Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-07-10 12:45

Geplaatst: 05-07-10 12:45

IK heb momenteel helemaal geen kinderwens, ook niet raar op mijn leeftijd haha, maar als ik er neem wil ik er twee, ik heb wel een hele goede jeugd gehad, ben de midelste en heb met zowel de oudste als jongste 2 jaar verschil, wel ruzie gehad met bijde, maar ook voraal erg naar ons zin gehad, ik en de jongste speelde veel saamen, de oudste is altijd onafhankelijk geweest mag echt een groote zus, zorgde altijd erg goeed voor ons. Nu nog steeds kunnen we het alle drie goed vinden, dus vind het wel de moeite waar om niet een kind te hebben, maar wil er ook niet teveel, daarom twee, ik begrijp het ook wel dat mensen niet meer dan 1 nemen maar aangezien mijn jeugd wil ik als ik ooit toch kinderen wil twee.

**Geplaatst**: 05-07-10 12:49

Geplaatst: 05-07-10 12:49

Jasmijn76 schreef:
shilady schreef:
Ik weet niet waar kinderen zonder broertjes en zusjes last van moeten hebben
Maar ik moet zeggen dat het mij nog steeds prima bevalt

Als ik er 1 had had mn moeder nooit mn 1ste pony voor mij kunnen kopen

Ik ben enig kind maar heb nooit een paard gehad hoor :Y)

Ben een manegehobbelaar en lease 3 dagen in de week een paard wat ik uit mn eigen zak betaal

**Geplaatst**: 05-07-10 12:58

Geplaatst: 05-07-10 12:58

1Boefje schreef:
Zoals eerder gezegd, niet elke situatie is hetzelfde.
Damn right dat die kinderen van 4 nu al weten wat duur en niet duur is, wat verwend en niet verwend is.
Weet je wat ze zei: Bij Shayenne hebben ze niet zoveel speelgoed hé?
Kinderen zijn niet achterlijk. Onderschat nooit een kind.

Oh de kleine dingen doet ze enorm waarderen. Ze weet als ik naar de stad ben geweest dat ze iets krijgt. Een verrassingsei loopt ze al mee te glimlachen, of een haarband van 2 euro. T hoeft niet duur te zijn! Het is ook geen omkoping. Ik geef ze meer het gevoel, ik denk aan je, altijd, of ik er nu ben of niet ben. Ik zeg elke dag: ik heb je gemist, ik houd van je. Iets wat ik in 31 jaar nog nooit van mijn moeder heb gehoord!!!

En ik knuffel ze elke dag, ik zeg elke dag: mama vind het helemaal niet leuk om te werken, maar dan heb jij het wel beter, kunnen we naar pretparken, een speeltuintje voor je betalen en op vakanties.

En de mensen waar ik het over heb, die kunnen wel degelijk werken. Mensen die echt niet kunnen werken, daar heb ik geen slecht woord over Die zijn er nu eenmaal, je hebt niet alles in de hand.

Maar zo ken ik ook mn zus. We namen ze mee naar Tsjechie met de 2 kinderen op onze kosten omdat ze niks te besteden had. Had ze nog een paar euro over, kocht ze een tondeuze voor haar man terwijl ze 2 seconde ervoor tegen haar kinderen had gezegd dat ze niet op de ponies mochten rijden a 1 euro per ritje omdat dat te duur was? Wij hebben dat ritje maar betaald.
Sorry hoor, lijkt mij ook niet echt goed bezig.
Ze heeft 5 jaar lang geroepen dat ze geen centen had, maar zelf heeft mijn zus nog nooit gewerkt. Ben je dan een goede ouder als je zonder geld ze probeerd op te voeden? Een kind moet een ongestoorde gelukkige jeugd hebben en niet dan al leren dat jan en alleman het beter hebben.
En dat is maar een klein voorbeeld.
Ze wilde bijvoorbeeld ondanks dat ze geen geld had wel een auto, en een digitaal fototoestel, en 2 honden, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik heb gezegd zo doe ik het dus niet.

