Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-09-11 23:04

Geplaatst: 17-09-11 23:04

Ik moet morgen om 10 uur op Schiphol zijn

.. Heb telkens van die achterlijke nachtmerries over neerstortende vliegtuigen, word er gek van. Ben echt heeeeel zenuwachtig :')

.

**Geplaatst**: 24-09-11 07:39

Re: Vliegangst..

Geplaatst: 24-09-11 07:39

En DarkDreamer, viel het mee? Ik moet morgen om 09.30 op Schiphol zijn en ik word nu ook wel een beetje zenuwachtig! Tot nog toe geen gekke nachtmerries gehad over neerstortende vliegtuigen.

Ik ga zo meteen online inchecken, maar moet je dan alsnog 2,5 uur voor gepland vertrek aanwezig zijn? Misschien is hier iemand die dat weet!

**Geplaatst**: 24-09-11 11:09

Re: Vliegangst..

Geplaatst: 24-09-11 11:09

Niks moet

. Maar ik vind het zelf altijd wel een relax gevoel als je ruim de tijd hebt om je bagage af te geven en door de douane te gaan, daarna nog rustig een kopje koffie drinken etc.

**Geplaatst**: 24-09-11 20:08

Re: Vliegangst..

Geplaatst: 24-09-11 20:08

Van VALK heb je een app voor je iPod als je vliegangst hebt. Het legt uit wat de geluiden zijn die je in een vliegtuig hoort en helpt je om rustig te worden. Het kost geloof ik 5 euro. Heb hem gekocht en heb er best wel wat aan gehad. Vlieg verder altijd compleet onder de oxa. Door die app inmiddels al een hele vlucht naar Parijs zonder gevlogen

**Geplaatst**: 28-09-11 11:58

Geplaatst: 28-09-11 11:58

Nou het ging wel, maar helaas zijn we op de terugvlucht tijdens de tussenstop uit het vliegveld gehaald per ambulance (mijn moeder was heel ziek geworden). Dus wat dat betreft heb ik me totaal niet meer bezig gehouden met mijn vlieg fobie. We zijn 3 dagen langer in Egypte gebleven dan geplant, en mijn terugvlucht van vannacht verliep ook vrij heftig (mams aan de zuurstof, werd ineens onwel) dus alleen tijdens de landing was ik bezig met bang zijn, want landen vind ik nu eenmaal dood eng

.

Ik heb in Sharm El Sheikh in de cockpit mogen zitten. Hier was onze tussenstop waarbij wij dus het vliegtuig hebben moeten verlaten. Mijn moeder was hier heel onwel geworden en flauwgevallen, en dit was precies voor de cockpit gebeurd (bij de wc's). Hierdoor was het een beetje krapjes, en ik was nogal van slag en trilde van top tot teen en ging zelf op een gegeven moment ook bijna van mijn stokje. Toen heeft een stewardess mij weer opgevangen en samen met de piloot de cockpit ingepropt, en hier mompelde ik iets van: "Ik weet niet of ik dit met mijn vliegangst nog wel aan kan hoor.

" En toen hebben ze me ter 'afleiding' van alles uitgelegd over het vliegtuig, en over cursussen en me ondervraagd waar die angst nou exact vandaan kwam. Moet zeggen dat het me toch enorm geholpen heeft

. De cockpit is echt enorm klein en eigenlijk een en al knopjes, had verwacht dat juist dat ingewikkelde beeld me nog benauwder zou maken, maar heb me nu wel gerealiseerd dat je daar echt niet zomaar zonder ervaring komt te zitten, dus dat de piloten echt wel weten wat ze doen.

Tijdens onze terugvlucht van vannacht hadden we heel toevallig exact dezelfde crew (ook exact dezelfde piloten) wat mij enorm heeft gerustgesteld.

Dus al met al heb ik denk ik een groot deel van mijn vliegangst verslagen deze vakantie

.

**Geplaatst**: 29-09-11 06:37

Geplaatst: 29-09-11 06:37

Darkdreamer..Jeetje wat heftig zeg!! Hopelijk gaat het inmiddels wat beter met je moeder???

