Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-05-13 16:03

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-05-13 16:03

Hallo Dames, hoe gaat het hier?
Ik ben een lange tijd niet in dit topic meer geweest.
Het gaat met mij alleen maar slechter eigenlijk, krijg nu andere AD ben benieuwd of het gaat helpen.
Ook heb ik mij nu aangemeld bij Psyq ( met verwijzing van huisarts ) en ik hoop dat hun wel een betere behandeling kunnen geven, waarschijnlijk heb ik ook een persoonlijkheids stornis, ben benieuwd wat mijn behandelplan gaat zijn.

**Geplaatst**: 22-05-13 23:39

Geplaatst: 22-05-13 23:39

Met een heel bang hartje meld ik me hier... Nog groen achter mijn oren wat therapie betreft, maar deze maand de stap gezet om ermee te starten :oo

Iets wat me enorm veel moed heeft gekost en iets waarover ik met niemand in mijn omgeving kan praten want iedereen vindt het bullshit. Geloof trouwens ook niet dat er ook maar 1 iemand weet hoe hard ik al heb moeten afzien en wat ik allemaal heb meegemaakt en nog steeds meemaak. Ik heb het nog aan niemand durven vertellen en toen ik zag dat er hier op bokt zo'n topic is (wou er net zelf eentje beginnen over mijn slaapprobleem), besloot ik dus om met een heel bang hartje mij hier aan te melden.

Ik heb de voorbije 20 jaar veel te veel meegemaakt waardoor het voor een snotneus van mijn leeftijd gewoon te veel wordt. Ik weet niet hoe ik ermee om moet en ik weet niet waar ik naartoe moet met mezelf. Depressie, slaapeloosheid, eetstoorenis (vroeger anorexia tot ik zo'n schrik had gepakt van steeds flauwvallen en ziekenhuizen dat ik mezelf heb aangezet om te eten en nu zit ik met het omgekeerde nl overmatig eten elke keer je stress hebt.. en ik heb héél veel stress

), hartkloppingen, ... Ik heb bijna alle symptomen uit het boekje wat depressie en stress betreft.
Omdat ik jaar geleden een heel goede vriendin ben kwijtgeraakt, heb ik een jaar alles wat ik normaal van me afbabbelde tegen haar gewoon opgekropt want ik durf niemand te vertrouwen. Gevolg? Ik slaap al maanden niet meer en als je niet slaapt en je wekker gaat toch af om 6 uur tsja.. dan zie je er niet zo fris uit. Toch zal niemand aan mij merken dat ik down ben want ik lach alles weg en zet altijd een glimlach op waardoor mijn vrienden geen flauw benul hebben van hoe slecht (had hier eerst een ander woordje, maar dat wordt weergegeven als "poedersuiker"

) ik me werkelijk voel. Ik kan het niet, mensen vertrouwen (of op dat vlak toch, ik kan hun gewoon maar tot een bepaalde grens dingen toevertrouwen).
Omdat ik wegens vermoeidheid (aka niet slapen) niet meer goed functioneer heb eindelijk de stap genomen om hulp te zoeken. Ondertussen een eerste gesprek gehad en op het moment zelf heeft het me enorm deugd gedaan. Al zag ik die vrouw wel kijken van "jeetje en je leeft nog? Je drinkt niet? Je hebt geen drugsprobleem? Nou meeste mensen kiezen meestal die uitweg" Euhm ja sorry.. Ik vind het makkelijker om in de zetel weg te kwijnen vol zelfmedelijden dan om op te staan en de moeite doen om alcohol te kopen.. Daarbij heb ik een paardenverslaving, dat is mijn "drugs" en klinkt misschien belachelijk, maar ik zit bijna 8u/dag bij paardjes en neen dit is niet mijn vaste job. Dit is bij mij werkelijk een toevlucht omdat dat de enige plek is waar ik me goed voel.

