Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-03-13 21:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-13 21:08

Ikzelf vond het ook moeilijk om het er over te hebben. Had me dan voorgenomen om het te doen maar ging er tijdens het gesprek met een grote boog omheen. Ik heb de afgelopen weken, jaren heel veel geschreven en ik merk dat dat mij ook goed doet.

Mijn kanjer (22 jaar) had een blessure waarvan de prognose van herstel niet goed was. De aanhechtingen waren kapot. Hij zou daardoor niet meer op het land mogen, nooit meer los in de paddock en altijd pijn hebben. Daar is hij gewoon het paard niet voor. De afgelopen weken mocht hij minder doen. Wel hij was niet te houden. Hij verdient het gewoon niet om weg te kwijlen op stal.
Voelt ook fijn om morgen met haar erover te praten. Zij heeft mij ook aangehoord toen ik een beslissing zou nemen. Klinkt misschien gek maar met haar deel ik eigenlijk alles als eerste

**Geplaatst**: 04-03-13 23:46

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 04-03-13 23:46

Ik heb dat ook altijd. Het blijft een lastig onderwerp. Ik zie het als een soort van toegeven aan jezelf. Een stukje loslaten waar je al die tijd de vinger op had. En dat is moeilijk. Ik vind het moeilijk de controle uit handen te geven... Zo zie ik het.

Gatsie nee dat is ook geen paardwaardig bestaan meer. Maar hij had een respectabele leeftijd moet ik zeggen. Ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Hoe moeilijk ook. En hij zou je vast dankbaar zijn dat hij nu pijnvrij door de eeuwige groene weides mag rond rennen. :(:)

**Geplaatst**: 05-03-13 10:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-13 10:00

Heel veel sterkte Miranda!

Ik ben inderdaad opgenomen in mn eigen woonplaats nu, sinds vorige week dinsdag. Ik merk dat hoe meer ik begin te wennen hoe slechter het gaat..

**Geplaatst**: 05-03-13 13:52

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-13 13:52

Hoe bedoel je dat Jorine? En heb je overdag een programma?

Ben net terug van mijn psychologe. Mag het niet zeggen maar hoe 'bijzonder' ben je als je psychologe tegen je zegt: heb aan je gedacht vrijdag. En als je dan je verhaal doet zij een traantje weg veegt...........
Maar goed heb mijn verhaal voorgelezen. Was zelf wel trots op datgene wat ik had opgeschreven.

Eenmaal buiten, rook in de lente. Het stomme van al was dat ik dit weer ook had tijdens mijn opname vorige jaar. Kreeg gelijk een raar gevoel in mijn buik en het gemis kwam terug.

**Geplaatst**: 05-03-13 15:33

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-13 15:33

Dat is wel lief inderdaad Miranda, dat ze aan je heeft gedacht.
Welk gemis kwam terug? Van je paard of de kliniek?

Ik bedoelde dat hoe langer ik ben en hoe meer ik wen, hoe meer ik mijn eigen gevoelens weer terug laat komen (die ik aan de kant had geschoven door alle nieuwe prikkels). Dus ik voel me nu slechter dan aan het begin van mijn opname.

**Geplaatst**: 05-03-13 15:53

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-13 15:53

Gemis van de opname

Jorine kan het niet zo zijn dat het eerst naar beneden gaat? Weet nog wel toen ik opgenomen werd, dat ik me overgaf, ik tot de bodem ben gegaan (zonder dat ik daar invloed op had) en na 2 weken kon ik daar pas uit omhoog klimmen.

**Geplaatst**: 05-03-13 17:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-13 17:00

Nee, het gaat nu niet slechter dan thuis ofzo. Het ging eerst wat beter juist, door alle nieuwe prikkels en nu kom ik weer bij mijn oude gevoel.

**Geplaatst**: 05-03-13 17:44

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-13 17:44

miranda.en jorine sterkte allebei

met mijn gaat het wel alleen als ze zeggen dat ze zorgen over maken dan kan ik geen woord meer uit brengen

**Geplaatst**: 05-03-13 22:04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-03-13 22:04

Pecà ik ken dat gevoel dat je je op bepaalde plekken rustiger voelt.