heb niet het hele topic doorgelezen sorry alvast.
maar wil wel even reageren ik heb 2 kinderen en ik zeg ook iedere dag dat ik trots op ze ben (jongste is nog te jong om het te snappen) en dat ik van ze hou. iets wat ik van mijn moeder niet vaak gehoord heb. ik heb het helemaal niet secht gehad heb 1 zus die een beetje is zoals hierboven zegt dat ze geen geld heeft maar gaat wel 3x per jaar op vakantie.
wij komen niets te kort maar gaan niet ieder jaar op vakantie.
mijn man heeft 1 zus, waar hij altijd redelijk mee door de deur heeft gekunt, maar nu op "latere" leeftijd begint het toch te knagen dat hij altijd overal zelf voor heeft moeten knokken (en sparen) terwijl zijn zus alles maar dan ook echt alles van papa en mama krijgt. (is 25 woont thuis heeft 6/7 paarden wat naar zeggen haar werk is, rijd een dikke auto van papa, en papa en mama betalen stappen en kleding) terwijl als ze hem iets beloven of nu zelfs onze kinderen ze de belofte gewoon niet nakomen.

en dit vind ik een vorm van opvoeding ze hebben daar gewoon zo specifiek 1 lievelingetje.ze hadden de middelen om 2 kinderen hetzelfde te geven maar hebben anders gekozen. en toch hebben wij bewust voor 2 kinderen gekozen (misschien nog wel een 3e) maar weten allebei zeker dat we dit heel anders gaan doen.
het is wel zo dat ik er bewust over aan het denken ben om het contact met hun zo goed als te verbreken ik vind dit geen prettig voorbeeld voor mijn kinderen,

**Geplaatst**: 05-07-10 12:59

Geplaatst: 05-07-10 12:59

Ik ben nu zelf zwanger van de eerste en wellicht ook van ons enigste kind. Bewust ja. Ook daarvoor heb ik mijn redenen. We hebben er héél erg over nagedacht of we überhaupt een kind wilden, of het wel kón. Gezondheidstechnisch zit het bij mij niet helemaal lekker, ik heb een chronische ziekte waardoor ik dagelijks een flinke portie medicijnen moet slikken die ik ook tijdens de zwangerschap niet mag stoppen, dat was al een flink punt der discussie. Daarbij mijn leeftijd (36) maakte ook nog eens dat we er best lang over nagedacht hebben of we het risico van een zwangerschap wel aandurfden. En we hebben dan ook een aardig traject ondergaan met diverse artsen, ons goed laten voorlichten en onze kansen laten berekenen. Want je "neemt" in zo'n geval niet even de beslissing voor een kind, je gaat dan écht plannen, met name de planning aan mijn kant was behoorlijk en toch ook wel ingrijpend.

Uiteindelijk ben ik heel snel zwanger geraakt (wat echt buiten onze verwachting was, je hoort van die verhalen van zwanger boven de 35 en dat dit moeilijk gaat etc etc) en gaat de zwangerschap op wat kleinigheden na best aardig, maar ik sta onder zeer strenge controles en de hoeveelheid aan extra's die ik moet doen en laten is best heavy...... Maar dat heb ik er 500% voor over, die keuze om voor een kind te gaan hebben we gemaakt en ik wist vantevoren dat dit offers zou kosten.

Maar.... als ik straks een kindje in mijn armen heb, hopelijk helemaal gezond en wel, dan ben ik 37, en voordat mijn lichaam weer helemaal hersteld is.... Ik heb nú al gezegd: ik denk niet (zoals ik er nú over denk) dat ik het risico nóg een keer wil gaan lopen, het lot nóg een keer wil gaan tarten. Denk dat ik mij zielsgelukkig ga prijzen met een gezond kind, dat vind ik een prestatie van mezelf en de artsen die mij zo super begeleid hebben al die tijd.

Maar lichamelijk gezien, medisch gezien, vind ik het best wel pittig. En om dit voor de tweede keer door te maken, denk ik niet dat ik dat op een nóg latere leeftijd nog een keer aandurf. Bovendien - 2 kinderen staat niet gelijk aan geluk - enig kind kan nét zoveel geluk geven!

