Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-01-16 11:42

Geplaatst: 04-01-16 11:42

Rianne_ schreef:
Ik heb ook het idee dat ik een burn-out heb/daar tegen aan zit. Maar ik weet niet goed wat ik er mee aan moet..

Naar de huisarts is de eerste stap. Leg daar uit hoe je je voelt, dan kan de huisarts je doorverwijzen.

**Geplaatst**: 04-01-16 11:44

Geplaatst: 04-01-16 11:44

Joolien schreef:
Rianne_ schreef:
Ik heb ook het idee dat ik een burn-out heb/daar tegen aan zit. Maar ik weet niet goed wat ik er mee aan moet..

Naar de huisarts is de eerste stap. Leg daar uit hoe je je voelt, dan kan de huisarts je doorverwijzen.

Heb ik gedaan maar mijn situatie is iets lastiger. Toentertijd was het onduidelijk of ik beter naar een pyscholoog kan worden doorverwezen of naar slachtofferhulp. En daar ben ik zelf ook nog niet over uit omdat ik niet goed weet waar het grootste probleem in zit.

**Geplaatst**: 04-01-16 11:47

Geplaatst: 04-01-16 11:47

Rianne_ schreef:
Joolien schreef:

Naar de huisarts is de eerste stap. Leg daar uit hoe je je voelt, dan kan de huisarts je doorverwijzen.

Heb ik gedaan maar mijn situatie is iets lastiger. Toentertijd was het onduidelijk of ik beter naar een pyscholoog kan worden doorverwezen of naar slachtofferhulp. En daar ben ik zelf ook nog niet over uit omdat ik niet goed weet waar het grootste probleem in zit.

Dan is het de vraag of jij dat voor jezelf kunt beoordelen. Misschien is het handig om ook dat te bespreken met een hulpverlener, of met de ondersteuner van de huisarts. Dat hoef je niet alleen te doen

**Geplaatst**: 04-01-16 11:47

Geplaatst: 04-01-16 11:47

Ik heb hier al een paar keer bijna iets gepost. Nu toch echt maar eens doen.

Onderhand t gevoel aan m'n 3e burn-out te zijn begonnen. Kwakkel al weken, maanden met ups en downs.

Hoe waren de kerstdagen voor jullie? Hier aan de ene kant heel gezellig, aan de andere kant killing.

Gelukkig de 12e weer naar m'n psycholoog.

**Geplaatst**: 04-01-16 11:49

Geplaatst: 04-01-16 11:49

Joolien schreef:
Rianne_ schreef:

Heb ik gedaan maar mijn situatie is iets lastiger. Toentertijd was het onduidelijk of ik beter naar een pyscholoog kan worden doorverwezen of naar slachtofferhulp. En daar ben ik zelf ook nog niet over uit omdat ik niet goed weet waar het grootste probleem in zit.

Dan is het de vraag of jij dat voor jezelf kunt beoordelen. Misschien is het handig om ook dat te bespreken met een hulpverlener, of met de ondersteuner van de huisarts. Dat hoef je niet alleen te doen

Denk je dat ik hiervoor bij de praktijkondersteuner terecht kan? Die heeft nl. vanavond spreekuur.. Wellicht dat het goed is om daar naar toe te gaan om dit te beoordelen.

**Geplaatst**: 04-01-16 11:50

Geplaatst: 04-01-16 11:50

Rianne_ schreef:
Joolien schreef:

Dan is het de vraag of jij dat voor jezelf kunt beoordelen. Misschien is het handig om ook dat te bespreken met een hulpverlener, of met de ondersteuner van de huisarts. Dat hoef je niet alleen te doen

Denk je dat ik hiervoor bij de praktijkondersteuner terecht kan? Die heeft nl. vanavond spreekuur.. Wellicht dat het goed is om daar naar toe te gaan om dit te beoordelen.