Wat ik me afvraag.. Hebben jullie ook zoveel moeite na een gesprek met de therapeute? Ik had op moment zelf wel nood aan het allemaal te kunnen vertellen en als ik thuis was, was ik blij dat het eruit was (in grote lijnen toch, gewoon dat ze idee kregen over wat er allemaal speelde). Maar dan tegen dat het avond werd en ik moest gaan slapen, werd het enkel nog erger! Alles wat ik voorbije jaren heb vestopt, kwam dan opeens boven en heb mij nog nooit zo rot gevoeld

Nu heb ik schrik dat als ik hiermee doorga, het allemaal nog veel erger wordt. Je moet praten over dingen die je zo keurig hebt weggestopt al die jaren en het lijkt me zo pijnlijk van dat allemaal boven te halen...
Chapeau aan al wie hier moedig bezig is trouwens!

**Geplaatst**: 23-05-13 10:59

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-05-13 10:59

@Sammy, weet je al wanneer je terecht kunt? Goed van je om hulp te gaan zoeken.
@Fjordhorse als eerste welkom. Ik herken jou verhaal maar al te goed. Lekker een masker opzetten en net doen of dat er niets aan de hand is. Aan het eind van de dag ben je op van alles en je probeer dan nog maar eens ontspannen te slapen. Toevlucht zoeken naar je paardje is een manier om te vluchten van je problemen. Daar kun je lekker jezelf zijn, niemand die je lastig valt. Dat je hulp hebt gezocht is alleen maar goed.
Ik praat nu uit eigen ervaring maar de eerste gesprekken zijn altijd moeilijk, zwaar maar ook wel een beetje opgelucht. Juist daarom gaat het van binnen allemaal stromen en komt alles naar boven hoe pijnlijk het misschien ook is. Schrijf op wat er met je is gebeurd naar het gesprek zodat je dat de volgende keer kunt bespreken. Sterkte!!!

Hier nog steeds aan het malen over het loslaten van de psychologe. Zo heb ik een dag dat ik denk ik ga haar bellen, mailen oid en zo heb ik een dag dat ik denk zak toch in de stront heb het helemaal gehad. Mijn lichaam voelt wel rustig maar in mijn hoofd blijft het maar malen. Om soms gek van te worden.

**Geplaatst**: 23-05-13 12:44

Geplaatst: 23-05-13 12:44

Bedankt voor het bemoedigende woordje Mirande40. Toch wel beetje bang voor het tweede gesprek... Onlangs bevestiging gekregen van de afspraak (pas in juli) en toch even getwijfeld of ik het niet zou annuleren.. "het gaat toch prima zo?" of "maar erna voel ik mij nog veel slechter.." Toch maar niet afgebeld, moet ermee doorgaan of het alleszins een kans geven :Y)

Ook zit ik contant met de vraag "zou ik het vertellen of niet?" (aan mijn moeder vb, aan mijn vrienden,...) Maar ik krijg het gewoon niet over mijn lippen. Ik weet nu al wat mijn moeder zal zeggen als ze hoort waar ik "nu weer mee begonnen ben". Volgens haar is er namelijk helemaal geen probleem en heb ik de perfecte jeugd gehad. Hmm.. Heb toch lichtjes ander idee van perfecte jeugd.. Ook zie ik haar zo al een hele scene beginnen over "hoe zwak" ik wel niet ben en "dat ik niet flauw moet doen". Ook zal ze het ongetwijfeld persoonlijk opnemen en beginnen verwijten naar mijn hoofd slingeren hoe hard ze haar best heeft gedaan en hoe zwak ik ben van niet gewoon verder te gaan in mijn leven ofzo. En misschien ben ik wel zwak, maar ik kan gewoon niet zomaar verdergaan met mijn leven. Brr neen, ik krijg het dus niet over mijn hart om het te vertellen aan mijn moeder. Maar anderzijds als ze mij op sommige momenten zit te pushen heb ik zoveel zin om het gewoon uit te schreeuwen dat ze me gewoon tijd moet geven want ik ben ermee bezig om mezelf terug bij elkaar te rapen en als je mij contant op mijn vel zit en de negatieve dingen benadrukt dan maakt het alles alleen nog erger

Net hetzeflde met vrienden trouwens, al heb ik bij hun vooral schrik dat ze me gewoon vierkant uitlachen dat ik "hulp zoek bij een zielenknijper". Iedereen in mijn vriendengroep (ik ook hoor, tot paar maanden geleden) heeft daar nogal een uitgesproken mening over.. Mijn vrienden hebben nl ook allemaal geen flauw benul hoe zwaar ik het dagelijks heb.
Vertellen jullie het aan mensen in je omgeving dat je therapie zoekt of hou je het ook voor jezelf (tenzij op een forum als bokt)?

