Wat is het hier rustig...
Goed teken hoop ik. (En er zijn natuurlijk gewoon mensen die werken)
Ik ben vanmorgen even op stal geweest. Heb daar eerlijk aangegeven dat het een hele opgave is voor mij momenteel om te komen en de paarden te doen. Gelukkig begreep de eigenaresse dit wel. We hebben het even gehad over hoe het nu gaat. Ik heb de paarden in de wei gezet, de stallen gedaan en ben weer naar huis gegaan.
Ik ben vandaag weer erg mezelf aan het veroordelen. Vind dat het allemaal mijn eigen schuld is, dat ik teveel zelf medelijden heb en dat dat de reden is waarom het slecht gaat. Kortom: Als ik mezelf een schop onder m'n kont geef en weer gewoon normaal ga doen, komt het allemaal goed. Hoe heb ik het zo ver kunnen laten komen.Jammer genoeg weet ik dat het niet zo werkt. Maar ik word er zo moe van.
Mijn vriend heeft vandaag alvast de voicemail van mijn behandelaar ingesproken, zodat zij weet dat het niet goed gaat en dat hij meekomt vrijdag. Dan wordt ze er vrijdag niet zo mee overvallen en kan ze er vast over nadenken. Dat is wel goed denk ik. Hoe dichter vrijdag in de buurt komt, hoe banger ik word. Voel me zo'n aansteller. Maar dat is wat ik van huis uit heb mee gekregen. Niet zeuren, doorgaan en dat is nu net wat niet meer lukt. Doorgaan...