Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Ik ben nu een soort onregelmatige lijndienst met tussenstops bij de keukentafel en het toilet.
Vanochtend wederom naar het UMCG geweest met taxibedrijf mama en mijn wekelijkse portie complimenten is weer binnen. Goed, het is misschien niet zo charmant als iemand "het ziet er prachtig uit!" zegt over je borstkas in plaats van je gezicht, maar we nemen alles mee in deze tijden.
Mijn tepels zijn namelijk... verhuisd.
Tegen beter weten in had ik er gisteren toch maar wat over gezocht op Google om de informatie die ik van het ziekenhuis had gekregen aan te vullen, en ik vind het maar een wondermooi proces.
), doen is de bovenste laag van je huid weghalen op de plek waar je tepels heen verhuizen. Je krijgt dan als het ware een soort, tja... schaafwond. Daar verhuizen ze dan je sprietjes heen.
Omdat de huid natuurlijk wil herstellen, zullen er nieuwe bloedvaatjes ontstaan die de twee stukken weer met elkaar verbinden. Op dit moment zien mijn tepels er uit als opgedroogde salami. Op de vraag van een goede vriendin of ik er gevoel in had, reageerde ik met: "Een hele knappe dokter zat m'n tepels te porren en daar reageerden m'n vleesattenes niet op." Dat zegt wel genoeg.
) en twee weken niet autorijden (
), maar we komen ergens. Ik voel me intussen wel steeds wakkerder en mijn T-rex armpjes worden steeds behendiger.
Ik heb voor het eerst in ruim een jaar (als het niet langer is) weer een boek uitgelezen, Killing Eve uitgekeken en heb gisteren vanwege Bokt zelfs een oude aflevering Spel Zonder Grenzen gekeken uit 1998. Daarnaast vind ik het gruwelijk irritant om zo afhankelijk te zijn van mensen. Het is haast mensonterend om je trots in te moeten leveren en toe te moeten geven dat je je sokken niet aankrijgt. Gelukkig is m'n moeder echt een superlieve schat en de beste verpleegster die je kunt hebben.
Nu is november niet dé beste tijd om op die eilandengroep te zitten, maar het is nog steeds zo'n 9 uur licht per dag en 's nachts is er kans op het noorderlicht. Ik zit dus helemaal te stuiteren.