Dat denk ik wel, die kan je helpen om het duidelijk te maken voor jezelf. Dat hoef je niet alleen te doen.

**Geplaatst**: 04-01-16 11:52

Geplaatst: 04-01-16 11:52

Joolien schreef:
Rianne_ schreef:

Denk je dat ik hiervoor bij de praktijkondersteuner terecht kan? Die heeft nl. vanavond spreekuur.. Wellicht dat het goed is om daar naar toe te gaan om dit te beoordelen.

Dat denk ik wel, die kan je helpen om het duidelijk te maken voor jezelf. Dat hoef je niet alleen te doen.

Bedankt voor het meedenken.. Wellicht dat ik daar vanavond maar eens naar toe ga om te kijken wat het beste is in mijn situatie.

**Geplaatst**: 04-01-16 15:32

Geplaatst: 04-01-16 15:32

Jaan81 schreef:
Ik heb hier al een paar keer bijna iets gepost. Nu toch echt maar eens doen.

Onderhand t gevoel aan m'n 3e burn-out te zijn begonnen. Kwakkel al weken, maanden met ups en downs.

Hoe waren de kerstdagen voor jullie? Hier aan de ene kant heel gezellig, aan de andere kant killing.

Gelukkig de 12e weer naar m'n psycholoog.

Hoi Jaan,

welkom hier! Rot hoor, dat gevoel dat dit je derde burn out al is, alsof niemand een goede remedie weet - bah!

Mijn kerstdagen waren vooral heel rustig, weinig mensen gezien en dat heeft beslist charme.

**Geplaatst**: 04-01-16 16:52

Geplaatst: 04-01-16 16:52

Heftig al deze verhalen te lezen!
Ik wil jullie dan ook allemaal heel veel sterkte/kracht wensen.
Gelukkig heb ik zelf geen last van depressies of burn-outs maar ik wilde eigenlijk toch even reageren. Ik weet niet of jullie de band twenty one pilots kennen? Weet ook niet of het jullie muzieksmaak is en of jullie hierop zitten te wachten maar eigenlijk al hun muziek gaat over depressies en suïcidale gedachtes. De zanger, die de muziek ook schrijft, heeft er zelf nanelijk ook heel veel mee gezeten/heeft er nog steeds last van. Ik weet dat hun muziek heel veel mensen echt helpt. Natuurlijk kunnen ze depressies niet doen laten verdwijnen maar ik kan me heel goed voorstellen dan het fijn is muziek te hebben die begrijpt hoe je je voelt.
Dit is trouwens geen reclame praatje voor twenty one pilots maar ik voelde me een soort van "verplicht" om het te delen omdat ik weet dat hun muziek letterlijk levens redt.
Hieronder een voorbeeld van hun muziek: migraine.

**Geplaatst**: 04-01-16 17:03

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 04-01-16 17:03

Joolien wat schrijf jij toch verschrikkelijk goed, en bijna letterlijk hoe ik me voel!

**Geplaatst**: 04-01-16 19:28

Geplaatst: 04-01-16 19:28

Sannanasje schreef:
Joolien wat schrijf jij toch verschrikkelijk goed, en bijna letterlijk hoe ik me voel!

Dank je wel

**Geplaatst**: 04-01-16 20:26

Geplaatst: 04-01-16 20:26

Joolien schreef:
Sannanasje schreef:
Joolien wat schrijf jij toch verschrikkelijk goed, en bijna letterlijk hoe ik me voel!

