Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-08-14 10:46

Geplaatst: 05-08-14 10:46

NikkiTazz schreef:
Ik ben een NIET-donor.
Ik ben 25 jaar, niet gelovig (zoals eerder ergens gevraagd werd), en ik ben verder geen slecht mens.
Erg vervelend om te lezen dat veel donoren, NIET-donoren zo afschepen alsof we het een ander niet gunnen.
Spreek ik even voor mijzelf: natuurlijk gun ik het een ander. (vaak zijn dit vreemden), als iemand er beter van word is dat natuurlijk geweldig, daarom ook zoveel duizenden mensen hun keuze.
Maar ik gun mijn nabestaanden, die om mij geven, de mensen die ik ken, geen gebroken hart.
Om maar een voorbeeld te noemen: Kennen jullie die film met Will Smith, dat hij zelfmoord pleegt om te kunnen doneren? Wauw wat is dit een ontzettend mooie film zeg! Maar och wat zullen zijn nabestaanden pijn hebben! Wetend dat een "deel" van je kind nog ergens op de aarde is. Voor een goed doel, maar toch.

Maar...ieder zijn eigen keus, eigen mening, eigen theorieen erachter... laat ieder in zijn waarden en scheep mensen niet zo af...

De meeste nabestaanden vinden het juist een troost, wetend dat de organen van een geliefde een ander het leven gered hebben..

**Geplaatst**: 05-08-14 10:46

Geplaatst: 05-08-14 10:46

Wellicht wel _Nelleke_. Ik heb overigens ook geen nee aangetekend wat in België betekent dat ik dus officieel nog donor ben. Wel weet mijn omgeving dat ik daar eigenlijk niet 100% achter sta (achter donor zijn dus). Wat ergens ook nog mee speelt is dat ik bijna dood geweest ben en het gevoel op dat moment was onbeschrijflijk maar doordat mijn lichaam (lees: de dokters) bleef vechten kon "ik" niet door... Ik heb het dus uiteindelijk ook overleeft (anders typte ik dit niet) maar stel je voor dat je voor een vrede en rust staat die ík in dit leven iig nooit gekent of ervaren heb en waarvan ik me af vraag of die op aarde uberhaupt ooit te vinden is, je kan hem voelen maar je kan er niet heen...

Deze situatie heeft in dit geval maar een paar seconde, misschien een paar minuten, geduurd maar leek oneindig lang... En ik was zelfs teleurgesteld toen ik drie weken later "wakker" werd en me dat moment dus herinnerde. Iets waar ik inmiddels overheen ben overigens.

Maar daar 20 jaar lang "tussen in" hangen.. Iets wat ik tot nog toe overigens alleen maar met mijn chirurg die toen mijn leven gered heeft gedeeld heb omdat ik de eerste tijd wél moeite had met "moeten" leven en ik er van uit ging dat hij als dokter meer ervaring had met zulke patiënten en me wellicht kon door verwijzen of kon laten begrijpen..

(en het is ook toen dat ik er achter kwam dat hij hetzelfde geloofde)

Gruis: ook op die vraag kan ik "helaas" antwoorden, enfin, antwoorden, ik kan mijn gevoel zeggen, wellicht geeft dat ook beter weer hoe diep het zit. Ik heb nl. na een infarct hersenletsel en ook is er een "botluik" gemaakt dat later terug gezet is. Maar een erg groot (dus geen klein rondje.) dat teruggezette bot heeft nooit meer als "mijn" aangevoeld. Ook al een onbeschrijfelijk gevoel, als ik die helft van mijn hoofd aanraak, voelt het alsof ik een deel van een ander aanraak hoewel ik het wel in mijn hoofd "voel".. Maar ik heb me nooit meer compleet gevoelt en ik vrees dat ik dat ook nooit meer zal voelen gezien het bot afgestoten wordt en er dit jaar een prothese in komt... Vermoedelijk is de afstoting al redelijk snel "aan de gang" gegaan volgens de dokters. Er is dus in wezen een stukje van "mij" aan het sterven voor "mijn" (ik als ziel) tijd (of ik had tóen moeten gaan en ze hebben me er door getrokken, hoe je het wil bekijken.) waardoor het dus zo voelt... Maar nee, ik voel me niet meer compleet nee.

