Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-06-17 10:18

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-06-17 10:18

Houd je haaks, Calipso...!

**Geplaatst**: 22-06-17 15:12

Geplaatst: 22-06-17 15:12

JoskaH schreef:
Jeetje CalipsoLover, het zit je niet echt mee.

Probeer je vandaag door je examen te slepen, hoe rot ook heeft school nu geen voorrang.

Krijg je intensieve hulp?

Ik zit sinds een week in psychotherapie. Wou eerst geen hulp...

**Geplaatst**: 22-06-17 16:36

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-06-17 16:36

Jeetje, dikke knuffel Calipso!

Mijn behandeling gaat nog steeds niet van start. Ik heb me er maar bij neergelegd. Ik krijg volgende week te horen hoe en wat. Ondertussen heb ik een tweede baantja erbij en werk ik full time, heerlijk. Alleen slapen doe ik nog steeds niet goed.

**Geplaatst**: 22-06-17 16:41

Geplaatst: 22-06-17 16:41

coldsummers schreef:
Jeetje, dikke knuffel Calipso!

Mijn behandeling gaat nog steeds niet van start. Ik heb me er maar bij neergelegd. Ik krijg volgende week te horen hoe en wat. Ondertussen heb ik een tweede baantja erbij en werk ik full time, heerlijk. Alleen slapen doe ik nog steeds niet goed.

Dapper hoor dat je gewoon nog werkt.
Ik hield mijn stage van 3 soms 4 dagen in de week + 2 uur reizen per dag niet vol.
Koste me teveel energie en gaf me teveel stress.
Lag ook wel aan de stage zelf. Had geen leuke collega's en stagebegeleider.
Maar toch. Ik kamp meer met angsten en stemmingstoornissen die soms zorgen voor depressieve gevoelens of dagen. Dan echt een klinische depressie.

Maar heb echt respect voor jou en Calipso dat jullie gewoon doorwerken en studeren.
+:)+

**Geplaatst**: 22-06-17 16:54

Geplaatst: 22-06-17 16:54

Ik lees al een tijdje mee maar heb hier verder nog nooit gepost.

Ik moet ook zeggen dat vergeleken met jullie verhalen het bij mij nog wel meevalt volgens mij..

Ik heb een angststoornis (sociaal) en ben hierdoor depressief geworden. Het depressieve is ook met periodes terwijl de angst altijd is. Ik ben nu weer begonnen met een nieuwe psycholoog, intake gesprek al gehad en maandag eerste behandelsessie. Ik heb ook een hele lieve vriend die mij altijd probeert te helpen. Er is alleen een dingetje.. Volgens hem moet er altijd een specifieke reden zijn waarom ik mij ku t voel bijvoorbeeld dat ik ergens tegen op zie, er iets gebeurd is etc.. Ik kan het alleen ook zonder, is dat herkenbaar voor jullie? Volgens mij kan dat best maar volgens hem ben ik de enige die dat heeft. Ik wil hem alleen laten inzien dat dit niet zo is en er niet altijd iets moet zijn. Hebben jullie daar tips voor?

Ik heb ook al 2 weken last van nachtmerries waar ik alleen achterblijf.. Bijvoorbeeld dat mijn moeder overlijdt, mijn vriend bij me weggaat etc. Zijn er hier meer met nachtmerries? en hoe gaan jullie daar dan mee om?

**Geplaatst**: 22-06-17 17:04

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-06-17 17:04

Kom dit topic net tegen.. zit sinds 4 weken weer flink depressief thuis, ben bij Mn ouders niet meer welkom, kan dus ook niet naar Mn paard toe. Ook de persoon waar ik dacht van te houden heeft me laten vallen ( voor de 2de keer). Voel me alleen en ellendig, probeer positief te zijn, heb alleen niets om positief over te zijn.

**Geplaatst**: 22-06-17 17:11

Geplaatst: 22-06-17 17:11

Mossel schreef:
Kom dit topic net tegen.. zit sinds 4 weken weer flink depressief thuis, ben bij Mn ouders niet meer welkom, kan dus ook niet naar Mn paard toe. Ook de persoon waar ik dacht van te houden heeft me laten vallen ( voor de 2de keer). Voel me alleen en ellendig, probeer positief te zijn, heb alleen niets om positief over te zijn.

In je andere topic las ik dat je weer welkom bent wanneer jou emotieregulatie therapie gestart is. Die therapie en het vooruitzicht op de acceptatie van je ouders en de mogelijkheid om je paardje weer te zien is iets positiefs waar je je aan vast kunt houden. Dat zijn goede en leuke dingen.

