Bokt.nl

julhan99 schreef:

_roodvos_ schreef:

Oooh wat goed Julhan Gefeliciteerd aan je kuiken


Ik zie dat het ook een tijdje ("tijdje", meer dan een jaar dus blijkbaar ) geleden is dat ik hier iets gezegd heb maar ik heb afgelopen donderdag toevallig dezelfde operatie gehad. Wel een andere plek, in Amstelveen. Niet tussen grote huizen maar ergens in een minikliniekje naast een supermarkt. De nacontroles zijn in Bloemendaal, daar staan wel dat soort kastelen
Toen ik wakker werd kreeg ik beschuit met blauwe muisjes en het eerste wat ik deed was natuurlijk dat ding over mezelf en het bed heen mikken, maar ik hoorde de volgende dag bij het verwijderen van het verband dat ze daar zeer regelmatig allemaal muisjes tussen vinden (ik had ze allemaal weten te verwijderen, behalve één...) dus ik ben blijkbaar niet de enige bij wie in bed beschuit met kleine losse dingentjes die er vanaf kunnen vallen voeren niet per se het strakste plan is. Verder is het me eigenlijk heel erg meegevallen, ik was er vanuit gegaan dat ik ongeveer niets zou kunnen of willen maar ik moet mezelf steeds vertellen dat ik net geopereerd ben en niets mag, en dat het zware luik naar het atelier optillen om te kijken of de kat zich daar verstopt heeft echt niet onder niets doen valt.

En als ik dan toch bezig ben: Tevens zit ik inmiddels 5 maanden (en een week geloof ik) aan de testosteron en man, de rust in mijn hoofd. Het is een beetje alsof je ongesteld bent en alles opeens heel erg is (ik wil jullie graag verwijzen naar dat topic over het meest idiote waar je ooit over gehuild hebt als je ongesteld bent) maar dan dus precies de andere kant op, dat je denkt "normaal had ik dit heel erg gevonden, maar eigenlijk is dat het helemaal niet". Verder groeit er allemaal haar (wat natuurlijk overal donker is behalve op mijn gezicht, waar het vooralsnog blijft bij hoogblond babypluis ) en is mijn stem een stuk lager. En blijkbaar zijn mijn schouders breder geworden want toen ik afgelopen week voor die operatie mijn stapel overhemden tevoorschijn trok van achterin de kast bleek dat ze allemaal te klein waren, behalve de twee die een half jaar terug wat te groot waren En ik maar denken dat ik een goede voorraad aangelegd had voor als ik geen shirt aan kon krijgen.


Mijn laatste berichten hier waren over het invriezen van eicellen zie ik, dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Ik was dat flink aan het uitstellen omdat ik geen zin had, toen kwam corona en vond ik dat een goede reden om het nóg maar even uit te stellen (naja, de ziekenhuizen waren toch dicht) en tegen de tijd dat ik genoeg moed verzameld had om toch te bellen bleek dat de wachttijd daarvoor zodanig opgelopen was dat ik waarschijnlijk het beginnen met hormonen uit zou moeten stellen om dat nog te laten doen. Dat leek me niet per se bevordelijk voor mijn geestelijke gesteldheid dus toen heb ik het maar laten zitten, wat ik eigenlijk helemaal niet erg vond.

Nu heb ik alleen ergens in mei nog een afspraak waarbij ik die verklaring krijg om mijn paspoort aan te laten passen, en dan ziet het er naar uit dat ik zowaar klaar ben met alle afspraken en gedoe (op een incidentele controle bij de endocrinoloog na, maar dat geeft me niet). Ik zie ernaar uit
(Dat was een heleboel tekst, dan ga ik nu waarschijnlijk weer voor onbepaalde tijd onder mijn meeleessteen liggen)

Oooh wat herkenbaar Roodvos. En wat een prachtig verhaal van je. Ik heb heel blij dat jullie (allemaal hier) zoveel gewonnen hebben bij alle stappen in de transitie. Ik herken de "rust" die de testosteron met zich mee nam. Mijn kuiken was als kind meer een ongeleide wipkip. Altijd in beweging en vloog van hot naar her. Hoe vaak ik dat jong niet uit de bomen of uit de sloot heb moeten trekken. En uitrekenend zo'n uitloopkip geven ze in zijn puberteit testosteron. Ik was bang dat hij een plofkip ging worden met een enorm kort lontje en opgeblazen kippendijen en gespierde kipkluifjes. Maar niks was minder waar!

Hij is enorm "geland" in zijn eigen lijf. En nog steeds zie ik hem iedere dag dichter bij zichzelf komen. Hij is zo intens gelukkig met die knokige mannentenen, brede schouders, sprietige eerste baardhaartjes en de wintervacht op zijn benen and above. . Het geeft mij ook rust. Want te zien dat dit goedje mijn kind gelukkig maakt en heel, is ook van deze moederkloek de grootste wens.

Ik ben ook heel blij om te lezen dat jij zo fijn op weg bent naar het lijf wat past bij Your True Self. Ik hoop (voor iedereen trouwens) dat de schoonheid die van binnen zit, ook ervaren gaat worden door jullie aan de buitenkant.

Zo, nu hebben we het hier gehad over tieten en kont. Ik ben benieuwd wat het volgende onderwerp gaat zijn....

julius_juut schreef:

Het Vu is (in mijn ervaring) wel heel netjes en snel met vragen via de mail beantwoorden hoor. Misschien een betere optie dan eindeloos bandjes luisteren.
Ik moet eigenlijk ook weer eens bellen maar ik durf niet. In de mail stond specifiek dat ik moest bellen maar misschien ben ik dat wel 'vergeten'

Citaat:

Is een tuinbroek dameskleding?
Een tuinbroek of salopette is niet speciaal vrouwen- of dameskleding. Een tuinbroek is transgenderneutraal en kan prima gedragen worden door dames. Voor elke dame hebben we de favoriete tuinbroek.