Bokt.nl

Tinkelbell schreef:

Welke instanties zijn dat dan Siskeh?

Nee zorgboerderijen zijn helaas niet wat ik zoek, toch bedankt!

Citaat:

Nie boos worden nie he?

moonfish13 schreef:

FuegoJoy: Dat verhaal komt mij erg bekend voor.
Zeker het deel over school/werk.

Tinkelbell, ik denk er over na, als ik iets weet hoor je het.
Ik ken wel redelijk wat mensen die in die wereld zitten.

Citaat:

Ze is dit jaar aan een opleiding begonnen helemaal in de lijn van haar passie maar loopt helemaal vast, is alleen nog maar verdrietig,boos en ongelukkig.

Citaat:

Alleen op haar stage bloeit ze helemaal op, is een gezellige plek waar ze word gewaardeert, veel mag rijden en zonder morren alle klusjes doet die aan haar worden gevraagd.

Citaat:

Aan de ene kant wens je je kind geen enkele stoornis toe, maar aan de andere kant zou het zoveel vragen, twijfels en onzekerheden wegnemen.
Ook zodat we vanaf dan misschien wel juist kunnen handelen, zodat het leven voor haar wat overzichtelijker en makkelijker word.

Citaat:

School is echt een drama , ze doet zo haar best , zit vaak naar mijn mening veelste lang te blokken met dan helaas weer eens hele slechte resultaten, projecten waar ze moet samenwerken is al helemaal een ramp , het is echt heel verdrietig je kind zo te zien worstelen en vooral heel vermoeiend. Je maakt je zorgen, weet niet hoe te handelen, is het gewoon een lastige puber, hoe was ze als klein meisje , je maalt maar door en vooral wat is de toekomst ?

Ik zie alleen maar een lach op haar gezicht op de rug van een paard, op wedstrijden en rollend in het stro met de honden.

moonfish13 schreef:

Citaat:

School is echt een drama , ze doet zo haar best , zit vaak naar mijn mening veelste lang te blokken met dan helaas weer eens hele slechte resultaten, projecten waar ze moet samenwerken is al helemaal een ramp , het is echt heel verdrietig je kind zo te zien worstelen en vooral heel vermoeiend. Je maakt je zorgen, weet niet hoe te handelen, is het gewoon een lastige puber, hoe was ze als klein meisje , je maalt maar door en vooral wat is de toekomst ?

Ik zie alleen maar een lach op haar gezicht op de rug van een paard, op wedstrijden en rollend in het stro met de honden.

Dat is wel heel vervelend, helemaal die slechte resultaten.
Doet ze zo haar best en dan heb je dat..

Maar er is ook een voordeel, dat zei mijn begeleidster pas nog.
Ze kan het in praktijk brengen, dat is véél belangrijker als dat ze het qua theorie weet.
Mijn begeleidster heeft een client en hij kan leren als de beste, maar in praktijk brengen kan hij het niet.
Daar zit je dan met je universitaire opleiding.

Als er eventueel een diagnose is heb je een plan hoe er mee om te gaan.
Dat neemt al zoveel onzekerheden weg.

moonfish13 schreef:

Wat voor opleiding doet ze?

Ik doe bijvoorbeeld BBL, ik heb maar een dag per week school.
Daarbij heb ik geen overige vakken als nederlands, biologie en al die rompslomp, dus alleen de diergerelateerde vakken.
Dat is waar ik voor kom, een dierenopleiding.

Orange_peach schreef:

Cantheon schreef:

Hoe is het bij jullie gediagnosticeerd? En hoe lang is het bij jullie al bekend en hoe ben je dan dat traject ingegaan enz...

Ik zou het vooral fijn vinden als ik sommige mensen kan uitleggen waarom ik bepaald gedrag vertoon, zodat ik hopelijk wat beter begrepen wordt... Hebben jullie misschien tips of ervaringen. Alvast heel erg bedankt!

Bij mij is heel de procedure gestart iets voordat ik 15 was en in de loop van dat jaar ben ik de diagnose dan te horen gekregen. Bij mij is het nu dus ongeveer 4 jaar bekend. Ik zit nergens in trajecten ofzo, ik heb gewoon nog steeds hetzelfde leven (denk ik toch ongeveer) behalve dat ik 2 van de 3 jaar hogeschool nu GON - begeleiding krijg en mijn laatste jaar middelbaar ook GON - begeleiding heb gekregen.

Mijn gedrag verklaren door middel van de zin "ik heb autisme" heb ik nog nooit gedaan in al die tijd, er zijn zelfs maar enkele mensen die weten dat ik de diagnose heb (mijn moeder, de twee GON - begeleidster en nu omdat het moest mijn docenten (staat in een bestand op een forum voor de docenten van mij alleen)) zelfs mijn broer weet het niet gok ik xD
Enige wat ik "heb" aan de diagnose: mijn moeder verstaat me en kan mij helpen, ze kan me uit leggen hoe IK met iemand of een specifieke situatie moet omgaan. Ik wil niet dat mensen mij gaan begrijpen omdat ik een stikkertje heb maar ik wil dat ik anderen begrijp en probeer me daaraan aan te passen, als dat niet lukt: jammer dan, genoeg vrienden over.
Die "rare" trekjes nemen de mensen die je echt leuk vinden / respecteren er wel gewoon bij hoor, het is gewoon een deel van jou!

(dit is mijn gevoel dan toch, maar aangezien jij ook al een tijdje (weet niet hoe oud je bent) gewoon leeft zonder de diagnose en jij je ook best wel kan redden dacht ik dat je er mss wel iets aan zou hebben )

MoniqueT schreef:

Mijn bijna 18-jarige dochter zit in 5 Atheneum en ik herken zoveel van wat Fuego Joy hier zegt. Ze heeft maar één keihard doel voor zichzelf: ze wil Engelse taal en cultuur studeren en zal en moet dus dat VWO halen.

Maar het gaat met zoveel blokken, teleurstellingen, problemen met projecten, met samenwerken en met begrip van leerkrachten dat er hier menig traantje vloeit. En veel van die tranen zijn ook van mij, omdat ik zo graag mijn kind gelukkig zou zien, blij met het leven, een vrolijke jonge meid.

Ze is van het gymnasium naar de HAVO gegaan, na twee jaar en ik vond het prima, liever een wat lager niveau en wat gemakkelijker. Maar nee, na een jaar zat ze weer op VWO, want ze verveelde zich stierlijk op HAVO.

Ze heeft naast haar PDD-Nos ook nog heel veel pijn, doordat ze een hele slechte heup heeft (Ziekte van Perthes). Moeilijk, moeilijk, want elke begeleiding, therapie of verder dokteren aan die heup weigert ze, na twee in haar ogen nutteloze operaties wil ze niet meer.

Ze krijgt begeleiding vanuit een REC (rugzakje) en dat helpt wel een beetje, maar eigenlijk lang niet genoeg.

Ik zou zo graag weten waar ik haar gelukkig mee kon maken!

Citaat:

Alleen lijkt dat obstakel veelste groot, samenwerken lukt niet, opdrachten snapt ze niet , verslagen schrijven doet ze eeuwen over waardoor er vervolgens geen tijd overblijft om haar pony's/paarden thuis te trainen wat weer frustratie oplevert en veel gedoe in huis ..