**Geplaatst**: 23-05-13 20:26

Geplaatst: 23-05-13 20:26

@ Fjordhorse: Welkom hier. Ik heb het in het begin ook heel geheim gehouden, tot ik opgenomen werd. Toen moest ik mijn omgeving wel inlichten, ik zou niet meer thuis zijn, niet meer naar school kunnen, niet meer kunnen werken. En uiteindelijk heeft het vertellen me zoveel goeds gebracht, ik ben een stuk opener, de contacten met vrienden en de relatie met mijn moeder zijn veel beter geworden. Wat je schrijft over die onrust na de therapie herken ik ook wel, al ben ik er wel wat aan gewend geraakt, ik heb al zo lang therapie. Misschien kan het je helpen om op te schrijven hoe de therapie voor je was, wat je voelde en wat je op dat moment voelt? Bespreek het ook met je therapeut, misschien heeft hij/zij ook wel tips.
@ Miranda: Ik kan me voorstellen dat je in een gat valt nu je paardje er niet meer is. Wat je schrijft over afscheid nemen van je therapeute herken ik ook wel. Ik hou mezelf maar voor dat ik in principe op eigen benen kan staan en mezelf kan redden als ik zou stoppen met therapie, dus wanneer ik voor mijn gevoel de therapeuten niet meer nodig heb. Wellicht geeft dat jou ook wat rust?
@ Lammie: Fijn dat er zo'n last van je af is gevallen nu je je relatie verbroken hebt!
@ Sammy: Vervelend dat het niet zo lekker gaat.

Hier gaat het heel erg wisselend. Ik ben nog steeds in de deeltijd op de opname-afdeling waar ik sinds februari zit, 2x per week beeldende therapie (1x individueel en 1x groep) en 1x muziektherapie (individueel). Ik merk wel dat ik echt vooruit ga, ik krijg zoveel handvatten aangereikt en leer nieuwe inzichten en mezelf beter kennen. Het is nu wel officieel vastgesteld dat ik borderline heb (voor de 3e keer :')

) en ik krijg ook hulp voor mijn alcoholprobleem. Vanaf maandag gaat mijn citalopram omhoog omdat ik wel erg veel last van dwanggedachten/handelingen heb, dus ik hoop dat ik daar effect van merk.

**Geplaatst**: 23-05-13 20:33

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-05-13 20:33

Jorine dat is dus mijn probleem: ik leun te veel op haar. Heb haar nu al 7 jaar gehad en een band met haar opgebouwd. Ik vind loslaten gewoon zo moeilijk. Ik zal ook wel op eigen benen kunnen staan, doe ik tussen de therapieen door ook wel maar het voelt zo fijn om daar te zijn, mijn verhaal te doen, dingen die er nog spelen.
En zolang zij er nog zit voelt het of dat de deur nog steeds open staat

Wel fijn dat de deeltijd-opname wat met je doet. Ook altijd goed om jezelf beter te leren kennen. Hou het vast!!!

