Woonplaats: Kuar Nhial; I'll be the leader of the air
Geplaatst: 03-05-11 09:23
Jeetje, wat heftig.
Ik heb een brok in mijn keel en het kippenvel staat op mijn armen. Tja, wat zeg je dan?
Heel Heel heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel sterkte
annebe
Berichten: 5925
Geregistreerd: 08-05-05
Woonplaats: Deventer
Geplaatst: 03-05-11 09:26
Pffff... Een mix van allerlei gevoelens komen hier boven!
Mijn eerste dochter is overleden met 33 weken en hebben toendertijd ook zo´n bijzondere tijd mee mogen maken met het regelen van een begravenis van zo´n klein bijzonder mensje. En nog geen jaar geleden de geboorte van onze dochter met 30 weken (en een groeiachterstand van 10 weken) en een poppegewicht van 670 gram geboren is en zonder schammen haar couveuze periode is doogekomen. De oerkracht van zo´n sterk bijzonder klein meisje.
Een bijzondere periode van vele emoties zijn jullie ingegaan. De een noemt het een nachtmerrie, de ander een geschenk om deze kant van het leven mee te maken. Maar neem de tijd ...
NZ92
Berichten: 3188
Geregistreerd: 23-06-09
Geplaatst: 03-05-11 09:29
Wat een bijzonder verhaal diep respect voor jou en dennis
Eponastable
Berichten: 3577
Geregistreerd: 29-04-08
Geplaatst: 03-05-11 09:58
Wat een aangrijpend verhaal Ik zit het ook met kippenvel te lezen...
Héél veel sterkte aan jou en Dennis! Een ster meer aan de hemel...
Wat een nachtmerrie hebben jullie meegemaakt zeg. Dit is echt een van de ergste dingen die je mee kan maken als aanstaande ouders. Maar diep respect voor jullie, hoe jullie hiermee omgaan. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen voor nu en voor in de toekomst.
Ook ik wist al wel iets van jullie verhaal, maar krijg de tranen in de ogen,... Wat heb je dit vanuit je hart geschreven. Zo mooi. Levey zal altijd voortleven in jullie harten. Heel veel sterkte de komende periode!
Dikke knuffel vanuit Apeldoorn.
tiwi1969
Berichten: 7984
Geregistreerd: 04-04-10
Woonplaats: in een huis met een tuintje
Geplaatst: 03-05-11 13:36
Als een kleine vlinder, weggeblazen door de wind, Was hij even bij je, maar altijd blijft het je kind.
Heel veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies. Veel liefde en kracht voor de toekomst gewenst.
Bah, ik leef ontzettend met je mee .. Heb je verhaal met moeite gelezen en met tranen in mijn ogen. Dit is de nachtmerrie van iedere moeder ik wens jou in de toekomst een gezond kindje. Heel veel sterkte met dit verschrikkelijke verlies. Maar vergeet niet dat jouw kindje jullie liefde heeft gevoeld en jullie die van hem!
Wat vreselijk! Veel, heel veel sterkte gewenst bij het verwerken van dit grote verdriet.
Onassa
Berichten: 6303
Geregistreerd: 31-03-03
Woonplaats: Aan de rand van het grote enge bos.
Geplaatst: 03-05-11 13:57
Poehhhh meid,...wat een verhaal, wat een emoties......gecondoleerd met het heengaan van jullie zoontje... En wat knap hoe jullie ermee om zijn gegaan, dat betuigt van een enorme kracht in jullie. Ik heb zelf helaas nooit kinderen kunnen krijgen....maar zoiets als jullie hebben moeten meemaken lijkt me nog erger dan onvruchtbaar zijn. Heel veel kracht, liefde,en hoop wens ik jullie voor de toekomst!
Ik wil je graag sterkte en kracht wensen om dit allemaal te verwerken. Ik vind trouwens dat jullie tweeen dit heel mooi en ondanks de snelheid waarmee het ging heel mooi hebben aangepakt. Je hebt een moeilijke beslissing moeten nemen, maar je hebt de juiste genomen. Een kind heeft recht op leven met kwaliteit.
Jeetje ik zit hier gewoon helemaal te huilen. Ik kon mijn tranen echt niet bedwingen toen ik je verhaal las. Ik wil jou en Dennis heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd. Jullie zullen Levey altijd in jullie hart bij jullie hebben.
Heftig,Heb tranen in me ogen ervan. Heel veel sterkte ermee!
Suzan
Berichten: 1583
Geregistreerd: 23-04-01
Woonplaats: Almere
Geplaatst: 03-05-11 19:40
Heftig verhaal, mooi geschreven.
Moet eerlijk zeggen dat ik niet alles even goed heb kunnen lezen. Erg emotioneel. ben momenteel 31 weken zwanger.
Wat ik heel herkenbaar vind, is dat als je het in eerste instantie met elkaar hebt over wat te doen als er iets niet goed blijkt te zijn, het een hele rationele en logische beslissing lijkt te zijn, om de zwangerschap af te breken. Maar naarmate je zwangerschap vordert, je hebt je kindje op echo's gezien, wellicht voelen bewegen, dan wordt het ineens zo anders. Dan staan rationeel en emotioneel lijnrecht tegenover elkaar. Ik heb zelf gelukkig niet een dergelijke beslissing moeten nemen na de 20 weken echo. Maar dit heeft vlak voor de 20 weken echo wel hardnekkig door m'n hoofd rondgespookt. Jullie hebben die keuze, die eigenlijk gezien de situatie geen keuze meer was, moeten maken. Erg moeilijk en dapper.
Fijn dat jullie zoveel steun aan elkaar hebben en in deze moeilijke tijd goed begeleid worden. Heel veel sterkte met de verwerking.