Mijn nichtje heeft het jaar voor me een zwaar ongeval gehad met hersenschade tot gevolg (dus eveneens; stukje kwijt voor zij ging) en ik heb al een paar keer tegen haar gezegd (en zij heeft dat altijd beaamd) dat die dag al een stukje van "mij" gestorven/verloren gegaan is.

En ja, dat is een erg ingewikkeld gevoel om mee door te leven.

Laatst bijgewerkt door Ayasha op 05-08-14 10:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-08-14 10:48

Geplaatst: 05-08-14 10:48

donnar schreef:
NikkiTazz schreef:
Ik ben een NIET-donor.
Ik ben 25 jaar, niet gelovig (zoals eerder ergens gevraagd werd), en ik ben verder geen slecht mens.
Erg vervelend om te lezen dat veel donoren, NIET-donoren zo afschepen alsof we het een ander niet gunnen.
Spreek ik even voor mijzelf: natuurlijk gun ik het een ander. (vaak zijn dit vreemden), als iemand er beter van word is dat natuurlijk geweldig, daarom ook zoveel duizenden mensen hun keuze.
Maar ik gun mijn nabestaanden, die om mij geven, de mensen die ik ken, geen gebroken hart.
Om maar een voorbeeld te noemen: Kennen jullie die film met Will Smith, dat hij zelfmoord pleegt om te kunnen doneren? Wauw wat is dit een ontzettend mooie film zeg! Maar och wat zullen zijn nabestaanden pijn hebben! Wetend dat een "deel" van je kind nog ergens op de aarde is. Voor een goed doel, maar toch.

Maar...ieder zijn eigen keus, eigen mening, eigen theorieen erachter... laat ieder in zijn waarden en scheep mensen niet zo af...

De meeste nabestaanden vinden het juist een troost, wetend dat de organen van een geliefde een ander het leven gered hebben..

Waarom zou je door te doneren het hart van je familie breken? Ik moet zeggen dat ik daar wel vrij hard in ben, als ze het naar vinden is het jammer voor ze, ik kan oo deze manier wel het leven van iemand redden of verbeteren.

**Geplaatst**: 05-08-14 10:48

Geplaatst: 05-08-14 10:48

NikkiTazz schreef:
Ik ben een NIET-donor.
Ik ben 25 jaar, niet gelovig (zoals eerder ergens gevraagd werd), en ik ben verder geen slecht mens.
Erg vervelend om te lezen dat veel donoren, NIET-donoren zo afschepen alsof we het een ander niet gunnen.
Spreek ik even voor mijzelf: natuurlijk gun ik het een ander. (vaak zijn dit vreemden), als iemand er beter van word is dat natuurlijk geweldig, daarom ook zoveel duizenden mensen hun keuze.
Maar ik gun mijn nabestaanden, die om mij geven, de mensen die ik ken, geen gebroken hart.
Om maar een voorbeeld te noemen: Kennen jullie die film met Will Smith, dat hij zelfmoord pleegt om te kunnen doneren? Wauw wat is dit een ontzettend mooie film zeg! Maar och wat zullen zijn nabestaanden pijn hebben! Wetend dat een "deel" van je kind nog ergens op de aarde is. Voor een goed doel, maar toch.

Maar...ieder zijn eigen keus, eigen mening, eigen theorieen erachter... laat ieder in zijn waarden en scheep mensen niet zo af...

je bent niet de enige met deze reactie dus ook voor andere.

Maar waarom zou het verdriet van jouw familie erger zijn dan dat van een ander?
En jij bent al dood (je wordt er niet voor gedood) en je familie heeft al verdriet waarom moet een ander gezin dan ook verdriet krijgen?
En ik zou trots zijn als nabestaande dat er nog een stukje verder leeft van mijn man of zelfs kind mochten die overlijden. Dan is de dood niet zinloos geweest maar heeft het nog geluk gebracht.

Je mening kan daarin natuurlijk verschillen maar na 8 pagina´s snap ik het echt nog steeds niet.