**Geplaatst**: 23-05-13 20:55

Geplaatst: 23-05-13 20:55

Ja *Naam* ik weet het. Maar dat is dus ook mijn grote probleem: het loslaten. En dan gaat het geeneens zo zeer over de therapie. Komt ook voort uit het verleden. Maar goed we gaan er samen over praten en ik weet ook zeker dat we eruit zullen komen

Je advies verwoord je goed

Wat ik zelf wel heb geleerd is dat ik me er ook niet voor schaam al deelde ik in het begin niet met iedereen dat ik in therapie ging (nu was voor mij de aanleiding wellicht anders dan de meeste van jullie als ik het zo lees). Ondanks therapie moet je het toch zelf allemaal doen en eigenlijk komt het dan bij iedereen op hetzelfde neer

Laatst bijgewerkt door Warboel op 21-08-18 13:38, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Ivm privacy naam verwijderd

**Geplaatst**: 23-05-13 21:06

Geplaatst: 23-05-13 21:06

@Fjordhorse, welkom hier

En ja je moet wel gewoon doorgaan, niet afzeggen

En niks van mensen om je heen aantrekken, als jij vind dat je t nodig heb er gewoon voor gaan

En het zal wel zwaar zijn inderdaad, maar t helpt je ook

Ik zelf ben er wel open voor, maar ik heb ook schijt aan iedereen :Y)

dus vind je me raar dan pleur je lekker op. ( mijn gedachtegang

) maar dat is ook iets waar ik aan moet werken

@ Jorine, fijn dat het de goede kant opgaat!

@ miranda, ik heb even wat gemist, maar mag je geen contact meer met haar hebben ( je psychologe )

Ik heb vandaag een afspraak gemaakt voor een telefonische intake gesprek voor 3 juni. En dan gaan we ook gelijk bespreken hoe en wat en wanneer ik kan beginnen als het goed is.
Ben hiervoor wel naar een psycholoog geweest, maar dat waren 5 sessies en daarna moest ik het zelf betalen, mja dat geld heb ik niet en ben dus gestopt.
Nu heb ik me aangemeld bij psyq, en hopelijk gaan ze goed uitzoeken wat er met mij aan de hand is.
Veel mensen om me heen zeggen tegen mij dat ik borderline heb, maar dat weet ik niet.
Ik wil in ieder geval gewoon een beetje rust in mn hoofd:)

Hebben jullie trouwens geen rare dromen?
Ik heb de laaste tijd vaak last van erge nachtmerries, maar het is ook weer niet echt een drrom.
Het is echt en nep, want tijdens mn droom ben ik bewust van wat er gebeurd, doe ook mn ogen open en zie dan mn vent naast me liggen, en dan gaat het weer verder.
Heel eng, laatste keer durfde ik ook echt niet meer te slapen was zo bang geworden, omdat het zo echt is.

**Geplaatst**: 23-05-13 21:27

Geplaatst: 23-05-13 21:27

fjordhorse welkom
sammy xxs ik herken mijn ook wel een beetje alleen zijn het geen nachtmerries , maar een soort een knoop in je maag waar je misselijk van word en je buik pijn van krijg
miranda40 ik snap dat het los laten moeilijk voor u is het is net of ze het begrijpen en je kan zo makelijk je hart er bij luchten zonder er veel vragen er bij te antwoorden
jorine en *Naam* wat goed dat het zo met jullie gaat

Laatst bijgewerkt door Warboel op 21-08-18 13:38, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Ivm privacy naam verwijderd

**Geplaatst**: 27-05-13 08:14

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-05-13 08:14

Sammy ik heb nog wel afspraken staan met mijn psychologe maar er komt een tijd dat ik haar moet gaan loslaten. Volgende week spreek ik haar en gaan we kijken hoe en wanneer dat gaat plaats vinden.

**Geplaatst**: 27-05-13 08:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-05-13 08:52

Ok, ja dat is wel moeilijk. Je bent toch wel gewend/gehecht aan haar.
Lijkt mij ook lastig om dan afstand te gaan nemen, want je kon er altijd mee praten. En als je een goeie band had is dat wel moeilijk ja.
Maar zij zal wel weten dat je nu zelfstandig verder moet gaan denk ik

**Geplaatst**: 27-05-13 11:49

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 27-05-13 11:49

Eigenlijk mag ik niet meer bij haar in behandeling zijn. Maar ja ze maken uitzonderingen en daarvan ben ik er dus 1. Alleen heb ik dat nooit geweten dus vandaar dat dit zo rauw op mijn dak komt. Als ik nog hulp nodig zou hebben zou ik doorgestuurd worden naar Altrecht maar dat is iets waar ik voor pas. Niets te nadelen maar ik wil niet weer opnieuw mijn verhaal te hoeven doen. Dus vandaar hoop ik dat ik dit jaar nog bij haar kan afmaken