Dank je wel

Hier ook! Ben er mee gestopt omdat ik dacht dat ik over mezelf zat te lezen

**Geplaatst**: 05-01-16 12:17

Geplaatst: 05-01-16 12:17

Lees al een poosje mee, wil ook wel mee praten, maar weet niet zo goed waar ik moet beginnen, omdat ik nog een beetje in een ontkenningsfase zit oid....
Eind november zaten we een film te kijken, toen ik ineens heel erg mijn hart voelde bonzen. Hard, vooral in mijn keel... Dit gi g gepaard met een flinke opvlieger en een heel erg gejaagd, zenuwachtig gevoel. Echt van: Ooh, ik moet morgen examen doen en heb helemaal niet geleerd...
Zat al een tijdje niet top in m'n vel, maar om nu te zeggen dat het heel slecht met me ging, nee..
Ik zat redelijk machteloos op de bank, zeker dat ik een hartaanval ging krijgen.
Dit was op een donderdag, en bleef het weekend in vlagen aanhouden. Dus de maandag erop naar de huisarts, want er was iets fysieks mis met me. De huisarts (een vervanger) stelde voor om bloed te prikken voor mijn schildklier, en verwees me door naar de psygoloog, ivm paniek aanvallen.
Het bloedonderzoek kwam niks uit. En de dokter schoof het idd op angst/paniek aanvallen.
Maar waarom moet ik angst/paniek aanvallen hebben? Ik ben 35, heb een goede relatie, heb een goed lopend bedrijfje...
Het is wel zo dat ik in de loop der jaren steeds banger ben geworden. Bang om van mijn paard te valken, bang dat er iets met mijn man of ouders gebeurt, bang om zelf in het ziekenhuis te belanden... Maar ik heb dat altijd gewoon op leeftijd geschoven.

Afgelopen vrijdag kreeg ik in de avond ineens een zeurderig, beurs gevoel rechts onderin mijn buik. Niet echt pijn, maar alsof ik een stomp heb gekregen. Mijn eerste gedachte was gelijk, oliebol, m'n blinde darm.... Maar ik weet uit ervaring van mensen om me heen dat je met een blinde darm ontsteking kruipend door het huis gaat.
Dan volgt de gedachte, ohjee, er zou toch geen kanker zitten?
Waarop ik denk: waarom denk ik nou gelijk het ergste? Terwijl ik tegelijk denk: waarom niet, genoeg mensen van mijn leeftijd die kanker krijgen, in mijn directe omgeving alleen al 3.
Rationeel gezien weet ik dat dat onzin is, maar zet het eens uit....

Nouja, paar weken terug eerste x naar de psygoloog... Ik kreeg een schema van een paniek cirkel, en moest die cirkel zien te doorbreken, door aan andere dingen te denken, door te gaan wandelen.... Maar ze zegt het alsof je dat zomaar even doet, alsof je zomaar even de knop om zet...
De tweede keer, vorige week, kwam ze tot de conclusie dat ik een piekeraar ben (joh, vertel me eens iets wat ik nog niet wist)... En ik mag nu twee x per dag een kwartier piekeren....
Euh ja... Alsof ik heel bewust zit te piekeren, dat doe ik niet omdat ik het zo leuk vind.
Nu moet ik donderdag weer, en dan ook gelijk naar de huisarts voor de "pijn" in m'n buik/zij.... Maar ik weet niet zo goed wat ik er allemaal mee moet. Heb sowieso niet echt een klik met deze psyg, en dat werkt niet.
Daarnaast is het enige wat gedaan is om medische dingen uit te sluiten een standaard bloedonderzoek. Geen bloeddruk gemeten niks....
Aan de ene kant denk ik dan: hun hebben ervoor geleerd, die weten toch wat ze doen? Ik lijk wel een hypochonder....
Aan de andere kant, heb ik niet het gevoel dat er fysiek alles is gedaan om alles uit te sluiten....
Kortom, ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet...

**Geplaatst**: 05-01-16 13:01

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-01-16 13:01

Ik zou eens beginnen donderdag aan te geven bij de psych dat je de klik niet voelt en of je niet naar een collega kan... Dat scheelt al de helft. Ik heb er 3 versleten voor ik de juiste had gevonden.

En verder hebben ze er wel voor geleerd maar kijken niet alle artsen verder als je er niet op aandringt.