**Geplaatst**: 05-07-10 13:08

Geplaatst: 05-07-10 13:08

Ik zou mijn broers voor geen goud willen missen. Mijn broers zijn me haast nog liever dan mijn ouders. Met mijn broers scheel ik 4 jaar, dat we klein waren was dat een groter verschil dan nu. We hebben alle drie ons eigen leven, maar als er iets is staan we voor elkaar klaar, 1 belletje is genoeg. De band die we hebben is niet te vergelijken met vriendschap, het gaat veel verder dan dat, het is niet te omschrijven. Natuurlijk hebben we ook onze ruzies gehad op de achterbank vroeger, en nog steeds hebben we wel eens ruzie, ik vind hun vriendinnetjes niet goed genoeg, zij vinden mijn vriendjes afschuwelijk, maar altijd is er een gevoel van liefde aanwezig.

Ik denk dat ik, door de jongens, een nuchter persoon ben geworden. Ik ben een gevoelsmens, ik laat me gauw leiden door emoties, maar door mijn broers blijf ik met beide benen op de grond. Andersom werkt dat ook, ik denk dat zij door een zusje meer rekening houden met anderen, op een bepaalde manier gevoeliger zijn.

Met mijn broers vormde ik vroeger een front tegen mijn ouders, toen we in de pubertijd zaten. En later, toen mijn vader met spoed een operatie aan zijn hart moest ondergaan en het onzeker was of hij zou blijven leven, hadden we elkaar om te steunen en gesteund te worden, de zorg voor onze ouders kwam niet op 1 iemand neer.

Op financieel gebied zijn wij, met 2 werkende ouders in hoge functies nooit iets tekort gekomen. We hebben altijd eigen pony's gehad, speelgoed genoeg, ieder een eigen computer. Misschien had er wel meer gekund als ik enigst kind was, maar ik heb niets gemist. Ik heb niet het gevoel dat ik materieel iets tekort gekomen ben.

Als ik een gezin sticht zou ik ook zeker meerdere kinderen willen. Ik gun mijn kinderen dat wat ik ook heb gekregen. Iets onbreekbaars, een houvast, een broer, en/of een zus.

**Geplaatst**: 05-07-10 13:10

Geplaatst: 05-07-10 13:10

MarcoBorsato schreef:
I

Als ik een gezin sticht zou ik ook zeker meerdere kinderen willen. Ik gun mijn kinderen dat wat ik ook heb gekregen. Iets onbreekbaars, een houvast, een broer, en/of een zus.

Onbreekbaar?
Niks is onbreekbaar.
Een broertje/zusje van je kind kan wegvallen, gehandicapt zijn/raken
Je kan gaan scheiden
Je man kan plots overlijden
Je kan plots je baan kwijtraken waardoor niks meer van een lijen dakje gaat...

Nee, de link tussen onbreekbaar en meer dan 1 kind zie ik echt niet.

**Geplaatst**: 05-07-10 13:13

Geplaatst: 05-07-10 13:13

freggel:
je kunt je zeker eenzaam voelen, maar je hoeft nooit alleen te zijn..

Abeltje:
dat zijn jou ervaringen, maar niet die van mij..

laetitia:
dat zijn mijn ervaringen met kinderen die alleen zijn
En een kinderopvang,,, nee daar ben ik tegen daar zal mijn kind nooit na toe gaan..

Siets:
ook voor jou geldt, dit is mijn ervaringen met kinderen die alleen zijn

singasong: .. antwoord in het algemeen dus is niet gericht op jou ...
zoals je al zegt, om medische redenen, vind ik het persoonlijk anders.. maar dan nog heb ik daar ook mijn meningen over die hierboven zijn geplaatst en ervaringen met enigskinderen

**Geplaatst**: 05-07-10 13:16

Geplaatst: 05-07-10 13:16

@ Tivoli, dan leg ik het je uit. De band tussen mijn broers en mij is onbreekbaar. Dat gaat verder dan dood of leven. Ik denk dat als je heel veel van iemand houdt, er altijd een klein stukje achterblijft.

Mijn nichtje die een zusje heeft verloren aan kanker, heeft een mooie zin daarover: het hebben van een zus, hoe ver weg ze ook is, maakt de wereld iets minder eenzaam

**Geplaatst**: 05-07-10 13:17

Geplaatst: 05-07-10 13:17

Dat je broer of zus bent schept niet vanzelfsprekend een band, ik ken er 2 die elkaar letterlijk het ziekenhuis in gewerkt hebben.
Altijd ruzie, en nu zijn ze volwassen en willen elkaar niet eens zien.
Gelukkig voor haar is broer"lief" naar polen verhuisd.