Ik heb het even gehad. Zolang ik maar vrolijk ben thuis is er niets aan de hand maar net.........was even bezig in de keuken. Manlief bleef maar zeuren over het gala van vrijdag en de jurk die ik.wel of niet aanmoest. Had allang een berichtje naar,een vriendin gestuurd die ontwerper is of dat zij er even maar wil kijken. Maar hij bleef er maar over doorgaan wat ik moest doen. Ik reageerde zo van: ik weet het wel heb het al gevraagd. Loopt hij.dus gelijk weg met een.opmerking dat hij niets meer kan zeggen. Wordt gelijk emotioneel, heb het even gehad. Last me gewoon even met rust. Lig nu op bed en.heb extra medicatie ingenomen. Ben benieuwd of dat ik kan slapen

**Geplaatst**: 05-03-13 23:37

Geplaatst: 05-03-13 23:37

Heel herkenbaar Miranda. Bij mij kan m'n goede humeur ook door een opmerking gelijk tot onder het nulpunt zakken. Mn man is ook niet zo tactisch met z'n reacties. Hij verwijt me dan meestal vanalles en daar raak ik dan van overstuur. En als ik dan in de kamer zit te huilen zegt ie zo van: stel je niet zo aan, waarom doe je nou zo... pfff en daar wordt het alleen maar erger van. Uiteindelijk komt ie dan wel zn excuses aanbieden en bij me zitten en dan is het uiteindelijk tussen ons wel weer uitgepraat. Maar ik ben dan echt kwaad en moe en helemaal gespannen.

Morgen naar de ggz voor een gesprek betreft de indicatiestelling ofzo. Weet niet wat ik ervan moet verwachten. Wel een lijstje van dingen gemaakt die ik sowieso nog wil vragen. Anders vergeet ik dat toch... vind het wel spannend, weer een gesprek met iemand anders. Heb allemaal vragenlijsten in moeten vullen over hoe ik me nu voel en dingen van meer uit het verleden. Hopelijk kunnen ze er wat mee.

Uitkering regelen is nu ook lastig. Omdat ik niet meer kan werken en school gestopt is loop ik 900 euro mis in de maand (500 stufi en 400 loon) tot nu toe redden we het steeds net door wat financiele meevallers, maar dat houdt een keer op en de hypotheek moet gewoon betaald worden. Daarom was ik bezig met het aanvragen van wajong. Maar daar moet je allemaal gegevens invullen van behandelend specialisten enzo, maar mijn behandeling is nog niet gestart... en ik heb nu alleen een voorlopige diagnose gekregen, krijg nog een persoonlijkheidsonderzoek en nog wat losse onderzoeken om het duidelijker te krijgen. Ik ga nu slapen, want ik ben kapot, de hele dag eigenlijk al. Het was 15 graden vandaag, maar ik kon de moed niet bij elkaar rapen om naar buiten te gaan. Heb ik nu spijt van natuurlijk...

Ik vind het trouwens heel moeilijk om steeds te reageren op iedereen, ik lees en leef mee en sorry dat ik niet veel reageer. Ik gebruik het voor mezelf even als uitlaatklep om toch wat op papier te zetten. Voor dagboek oid heb ik de discipline niet -O-

**Geplaatst**: 07-03-13 18:38

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-03-13 18:38

He bah ik herken in jullie verhalen een heleboel van mezelf..
Ik ben dus vandaag op intake geweest..
Ik ga even een verhaal typen.

Hetgene wat ik enigsinds herken is dus dat ik leuk kan ouweh*eren en een gewoon praatje kan maken met mensen, maar zodra ze te dichtbij komen klap ik dicht.
Als mensen me willen omhelzen of troosten heb ik het liefst dat ze weg gaan.
En voel mezelf snel teveel, of dat ik teveel zeur over dat wat ik meegemaakt heb.

Het gaat eigenlijk de afgelopen week a 2 weken best goed met me (met mijn sterke masker zoals de psyg dat omschrijft)
Ben nu in twijfel of ik wel moet gaan "vechten" met mijn verleden of dat ik "gewoon" verder moet gaan met mijn leven..
Wil ik al die pijn wel weer voelen, terwijl ik nu juist het gevoel heb dat ik het allemaal even weg wil stoppen en er niet meer over wil praten.

Herkennen jullie dit ook?

**Geplaatst**: 09-03-13 10:39

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-03-13 10:39

Heb je ook dat je aan het eind van de dag moe bent van je masker?

**Geplaatst**: 09-03-13 10:41

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-03-13 10:41

Ikke wel hoor, mijn masker is namelijk iemand die ik niet ben en de hele dag toneelspelen is best vermoeiend.

