OnMyWay schreef:Volgens mij ontstaan de meeste psychische klachten bij HSP-ers ook omdat ze zo weinig begrip krijgen.. Voor mij was het echt wel een opluchting toen ik erachter kwam, zoals bij de meesten hier wel het geval is denk ik, omdat ik mezelf veel beter begreep.
Ik dacht altijd dat er iets grandioos verkeerd zat bij mij en waarom zoveel therapieen niet werkten (al lag dat op een gegeven moment voor een deel ook aan de peuten, als je uitlegt waarom iets niet werkt omdat je tegen dingen aanloopt verwacht ik hulp of een handvat en niet 'Nah, als je het al zo goed weet ben je uitbehandeld'
). Weet nu beter waar ik op moet letten en waarom sommige dingen gewoon niet willen en vooral dat ik niet helemaal gestoord ben. Maar ook voor een heel deel waarom ik psychische klachten heb gekregen, dingen die me nu wel duidelijk zijn geworden. Het is volkomen zinloos om voortdurend tegen je eigen gevoel in te gaan omdat je de behoefte hebt om netjes in te passen in de normale wereld.
Overigens was ik het meestal zelf die riep dat ik me niet zo moest aanstellen
. Al kan ik me niet herinneren dat mijn ouders zo streng waren voor mij herken ik het wel bij henzelf en zal ik het wel gewoon hebben overgenomen. Wat familie betreft heb ik wel zo'n beetje de jackpot. Van beide kanten gevoelige mensen met een artistieke inslag en heftige verledens. Als je dan opgroeit in een gezin waarin nooit gepraat wordt en waarin problemen worden 'opgelost' door te verhuizen...Tja, dat kan bijna niet anders dan fout gaan.
Door al dat verhuizen snap ik ook helemaal hoe het voelt, Rebel_Jits, om tussen de verhuisdozen en troep te zitten.
Wat mijn ouders vroeger altijd deden (en wat ik maar heb overgenomen omdat het werkt) was eerst zorgen dat de woonkamer leuk leefbaar was zodat je tenminste één verhuisdoosloze plek in huis had om bij te komen. Scheelt enorm omdat je dan niet continu het gevoel hebt dat je nog iets moet doen, dat rust een stuk beter uit. En uiteraard voor het verhuizen ook precies andersom, de woonkamer als laatste demonteren. Mja, heb je nu natuurlijk niets meer aan, misschien voor een volgende keer, of als iemand anders gaat verhuizen.