Je bent ook weg bij iemand die jou leven kapot maakte.
Je ging eerst in een lijn naar beneden. En sinds je je relatie hebt verbroken, contact hebt gezocht met je ouders en hebt besloten die emotieregulatietherapie te doen, zit je weer in een lijn omhoog.
Je maakt goede keuzes nu...
Dat is ook positief.
Je bent vrij en kunt je leven langzaam maar zeker in gaan vullen met leuke dingen en goede mensen, nu je niet meer aan een dood paard hoeft te trekken.

Zoek een vorm van afleiding. Iets wat je graag doet. Hobby, films en series, muziek luisteren, wandelen. En hou jezelf bezig.

Geen zorgen. Je komt er wel weer bovenop hoor

**Geplaatst**: 22-06-17 17:19

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-06-17 17:19

Alleen is er geen zicht om wanneer die therapie begint, en dan is het nog maar de vraag of Mn moeder er daadwerkelijk voor open staat dar ik weer over de vloer kom, ik hoop natuurlijk van wel en ga er ook een beetje van uit. Maar ik heb dus geen idee hoe lang ik nog hier alleen moet zitten..

Het is zeker positief dat ik negatieve mensen uit mijn leven zet, maar het is nog steeds mijn gevoel die het daar niet mee eens is helaas.

**Geplaatst**: 22-06-17 17:22

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-06-17 17:22

Mossel, naar zeg. Maar je bent al goede stappen aan het zetten.

Ik wacht nu al drie maanden op een behandelingsplan, ze zijn nog steeds bezig met stabiliseren.

**Geplaatst**: 22-06-17 17:45

Geplaatst: 22-06-17 17:45

Melisssx schreef:
Ik moet ook zeggen dat vergeleken met jullie verhalen het bij mij nog wel meevalt volgens mij..

Ik heb een angststoornis (sociaal) en ben hierdoor depressief geworden. Het depressieve is ook met periodes terwijl de angst altijd is.

Nou is vergelijken altijd al tricky - maar een probleem dat jou ook nog eens depressief maakt, is per definitie geen kleinigheid!

Citaat:
Ik ben nu weer begonnen met een nieuwe psycholoog, intake gesprek al gehad en maandag eerste behandelsessie.

Angst is uitstekend aan te pakken en de nek om te draaien.
Dwz ik heb net een app gesprek met een vriendin gehad over onweer. Als je binnen zit is het prachtig, maar buiten (zeker in de open polder) ronduit gevaarlijk. (Dat soort angst: het terechte signaal 'gevaar, omdraaien, WEG!!' is erg gezond.)

Citaat:
Ik heb ook een hele lieve vriend die mij altijd probeert te helpen. Er is alleen een dingetje.. Volgens hem moet er altijd een specifieke reden zijn waarom ik mij ku t voel bijvoorbeeld dat ik ergens tegen op zie, er iets gebeurd is etc.. Ik kan het alleen ook zonder, is dat herkenbaar voor jullie?

Nee, je bent in de verste verte niet de enige.
Nu kan hij er niet zo veel aan doen, maar erg veel mensen weten weinig tot niets van angst.
Angst is geen gedachte, bijvoorbeeld.
Angst is veel meer je instinct.

Op een bepaalde, andere manier van kijken heeft je vriend ergens ook wel gelijk.
Er is een orgaantje in je hersenen, dat heet de amygdala. Die screent alle binnenkomende informatie op de vraag 'kan datgene wat ik nu zie, hoor, ruik, etc etc gevaarlijk zijn, ja of nee?'
Voeg hier aan toe: je amygdala krijgt deze informatie bijvoorbeeld van je ogen voordat je gelegenheid hebt om er eens goed naar te kijken, laat staan er over na te denken. (Je amygdala moet jou in leven houden en bij gevaar is haast geboden.) Je amygdala "kijkt" dus quick and dirty.
En de amygdala kan uitstekend 'zien' wat er in je ooghoeken gebeurt.

En gesteld dat iemand ooit een paasei opmerking tegen jou maakte in combinatie met een wenkbrauw die op een bepaalde manier werd opgetrokken, dan kan je amygdala zien dat schuin naast jou, in je ooghoek waar jij totaal niet bent met je aandacht, iemand een wenkbrauw optrekt op een manier die in jouw ervaring dus gevaarlijk is.

