Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja
Knert schreef:zo wat knap zeg!... je eerste grote stap is gemaakt...erkenning. Nu de volgende.
Vertel in je brief hoe het gekomen is, of omschrijf je gevoel voordat het begon en het begin. Leg uit waarom je het ze bijvoorbeeld niet eerder kon vertellen... Ouders zijn toch vaak geneigd de schuld bij hun zelf te zoeken. Leg ze uit wat je wilt bereiken in de toekomst..ook al is het een lange weg.
Neem de tijd, leg je brief desnoods even een dag opzij.. en lees hem daarna weer. Niet in een opwelling schrijven.. succes meid..you go girl!
XmissdaphX schreef:Dankjewell!!
Weer even een upje!
Het gaat het zelfde me zoals het vorige berichtje!
Weer veel ruzie gehad met me moeder en ben nu zeker van mijn zaak dat ik mijn moeders hulp niet wil.
Vandaag ook weer begonnen met school en ik had het echt heel zwaar..
Na 2u zag ik er al uit als een verrot lijk
Wel vol gehouden en mijn ogen vallen nu bijna dicht..
Hoop dat het het snel beter gaat op school want dan kan ik echt zwaaien naar mijn diploma.
Vorig jaar is mijn serveerkleding helemaal op maat gemaakt en nu pas ik het gewoon niet meer..
Veel te groot!
Morgen lekker een dagje relaxen met een vriendin!
Wel ben ik steeds meer aan het stressen voor volgende week dinsdag...