 toen haar ouders nog een kindje kregen, en ze was er net enorm blij mee! Doet heel veel voor het kindje en ziet hem enorm graag. Maar haar ouders waren ook nog wel iets jonger, de eerste zwangerschap was nog in de tienerjaren.

Ik zelf ben ook een nakomer, samen met mijn zus. Ik verschil 18 jaar met mijn oudste zus. Ik heb hier nooit problemen mee gehad en vond dat eigenlijk zelfs leuk! Nu merk ik wel met het ouder worden dat ik het enorm jammer vind dat mijn ouders ouder zijn dan gemiddeld. Bv. de ouders van mijn vriend moeten nog 50 worden, terwijl de mijne al 60 zijn. Ik zit vaak te denken dat mijn ouders het waarschijnlijk niet gaan mee maken dat ik 50 jaar wordt, terwijl dat bij anderen wel het geval is.

Hier zou ik ook zeker rekening mee houden, dit is echt iets wat ik heel erg jammer en erg vind. Het idee dat je je ouders snel gaat verliezen en dat ze dingen gaan missen in je leven. Ook mijn kinderen later zullen hun grootouders waarschijnlijk niet meer hebben wanneer ze zelf 20 jaar zijn..

niet banketstaaf bedoeld maar mijn vader overleed op 45 jarige leeftijd toen ik 16 was, mijn opa's en oma's zijn ook overleden toen ik 16/17 was dus zegt ook niks..
nou heb ik geen kinderen en het de wens ook niet

**Geplaatst**: 20-12-16 10:20

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 20-12-16 10:20

Voor TS en dochter samen aan de kids, leuke speelmaatjes samen en fijne oppas die ze samen kunnen doen.. :Y)

**Geplaatst**: 20-12-16 12:21

Geplaatst: 20-12-16 12:21

Hoewel het een interessante discussie is denk ik niet dat TS nog gaat reageren. Als je haar berichten terug leest lijkt er iets niet te kloppen...

**Geplaatst**: 20-12-16 12:42

Geplaatst: 20-12-16 12:42

CynthiaV schreef:
Hoewel het een interessante discussie is denk ik niet dat TS nog gaat reageren. Als je haar berichten terug leest lijkt er iets niet te kloppen...

In andere geopende topics gaat het vrijwel hetzelfde, openingspost met zeer weinig info en dan reacties van anderen en TS is er niet meer of maar een enkele reactie en dan niets meer. Denk dat het hier net zo gaat.

**Geplaatst**: 20-12-16 15:36

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 20-12-16 15:36

Ik begrijp dat wel. Ik heb zelf (op een ander forum) ook een keer een discussie gestart (mbt geen kinderwens en toch kinderen) en vond alle reacties erg leerzaam en informatief maar ook heel erg confronterend. Het komt zó dichtbij.
Dat heeft tijd nodig.

**Geplaatst**: 22-12-16 09:29

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 22-12-16 09:29

Als je zoveel kritiek krijgt, heb je geen behoefte om je mog eens af te laten katten lijkt mij...ik denk dat ze zich op een forum moet gaan wenden naar moeders die laat aan kinderen zijn begonnen of bewust nog laat een extra kind, deze vrouwen kunnen haar oprecht een mening geven...jonge meiden met een eigen bedacht idee, zijn meningen en oordelen, geen ervaringen....diegene die oude ouders had, mijn man bv...daarvan zegt de een bah, de ander niets van gemerkt...

Leuke doe ouders die je begrijpen, daar mag je trots op zijn, maar is niet leeftijdgebonden...ben je krakkemikkig met 40 dan zal zwangerworden ook niet makkelijk gaan en dan weet je ook je antwoord.

**Geplaatst**: 24-12-16 16:18

Re: 41 en nog kinderwens

Geplaatst: 24-12-16 16:18

Hoii, oke misscien is het wat vreemd dat ik hier reageer, want ik ben 13, maarja ! Misschien is het ook voordelig om het van een 13 jarige te horen :')

Ik heb een moeder van 51, en ik ben 13, ze was 38 toen ze van mij beviel. Ik heb hier echt nooit last van gehad en het maakt me allemaal niets uit hoe oud of wat dan ook. Als ze 41 was geweest dan was ze nu 54, wat maakt het uit?! Als je je er maar goed bij voelt!