Tja - je amygdala heeft groot gelijk met haar alarm, je ratio zal er waarschijnlijk iets heel anders van vinden.
In principe zou je het wel een specifieke reden kunnen noemen. Maar als mens tast je in het duister waarom je amygdala alarm blies...

Citaat:
Ik heb ook al 2 weken last van nachtmerries waar ik alleen achterblijf.. Bijvoorbeeld dat mijn moeder overlijdt, mijn vriend bij me weggaat etc. Zijn er hier meer met nachtmerries? en hoe gaan jullie daar dan mee om?

Naar hoor!
Ten eerste: ik stel mezelf zo goed mogelijk gerust. "Zo erg is het niet." En ik geef mezelf uitgebreid toestemming om te huilen of wat maar helpt op dat moment.
Daarna ga ik na, wat de aanleiding geweest kan zijn van de nachtmerrie.
En verder: er is het gevleugelde woord "ga niet om met angst, er is zoveel leuker gezelschap!"
Heb je ooit technieken zoals emdr gedaan...? Op Wikipedia staat er wel een goed artikel over. En in termen van de amygdala: die wordt er zogezegd minder overijverig van.

**Geplaatst**: 22-06-17 19:21

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-06-17 19:21

Dankjewel Janneke! Ik had nog nooit van die amygdala gehoord

Ga me er zeker verder in verdiepen! Jaa ik heb wel EMDR gehad bij mijn vorige therapeut maar heeft niet echt iets gedaan, ligt misschien ook wel aan haar..

**Geplaatst**: 22-06-17 20:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-06-17 20:05

...dat kan, dat het aan haar lag. Sommige 'peuten' denken dat het een soort van magie is ('die soms werkt en soms niet') - terwijl het een kwestie is van uitgebreid vertrouwen opbouwen (...tegen jouw sociale angst in!) de voorstadia en vooroefeningen doen en vooral: jou niet overhaasten.
Ik vond het als cliënt een erg respectvolle therapie. "Dat waar je nu buikpijn van krijgt, pakken we nu aan (ipv 'zo moet je niet denken')". Kreeg ik daarna van iets anders kippevel, pakten we dat aan.
(...maar je ""moet"" dus niet te veel buikpijn hebben van 'oej, nou moet ik al die dingen hardop tegen haar zeggen...!' Accoord, je hoeft net niet altijd alles te zeggen. En ook deze angst zou je als eerste bij de kop pakken.

)

**Geplaatst**: 22-06-17 20:39

Geplaatst: 22-06-17 20:39

Mossel schreef:
Alleen is er geen zicht om wanneer die therapie begint, en dan is het nog maar de vraag of Mn moeder er daadwerkelijk voor open staat dar ik weer over de vloer kom, ik hoop natuurlijk van wel en ga er ook een beetje van uit. Maar ik heb dus geen idee hoe lang ik nog hier alleen moet zitten..

Het is zeker positief dat ik negatieve mensen uit mijn leven zet, maar het is nog steeds mijn gevoel die het daar niet mee eens is helaas.

Welkom

Wat enorm rot voor je... Heb dit ook meegemaakt met mijn ex, nog altijd niet volledig kunnen lossen maar was ook enorm teleurgesteld en ontgoocheld, nog steeds. En vooral heel boos op hem. Als je je verhaal eens kwijt wilt kan je me altijd een PM sturen!

**Geplaatst**: 22-06-17 20:50

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 22-06-17 20:50

Nouja het verbaasd me eigenlijk niet dat hij het gedaan heeft, het is de grootste narcist die ik ooit tegen gekomen ben. Daarbij ook verslaafd aan drugs en gamen. En met Mn verstand weet ik dat ik er goed aan doe om verder geen contact met hem te zoeken, maar mijn gevoel zegt precies het tegenovergestelde en met een depressie erbij maakt het, het allemaal zo enorm moeilijk. En misschien ben ik ook wel bang om m'n hele leven alleen te blijven?!

**Geplaatst**: 22-06-17 21:02

Geplaatst: 22-06-17 21:02

Mossel schreef:
Nouja het verbaasd me eigenlijk niet dat hij het gedaan heeft, het is de grootste narcist die ik ooit tegen gekomen ben. Daarbij ook verslaafd aan drugs en gamen. En met Mn verstand weet ik dat ik er goed aan doe om verder geen contact met hem te zoeken, maar mijn gevoel zegt precies het tegenovergestelde en met een depressie erbij maakt het, het allemaal zo enorm moeilijk. En misschien ben ik ook wel bang om m'n hele leven alleen te blijven?!