Mijn oudste is autistisch en dat is voor mijn dochter ook niet makkelijk,..

Dus je kunt niet even oordelen en bepalen voor je eigen kids wat goed is voor hun.
Je kunt niet meer dan je best doen en hopen op het beste.

**Geplaatst**: 05-07-10 13:20

Geplaatst: 05-07-10 13:20

@Bello2005

Mijn dochter is (en blijft) enigst kind.
Toch gaat zij 2 keer per week naar de peuterspeelzaal (wat geen opvang is, maar een opstapje naar de basisschool) .
Daar leert zij delen en spelen. Ze heeft zelfs al een vriendinnetje dat hier minstens 1 keer per week komt spelen en vice versa. (en ze zijn pas 3 jaar

)

Ik probeer haar mee te geven dat ze moet delen, maar ook dat ze niet alles uit handen hoeft te geven (dat is de keerzijde van het verhaal!)
Ze mag ook rustig eens 'nee' zeggen , dat mogen wij ook.
Onze meid is dan alleen als kind in huis, maar we behandelen haar als een geliefd en volwaardig gezinslid, we geven haar (hopelijk) mee wat ze in de wereld nodig heeft : vertrouwen,weerstand en socialiteit.

Ze is niet verwend.Ze krijgt niet alles wat ze wil hebben.
Waarom bestaat het vooroordeel dat enigst kinderen altijd verwend en arrogant zijn?
Ik kan rustig over mijn eigen dochter zeggen dat ze heel goed (te goed?) kan delen en spelen. Ze is heel sociaal naar andere mensen.
Niet omdat ik graag een schouderklopje wil hoor, maar je kan niet alles over 1 kam scheren.

Of je nu 1 kind of 10 kinderen hebt, 20% karakter, en 80% opvoeding maken hoe jou kind(eren) de wereld in gaan!

**Geplaatst**: 05-07-10 13:22

Geplaatst: 05-07-10 13:22

MarcoBorsato schreef:
@ Tivoli, dan leg ik het je uit. De band tussen mijn broers en mij is onbreekbaar. Dat gaat verder dan dood of leven. Ik denk dat als je heel veel van iemand houdt, er altijd een klein stukje achterblijft.

Mijn nichtje die een zusje heeft verloren aan kanker, heeft een mooie zin daarover: het hebben van een zus, hoe ver weg ze ook is, maakt de wereld iets minder eenzaam

Goed, ik snap dat jij denkt dat het onbreekbaar is, maar dat is het nog steeds niet

Maar ik ben blij voor je dat je het zo goed met die broer kan vinden, dat is alleen maar fijn!
Maar zou dat de enige reden zijn om twee kinderen te 'nemen' ?
Dus je hebt bijvoorbeeld Marietje en Jantje. Alleen Jantje is alleen gekomen omdat Marietje dan niet zo alleen is :(:)

**Geplaatst**: 05-07-10 13:25

Geplaatst: 05-07-10 13:25

tivoli:

nogmaals, mijn ervaringen zijn dat het verwende nesten zijn en dat ze arogant zijn..
mij hoor je niet zeggen dat ze allemaal zo zijn.. het is mijn ervaring

**Geplaatst**: 05-07-10 13:29

Geplaatst: 05-07-10 13:29

Waarom ga je de discussie verder aan over het al dan niet onbreekbaar zijn? En wat betekent de

? Het is voor mij onbreekbaar, dat is genoeg. Jij zult andere ervaringen hebben, een ander perspectief, dat geeft toch niet?

Het zijn 2 broers, niet die broer. En ik weet niet of ik later per se 2 kinderen wil/krijg. Ik heb een sterke moederwens, en ik droom van een groot gezin. Wij hebben altijd pleegzusjes en pleegbroertjes gehad, altijd drukte en gezelligheid, maar ook een eigen kamer, eigen pony om tot rust te komen. Het gezin wat ik nu heb is mijn ideale gezin voor later.

