Soa test op je 15e.
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
- madelief88
-
- Berichten: 2879
- Geregistreerd: 14-08-05
- Woonplaats: Anna Paulowna
Re: Soa test op je 15e.
Geplaatst: 06-04-11 07:17
- _Yasmine_
-
- Berichten: 4582
- Geregistreerd: 12-03-08
- Woonplaats: Bij een kapotte Hefbrug
Re: Soa test op je 15e.
Geplaatst: 06-04-11 10:01
en op jouw insteek nu mag je zeker trots zijn!
ga zo door
- Schoenveter
- Berichten: 191
- Geregistreerd: 15-11-10
Re: Soa test op je 15e.
Geplaatst: 06-04-11 10:08
- Pauline
- Berichten: 12230
- Geregistreerd: 10-01-01
- Woonplaats: Zuid Holland
Re: Soa test op je 15e.
Geplaatst: 06-04-11 11:29
Niemand mag een ander aanraken op die manier zonder wederzijdse toestemming...en zwijgen is nog steeds geen ja.
- Deugenietje
-
- Berichten: 2006
- Geregistreerd: 18-04-06
Geplaatst: 07-09-11 22:57
Wat ben jij door een hel gegaan.
Die boosheid over die taakstraf is te begrijpen. Ik ken het fijne er niet van.
Maar je had een reden dat je niet meer naar school ging, en als ik zonder
alles heb gelezen. Kijken ze vaak naar het probleem en niet waarom men iets
doet. Dus je moet boeten, omdat je niet naar school ging omdat je op dat
moment zo diep in het dal zat.
Voorbeeld, stel mijn winkel wordt overvallen en ik verdedig mijn winkel en
sla daarbij de overvaller dood. Dan kom ik in gevangenis vanwege moord.
Maar de oorzaak en de reden waarom, wordt niet gekeken.
Alles is zo scheef.
Maar misschien zit ik ook wel helemaal mis qua naar school gaan en jij
- iloveyellow
-
- Berichten: 787
- Geregistreerd: 06-08-10
- Woonplaats: Ederveen
Geplaatst: 09-09-11 19:26
- GroteVogel
- Berichten: 938
- Geregistreerd: 23-11-10
- Woonplaats: Zuid Limburg
Re: Soa test op je 15e.
Geplaatst: 11-09-11 11:29
Ook ik heb in 2 dagen dit hele topic doorgelezen.
Kippenvel, herkenbaarheid,woede,verdriet, alle emoties komen naar boven.
Ik zeg hier alleen dat ik heel veel herken en ook beleefd heb als jij.
pm me maar als je mijn verhaal wilt weten.
Nu ben ik oud, 38 en kijk ik er zoveel anders tegenaan als toen ik 12 en 17 was.
Ik ben destijds wel uit huis geplaatst ook voor mijn veiligheid en om juist uit deze buurt, ritme en mensen te komen.
Eerst zat ik 6 weken zogenaamd opgesloten, niemand mocht op bezoek en ik mocht niet weg, alleen naar school en mijn ouders mochten komen.
Dit was zo een hel, echt waar, maar toen werd ik overgeplaatst naar een internaat, en oh wat ging er een andere wereld voor me open!
Ik kreeg opeens vriendinnen! Mensen die ik echt kon vertrouwen.
Na een jaar op rust komen zeg maar, leuke dingen doen met de groep, gesprekken met een vaste menstor, toen kwam het weer eens ter sprake of ik aangifte wou doen, en er werd heel dringend bij gezegd dat het niet hoefde!
Dat ik alleen beslis wat er gebeurt met mijn zaak, dat ik zelf een advokaat kreeg en mijn mentor voor mij wou en kon praten als IK dat wou.
Al met al heeft het 3 jaar geduurt eer ik toch besloten heb aangifte te doen, nee niet meer om de daders te straffen, want zei waren ook minderjarig op het moment, maar meer voor mezelf, ja dan kon ik het afsluiten, er een streep onder zetten, alle negative gedachte's los gaan laten, de haat de woede en moordneigingen die ik had naar deze personen toe....
De politie ( zedenzaken) kwam gewoon bij mij thuis ( Internaat)
Niks werd opgeschreven of opgenomen, ik heb zo wel 5 fijne gesprekken gehad.
Bij mij was het grootste probleem dat ik geen harde bewijzen had, geen getuigen niks.