Dan is het misschien toch heel goed en sterk van je dat je afstand van hem neemt. En ja dat snap ik maar al te best, we rennen altijd terug in de armen van degene die ons het meest gekwetst hebben voor comfort en omdat we het 'gewoon' zijn. Ik denk dat er voor ons alle wel iemand rondloopt.

**Geplaatst**: 23-06-17 11:35

Geplaatst: 23-06-17 11:35

Mossel schreef:
Nouja het verbaasd me eigenlijk niet dat hij het gedaan heeft, het is de grootste narcist die ik ooit tegen gekomen ben. Daarbij ook verslaafd aan drugs en gamen. En met Mn verstand weet ik dat ik er goed aan doe om verder geen contact met hem te zoeken, maar mijn gevoel zegt precies het tegenovergestelde en met een depressie erbij maakt het, het allemaal zo enorm moeilijk. En misschien ben ik ook wel bang om m'n hele leven alleen te blijven?!

Simpele vraag, mis je hem persoonlijk of mis je een persoon die dichtbij je staat en voor je zorgt?

**Geplaatst**: 23-06-17 11:55

Geplaatst: 23-06-17 11:55

Joolien schreef:
Mossel schreef:
Nouja het verbaasd me eigenlijk niet dat hij het gedaan heeft, het is de grootste narcist die ik ooit tegen gekomen ben. Daarbij ook verslaafd aan drugs en gamen. En met Mn verstand weet ik dat ik er goed aan doe om verder geen contact met hem te zoeken, maar mijn gevoel zegt precies het tegenovergestelde en met een depressie erbij maakt het, het allemaal zo enorm moeilijk. En misschien ben ik ook wel bang om m'n hele leven alleen te blijven?!

Simpele vraag, mis je hem persoonlijk of mis je een persoon die dichtbij je staat en voor je zorgt?

Hij zorgde niet voor haar. Hij gebruikte haar voor geld voor cocaïne $:\$ ze heeft meer dan 3000,- uitgegeven aan zijn drugsgebruik. Denk niet dat hij het zorgzame type was. Denk dat ze hem mist omdat ze gehecht is aan hem. Zoals een kind gehecht is aan haar teddybeer. Ook al zit er geen ziel of persoonlijkheid in. Ondanks de rare verstandhouding was hij toch haar thuis voor een bepaalde periode.

**Geplaatst**: 23-06-17 12:03

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-06-17 12:03

Maar dan nog, een narcist kan iemand moeiteloos om zijn vinger winden en wel het gevoel geven van geborgenheid. Rationeel is het goed te zien van buitenaf dat het een hele ongezonde situatie was, maar als je er in zit kan het heel anders aanvoelen. Hij is vaak heel stom, maar als hij dan heel lief is, voel je je extra goed. En daarom blijf je bij iemand, want hij is soms wel lief, en dat is vaak genoeg.

**Geplaatst**: 23-06-17 15:12

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-06-17 15:12

Ik snap wel wat je bedoelt denk ik.
Manipulators kunnen hun 'slachtoffer' inderdaad goed het gevoel geven dat ze geliefd zijn.
Zo op haar inspelen dat ze hem toch credits geeft voor goede dingen terwijl hij eigenlijk in grote lijnen niks anders doet dan haar gebruiken.

**Geplaatst**: 23-06-17 18:57

Geplaatst: 23-06-17 18:57

Joolien schreef:
Mossel schreef:
Nouja het verbaasd me eigenlijk niet dat hij het gedaan heeft, het is de grootste narcist die ik ooit tegen gekomen ben. Daarbij ook verslaafd aan drugs en gamen. En met Mn verstand weet ik dat ik er goed aan doe om verder geen contact met hem te zoeken, maar mijn gevoel zegt precies het tegenovergestelde en met een depressie erbij maakt het, het allemaal zo enorm moeilijk. En misschien ben ik ook wel bang om m'n hele leven alleen te blijven?!

Simpele vraag, mis je hem persoonlijk of mis je een persoon die dichtbij je staat en voor je zorgt?