**Geplaatst**: 05-08-14 10:49

Geplaatst: 05-08-14 10:49

__Marloes schreef:
NikkiTazz schreef:
Ik ben een NIET-donor.
Ik ben 25 jaar, niet gelovig (zoals eerder ergens gevraagd werd), en ik ben verder geen slecht mens.
Erg vervelend om te lezen dat veel donoren, NIET-donoren zo afschepen alsof we het een ander niet gunnen.
Spreek ik even voor mijzelf: natuurlijk gun ik het een ander. (vaak zijn dit vreemden), als iemand er beter van word is dat natuurlijk geweldig, daarom ook zoveel duizenden mensen hun keuze.
Maar ik gun mijn nabestaanden, die om mij geven, de mensen die ik ken, geen gebroken hart.
Om maar een voorbeeld te noemen: Kennen jullie die film met Will Smith, dat hij zelfmoord pleegt om te kunnen doneren? Wauw wat is dit een ontzettend mooie film zeg! Maar och wat zullen zijn nabestaanden pijn hebben! Wetend dat een "deel" van je kind nog ergens op de aarde is. Voor een goed doel, maar toch.

Maar...ieder zijn eigen keus, eigen mening, eigen theorieen erachter... laat ieder in zijn waarden en scheep mensen niet zo af...

Waarom heb je de keus dat jij je nabestaanden wil laten kiezen ook laten varen?
Overigens, ik begrijp je volkomen.. Alleen ik laat daarom juist de nabestaanden kiezen.

Ja, maar daar heb ik het met mn moeder over gehad. zou zij als nabestaande voor mij willen kiezen of ik donor word of niet? haar reactie was, fijn, dan word ik er mee opgescheept. en moet ze, wanneer ik dood ben in aller ijl beslissen of ze wil dat ik donor word ofniet. Dat kan ze niet op dat moment. daarom is voor mij de keuze voor nabestaande ook niet van toepassing

**Geplaatst**: 05-08-14 10:51

Geplaatst: 05-08-14 10:51

NikkiTazz schreef:
Ik ben een NIET-donor.
Ik ben 25 jaar, niet gelovig (zoals eerder ergens gevraagd werd), en ik ben verder geen slecht mens.
Erg vervelend om te lezen dat veel donoren, NIET-donoren zo afschepen alsof we het een ander niet gunnen.
Spreek ik even voor mijzelf: natuurlijk gun ik het een ander. (vaak zijn dit vreemden), als iemand er beter van word is dat natuurlijk geweldig, daarom ook zoveel duizenden mensen hun keuze.
Maar ik gun mijn nabestaanden, die om mij geven, de mensen die ik ken, geen gebroken hart.
Om maar een voorbeeld te noemen: Kennen jullie die film met Will Smith, dat hij zelfmoord pleegt om te kunnen doneren? Wauw wat is dit een ontzettend mooie film zeg! Maar och wat zullen zijn nabestaanden pijn hebben! Wetend dat een "deel" van je kind nog ergens op de aarde is. Voor een goed doel, maar toch.

Maar...ieder zijn eigen keus, eigen mening, eigen theorieen erachter... laat ieder in zijn waarden en scheep mensen niet zo af...

Van mijn oom zijn organen zijn 3 mensen in leven gehouden. Mijn tante en neven en nichten vinden dit zo'n enorme troost. Als de organen van mijn kind, man, zus, broer, of moeder gebruikt worden zou ik daar absoluut geen gebroken hart aan over houden..... Ik zou een gebroken hart hebben als ze hun broodnodige organen mee het graf in namen terwijl ze misschien graag gewild hadden dat het gedoneerd werd.

**Geplaatst**: 05-08-14 10:53

Re: Ik ben GEEN donor

Geplaatst: 05-08-14 10:53

Mooi dat je zo open staat om je ervaringen en gevoelens te delen!

**Geplaatst**: 05-08-14 10:54

Geplaatst: 05-08-14 10:54

Ladybird schreef:
__Marloes schreef:
Waarom heb je de keus dat jij je nabestaanden wil laten kiezen ook laten varen?
Overigens, ik begrijp je volkomen.. Alleen ik laat daarom juist de nabestaanden kiezen.