**Geplaatst**: 05-01-16 13:21

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-01-16 13:21

Ik heb ook een burnout, en ik betrap mij zelf er op dat ik steeds angstiger word voor dingen terwijl ik dat eerder nooit had?

Laatst gingen wij naar een musical en op de helft van de voorstelling kwam ineens wat paniek bij mij op. Een bange gedachte dat er iemand met een pistool binnen zou lopen en iedereen overhoop zou schieten. Ik was al druk aan het kijken naar nooduitgangen etc..

Of bang zijn in de auto als ik langs water rijd. Doodsbang dat ik een ongeluk krijg en dus met auto en al in het water beland. Ik ging direct zoeken naar het hamertje.

Als ik in mijn auto stap kijk ik eerst of er niemand op de achterbank zit.

Of als ik alleen over straat loop richting mijn auto oid kijk ik goed om mij heen (meer als het donker is)

Ik had dit eerder nooit, maar betrap mij er steeds vaker op ....

**Geplaatst**: 05-01-16 13:51

Geplaatst: 05-01-16 13:51

Angst en burn out gaan vaak hand in hand omdat je "op adrenaline loopt", nonstop te veel stresshormonen in je lijf nodig hebt om 'toch maar' te blijven functioneren.

Cognitieve gedragstherapie zoals 'ik mag een kwartier piekeren' (...gosh, wat leuk "not") of jezelf afleiden, aan iets anders denken - even kort door de bocht: het is een poging om het symptoom te bestrijden - en bovendien een extra klus. Werkt het, prachtig - werkt het niet: acuut mee stoppen 'baat het niet dan schaadt het wel'.
Tuurlijk denk je niet altijd even rationeel en efkes jezelf terugfluiten "Oh, hier ga ik weer, niet te hard van stapel graag" en als het kan even ontspannen (twee seconden langer uitademen, even je kaak slap laten hangen, je schouders los draaien etc.) kan zin hebben, maar het blijft bij symptomen aanpakken. (Wat niet altijd fout is, maar laat het wel helder zijn.)

**Geplaatst**: 05-01-16 22:06

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-01-16 22:06

Joolien, ik heb net twee blogs van je gelezen en ook bij mij zo treffend. Hier ook een kerstboom die bijna anderhalve week heeft staan acclimatiseren in de schuur; geen puf, moed en energie om hem op te tuigen.

'Fijn' voor mij om te lezen dat meerdere mensen ook die ervaringen hebben. Heb jij niets aan, maar toch...

**Geplaatst**: 06-01-16 15:06

Geplaatst: 06-01-16 15:06

Vanochtend ondanks een nog behoorlijk tegenwerkend lijf wél wezen lessen met m'n fjordenvriendje. Machtig, wat kan en mens daar van opknappen! Even gewoon niet piekeren, maar rijden. Bezig zijn met je paard en meer niet. Ging nog een heerlijk ook, dus dat maakt t alleen maar extra

Nu wel moe, maar wel voldaan.

Zijn er van jullie trouwens ook HSP'er?

**Geplaatst**: 08-01-16 11:54

Geplaatst: 08-01-16 11:54

Joolien, wat schrijf je herkenbaar! Was het maar net als een gebroken been, dan wist je tenminste dat je weer beter werd en dat mensen begrijpen wat er met je aan de hand is....
Zelf een dysthyme stoornis, de zogenaamde chronische 'lichte' depressie. Helaas is er niks 'lichts' aan. Op dit moment even geen behoefte om mijn verhaal helemaal uit te leggen, maar mocht je iets willen weten kan je altijd pb'tje sturen. Verder lees ik graag mee hier (en af en toe een reactie natuurlijk

)
Voor mij voelt het echt alsof er een taboe op depressies oid ligt, hoe gaan jullie daar in je omgeving mee om?