Ik ben gisteren terug gekomen uit Maleisie, er weer zo'n 13 uur vliegen op zitten met 2 tussenlandingen. Ik had van mijn huisarts 30 tabletten Xanax gekregen maar dat heeft voor mij 0,0 geholpen helaas. Op de heenweg naar Maleisie 2 zware paniekaanvallen gehad, en op de binnenlandse vlucht naar Borneo ging het helemaal vreselijke met me (niet durven bewegen, snikken, trillen etc) en de nacht voor de vlucht heb ik 4 uur lang liggen hyperventileren, de pillen deden simpelweg niets, iedere keer pas na de vlucht was ik zo stoned als een garnaal :')

. Toen op de terugreis naar huis heb ik weer bij de crew aangegeven zo bang te zijn. Er was toen (wederom) een hele lieve stewardess die continue bij me kwam checken (kreeg ook allemaal lekkere dingen van haar als troost en extra kussentje enzo

) en dingen kwam uitleggen en gek genoeg heb ik op de terugweg mn angst losgelaten, ik ben er op gaan vertrouwen dat luchtzakken echt niet (zomaar) voorkomen. We hadden zoveel turbulentie dat zelfs de crew moest gaan zitten, maar zelfs toen sloeg ik niet in paniek. (tof vond ik het ook niet maar ok) uiteindelijk heb ik zelfs gegeten, geslapen ( ik heb tijdens de reis 2 xanaxjes ingenomen en doordat ik relaxed was ben ik erdoor in slaap gevallen!), tv gekeken etc.. Ik ben zo blij!! Ik denk dat ik op een gegeven moment eigenlijk meer bang voor de angst was dan voor het vliegen... Ik zal nooit lachend een vliegtuig instappen maar ik denk dat ik het nu redelijk onder controle heb. Een happy ending dus van mijn prachtige reis.

**Geplaatst**: 30-09-11 20:32

Geplaatst: 30-09-11 20:32

Met mijn moeder gaat het wel iets beter. Ze is iig weer gewoon bij bewustzijn, aanspreekbaar en in staat om voor zichzelf te zorgen. Maar ze haalt telkens woorden door elkaar, haar evenwicht is heeeel slecht, ze valt telkens bijna om, sowieso is heel haar hele manier van doen verandert. Haar bewegingen zijn langzamer, ongecontroleerd.. Ze begrijpt dingen langzaam and so on and on and on.

We weten niet wat er aan de hand is, ze is in de nacht van zaterdag op zondag heel ziek geworden, zondag overdag ging het steeds slechter, ze wilde naar de wc en is toen flauw gevallen en met haar hoofd op een marmeren wasbak geklapt, ik vond haar buiten bewustzijn in een slapende houding, maar ze werd niet meer wakker. Toen ze wel bij kwam was ze onaanspreekbaar, er kwam alleen wat onduidelijk gebrabbel uit maar ze had niet echt door wat er om haar heen gebeurde, het was net of we bezig waren met een heel klein kind, heel eng. Later in de vlucht naar Marsa Allam naar Sharm El Sheikh ging het weer fout en na de landing is ze weer flauw gevallen.

Er is dus kans op hersenletsel, maar wat?

In Egypte hebben ze een paar simpele onderzoekjes gedaan en gezegd dat ze kon vliegen, maar we weten eigenlijk niet eens of dit klopt, achteraf gezien..
We zijn nu in Nederland nog geen stap verder want ze mag geen enkel ziekenhuis in. Er is grote kans van besmetting met de MRSA bacterie (ofzo). De ziekenhuisbacterie dus. Pas over 10 dagen weten we of ze die bacterie heeft, en tot die tijd word er geen onderzoek gedaan en ook niets behandelt.. -O-

Ben heel blij dat jij je vliegangst onder controle hebt gekregen! Fijn ook dat je reis mooi was. Uiteindelijk blijkt vaak dat de bestemming het vliegen toch wel waard maakt he?

**Geplaatst**: 01-10-11 03:11

Re: Vliegangst..

Geplaatst: 01-10-11 03:11

Hoi allemaal,

Ook ik heb vreselijke vliegangsten.

En wij moesten vorige maand naar China vliegen om ons zoontje op te halen, 10 uur vliegen naar China, Beijing en dan nog 3,5 uur vliegen IN China naar de provincie van ons zoontje.

Na een week weer terug die 3,5 uur naar Beijing met ons zoontje eindelijk bij ons, die drie vluchten heb ik eigenlijk goed doorstaan. Met heel veel zweet en klamme handjes ..

Maar de terugvlucht naar nederland was een hel voor mij.

Het begon al dat we om tien voor half 3 zouden vliegen. We waren ook aan het taxieen, en opeens stoppen we. Ze zeiden dat het vliegveld van Beijing een controle deed op veiligheid ofzo (hun engels is ook niet zo goed)..Telkens taxiden we een stukje en stopten weer (??). Ik in de paniek-modus ' zie - je - wel, hebben we eindelijk ons zoontje, gaan we verongelukken" (ik droom ook al jaren over vliegtuigongelukken namelijk).