Maar het hangt er helemaal vanaf met wie ik een relatie krijg, man of vrouw. Met een man zal het waarschijnlijk makkelijker gaan, met een vrouw, nou ja, dat hoef ik niet uit te leggen. Dan wordt het zoeken naar een donor en ga ik geloof ik meteen de medische molen in. Met een man ga ik er gewoon vanuit dat alles bij ons allebei naar behoren werkt. Ik kan wel rekening houden met wat er mis kan gaan en zijn, maar ik rook, ik rij paard, ik fiets met een ipod op...Alles gaan misgaan, het ongeluk zit in een klein hoekje.

edit: typefout en wat aangevuld

Laatst bijgewerkt door Urbanus op 05-07-10 13:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 13:30

Geplaatst: 05-07-10 13:30

Goed, ik heb er twee, maar hier komen er ook om medische redenen geen meer bij. Ik heb ook lang getwijfeld of die tweede er wel moest komen en dat is ook eerst een keer gruwelijk misgegaan (kindje halverwege de zwangerschap overleden). Gelukkig is het daarna ook nog een keer goed gegaan. Mijn wens voor een tweede was groter dan de angst, hoewel ik in het begin van de zwangerschap vaak spijt heb gehad. Na de geboorte van de kleine meid zijn er al heel snel definitieve maatregelen genomen om een volgende zwangerschap te voorkomen.
Ik kan mensen die om medische redenen geen tweede meer willen dus al heel goed begrijpen.

Wat de andere redenen betreft: ik denk toch dat je moet doen waar je je zelf goed bij voelt. Ik wilde heel graag een tweede en die is er gelukkig gekomen. Maar als je om de een of andere reden denkt dat je meer dan een kind niet trekt, dan moet je er niet aan beginnen, want dan is er niemand bij gebaat, ook dat kind niet.
Ik ben zelf de oudste en heb nog 1 zusje, mijn man is de oudste van 6, dat is ook niet altijd alles. Ik ken verschillende mensen die enig kind zijn (heb twee neefjes bijv. zonder broers/zussen) en ik geloof niet dat zij daar ongelukkig mee zijn, of ooit zijn geweest. Ze zijn ook absoluut niet arrogant, mijn ene neefje is wel een beetje verwend maar dat zou hij ook geweest zijn als hij wel broers of zussen had gehad, dat zit in de aard van mijn tantebeestje

Met zussen/broers kun je ongelooflijk veel lol hebben, maar ook ontzettend veel ellende... voor beide keuzes is dus wat te zeggen en dat is een keuze die je echt voor jezelf moet maken.

Edit: typo

Laatst bijgewerkt door Blue_Eyes op 05-07-10 13:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-07-10 13:33

Geplaatst: 05-07-10 13:33

bello2005 schreef:
tivoli:

nogmaals, mijn ervaringen zijn dat het verwende nesten zijn en dat ze arogant zijn..
mij hoor je niet zeggen dat ze allemaal zo zijn.. het is mijn ervaring

mijn ervaring is dat jij volgens mij best beperkt bent in je denken?

kinderen alleen zijn arrogant
kinderen samen zijn altijd gelukkig
kinderopvang is slecht
en ga zo door.

**Geplaatst**: 05-07-10 13:34

Geplaatst: 05-07-10 13:34

bello2005 schreef:
tivoli:

nogmaals, mijn ervaringen zijn dat het verwende nesten zijn en dat ze arogant zijn..
mij hoor je niet zeggen dat ze allemaal zo zijn.. het is mijn ervaring

Hier beledig je mij erg mee.

Erg kort door de bocht ben je bello2005.

**Geplaatst**: 05-07-10 13:38

Geplaatst: 05-07-10 13:38

bello2005 schreef:
tivoli:

nogmaals, mijn ervaringen zijn dat het verwende nesten zijn en dat ze arogant zijn..
mij hoor je niet zeggen dat ze allemaal zo zijn.. het is mijn ervaring

hier nog een arro geval...

Beetje bekrompen gedachten gang is dit.

**Geplaatst**: 05-07-10 13:44

Geplaatst: 05-07-10 13:44

Weet je, je hebt tegenwoordig de keuze waardoor je de keuze die je maakt ook nog eens te uit en te na moet gaan verdedigen volgens mij. Veel kinderen moet je verdedigen, geen kinderen moet je verdedigen, een kind moet je je verdedigen...