Ja, maar daar heb ik het met mn moeder over gehad. zou zij als nabestaande voor mij willen kiezen of ik donor word of niet? haar reactie was, fijn, dan word ik er mee opgescheept. en moet ze, wanneer ik dood ben in aller ijl beslissen of ze wil dat ik donor word ofniet. Dat kan ze niet op dat moment. daarom is voor mij de keuze voor nabestaande ook niet van toepassing

Wel interessant dat daar juist zoveel meningen over zijn. Ik heb het er met mijn ouders en meer familieleden over gehad uit nieuwsgierigheid, die vonden het juist fijn dat hun konden beslissen wat er met mijn lichaam gebeurde. Omdat ze er troost uit kunnen halen willen ze beslissen het wel donor te laten worden (dan leggen ze zich toch neer bij het feit dat ik zonder hartslag uit de OK kom) maar ook als ze erbij kunnen zijn worden de stekkers uit het stopcontact worden gehaald maar mijn lichaam niemand helpt.

**Geplaatst**: 05-08-14 10:54

Geplaatst: 05-08-14 10:54

__Marloes, die keuze heb ik nooit laten varen, ik wil niet dat mijn nabestaanden deze keuze maken, omdat ik er sterk achter mijn eigen keuze sta geen donor te zijn.

Klopt Donnar, de meeste nabestaanden wel...de mijne niet, ikzelf ook niet

Muntdrop, hun mening zal mij daar ook niet in vormen, ben wel blij dat zij mijn mening hebben versterkt.

Het is inderdaad dat ik iemands leven dan kan en wil redden, maar bewust kies om dit niet te doen.

Salsa, het verdriet voor mijn nabestaanden is zeker niet erger.... maar staat wel dichter bij mij.
Of ik dan al dood ben of niet, op dit moment, levend, kan ik nog nadenken en maak ik de keuze het niet te doen.
Ik doe hier een ander gezin geen pijn mee, zoals jij het nu doet lijken. Een gezin dat mij niet kent, zal de pijn niet voelen dat ik geen donor ben.

Ik kan ook zeker trots zijn op anderen om mij heen dat zij het wel doen. Ik respecteers ieders keuze hierin namelijk.

**Geplaatst**: 05-08-14 10:55

Geplaatst: 05-08-14 10:55

Shirley schreef:
Hoeveel pijn zullen de nabestaanden hebben van een verder gezond kind, dat gered had kunnen worden ?
Ik denk dat de nabestaanden van een bewuste donor juist trots zullen zijn op hun dierbare overledene en het fijn vinden dat zij zijn of haar laatste wens kunnen respecteren en inwilligen !

Dat hoeft niet.

Overigens: Mocht iemand in mijn directe omgeving - familie onverwachts overlijden én bruikbaar zijn en ik zou voor de keuze gesteld worden: Dan denk ik dat ik wel aan zou geven dat ze organen mogen gebruiken. Maar: Dat denk ik nu. Ik weet niet hoe ik erin sta als ik werkelijk voor die keuze sta. Beetje krom, maar emoties spelen in zulke gevallen toch echt een belangrijke rol. Met die reden heb ik de keuze voor mijn omgeving wel al weggehaald en aangegeven dat ik wel donor ben. Ik ben er niet over uit of ik wel wil ontvangen. Mijn ouders zijn niet geregistreerd, maar willen an sich wel donor zijn. Mocht het nodig zijn natuurlijk.

Over de connectie lichaam-ziel valt ook het een en ander te zeggen. Als je daarin geloofd begrijp ik dat je de keuze voor 'nee' maakt.

Maar: De kans dat jouw lichaam daadwerkelijk wordt gebruikt als donor is alsnog vrij klein....