Komt er aan beide kanten van het gangpad een soort van stoom aan beide kanten uit de bagagekastjes. Ik dacht direct aan rook, rook = brand...Maar niemand reageerde dus ik maar proberen dat te negeren (manlief zei: dat is ontsmettingsmiddel..achteraf zei hij dat ie iets moest zeggen om mij gerust te stellen).

Goed om 1600 kondne we eindelijk de lucht in, ons zoontje al vet overstuur van dat lange vastzitten (we moesten in de gordels blijven), komt er heel veel water, vocht, vloeistof naar beneden gerold. Dit keer reageren wel alle passagiers hierop. Er wordt gebeld naar de stewards, maar die blijven zitten, we stijgen namelijk nog op...aaahhhggg...zat ik met ons zoontje gewoon hartstikke dood te gaan van de stress..

Komen ze eindelijk kijken gaan ze ook nog ruiken aan die vloeistof (tuurlijk ik voelde me meteen gerustgesteld, als je moet ruiken weet je dus dat dit niet normaal is)....nou ja, ze gingen met doekjes alles en iedereen droog deppen....whaaaah wat was dat nou???

Toen werd er omgeroepen dat we niet uit de gordels mochten ivm hevige turbulentie, nou het was nog niet gezegd of we zakken in een luchtzak, naar beneden een stukkie.

Geloof me, ik heb zitten janken in stilte om me groot te houden voor ons zoontje. Hij zat tussen ons in, hij is 2 jaar en had een eigen stoel en zat lekker koekies te eten. Mijn man had mijn schouders vast en ik dacht echt dat we dood zouden gaan en neerstorten.

De turbulentie bleef zeker de eerste drie uur van de 10 uur aanwezig, je raakt er aan gewend zeg maar..

Naast mij zat iemand die ik opeens met hele andere ogen ging bekijken (hoezo paranoiide). Die man droeg alleen een korte broek met hempje en slippers, hij had geen handbagage had ik gezien bij het instappen. Hij zat direct naast me.

Ik bedacht me dat die persoon wel eens een terrorist kon zijn, anders zou je je wel meer aankleden en baggage hebben. Vooral toen hij heel overdreven begon te lachen tijdens een film.

Die meneer sprak spaans, en had een ongeschoren gezicht, hoe bedoel je bevooroordeeld hahaah..

Opeens staat die vent op en gaat lopen. Ik dacht die moet ik in de gaten houden...ik zag m naar de wc gaan. Maar hij bleef maar weg, na zeker 20 min ben ik opgestaan, ik dacht ik moet hem gaan zoeken ( tis te erg voor woordne he, durfde dit alles ook pas paar dagen na aankomst te vertellen) voordat hij ons kaapt, in een flat vliegt of een bom laat ontploffen. Ik was die vent kwijt. Ben naar allebei de wc s gegaan en hij was er niet. Voor mij nog altijd een raadsel waar die heen was gegaan.

Anyhow, ik zag hem opeens weer zitten. Ik ook terug. Eten kwam, hij ging lekker eten, ik dacht, dat is zijn galgenmaal, zijn laatste maaltijd vorodat hij ons allemaal ombrengt..

Ik had het niet meer. En ons zoontje lekker rijst smullen ondertussen.

Mijn angst ging een heel eigen leven leiden en ik was doorweekt van het zweet. Kreeg ons zoontje ook nog een poepbroek moest ik die gaan verschonen in zo n krappe wc..

Ben ik aan het stuntelen met opklaptafels, luiers en een zoontje die het maar spannend vond, wordt er op de deur geklopt...nou ja..ik dacht ik hoor het vast niet goed...ik ga verder...het geklop werd erger...

Ik dacht..ja dat is een stewardess die komt zeggen dat we ons moeten gaan vastzetten in de stoelen er komt weer een luchtzak. Ik kon wel janken. Ik gooi die deur open, zoontje in zijn blootje beentjes, broekje nog niet aan, alleen de luier, is het een chinese mev die haar kind wil laten plassen........

Toen we landen in nederland heb ik gehuild van geluk en God bedankt dat we nog leefden, terwijl ik helemaal niet zo gelovig ben.....

Vreselijk, ik haaaaaaat vliegen!!! En ik hoop een brusje te krijgen voor ons zoontje over een tijdje, maar dan ga ik geloof ik op de fiets, of kies een andere optie voor een brusje ;-)

**Geplaatst**: 01-10-11 03:13

Re: Vliegangst..

Geplaatst: 01-10-11 03:13

@ darkdreamer: Je moeder heeft recht op zorg hoor!! Ondanks de mrsa!! Ons zoontje heeft ook de mrsa, en wij krijgen gewoon zorg, zij het in een apparte ruimte met dokters in maanpakken.
Daar moet je even voor gaan staan!!!