Ik mis hem persoonlijk, zorgen deed hij niet voor me, ik zorgde voor hen

**Geplaatst**: 23-06-17 20:45

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 23-06-17 20:45

Het afbouwen van de medicatie gaat teleurstellend tot nu toe, maar ik ben dan ook een enorme perfectionist.. daarnet beginnen huilen voor geen reden en ben weer enorm licht geraakt... ben futloos en heb geen zin om dingen te doen en ook ontzettend moe.. pff

**Geplaatst**: 23-06-17 21:18

Geplaatst: 23-06-17 21:18

Wat rot dat het allemaal so slecht (of minder) gaat met iedereen hier.

Ik vind het nu stom om te zeggen dat het met mij echt super gaat. Ik werk nu weer fulltime (kon niet meer werken omdat ze geen uren voor mij hadden) en ik heb me daar altijd super fijn bij gevoeld. Werk nu wel twee baantjes maar ik vind het heerlijk die afwisseling. Ik was vandaag irritant (vond ik zelf) druk op het werk en mn collega vond het allemaal wel goed, was blij dat ik blij was. Ik ben de afgelopen twee dagen een enorm blij ei. Ik heb zelfs hoofdpijn van mezelf gekregen vandaag omdat ik zo veel energie had.

**Geplaatst**: 24-06-17 17:07

Geplaatst: 24-06-17 17:07

coldsummers schreef:
Wat rot dat het allemaal so slecht (of minder) gaat met iedereen hier.

Ik vind het nu stom om te zeggen dat het met mij echt super gaat. Ik werk nu weer fulltime (kon niet meer werken omdat ze geen uren voor mij hadden) en ik heb me daar altijd super fijn bij gevoeld. Werk nu wel twee baantjes maar ik vind het heerlijk die afwisseling. Ik was vandaag irritant (vond ik zelf) druk op het werk en mn collega vond het allemaal wel goed, was blij dat ik blij was. Ik ben de afgelopen twee dagen een enorm blij ei. Ik heb zelfs hoofdpijn van mezelf gekregen vandaag omdat ik zo veel energie had.

Laat maar zitten :')

Ik wil alleen maar slapen en voel me echt zo slecht

**Geplaatst**: 24-06-17 17:27

Geplaatst: 24-06-17 17:27

coldsummers schreef:
coldsummers schreef:
Wat rot dat het allemaal so slecht (of minder) gaat met iedereen hier.

Ik vind het nu stom om te zeggen dat het met mij echt super gaat. Ik werk nu weer fulltime (kon niet meer werken omdat ze geen uren voor mij hadden) en ik heb me daar altijd super fijn bij gevoeld. Werk nu wel twee baantjes maar ik vind het heerlijk die afwisseling. Ik was vandaag irritant (vond ik zelf) druk op het werk en mn collega vond het allemaal wel goed, was blij dat ik blij was. Ik ben de afgelopen twee dagen een enorm blij ei. Ik heb zelfs hoofdpijn van mezelf gekregen vandaag omdat ik zo veel energie had.

Laat maar zitten Ik wil alleen maar slapen en voel me echt zo slecht

Ja zo gaat dat soms

Ik had ook een momentje, heb wijn gekocht (voor het eerst in 9 maanden o.i.d.)
Ben nu 3 wijntjes verder. Wel gewoon mijn medicatie genomen.
Hoef me nu nergens me druk om te maken dan mijn misselijkheid/draaierigheid. Filmpje erbij.
Heerlijk

**Geplaatst**: 25-06-17 22:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 25-06-17 22:13

Mijn vader is ook een zeer narcistisch persoon. Zeer moeilijke situatie ook, want jij geeft wel heel veel om deze persoon, ook al heb je door wat voor iemand het is. En jij blijft dit gedrag maar goedkeuren.

Ondertussen mijn laatste examen gehad, met als gevolg dat ik nu al 2 dagen gewoon alleen heb geslapen. Voel nu pas hoeveel ik van mijn laatste energie heb opgebruikt en wat voor effect dit heeft op mijn lichaam (zaterdag geslapen tot half 5 in de avond, vandaag tot half 3 en ben nog steeds steendood) Echt gewoon helemaal uitgeteld dus. Krijg donderdag mijn punten, en zou dan normaal nog een jaar moeten. Maar aangezien mijn depressie echt wel zwaar heeft doorgewogen dit jaar kan alles nog. Heb wel ondertussen de afspraak gemaakt met mijn moeder om thuisonderwijs te volgen als ik er niet door ben omdat school mij zo ongelukkig maakt. Ik zou natuurlijk mijn vrienden enzo enorm missen maar ik hou dat echt geen 2 jaar nog vol...