**Geplaatst**: 05-08-14 10:55

Geplaatst: 05-08-14 10:55

Ladybird dat is zeker waar.
De tante van mijn man was hersendood nadat ze een hersenbloeding had gehad. De ideale kandidaat dus voor donorschap. Helaas werd de vraag voor donorschap gesteld in één zucht met de vraag of `ze de stekker eruit mochten trekken omdat er geen redden meer was´ De oma van mijn man en dus moeder van zijn tante besloot snel nee omdat ze het op dat moment ook nog moet beslissen de behandeling te staken.

Later na haar dood had zijn oma daar best spijt van. Ze had er voor haar gevoel niet goed over kunnen nadenken. Ook vind ik het kwalijk van de artsen. Ik was erbij samen met mijn man, en ondanks dat wij wel meteen dachten; Ja doen!, snap ik volkomen waarom zijn 80 jarige oma nee zei.

Daarom beslis ik gewoon nu al zelf.

**Geplaatst**: 05-08-14 10:56

Geplaatst: 05-08-14 10:56

Persoonlijk denk ik niet dat mensen die geen donor willen zijn geen recht zouden moeten hebben op ontvangen. Wel zou ik graag zien dat indien ze iets nodig hebben, achteraan op de wachtlijst worden geplaatst.
Dat het gezien het enorme tekort aan donoren dan op hetzelfde neerkomt, tja.......

**Geplaatst**: 05-08-14 11:00

Geplaatst: 05-08-14 11:00

Salsa, ja precies om dat verhaal wil ik dus geen nabestaanden deze beslissing laten nemen

Ik vind het trouwens wel goed misschien als ik al in het ziekenhuis lig om donor te worden. want dan ben ik er toch al, dus dan hoef ik alleen nog maar even naar de OK

maar als ik thuis kom te overlijden of waar dan ook wil ik het niet. ik wil geen getrek, gesjor en gesleep met mijn lichaam op het moment dat het voor iedereen tijd is om afscheid te nemen, waar ik ook ben. Ik wil dat mensen een waardig afscheid kunnen nemen van mij op het moment dat ik net overleden ben. en mij niet eest nog en aantal uren kwijt ben.

**Geplaatst**: 05-08-14 11:01

Geplaatst: 05-08-14 11:01

Ik ben (nog) geen donor. Ik wil absoluut iets betekenen voor mijn medemens, al helemaal als ik toch dood ben/ten dode opgeschreven. Je doet niks meer met je organen als je dood bent dus waarom dan niet iemand helpen? Ik kan zelf helemaal niet tegen verspilling en al helemaal niet van iets wat zoveel voor iemand kan betekenen.

Toch ben ik geen donor. Ik geloof namelijk in het 'lot' en heb het vreemde gevoel dat zodra ik de keuze voor donor zijn maak ik "bestemd ben" iemands leven te redden met een of meerdere van mijn organen. En hierdoor bijvoorbeeld ik noem maar iets, een dezer jaren onder een auto loop en sterf zodat ik iemand anders kan redden.

Een hele vreemde redenatie waar ik echt vanaf probeer te komen, maar voor nu is dat nog niet gelukt.

**Geplaatst**: 05-08-14 11:03

Geplaatst: 05-08-14 11:03

NikkiTazz schreef:
_
Salsa, het verdriet voor mijn nabestaanden is zeker niet erger.... maar staat wel dichter bij mij.
Of ik dan al dood ben of niet, op dit moment, levend, kan ik nog nadenken en maak ik de keuze het niet te doen.
Ik doe hier een ander gezin geen pijn mee, zoals jij het nu doet lijken. Een gezin dat mij niet kent, zal de pijn niet voelen dat ik geen donor ben.
.

Ik bedoel ook niet dat zij verdriet hebben om jou maar wel om hun geliefde die zij moeten missen omdat jouw geschikte hart oid niet beschikbaar was omdat jij hem niet hebt gedoneerd.

Ik krijg bij sommige mensen het idee dat ze denken dat er heel veel donororganen zijn. Doe ik het niet doet een ander het wel

**Geplaatst**: 05-08-14 11:04

Geplaatst: 05-08-14 11:04

MarijeR schreef:
Persoonlijk denk ik niet dat mensen die geen donor willen zijn geen recht zouden moeten hebben op ontvangen. Wel zou ik graag zien dat indien ze iets nodig hebben, achteraan op de wachtlijst worden geplaatst.
Dat het gezien het enorme tekort aan donoren dan op hetzelfde neerkomt, tja.......