**Geplaatst**: 02-06-13 12:37

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 02-06-13 12:37

Afgelopen donderdag het laatste gesprek gehad. Nu hoef ik niet meer terug en begint voor mij het werken aan mijzelf zonder hulp. Ik voel me lekker, ben begonnen met lijnen en heb het idee dat ik meer zelfvertrouwen heb gekregen. Nu gaan we ertegen aan!

**Geplaatst**: 03-06-13 11:43

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-06-13 11:43

@ Miiranda, Oh ok, dan snap ik het

Wel fijn dat ze toch bij jou een uitzondering hebben gemaakt, en het inderdaad wel fijn als je het bij haar dan ook kan afsluiten en niet je verhaal opnieuw moet doen inderdaad.

@ Purny, Wat fijn dat je je goed voelt!

Ik heb net een intakegesprek gehad telefonisch, en mag volgende week al beginnen met de behandeling. Ze gaan me naar de afdeling sturen voor persoonlijkheidsstornissen, ben blij dat ik al zo snel mag beginnen, en niet zo lang hoeft te wachten!

**Geplaatst**: 03-06-13 20:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-06-13 20:36

@ Sammy: Fijn dat je zo snel al kan beginnen!

Ik ben ook gebeld door mijn nieuwe psychologe, ik heb over 2 weken waarschijnlijk de eerste afspraak. Het is mij alleen niet duidelijk of dat op de algemene poli is of die voor persoonlijkheidsstoornissen. Ik vind het wel gek om van de afdeling weg te gaan, ondanks dat bijna niemand van de 'oude' groep er nog is, maar ik heb er toch 4 maanden gezeten.

**Geplaatst**: 03-06-13 20:56

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 03-06-13 20:56

Mag ik me melden.

ik heb al een tijdje psychotherapie. Nu heeft mijn therapeut emdr voorgesteld.
Ik heb gezegd dat ik er eerst meer over wilde weten voor ik ja zou zeggen. Dus hoop ik hier mensen te treffen die hun ervaring met mij willen delen.

**Geplaatst**: 04-06-13 20:15

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-06-13 20:15

Welkom Leestmee. Ik heb zelf geen ervaring met EMDR maar ken wel veel mensen die het hebben (gehad). Ik hoor verhalen van mensen die behoorlijke trauma's hebben kunnen verwerken door de therapie maar ook mensen die moesten stoppen omdat het gewoon te zwaar en te heftig is. Als je zelf stabiel bent en goed vertrouwen in je therapeut hebt is het wel het proberen waard misschien.

**Geplaatst**: 04-06-13 20:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-06-13 20:21

Ik heb EMDR gehad. Ik vond het in het begin wel heftig, je bent een paar dagen helemaal kapot maar het helpt wel. Ik heb er positieve ervaringen mee!

**Geplaatst**: 04-06-13 20:47

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-06-13 20:47

Ik heb ook emdr gehad en heb daardoor wel mijn pestverleden kunnen verwerken .
Het begin vond ik niet zo heftig, maar naarmate de trauma's heftiger werden vond ik het zelf ook heftiger.

**Geplaatst**: 05-06-13 07:29

Geplaatst: 05-06-13 07:29

purny schreef:
Afgelopen donderdag het laatste gesprek gehad. Nu hoef ik niet meer terug en begint voor mij het werken aan mijzelf zonder hulp. Ik voel me lekker, ben begonnen met lijnen en heb het idee dat ik meer zelfvertrouwen heb gekregen. Nu gaan we ertegen aan!