**Geplaatst**: 08-01-16 14:23

Geplaatst: 08-01-16 14:23

Ik vind dit wel een mooie uitleg.

Ben gisteren weer naar de psych geweest. Gaan een afspraak maken bij de arts om te kijken voor evt medicatie. En mn klachten zijn flink gestegen (joh) dinsdag vervolg

**Geplaatst**: 09-01-16 10:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-01-16 10:07

Rianne, vraag de arts om je cortisolwaarden te bepalen.
Die willen nog wel eens te hoog zijn bij mensen die te lang onder stress hebben gestaan - en dat is een grote hinderpaal bij reguliere anti depressiva: je lichaam zet de pillen dan 'gewoon' om in extra stresshormonen.

**Geplaatst**: 09-01-16 15:38

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-01-16 15:38

Zal het inderdaad even vragen. Is dat gewoon via bloed te meten of?

Vandaag kijkers gehad voor Liz. Was enorm moeilijk voor mij maar ook wel weer een opluchting, waren hele aardige mensen.

**Geplaatst**: 09-01-16 18:38

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 09-01-16 18:38

Meestal wordt cortisol aan de hand van speeksel gemeten.

**Geplaatst**: 11-01-16 01:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 11-01-16 01:07

Pff weer even wat kwijt hoor...

Ben echt weer op zo'n punt dat alles weer constant tegen zit. School loopt niet lekker, op het werk niet, thuis niet, bij mn pony niet...
Ik moet in februari ook weer stage gaan lopen maar zie er als een berg tegen op, heb dan nog minder vrije tijd want dat zijn dagen van 6 tot 4 of 8 tot 7... En moet ook mn rijlessen (auto) weer oppakken en mijn therapie gaat ook gewoon nog door...
Als ik kon kiezen stopte ik per direct met die opleiding, maar ja, dan heb ik een dikke studieschuld...
Pft wordt zo moe van alles. Ik slaap weer slecht de laatste tijd. Zie er gewoon tegen op om morgen naar school te gaan, ben bang dat ik me verslaap omdat ik weet dat ik zo toch niet in slaap val als ik op bed ga liggen.
Weet echt niet wat ik moet -O-

**Geplaatst**: 11-01-16 01:39

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 11-01-16 01:39

Hallo allemaal,

Ik kom nu even binnen vallen, ik zal morgen de berichten allemaal gaan lezen van iedereen zodat ik op de hoogte ben.

Ook ik heb een burn-out, het is bij mij ongeveer 3,5 jaar geleden begonnen, of tenminste toen is het echt fout gegaan. Ik was toen 16 en zat in mijn laatste jaar van de mavo, na 4 weken normaal naar school gegaan te zijn ging ik steeds minder en minder. Uiteindelijk helemaal niet meer, gelukkig mocht ik met veel overleg mijn laatste jaar in 2 keer doen. Dus ik heb van 3 vakken in 3 maanden alles van het hele jaar in moeten halen en de toetsen maken, het jaar daarop hetzelfde. Gelukkig met goede cijfers mij diploma gehaald.

Ik werd gewoon doodmoe en kon helemaal niks, sliep heel veel en zorgde heel slecht voor mezelf.

Ik heb na het behalen van mijn diploma mijzelf wel ingeschreven voor een opleiding, namelijk paardenhouderij op het groenhorst. Super leuk! Maar hellaas is het ook hier mis gegaan en zit ik nu dus weer thuis.

Ik weet niet hoe het verder moet, ik ben nog steeds doodmoe en kan minder en minder. Ik slaap bijna de hele dag door, heel fout dat weet ik maar ik kan gewoon niet anders. Zelfs naar mijn paard gaan iedere dag is een enorme opgave, ookal ben ik heel gek op hem. Het is gewoon echt zwaar k*t.

Mijn broertje is ook heel erg ziek, ongeneeslijk. Ik heb ook PDS, ben hoogsensitief en heb een angststoornis. Echt lastig.