**Geplaatst**: 09-03-13 11:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 09-03-13 11:18

Het is bij mij niet zozeer iemand die ik niet ben, al zal ik door mijn masker wel eens dingen doen waar ik eigenlijk geen zin in heb.
Maar pijn en verdriet laat ik niet zien, en anderen echt binnen laten is echt not done...

**Geplaatst**: 10-03-13 14:35

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-03-13 14:35

Dat bedoel ik ook Zerena, je doet constant dingen die je misschien niet wilt of niet goed voor jou zijn en dat kost energie.

**Geplaatst**: 10-03-13 15:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 10-03-13 15:54

Ja dan bedoelen we wel hetzelfde..
Ik ben er alleen nog niet over uit.

**Geplaatst**: 11-03-13 16:14

Geplaatst: 11-03-13 16:14

Joolien schreef:
Ikke wel hoor, mijn masker is namelijk iemand die ik niet ben en de hele dag toneelspelen is best vermoeiend.

Weet daar alles van Joolien :(:)

En als ze je dan even zonder masker zien, omdat je ze ergens onverwachts tegenkomt, dan begrijpen ze je niet.

Klinkt heel gek maar nu mijn paardje er niet meer is, mis hem nog elke dag, ben ik veel rustiger aan het worden. Heb niet meer elke dag die verplichtingen. Nu moet ik wel zeggen dat ik de afgelopen weken, vlak voor het overlijden, extra druk met hem ben geweest.
Nu heb ik een heel mooi aanbod gekregen om een paardje voor iemand uit te brengen alleen manlief wil dat nog niet. Hij is bang dat het allemaal te snel is, dat ik er nog niet aan toe ben

Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Aan de ene kant heeft hij wel gelijk, moet eerst aan mezelf gaan werken, hoe ga ik mijn vrije tijd invullen, het verdriet verwerken, niet dat ik straks in een gat val, maar aan de andere kant kan ik niet zonder de paarden. Vindt het gewoon heerlijk om met ze bezig te zijn.

**Geplaatst**: 13-03-13 16:06

Geplaatst: 13-03-13 16:06

Lastige keuze Miranda. Luister vooral goed naar jezelf..

Ik ben inmiddels 2 weken opgenomen en het gaat nog niet veel beter. Eerder slechter. Morgen hoor ik of ik naar huis moet, mag blijven of beter naar een kliniek voor dubbeldiagnostiek kan gaan..

**Geplaatst**: 13-03-13 20:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 13-03-13 20:10

miranda, kijk waar jij je prettig bij voelt.

Als jij juist zin hebt om af en toe afleiding te hebben van een paard, moet je het doen vind ik. Niet te veel denken, ben ik er wel klaar voor. Probeer het gewoon zou ik zeggen.
Hoe is het trouwens met je zoontje, als ik vragen mag?

Dat is wel heel erg vervelend Jorine :(:)

Hoe komt het dat het niet veel beter gaat met je? Weet je de redenen waarom etc? Wat zou je zelf willen? Blijven of gaan of naar een andere? Lastige situatie zit je!

Bij mij gaat het al 1,5 week gemiddeld tot heel erg slecht. Het zat vooral tussen mij en mijn vriend niet goed, waardoor er ruzies waren en ik heb onwijze verlatingsangst... Die helpt er niet bij mee helaas. Gelukkig was hij toch gebleven bij mij

(wat het plan was) en heb ik hem toch wat ruimte kunnen geven. Nu weer 2 nachten alleen. Is totaal niet lang, maar heb soms van die paniekaanvallen, waar ik gek van word!
Heb nu ook wat problemen met mijn buren helaas

.. Gaat niet echt lkkr.
Gelukkig gaat stage goed en heb ik steun van een vriendin

**Geplaatst**: 14-03-13 17:46

Geplaatst: 14-03-13 17:46

Jorine weet je al wat meer? Wel balen dat het niet lekker gaat. Dikke knuffel :(:)

*Naam* vervelend dat je last hebt van verlatingsangst en dat het even niet botert tussen jou en je vriend. Ook voor jou een dikke knuffel :(:)

Ik heb besloten om het paardje even niet te doen. De eigenaar had daar alle begrip voor. Hij loopt niet weg gaf hij aan. Gister had ik bardienst op de vereniging en aan de overkant is de stal waar mijn paardje altijd heeft gestaan. Moest echt een traantje weg pikken. Manlief geeft wel aan dat ik nu vrij rustig over kom; dat hij me naar 7 jaar weer beetje bij beetje terug begint te krijgen