Nja, ik vind dat mensen die bewust hun organen naar de klote helpen (rokers, stevige drinkers) ook laag geplaatst mogen worden.

Nogmaals: Ik ben er zelf niet uit of ik wil ontvangen, mocht het ooit zover komen dan merk ik het dan wel.

Het is vrij simpel: Je weet niet wat het leven je gaat brengen. Ik ben voor massale orgaanwissel indien het nodig is (en kan), maar ik begrijp ook waarom mensen hun organen niet willen afstaan.

**Geplaatst**: 05-08-14 11:05

Geplaatst: 05-08-14 11:05

Salsa schreef:
NikkiTazz schreef:
_
Salsa, het verdriet voor mijn nabestaanden is zeker niet erger.... maar staat wel dichter bij mij.
Of ik dan al dood ben of niet, op dit moment, levend, kan ik nog nadenken en maak ik de keuze het niet te doen.
Ik doe hier een ander gezin geen pijn mee, zoals jij het nu doet lijken. Een gezin dat mij niet kent, zal de pijn niet voelen dat ik geen donor ben.
.

Ik bedoel ook niet dat zij verdriet hebben om jou maar wel om hun geliefde die zij moeten missen omdat jouw geschikte hart oid niet beschikbaar was omdat jij hem niet hebt gedoneerd.

Ik krijg bij sommige mensen het idee dat ze denken dat er heel veel donororganen zijn. Doe ik het niet doet een ander het wel

Met je laatste zin ben ik het zeker eens, deze gedachten heb ik zeker niet!

**Geplaatst**: 05-08-14 11:05

Geplaatst: 05-08-14 11:05

Cyella schreef:
Ik denk misschien anders dan de meeste mensen, maar feitelijk gezien leven er al veel te veel mensen op deze aarde. Voor iedere ziekte die opgelost word, komen er 3 nieuwe voor terug. De mens is gewoon ongezond, en dat zal alleen veranderen als er minder mensen op deze planeet komen. Tot de tijd dat er maatregelen worden genomen wil ik géén donor zijn. Wel ben ik O negatief, dus ik ben wel bloeddonor.

Ik ben niet tegen medisch ingrijpen, integendeel, maar er zijn zoveel mensen die 'opgelapt' worden. Nieuw levertje, nieuw hart. Operatie hier, operatie daar. Waar is de grens? We zijn toch geen lappenpoppen? Als je einde daar is, is ie daar. Een operatie om een tumor te verwijderen heb ik niks op tegen, maar een in het algeheel ongezond persoon gezond proberen te maken: dat gaat nooit lukken. Hetzelfde geldt voor de mens: een ongezond ras gezond maken lukt niet. Wel kunnen er minder mensen komen en meer diversiteit, waardoor het ras in het algemeen gezonder wordt. Is beter voor de mens, is beter voor de dieren, is beter voor de aarde.

Jij verwoordt het precies zoals ik erover denk! Had het niet zo op mooi kunnen schrijven.

**Geplaatst**: 05-08-14 11:06

Geplaatst: 05-08-14 11:06

NikkiTazz schreef:
__Marloes, die keuze heb ik nooit laten varen, ik wil niet dat mijn nabestaanden deze keuze maken, omdat ik er sterk achter mijn eigen keuze sta geen donor te zijn.

Klopt Donnar, de meeste nabestaanden wel...de mijne niet, ikzelf ook niet

Muntdrop, hun mening zal mij daar ook niet in vormen, ben wel blij dat zij mijn mening hebben versterkt.

Het is inderdaad dat ik iemands leven dan kan en wil redden, maar bewust kies om dit niet te doen.

Salsa, het verdriet voor mijn nabestaanden is zeker niet erger.... maar staat wel dichter bij mij.
Of ik dan al dood ben of niet, op dit moment, levend, kan ik nog nadenken en maak ik de keuze het niet te doen.
Ik doe hier een ander gezin geen pijn mee, zoals jij het nu doet lijken. Een gezin dat mij niet kent, zal de pijn niet voelen dat ik geen donor ben.