$*\o/*$ je mag trots op jezelf zijn $*\o/*$

Welkom Leestmee :wave:

Ik heb ook EMDR gehad (dit naar aanleiding van een trauma). Net wat Purny zei vond ik het in het begin heel heftig. Je gaat het trauma opnieuw beleven om het op zo'n manier weer een plek te geven. Je bent een paar dagen helemaal kapot maar je zult zien, tenminste dat is mijn ervaring dat je het steeds meer een plekje kunt gaan geven. Ik kan het iedereen aanbevelen

Gisteren gesprek gehad met mijn psychologe. Zag er als een berg tegen op maar het gesprek liep fijn. Ze hebben intern gekeken wat de mogelijkheden voor mij waren. Buiten mijn psychologe om heb ik goede ervaring met mijn therapeute die EFT geeft alleen heeft zijn een eigen praktijk buiten haar 2 dagen in het ziekenhuis. Nou schijnt het zo te zijn dat mijn psychologe mij niet door zou mogen sturen naar haar omdat ze liever hun patienten bij hun eigen therapeute onder willen brengen. Maar verzekeringstechnisch moet ik wel een verwijsbrief hebben als ik naar die praktijk toe wil gaan. Oke, je hebt altijd uitzonderingen dus als ik zou willen mag ik naar de therapeute toe voor EFT. Verder zijn we gaan kijken hoe ik dat dan eventueel in zou willen vullen; heb het gehad over de chaos in mijn hoofd, wat speelt zich allemaal af, wat zal ik het liefst willen. Moest dus echt met de billen bloot

en laat dat nou niet mijn sterkste punt zijn (ja op papier). Dus veel tranen, tranen en nog eens tranen. Uiteindelijk kwam het er dus op neer dat ik angstig ben, angstig om het los te laten. Ben nu al zo angstig dat alles wat ik heb meegemaakt met stukjes naar boven komt. Was daarna wel helemaal op maar heb het gevoel dat het goed gaat komen. Heb vannacht voor het eerst weer eens goed geslapen

**Geplaatst**: 05-06-13 10:28

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-06-13 10:28

Ok dank jullie wel allemaal. Ik denk er nog wel even over na.
Volgende week donderdag moet ik weer naar mijn therapeut.
Mijn partner wil evt. bij de sessie aanwezig zijn als een stukje steun voor mij. Ik weet ook niet of ik dat wel wil.

**Geplaatst**: 09-06-13 11:30

Geplaatst: 09-06-13 11:30

leestmee schreef:
Ok dank jullie wel allemaal. Ik denk er nog wel even over na.
Volgende week donderdag moet ik weer naar mijn therapeut.
Mijn partner wil evt. bij de sessie aanwezig zijn als een stukje steun voor mij. Ik weet ook niet of ik dat wel wil.

Ik zou het doen, steun is zo fijn. Misschien eng in het begin maar delen is zo fijn.

Hier gaat het redelijk goed, 12 juli stop ik met therapie. Toen ik besloot te stoppen voelde dat heel goed totdat ik mijn einddatum ging vastleggen. Vanaf dat moment ben ik doodsbang, heb ik veel spanning en vooral heel veel angst en dat wordt nog niet beter. Wel scheelt het ontzettend dat ik ondanks de spanning wel blijf functioneren. Ik kan ook weer heel veel dingen ondernemen en durf veel meer bij mezelf te blijven. Mijn doelen gaan dus ontzettend goed maar het einde is gewoon zo zwaar...

**Geplaatst**: 11-06-13 12:32

Geplaatst: 11-06-13 12:32

Lastig Jolien, ik kan me voorstellen dat het einde zo moeilijk is. Ik vind het ook lastig om afscheid te nemen op de afdeling waar ik opgenomen ben geweest.

Ik ben vrijdag voor het laatst op de kliniek en heb vanochtend kennis gemaakt met mijn psychologe. Het lijkt me wel een aardige vrouw, nog vrij jong maar wel goed. Ik blijk ook mijn psychiater die ik in het begin bij Jeugd had weer terug te krijgen daar.

**Geplaatst**: 16-06-13 15:16

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-06-13 15:16

Is er iemand bij wie ik via PB even iets kwijt mag. Ik wil iets van me af schrijven maar wil er geen topic voor openen..

**Geplaatst**: 16-06-13 15:24

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 16-06-13 15:24

Je kan mij altijd pben!