Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-05-17 18:29

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-05-17 18:29

Jullie zijn echt lief

@Joolien, nee voor mij hoeft het gewoon echt niet meer. Ik sleep me nu echt door het leven en wil helemaal niks meer. Paardrijden is altijd mijn lust en mijn leven geweest maar zelfs daar heb ik moeite mee nu.
Mijn psych en huisarts weten alles. Heb er ook al 2x als crisis gezeten afgelopen week en morgen intakegesprek om opgenomen te worden dus ben benieuwd...

**Geplaatst**: 17-05-17 18:32

Geplaatst: 17-05-17 18:32

DynamiteS schreef:
Jullie zijn echt lief

@Joolien, nee voor mij hoeft het gewoon echt niet meer. Ik sleep me nu echt door het leven en wil helemaal niks meer. Paardrijden is altijd mijn lust en mijn leven geweest maar zelfs daar heb ik moeite mee nu.
Mijn psych en huisarts weten alles. Heb er ook al 2x als crisis gezeten afgelopen week en morgen intakegesprek om opgenomen te worden dus ben benieuwd...

Goed dat je opgenomen wordt, want jij bent het ook waard om te leven. En ik weet zeker dat je ooit weer positief naar de toekomst kunt kijken. Heel veel succes, je kunt het! Je bent er namelijk nog steeds, en slechter kan het niet worden, maar je bent nog niet afgehaakt!! Goedzo!

**Geplaatst**: 17-05-17 19:06

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 17-05-17 19:06

Jeetje Dynamite! Wel goed dat je wordt opgenomen idd.

Heb net even klein stukje geboard, ging totaal niet. Voel me zo rot en heb ook tegen de psyholoog verteld dat ik amper eet en dat ik mezelf echt super dik vind terwijl dat niet zo is. En ze belt mij vrijdag terug hoe het is gegaan en of het nog steeds zo is. Eten is altijd een probleem geweest bij mij, soms eet ik dagen niet en andere dagen eet ik weer veel. Ik heb mij altijd al dik gevonden ookal weeg ik nu 61 kilo en ben 1.62m. Ik zie overal vet en alles is "te groot".
Ook slaap ik weer minder en voel ik dat het ook gewoonw eer slechter gaat. Twee maanden ging het goed. Na mn zelfmoord poging tot nu ging het prima. Alleen twee vriendinnen kwijtgeraakt door iets stoms, zij zaten mij belachelijk te maken en mij de schuld te geven omdat ik niet gelijk reageerde op een bericht. Dus eigenlijk ben ik wel blij dat ik die niet meer heb. Verder gaat het gewoon kak.

**Geplaatst**: 19-05-17 00:26

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-05-17 00:26

Vandaag te horen gekregen dat ik sowieso niet word opgenomen voor eind mei, wss zelfs half juni... Baal er zo van.. ik weet serieus niet zeker of ik dat wel ga halen. Ben me nu echt voort aan het slepen, nergens geen energie voor of zin in. Paardrijden is altijd mijn lust en mijn leven geweest maar zelfs daar haal ik geen plezier meer uit en is nu meer een moetje dan dat ik het echt leuk vind om te gaan..

**Geplaatst**: 19-05-17 07:47

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-05-17 07:47

Is een crisisopname geen optie?

**Geplaatst**: 19-05-17 12:25

Geplaatst: 19-05-17 12:25

pateeke schreef:
Is een crisisopname geen optie?

Geen plek... :-(

**Geplaatst**: 19-05-17 12:28

Geplaatst: 19-05-17 12:28

DynamiteS schreef:
pateeke schreef:
Is een crisisopname geen optie?

Geen plek... :-(

Wat debiel, en jij hebt letterlijk gezegd dat je een gevaar bent voor jezelf?

Waar moet dat heen met de zorg in Nederland

**Geplaatst**: 19-05-17 13:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-05-17 13:05

Ht is echt onvoorstelbaar. Misschien maar weer contact opnemen met je huisarts? Misschien ka nhij iets doen?

**Geplaatst**: 19-05-17 13:11

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-05-17 13:11

Even een virtuele knuffel...!
:(:)

Want ik vind het van de zotte: als je zo op het randje zit, en dat de hulpverlening dan niet thuis geeft...!

Veel sterkte and keep in touch!

**Geplaatst**: 19-05-17 17:46

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-05-17 17:46

Jeetje DynamiteS, wat een prutsers zeg!
Sowieso een dikke knuffel van mij!