Ik kan ook zeker trots zijn op anderen om mij heen dat zij het wel doen. Ik respecteers ieders keuze hierin namelijk.

Als jij bij je einde een geschikte donor bent maar niet wil geven, dan doe je daar zeker wel andere mensen pijn mee. 1 orgaan maakt al het verschil tussen leven of dood.

Hoe kan je nu beweren dat je het niet fijn zou vinden dat er nog organen van familie in leven zijn, meerdere mensen gered hebben?
Dit komt ook terug in die film waar je het over hebt: Seven pounds.
Zijn vriendin ontvangt immers zelf iets van hem en kan daardoor verder leven.

**Geplaatst**: 05-08-14 11:08

Geplaatst: 05-08-14 11:08

Air schreef:
NikkiTazz schreef:
__Marloes, die keuze heb ik nooit laten varen, ik wil niet dat mijn nabestaanden deze keuze maken, omdat ik er sterk achter mijn eigen keuze sta geen donor te zijn.

Klopt Donnar, de meeste nabestaanden wel...de mijne niet, ikzelf ook niet

Muntdrop, hun mening zal mij daar ook niet in vormen, ben wel blij dat zij mijn mening hebben versterkt.

Het is inderdaad dat ik iemands leven dan kan en wil redden, maar bewust kies om dit niet te doen.

Salsa, het verdriet voor mijn nabestaanden is zeker niet erger.... maar staat wel dichter bij mij.
Of ik dan al dood ben of niet, op dit moment, levend, kan ik nog nadenken en maak ik de keuze het niet te doen.
Ik doe hier een ander gezin geen pijn mee, zoals jij het nu doet lijken. Een gezin dat mij niet kent, zal de pijn niet voelen dat ik geen donor ben.

Ik kan ook zeker trots zijn op anderen om mij heen dat zij het wel doen. Ik respecteers ieders keuze hierin namelijk.

Als jij bij je einde een geschikte donor bent maar niet wil geven, dan doe je daar zeker wel andere mensen pijn mee. 1 orgaan maakt al het verschil tussen leven of dood.

Hoe kan je nu beweren dat je het niet fijn zou vinden dat er nog organen van familie in leven zijn, meerdere mensen gered hebben?
Dit komt ook terug in die film waar je het over hebt: Seven pounds.
Zijn vriendin ontvangt immers zelf iets van hem en kan daardoor verder leven.

Op die manier zullen zij zeker pijn hebben, maar ik voel me hier niet degene die dat verschil zal maken, al denk jij daar waarschijnlijk anders over.

Dat stuk komt zeker terug in de film... zou jij daar blij wakker van worden? Je word wakker, je leeft nog, maar oliebol, je geliefde is dood, om jou te redden, ik zou denk ik zelf de stekker er direct weer uit trekken. wat moet ik zonder mijn geliefde dan?

**Geplaatst**: 05-08-14 11:12

Geplaatst: 05-08-14 11:12

xMercury schreef:
Cyella schreef:
Ik denk misschien anders dan de meeste mensen, maar feitelijk gezien leven er al veel te veel mensen op deze aarde. Voor iedere ziekte die opgelost word, komen er 3 nieuwe voor terug. De mens is gewoon ongezond, en dat zal alleen veranderen als er minder mensen op deze planeet komen. Tot de tijd dat er maatregelen worden genomen wil ik géén donor zijn. Wel ben ik O negatief, dus ik ben wel bloeddonor.

Ik ben niet tegen medisch ingrijpen, integendeel, maar er zijn zoveel mensen die 'opgelapt' worden. Nieuw levertje, nieuw hart. Operatie hier, operatie daar. Waar is de grens? We zijn toch geen lappenpoppen? Als je einde daar is, is ie daar. Een operatie om een tumor te verwijderen heb ik niks op tegen, maar een in het algeheel ongezond persoon gezond proberen te maken: dat gaat nooit lukken. Hetzelfde geldt voor de mens: een ongezond ras gezond maken lukt niet. Wel kunnen er minder mensen komen en meer diversiteit, waardoor het ras in het algemeen gezonder wordt. Is beter voor de mens, is beter voor de dieren, is beter voor de aarde.