Nouja, als ik aangifte zou doen dan kon de politie "proberen"de daders los van elkaar te verhoren, en hopen dat er maar 1 iemand toegeeft of dat ze los van elkaar te veel vertelden..
De politie zei mij ook heel duidelijk dat de "kans" erin zat dat ze er uiteindelijk niks mee deden, wat voor mij heel erg was omdat ik eindelijk zo ver was, en dan zouden ze me niet geloven?????
Ook qua gedrag had ik allerlei rapporten van de kinder bescherming, psycholoog, huisarts, school, zelfs van een moeder van een vriendinnetje.
Ach ja, dat was eeen gedrachs rapport van inmiddels toen 5 jaar geleden, dus toen ik 17 was toen was ik zo veranderd, ik deed niks meer verkeerd, ging niet meer slaan, ruzie maken en stelen en wiet roken.
Om een lang verhaal kort te proberen houden, de aangifte is gedaan, de daders opgepakt voor verhoor ( allemaal op 1 dag, zodat ze niet konden overleggen met elkaar)
De meesten waren toen ook net meerderjarig, 1 zat zelfs in dienst.
ze zijn gestraft!
Oke, zeker niet een straf die ik ze zou hebben gegeven )hihi) Maar 4 van de 6 hebben voorwaardelijk gekregen, 1 had een korte celstraf gekregen en die uit dienst moest nog voor de krijgsraad komen.
helaas hebben 2 hoger beroep aan getekend en moest ik na een jaar weer op komen draven terwijl ik er wel klaar mee was.
Nu een tig jaren later ben ik allen maar blij hoe mijn leven verlopen is destijds, het uithuisplaatsen heeft me achteraf zo veel goed gedaan, en nee ik vond het vreselijk op dat moment, want welke puber wil uit huis, en alles wat vertrouwd is weg....
Heel af en toe kon ik 1 van de daders nog tegen, ze herkennen mij denk ik niet meer, want 1 x zei ik in de winkel gewoon hoi, en hij keek me aan zoals van he, ken ik jou?
Ik weet dat 2 van de daders nu kinderen hebben in de leeftijd zoals ik toen was en ik moet me zooooooooooooooo beheersen om niet aan de deur te gaan en dan doodleuk zeggen "Goh hoe zou jij het NU vinden om te horen dat jou dochter gebeurt als wat jullie destijds met mij hebben gedaan"
Natuurlijk doe ik dat niet, ze hebben hun straf gehad en daarmee klaar, maar deze gedachte's doen mij des te meer beseffen dat ik er heel diep van binnen nog steeds niet klaar mee ben.
Dat zal wel nooit meer over gaan, maar ik ben nu wel op een punt gekomen dat ik andere meisjes hulp kan bieden in de vorm van vertrouwen, en steun die ze zo hard nodig hebben.
Er is al eens een meisje uit huis geplaatst en ze mocht een half jaar bij mij( ons) wonen.
Voor dat meisje was dat heel erg goed, vooral omdat NIKS moest en alles een regelmaat en ritme kreeg.
Mijn dochter is nu zelf 18 en weet mijn hele verhaal, ook mijn zoontjes weten dit, dit heb ik bewust zo gedaan zodat ze weten wat er kan gebeuren en dat ze dan weten dat dit gewoon niet mag.
Stomme grapjes van mijn zoontjes toen ze 12 waren en uit school kwamen met de text: Hey mam, strax gaan we een meisje verkachtingen ( ik vergeet het nooit meer)
Ze wisten niet eens wat het betekende en hadden het verkeerde woord, na een gesprek op school kwamen we erachter dat er 1 jongen was die de term wel kon maar dacht dat het woord verkrachtingen gewoon leuk en grappig was, ze bedoelden er toen mee, we gaan een meisje versieren.....
Gelukkig heeft de school meteen een extern buro ingeschakeld en zijn er lessen gekomen om die brugklassers wel even te vertellen hoe en wat op een nivo wat natuurlijk bij hun aansluit.
TS, ik ben erg geschrokken van je verhaal, vooral over al die muren en leugens in de rapporten, de zogenaamde vertrouwens personen.....zo herkenbaar!
Ik hoop heel erg dat je ooit iemand tegen komt waar jij aan kwijt kan wat je wilt, niet omdat het moet.
JIJ moet er de rest van je leven mee leren leven en niemand anders!
