Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Moest er wel om lachen eigenlijk.
Het valt me zwaarder dan ik had gedacht. Ik voel me raar en leeg.
Lekker dan. Zit heel dicht tegen een woedeaanval aan, probeer het te onderdrukken, maar weet serieus niet of het me gaat lukken. De spanning tussen mij en m'n vriend is om te snijden, de hond voelt het ook en staat naast me te piepen...
Bijna naar mn eerste afspraak bij de psycholoog, ik zou bijna willen zeggen ein-de-lijk.. De huilbuien en vooral de paniekaanvallen nemen echt mijn hele persoonlijkheid over zonder dat ik er zelf ook maar iets aan kan doen.. Ik wil zo graag maar het lukt me gewoon niet, ik weet gewoon even niet meer hoe ik mezelf moet zijn.. *zucht*