Jij verwoordt het precies zoals ik erover denk! Had het niet zo op mooi kunnen schrijven.

Dus het is volledig normaal om jonge kinderen de "schuld" te laten dragen dat er een overbevolking op de wereld is?
Daar verandert niets aan wanneer zij op jonge leeftijd sterven omdat er geen donor beschikbaar is, dat is onrealistisch om te denken.

Waarom eigen je jezelf het levensrecht wel toe, maar een ander niet?

**Geplaatst**: 05-08-14 11:12

Geplaatst: 05-08-14 11:12

Winged schreef:
MarijeR schreef:
Persoonlijk denk ik niet dat mensen die geen donor willen zijn geen recht zouden moeten hebben op ontvangen. Wel zou ik graag zien dat indien ze iets nodig hebben, achteraan op de wachtlijst worden geplaatst.
Dat het gezien het enorme tekort aan donoren dan op hetzelfde neerkomt, tja.......

Nja, ik vind dat mensen die bewust hun organen naar de klote helpen (rokers, stevige drinkers) ook laag geplaatst mogen worden.

Nogmaals: Ik ben er zelf niet uit of ik wil ontvangen, mocht het ooit zover komen dan merk ik het dan wel.

Het is vrij simpel: Je weet niet wat het leven je gaat brengen. Ik ben voor massale orgaanwissel indien het nodig is (en kan), maar ik begrijp ook waarom mensen hun organen niet willen afstaan.

Wat betreft zelf je organen naar de klote helpen ben ik het wel eens.
Ik ben een roker en accepteer daarbij ook dat ik lag geplaatst zal worden als ik nieuwe longen nodig heb, daarbij wel in acht nemende dat roken hierbij misschien helemaal niet de oorzaak is.
Beter nog, misschien dat ik zelfs wel nieuwe longen zou afwijzen omdat ik rook.

Wat ik alleen niet begrijp is waarom er hierbij eigenlijk nooit aan de andere mensen gedacht worden. Denk bijvoorbeeld aan obesitas. Deze mensen helpen ook zelf hun organen naar de klote, want onderschat niet wat vetzucht met de organen kan doen.

**Geplaatst**: 05-08-14 11:13

Geplaatst: 05-08-14 11:13

NikkiTazz schreef:
Dat stuk komt zeker terug in de film... zou jij daar blij wakker van worden? Je word wakker, je leeft nog, maar oliebol, je geliefde is dood, om jou te redden, ik zou denk ik zelf de stekker er direct weer uit trekken. wat moet ik zonder mijn geliefde dan?

Ik zou geen orgaan van iemand willen krijgen die door het geven het risico loopt op overlijden. De kans dat mijn lichaam het orgaan zou afstoten is ook aanwezig. Stel dat de gever overlijdt en mijn lichaam zijn/haar orgaan niet aanneemt?

**Geplaatst**: 05-08-14 11:13

Geplaatst: 05-08-14 11:13

Ik geloof dat dit toch wel wat begint af te wijken van de OP.

**Geplaatst**: 05-08-14 11:15

Geplaatst: 05-08-14 11:15

knuffeldier schreef:
Ik ben wel donor. Als iemand geen donor wil zijn kan ik dat prima respecteren MITS je ook niet wil ontvangen. Want niet willen geven, maar wel willen ontvangen vind ik mega hypocriet. Als het aan mij lag zou er een regeling moeten komen dat als je geen donor bent dat je dan ook niet in aanmerking komt.

Maar niet willen geven en niet willen ontvangen is een keuze die ik zeker respecteer.

Daar ben ik het niet geheel mee eens. Toen mijn moeder nog leefde zei ze dat ze best heel graag donor wilde zijn, door de kanker die ze had kon dat simpelweg niet. Maar als een orgaan haar leven had kunnen redden had ze die wel willen hebben. Is dat dan ook hypocriet?

Ik ben ook donor en heb mezelf zojuist aangemeld als beenmergdonor.