Vanochtend heeft de psycholoog gebeld en heb haar verteld dat het niet zo lekker ging. Ik durfde niet te vragen om medicijnen want het gaat nog wel redelijk. Ik ben wel naar mijn werk gegaan en daar knap ik altijd wel van op. Verder gaat het eten nog steeds rot en vind ik mezelf echt veel te dik.

**Geplaatst**: 20-05-17 01:24

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-05-17 01:24

Had dat vorig jaar ook en uiteindelijk een suicidepoging gedaan.. Ja de zorg hier is echt geweldig, not...

Vandaag ook de volgende klap gehad: eigenaresse van stal wil niet meer dat ik daar kom rijden vanwege het gevaar dat de epilepsie vormt. Arts wilde het eigenlijk ook al niet dus nu officieel gestopt met paardrijden... Ik zal niet voor altijd stoppen maar zolang ik de epilepsie niet volledig onder controle heb wel.. Baal er zo van..

**Geplaatst**: 20-05-17 13:25

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-05-17 13:25

Ik voel me zo ontzettend rot! Ik wil alleen maar slapen, ben echt kapot terwijl ik gewoon goed slaap.

**Geplaatst**: 20-05-17 13:36

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-05-17 13:36

Ik heb me vandaag eindelijk wat kunnen ontspannen door een cake te bakken, gewoon een simpele vanille cake maar ben zo trots dat ie gelukt is

**Geplaatst**: 20-05-17 13:40

Geplaatst: 20-05-17 13:40

Hey! Bij mij gaat het eindelijk iets beter... Jammer genoeg nog altijd niemand gevonden die me kan begeleiden... Maar heb nu een heel leuke jongen leren kennen wat me wel opbeurt, hopelijk gaat alles goed en werkt dit in mijn voordeel al twijfel ik of ik het in mijn conditie wel zo'n goed idee vind om er iemand bij te gaan betrekken. Slapen gaat nog altijd slecht.

@coldsummers: Eetproblemen ken ik, bij mijn eerste depressie woog ik 42kg en was 1m62. Beginselen van anorexia maar is nooit echt een zwaar probleem geweest. Wel vaak opmerkingen van 'wat ben jij mager' maar het was niet zo dat er dringend aan de alarmbel moest getrokken worden. Ik weeg nu rond de 51-52kg en ben 1m65. Ben de afgelopen maanden ook wat kilo's verloren...

**Geplaatst**: 20-05-17 14:17

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-05-17 14:17

@CalipsoLover fijn dat het wat beter met je gaat!

Ik weeg 61 en ben 1.63m ongeveer. Het liefste wil ik gewoon 48kilo wegen. Ik voel me namelijk echt enorm dik, alsof ik zwaar overgewicht heb. Als ik iets eet voel ik me schuldig en op hele slechte dagen wil ik het ook weer uit mn lichaam krijgen. Alleen dit heb ik niet verteld tegen de psycholoog. Woensdag een systeemgesprek met de psychiater en mn ouders erbij. 8 juni pas weer met mn psycholoog een gesprek en misschien dat ik wel medicijnen wil gaan gebruiken, ookal ben ik er doodsbang voor en ben ik bang dat ik er misbruik van ga maken (overdosis). Maar ik ben het meest bang voor om mezelf kwijt te raken en mezelf niet meer te zijn. Ook ben ik bang dat alles eerst erger wordt voordat de medicijnen echt gaan werken en ik voel me gewoon enorm klote.

**Geplaatst**: 20-05-17 14:48

Geplaatst: 20-05-17 14:48

Ik lees nog steeds met jullie mee...
Maar kan veel niet meer opbrengen. Mensen aan het afstoten... kan niet eens meer huilen.

**Geplaatst**: 20-05-17 14:58

Geplaatst: 20-05-17 14:58

Zijn er mensen in dit topic bekend met Psychtrec? Ik hoor er erg goede verhalen over...wellicht dat er bokkers voor in aanmerking komen en in een vrij snelle en korte weg goed geholpen kunnen worden.?

**Geplaatst**: 20-05-17 15:27

Geplaatst: 20-05-17 15:27

Indestal schreef:
Zijn er mensen in dit topic bekend met Psychtrec? Ik hoor er erg goede verhalen over...wellicht dat er bokkers voor in aanmerking komen en in een vrij snelle en korte weg goed geholpen kunnen worden.?

Ja ik heb er binnenkort de intake. Mijn psycholoog heeft er inmiddels 2 mensen naar toe gestuurd en die hebben beide hele goede resultaten geboekt!