Je bent nu inmiddels 16, toch wil ik jou het advies geven om te kijken of je niet op kamer training kan gaan wonen of zo.
Niet omdat het moet, maar omdat je er zo veel van leert!
Kijk het is dan echt niet dat je echt weg bent thuis, want je zou iedere dag nog op bezoek kunnen gaan of de weekenden.
Maar om rust voor jezelf te creeren, leuke dingen te kunnen gaan doen.
Ook al zie je dat nu niet zitten ( je hebt een hond en pony had ik begrepen die je niet wilt missen) dat begrijp ik heel goed!
Laat je niet dwingen tot dingen die je echt (nog) niet wilt, door niemand niet!
Maar aan ja, nee en amen heb je helemaal niks, ze gaan dan nog moeilijker doen, dus let gewoon op wat je doet, zegt of niet zegt.
Het liefst zou ik je nu aan je haren hierheen willen trekken, ( is maar een uitdrukking) en je lekker kind nog laten zijn, dingen doen die bij jou leeftijd horen, een leuke school, vriendinnetjes, shoppen, paardjes, maar vooral rust in dat koppie.
Weg van alle mensen daar, ja ook weg bij je ouders ( want of je nu gaat op je 16e of op je 22e uit huis, het blijft even moeilijk hoor!)
Een nieuw leven beginnen..........
Heel veel liefs, sterke en kracht toegewenst!!!
( Kan chaotisch overkomen dit verhaal, nouja sorry daarvoor en de spelfouten) wil zoooooooooooo veel vertellen ......)
- Anoniem1994
- Berichten: 250
- Geregistreerd: 01-06-10
- Woonplaats: oost nederland
Geplaatst door de TopicStarter : 12-09-11 00:47
Het gaat goed met me, heel goed zelfs.
Een poosje heb ik me wel weer minder gevoeld, maar terwijl ik een jaar geleden zou beginnen met AM om me beter te voelen, heb ik daar niet eens aan gedacht dit keer... zelfs het idee om zelfmoord te plegen heb ik niet meer bij het kleinste dingetje. Ik had toen ik dit topic opende al te weinig ruimte voor m'n problemen, en het kleinste dingetje erbij was teveel. Als ik nu een probleem heb dan voel ik me even rot, maar ik kan verder, bedenken hoe ik het probleem oplos, en er ook echt iets mee doen
M'n leven is zo veranderd! Ik voel me fijner, thuis is ook een stuk minder stress nu, ik ga weer naar school en heb vrienden... nog even en ik heb gewoon m'n diploma...
En m'n voogd? Super mens
Ze is 2 keer geweest om te vragen hoe het ging, en 1 keer kwam ze omdat ze m'n pony wou zien (Tja ik praat over niks anders...). daarna heb ik haar niet meer gezien of gesproken. Ze vroeg zich af wat ze nou eigenlijk moest doen met me, want ze hoorde alleen maar positieve dingen van school en van mijn ouders
Ik heb nog een Voogd tot Januarie 2012, tenzij ze het toch nog een jaar erbij willen doen, maar als dat zo is dan kunnen ze het beter opgeven want beter dan als het nu gaat word het echt niet hoor!
De pijn zal altijd wel een deel blijfen, het is ook niet zo dat ik helemaal geen last meer heb van wat er gebeurd is... maar ik voel me goed genoeg om door te gaan en wat van m'n leven te maken
Over aangifte doen denk ik nog wel eens na. En wieweet komt er nog een dag waarop ik het toch ga doen, maar ik denk dat ik ook gelukkig kan zijn zonder dat hij gestrafd word. Mischien denk ik er volgend jaar heel anders over, maar op dit moment wil ik het hier bij laten en zien wat ik kan opbouwen voor de toekomst
- WinSel
-
- Berichten: 20634
- Geregistreerd: 28-09-04
Re: Soa test op je 15e.
Geplaatst: 25-01-12 09:49
- Jamiie
- Berichten: 461
- Geregistreerd: 13-07-06
- Woonplaats: Noord-Brabant
Geplaatst: 01-02-12 04:17
iloveyellow schreef:TS! Ik heb 67 bladzijde gelezen. alle berichten onder de naam van Anoniem 1994. Ik ben lang bezig geweest bijna een uur, maar ik had het er wel voorover. Om te weten hoe het met je ging en je te volgen in die moeilijke tijd. Je moet je best doen, maar meer doen kun je ook zeker niet! Wees vooral sterk en denk aan de dingen die je nu allemaal al bereikt heb! Ik ken je niet maar ben ontzettend trots op je!
same here! wat heb ik een respect voor jou!
ben ook erg benieuwd hoe het nu met je gaat..
ik heb ook jaren trammelant met instanties gehad, maar uiteindelijk is alles goed gekomen! dat dit jou ook mag gebeuren.
