Citaat:MoniqueT schreef:
Tja, als je zolang overal doorheen loopt voor iemand wat aan je merkt, is het misschien ook makkelijker om ermee om te gaan.
Ik wou dat het voor iedereen zo makkelijk was!
het was opzich niet makkelijk, ik heb er echt keihard voor gewerkt wat ik nu bereikt heb!
je krijgt niet zomaar een man die van je houd, waar je samen mee woont in een koophuis.
een huis is ook niet gratis weetje...
2 lieve hondjes die van je houden, en een super lief paardje!
Tja, je hebt een Wajong-uitkering, je man verdient goed dus kan je en koophuis hebben, hondjes en een paard kan je kopen ...
Sorry, het moeilijk hebben, is in het gevan van mijn dochter al op de peuterspeelzaal totaal niet in het plaatje passen, op de kleuterschool de leerkracht tot wanhoop drijven, in groep 3 je vader verliezen, in groep 4 bij Jeugdzorg zitten om dat je zo moeilijk bent, in groep 6 sociale vaardigheidstraining moeten doen, in groep 7 bij de psychiater zitten omdat je zo bang bent voor een operatie, omdat papa toen ook dood ging. En in je schoolloopbaan van gymnasium naar HAVO naar VWO gaan, omdat je superbegaafd bent, maar ook PDD Nos blijkt te hebben en dus totaal niet weten hoe je met mensen om moet gaan. O ja, ik vergeet een paar heupoperaties en dag en nacht pijn, nu nog.
Dat vind ik moeilijk! Ik heb als moeder wat tranen gelaten om haar.
Ik had op mijn 23e ook een koophuis, een echtgenoot, paarden, een hond, een VWO-opleiding en een leuke baan, maar daar heb ik heel wat minder moeite voor hoeven doen dan mijn kind nu moet doen om gewoon overeind te blijven.