peacehorses schreef:ja, iedereen krijgt een label. Bij ons op school vroeger was dat heel makkelijk. Als je moeite had met leren kon je dat afschuiven op je autisme, als je sociaal niet goed was hetzelfde verhaal, als je te snel las kon je een dyslectiekaartje kopen (...) en met al deze "aandoeningen" krijg je dan meer tijd voor proefwerken en mocht je alles onbeperkt overdoen, zodat je later een lijst met hele goede cijfers had, waar je eigenlijk niks voor gedaan had en ook vrij weinig mee kon, want je kon helemaal niet aan de verwachtingen van "het echte leven" voldoen. Heb helaas mijn halve klas zo de mist in zien gaan, ik vind dat je, net als "echte autisten", gewoon moet leren omgaan met je tekortkomingen, dan moet je maar een uurtje langer huiswerken en een uurtje minder zuipen... dáár kom je ergens mee.
ik heb zelf officieel niks, maar vast vanalles wel in lichte vorm. Iedereen vermoedt het, 't kwam op de basisschool al naar voren, maar ik heb ervoor gekozen om me niet te laten testen en mee te gaan met het leven zoals het is. Wat heb ik aan een papiertje waarop staat dat ik (licht) autistisch ben, als ik eigenlijk, met wat meer inzet, net zo goed kan functioneren als ieder ander.
Ik zal aan mijn zoon doorgeven dat hij zich voortaan niet meer moet aanstellen in drukke omgevingen. Zal bij regulier onderwijs (waar hij onlangs is afgewezen omdat ze niets met hem konden daar) toch nog eens balletje opgooien dat hij daar prima terecht kan. En zal hem zeggen dat hij ooit toch de gewone maatschappij in moet, dus dan maar direct. Al die flauwe kul om hem als autist extra begeleiding te bieden is blijkbaar nergens voor nodig. Gewoon nog een beetje meer op zijn tenen lopen zal hem goed doen.