Soms kun je zelf bewust kiezen voor e-e-n kind en soms kun je er gewoon niet meer krijgen of is het gezondheidstechnisch niet aan te raden (of je bent bang dat je buikspieren eraan gaan met een keizersnee zoals ik laatst hoorde

) Of een van je twee kindjes overkomt wat en de andere blijft alleen achter...

Ook meerdere kinderen geven geen garantie op geluk voor kinderen en/of ouders...

Het is maar net wat je eigen ervaringen zijn en wat je referentiekader is hoe je tegen bepaalde keuzes aankijkt volgens mij. Er is geen goed of fout, we doen allemaal ons best (misschien de een wat meer dan de andere

) de kinderen zo goed mogelijk af te leveren en volgens mij spelen daar ook nog veel meer factoren in mee dan het hebben van broertjes en/of zusjes.

Dus ts: van mij mag je het lekker bij een kind houden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-10 13:51

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-10 13:51

WowAmigo schreef:
Dus ts: van mij mag je het lekker bij een kind houden

Was ook niet anders van plan.
Vond het gewoon een leuke discussie. Het geen kinderen topic sprong ook uit zijn voegen

Ik heb een boekje met 101 redenen om geen kinderen te nemen

Er zullen vast boekjes zijn die het andersom zeggen...........

Overigens, ik heb net mijn enigst kind gedumpt. Even gekeken hoe de andere mama's het deden met meerdere kinderen, tja voordeel is dat je inderdaad nu broer met zus dumpt en snel weg bent en de mijne komt naar mij terug. Ik laat ze wat minder snel los merk ik. Mede omdat ze anders niemand heeft dan vriendinnetjes om haar heen. Familie is toch anders hé? Aan de andere kant zie je dat de broers en zussen totaal niet met elkaar spelen op zo'n vakantiegebeuren. Dus dan zie je ook weer geen meerwaarde.
Grappig

**Geplaatst**: 05-07-10 13:54

Re: Bewust 1 kind

Geplaatst: 05-07-10 13:54

gut...
Zou bijna mijn ouders dus moeten haten nav sommige reacties hier..
Omdat ik geen broertjes of zusjes heb 'gekregen'...
Snap nu wel dat mijn ouders zo blij met mij waren

...
Ik neem het mijn ouders namelijk niet kwalijk dat ik enigst kind ben

**Geplaatst**: 05-07-10 14:02

Geplaatst: 05-07-10 14:02

1Boefje schreef:
WowAmigo schreef:
Dus ts: van mij mag je het lekker bij een kind houden

Was ook niet anders van plan.
Vond het gewoon een leuke discussie. Het geen kinderen topic sprong ook uit zijn voegen

Ik heb een boekje met 101 redenen om geen kinderen te nemen Er zullen vast boekjes zijn die het andersom zeggen...........

Overigens, ik heb net mijn enigst kind gedumpt. Even gekeken hoe de andere mama's het deden met meerdere kinderen, tja voordeel is dat je inderdaad nu broer met zus dumpt en snel weg bent en de mijne komt naar mij terug. Ik laat ze wat minder snel los merk ik. Mede omdat ze anders niemand heeft dan vriendinnetjes om haar heen. Familie is toch anders hé? Aan de andere kant zie je dat de broers en zussen totaal niet met elkaar spelen op zo'n vakantiegebeuren. Dus dan zie je ook weer geen meerwaarde.
Grappig

Ik vind mijn broers nu ook leuker dan vroeger. Op vakantie had ik mijn vriendinnetjes, en mijn broers hun vriendjes. Zo aan het begin v/d pubertijd groeiden we wat meer naar elkaar toe.

**Geplaatst**: 05-07-10 14:04

Geplaatst: 05-07-10 14:04

Als je daar bewust voor kiest, dan kan dat toch alleen maar positief uitpakken? Je hebt er in ieder geval over nagedacht. De argumenten zijn voor jou belangrijk en daar gaat het om.