- Anoniem1994
- Berichten: 250
- Geregistreerd: 01-06-10
- Woonplaats: oost nederland
Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-12 03:45
Wist helemaal niet dat er gereageerd was.Het gaat niet heel slecht met me, maar kan ook niet zeggen dat het geweldig gaat
Had een heel verhaal getypt, maar heb dat toch maar weer weg gehaald en doe het maar even samengevat. Dat voelt net wat beter
(Even correctie na het typen; Het is alsnog eenlang verhaal geworden. Degene die wil lezen, succes, degene die het niet wil lezen; Snap het best 
)M'n voogd/Kinderbesherming/Jeugdzorg;
In December is m'n OTS verlengd... Ik had gehoopt dat ik later niet hoef te zeggen dat mijn jeugd een en al ellende was... Één jaartje gewoon geen gezeik aan m'n hoofd. Ik was er zo van overtuigd.. Ik ben niet perfect, maar ik ben tevreden met hoe het nu gaat. Ik wil geen trainingen volgen om makkelijker contact te maken met mensen en ook de onderzoeken die ze willen doen, omdat ze er van overtuigd zijn dat ik hier niet zonder psychische problemen vanaf gekomen kan zijn.... Ik heb ze niet nodig, ik wil ze niet! Ik heb jaren een groot geheim met me meegesleept en ik heb me daar doorheen geslagen, maar nu MOET ik hulp om het te verwerken.... Mijn gevoel doet er niet meer toe. Er staan hulpverleners in de rij die maar wat graag dit verhaal tot een 'ze leefde nog lang en gelukkig'' willen maken, maar ik voel me een project... zien mensen mij nog wel als persoon? Een doodnormaal persoon, die niet behandeld wil worden als ''het meisje dat'', of een probleem?
Ik heb trouwens ook een andere voogd, omdat m'n eerste ziek is geworden en gestopt is met werken. M'n nieuwe voogd is... niet zo'n leuk persoon.
School;
Het is een hele poos heel erg goed gegaan op school. Ik was nog nooit dichterbij m'n diploma
Maar door een ander probleem (gezondheid) lukt het me niet... School heeft in een gesprek laten weten er geen vertrouwen meer in te hebben, dat ik mijn diploma haal. Ik weet het zelf niet... hoop het beste, maar het ziet er niet best uit.
Buurjongen;
Waar het allemaal om ging... Ik heb hem een hele poos niet gezien, maar een poosje geleden waren er vrienden van m'n zus met een mega amerikaanse auto, dus ik ging mee naar buiten om te kijken. Toen we stonden te praten, kwam hij er opeens aan. Ondanks dat ik niet alleen was en dan echt niet bang hoef te zijn dat hij ook maar iets doet, had ik wel m'n hart in m'n keel zitten en voelde ik me zeer ongemakkelijk. Hij bleef niet zo lang, gelukkig. Zie hem nu nog wel eens bij zijn huis als ik er langs kom, maar hij zegt en doet niks meer! Als er iemand bij me is dan zegt hij hallo en dan weet ik niet zo goed wat ik moet. Soms zeg ik Hallo terug en denk; Waarom doe ik dit? Maar ook vaak genoeg dat ik doe alsof ik niks gehoord heb en snel doorloop.
Zijn klote tijd begint nu... hoorde dat hij gezakt is voor z'n examen en hij zou heel erg gedragsproblemen hebben. Als ik het goed heb is hij ook uit het team gezet bij de sport die hij (Op hoog niveau) beoefende.