. Waar ik alleen bang voor ben is dat ik nu denk: ach dat paardje komt wel over een tijdje waardoor ik mijn gevoelens weer weg stop. Ben blij dat ik volgende week weer naar mijn psychologe kan

Laatst bijgewerkt door Warboel op 21-08-18 13:38, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Ivm privacy naam verwijderd

**Geplaatst**: 14-03-13 18:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 14-03-13 18:10

Dat is begrijpelijk dat traantje. Is ook zwaar als je je paard verliest. *knuffel* paardje loopt niet weg nee, denk niet dat je pwrse dan je gevoelens weg stopt. Huil wanneer je wilt huilen over je paard, is begrijpelijk!
Jou man heeft dan ook veel geduld! Hoop dat mijn vriend dat ook heeft... Ik zit natuurlijk pas in het begin helaas

Wel heel fijn dat je stapje voor stapje weer jezelf kan zijn en jet beter gaat.

**Geplaatst**: 17-03-13 14:27

Geplaatst: 17-03-13 14:27

@ *Naam*: Nee ik weet zo niet waardoor het niet goed gaat. Het zou kunnen komen door mijn alcoholprobleem waarvan ik probeer af te kicken, dat zou wel wat met mijn stemming kunnen doen.

Ik mag in elk geval nog blijven tot ze een diagnose hebben kunnen stellen, en dan eventueel nog om op medicatie in te stellen. Daarna gaan we opnieuw kijken of ik beter naar een dubbeldiagnosekliniek kan of iets anders.

Laatst bijgewerkt door Warboel op 21-08-18 13:38, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Ivm privacy naam verwijderd

**Geplaatst**: 20-03-13 18:21

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 20-03-13 18:21

Wel fijn toch dat je nog even kunt blijven Jorine? En die stemming kan inderdaad met het afkicken te maken hebben. Weet bij medicijnen dat ik dan allemaal rare dingen zie die er niet zijn, mijn lichaam anders wil dan ik.

Vandaag weer op gesprek geweest bij mijn psychologe. Het gemis van mijn paard hakt er gewoon nog goed in. Dat mijn maatje waarmee ik alles deelde er niet meer is, is zo'n lege plek in mijn leven. Ben gewoon angstig dat ik alles weer aan het wegstoppen ben. Zet mijn automatische piloot aan, zet mijn masker op en mijn dag kan beginnen. Zij gaat mij nu wederom in contact brengen met de therapeute die lijfspraak geeft (heeft zelf ook paarden en geeft daar ook sessies mee). Heb haar al vaker gehad, doen dan EFT om alles van binnen weer even los te maken. Verder moest ik een formulier invullen over hoe ik over mijn psychologe denk. Was wel lachen hoor moet ik zeggen. Het is dan anoniem maar ze ziet aan mijn handschrift en leeftijd dat ik het ben

. Kan alleen maar vol lof over haar zijn en dat weet zij ook dus zo anoniem is het dan niet meer

**Geplaatst**: 24-03-13 17:30

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-03-13 17:30

Ja dat is aan de ene kant wel fijn, maar aan de andere kant gebeurt er nu wel weer een hoop met groepsgenoten wat niet goed voor mij is, om tussen al die mensen te zitten waarmee het zo slecht gaat.

Hoe is het nu met jullie?

Met mij gaat het eigenlijk sinds gister wel wat beter, ik ben lekker naar de kapper geweest en mezelf laten verwennen met een hand- en hoofdmassage en een nieuw kleurtje in mijn haar

Nadeel van zulke 'goede' dagen is dat ik ontzettend koopzuchtig word, ik heb gister ook nog geshopt, 2 spijkerbroeken, shirtje, trui en toen ik thuiskwam bij zalando nog schoenen, een horloge en een ketting besteld

Ga ik morgen ook maar eens aankaarten.

**Geplaatst**: 05-04-13 07:53

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-04-13 07:53

Meiden hoe gaat het hier. Is de laatste tijd wel erg stil.

Ik heb mijn portie wel weer gehad. Lukt maar niet om de dood van mijn paardje een plek te geven. Van de week heftig gesprek gehad met mijn psychologe. Heb het gevoelen dat ik weer afzak. Daarna gesprek gehad met een therapeut die mij gaat helpen dmv EFT. Zij geeft ook sessies met mens en paard dus weet heel goed hoe ik me voel.