**Geplaatst**: 05-07-10 14:26

Re: Bewust 1 kind

Geplaatst: 05-07-10 14:26

Genoeg ruzie met mijn zus, maar toch ben ik heel blij dat ze er is. Zoals lieveli al zegt, is het toch een beetje het gevoel van onbreekbaar. Ik speelde vroeger toen ik klein was al met mijn zus, en ze is de enige die nu nog steeds met me zou afspreken. De rest van mijn basisschoolcontacten is verwaterd. Het geeft toch een beetje een houvast.
Tivoli is trouwens niet bekrompen bezig, ze legt toch nadrukkelijk uit dat dat haar ervaring is?
Mijn ervaring met enigst kinderen.. Tja ik vond ze geweldig om te hebben als vriendinnen, en tegelijkertijd ook niet
Als ik bij mijn vriendin ging spelen die enigst kind was, had ze heel veel speelgoed, dat vond ik echt helemaal geweldig.
Het enige nadeel was dat ze boos op me werd als ik niet mee wilde naar haar uit om te spelen, want dan moest zij zich weer heel de middag vervelen.
Die vriendin kan het ook niet goed vinden met haar vader, en de enige naar wie ze zich dan terug kan trekken is haar moeder.. Ook niet echt ideaal.

**Geplaatst**: 05-07-10 14:39

Geplaatst: 05-07-10 14:39

Ik ben zelf een kind van een gezin met 2 kinderen. Ik heb ook jaren geroepen dat ik minimaal 2 en maximaal 3 kinderen wilde. Inmiddels ben ik daar een beetje van afgestapt. Ik had en heb nog steeds veel ruzie met mijn broer(tje) ik bijna 24 en hij 21. Dit is zelfs jaren zo erg geweest dat ik m serieus wel dood kon wensen. Daarnaast heeft mijn vriend ook weinig met kinderen en zoals hij er nu over denkt hoeft hij ze ook niet. Ik nu ook nog niet, maar over een paar jaar wel. Daarom bij mij nu steeds meer de gedachte om voor één kind te kiezen, ik wil niet dat zo'n kind op dezelfde manier op groeit als ik met mijn broertje en daarbij is het ook dat je indd niet 2x in de luiers zit, en je niet elke keer weer rekening met beide hoeft te houden qua regeltjes etc

Ik heb zoiets als het maar gezond is, dan ben ik al meer dan gelukkig met één

Ik had overigens veel vriendinnetjes vroeger die enigst kind waren en dat waren gewoon lieve goed opgevoede kinderen, die miss wel iets meer verwend werden dan een ander, maar ik heb ook altijd alles gekregen wat mijn hartje begeerde, dus wat dat betreft

Daarnaast, als ik een huis zou hebben etc, maar verder niet een heel extreem groot inkomen, dan geef ik liever één kind alles wat het nodig heeft, dan dat ik mezelf in alle bochten moet wringen om 2 of meer kinderen te moeten onderhouden.

**Geplaatst**: 05-07-10 14:46

Geplaatst: 05-07-10 14:46

Yv_ schreef:
Nou uhh.. Volgens mij is Nederland in staat van de vergrijzing, dus zijn kinderen meer dan welkom?

En op die manier wordt het dus alleen maar erger.
Oo er zij vele ouderen nou dan moeten er maar nog meer kinderen komen om voor die ouderen te zorgen?
Maar die kinderen worden ook oud dus over 70 jaar zijn er dan 4x zoveel ouderen en moeten er dus nog meer kinderen komen en nog meer en nog meer.
Totdat we met zijn 10en in een schoendoos wonen omdat er geen ruimte meer is.
Dan is 1 generatie ouderen die zelf hun kont moeten afvegen en dat de overbevolking daalt en alles daarna weer normaal is toch een stuk beter?
Meer kinderen nemen is een korte termijn oplossing die het op de lange termijn alleen maar voor vererging van het probleem zorgt.
Een geboorte beperking zou in mijn ogen geen slecht idee zijn.
Kan ook niemand meer zaniken dat je maar 1 kind neemt of geen.
Ik vindt eerder dat die mensen juist goed bezig zijn die werken mee aan een oplossing die ook blijft werken inplaats van maar kinderen te blijven maken waardoor het probleem op de lange termijn alleen maar erger wordt.
Dat vindt ik pas egoistisch kinderen nemen en daarmee alleen maar het overbevolkings probleem vergrote