Verder ben ik er achter gekomen dat mijn vrienden minder goede vrienden zijn dan ik dacht... Ben niet zo lang geleden jarig geweest en heb 3 felicitatie's gehad op hyves (Waarvan 1 van mijn zus
) en er is niemand op visite gekomen... ééntje mailde dat ze die dag liever met vrienden de stad in ging en ze zou een week later komen, nouja ze is niet op komen dagen...Maar er is ook een lichtpuntje in de duisternis... heb een superlieve
gekocht Ben zo gek op dat dier.. Haar koppie, Haar streken die soms best pittig zijn, vind het allemaal geweldig aan haar. Ze is een droompony Echt ongelofelijk trouwens... ''Soa test op je 15e''.... Ik ben ondertussen 17
Het voelt niet zo lang geleden.. Weet het nog goed. Elk woord dat ik gezegd heb, hoe ik me voelde, hoe iedereen eruit zag (Bokkers, Vrouw van de GGD en de 2 Vrouwen van de Politie), wat er op tafel stond bij de GGD... zelfs de schoenen, nouja soort slippers, die degene van de GGD aanhad, zie ze nog duidelijk voor me. Zie m'n topic in de lijst op de computer daar... kon het niet vertellen, dus lieten we haar het lezen op bokt. Ze moest met bloedprikken een ander erbij halen, omdat het haar niet lukte.... De volgende morgen waren m'n beide armen op de plek an het prikken hartstikke blauw, terwijl we buiten gingen BBQen. Smeerde er make up op om het minder zichtbaar te maken en dat lukte niet goed, dus was héél bang dat m'n ouders er zouden vragen 
- sweetheart
-
- Berichten: 2928
- Geregistreerd: 17-05-05
- Woonplaats: Wales, UK
Re: Soa test op je 15e.
Geplaatst: 06-02-12 11:45
Ik weet dat mijn woorden enkel wat letters zijn op een scherm, maar ik hoop dat ze toch een beetje bij dragen in het vertrouwen in jezelf. Je bent echt top! Een heel sterk persoon. Ga zo door! Blijf vooral in jezelf geloven. Je kunt het, en je bent het zeker waard.
Wat school betreft, misschien kan ik je daar wat bij helpen? Ik heb geen idee welke vakken je doet en moet doen, maar ik was altijd erg goed in wiskunde en scheikunde. Momenteel doe ik Diergeneeskunde, dus met biologie zou ik je ook eventueel kunnen helpen. Ik heb er vertrouwen in dat je het kunt. Ik weet het zeker. Je hebt alleen iemand nodig die in je gelooft. Die je niet laat barsten. Ik kan zo kwaad worden als scholen opgeven op studenten. Verdomme, je zit daar toch om te leren... In plaats dat ze nou eens een positieve benadering pakken in plaats van vaak dat negatieve. Ze trekken hun handen er vanaf, durven geen poot uit te steken. (Toen ik geslaagd was en mijn cijfers op ging halen, vertelde mijn coordinator tegen mij: Goh... we zijn wel verbaasd dat je geslaagd bent, hadden we niet verwacht, maar ondertussen nooit een poot uit gestoken, ik kan daar nog kwaad om worden, zeker als ik jouw verhaal lees). Ik stop wel mijn vertrouwen in je. Je kunt het! Zet ''m op!
Knuf!
- Binky18
- Berichten: 363
- Geregistreerd: 23-01-09
- Woonplaats: Apeldoorn
Re: Soa test op je 15e.
Geplaatst: 06-02-12 15:43
ik vind het knap hoe je ermee omgaat!
hou ons op de hoogte als er ontwikkelingen zijn
- Anoniem1994
- Berichten: 250
- Geregistreerd: 01-06-10
- Woonplaats: oost nederland
Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-12 23:58
Ik ben blij met de berichtjes en lieve woorden
Ondanks dat het ''maar woorden op een scherm'' zijn, vind ik het fijn om te lezen. Ik heb helaas niet echt vakken op school. Doe een MBO opleiding, maar een speciale voor jongeren die geen VMBO diploma hebben.. Heb 1 keer in de week Nederlands en nog iets, waarvan ik even de naam niet meer weet, ben al een poosje niet meer op school geweest
Het gaat over Politiek iig. Verder werk ik uit een map. Ik doe Zorg en Welzijn en ik moet dus werkstukken maken over dingen uit de zorg en opdrachten als een boekje met liedjes voor kinderen enzo. Echt niveau, waar komt een ei vandaan
Ik vind het leuk om m'n werkstukken over Duchenne te doen (Ziekte die vooral bij jongens voorkomt door fout op het x chromosoom), maar dat mag niet omdat ze geen professors opleiden 
Mag de map niet mee naar huis nemen, dus kan ook niks thuis doen... heb geen boeken
Maar wel bedankt voor het aanbod!