**Geplaatst**: 20-05-17 17:41

Geplaatst: 20-05-17 17:41

coldsummers schreef:
@CalipsoLover fijn dat het wat beter met je gaat!

Ik weeg 61 en ben 1.63m ongeveer. Het liefste wil ik gewoon 48kilo wegen. Ik voel me namelijk echt enorm dik, alsof ik zwaar overgewicht heb. Als ik iets eet voel ik me schuldig en op hele slechte dagen wil ik het ook weer uit mn lichaam krijgen. Alleen dit heb ik niet verteld tegen de psycholoog. Woensdag een systeemgesprek met de psychiater en mn ouders erbij. 8 juni pas weer met mn psycholoog een gesprek en misschien dat ik wel medicijnen wil gaan gebruiken, ookal ben ik er doodsbang voor en ben ik bang dat ik er misbruik van ga maken (overdosis). Maar ik ben het meest bang voor om mezelf kwijt te raken en mezelf niet meer te zijn. Ook ben ik bang dat alles eerst erger wordt voordat de medicijnen echt gaan werken en ik voel me gewoon enorm klote.

Denk dat het voor jou wel zeer belangrijk is om dit wel te vertellen aan je psycholoog. Bij mij is dit vaak niet 100% bewust, ik heb gewoon totaal geen honger en krijg amper iets naar binnen. Als het niet voor mijn neus ligt, zal ik ook niks te eten nemen. Schuldig voelen heb ik soms ook wel, zeker als ik moet werken als model heb ik snel de neiging eten te vermijden. Ik ben totaal geen fan van medicatie, zeker niet als je bang bent om een overdosis te nemen. Zeker omdat antidepressiva bijvoorbeeld, heel erg verslavend is en eigenlijk een probleem zelf is. Let op, ik heb last van migraine sinds mijn depressie en ik durf ook wel heel vaak een pijnstiller te veel te nemen.

**Geplaatst**: 20-05-17 18:33

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 20-05-17 18:33

@CalipsoLover: Ik heb net dan een halve pizza gegeten maar ook echt met moeite en ik voel me nu enorm schuldig dat ik het het liefst direct uit mn lichaam wil verwijderen. Ik heb daarvoor nog twee uur geslapen en ik voelde me daarna nog slechter dan vanochtend. Het liefst duik ik nu ook gewoon weer het bed in.
Pijnstillers zijn voor mij, sinds mn zelfmoordpoging, echt een no go. Mn ouders hebben deze dan ook verstopt. Ik had er namelijk 20 ingenomen en daarbij ook nog alcohol genuttigd. Ik werd de volgende dag wakker, heb tegen mn ouders gelogen dat ik film ging kijken bij een vriendin, maar die vriendin zij dat ik naar het ziekenhuis moest. Ik heb zelf met die vriendin nog gereden en ik weet niet eens hoe ik het heb gedaan want alles is een groot zwart gat onderhand. Nachtje op de intensive care moeten liggen en de volgende ochtend kwam de psychiater. M'n lichaam heeft de week erna nog heel veel moeten doen om zichzelf te herstellen, wel ben ik die maandag (het was op vrijdag avond gebeurd) naar mn werk gegaan en heb ik ongeveer een hele week gewerkt. Dit omdat als ik thuis zat het helemaal niet goed ging.

**Geplaatst**: 21-05-17 11:26

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-05-17 11:26

Hallo allemaal, ik meld me. Ik heb een topic aangemaakt onder de naam De zwarte leegte maar zie nu dat er dus een centraal topic is. Dus nu even 63 pagina's door gaan spitten. :wave:

**Geplaatst**: 21-05-17 12:23

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-05-17 12:23

Geen plek is geen plek he. Er zijn meer mensen die dood willen of volledig ontspoord zijn. Hier in Leiden is ook geen plek. Alle bedden gaan naar de mensen die gedwongen opgenomen moeten worden via de politie of de mensen die echt met een baard van 6 weken met poppen en kinderwagens op straat lopen. Of alleen maar aan het schreeuwen zijn en hun zinnen niet af kunnen maken. Mensen die echt compleet niet meer in staat zijn om ook maar een beetje normaal te doen.

Geen plek is geen plek. Het is zeker heel vervelend, maar bespaar jezelf de energie om daar bovenop je crisis ook nog eens boos op te worden. Is alleen maar weer een negatieve emotie en denkpatroon erbij.

Sterkte iedereen.

**Geplaatst**: 21-05-17 12:29

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 21-05-17 12:29

Er was de eerste keer dat ik op de spoedeisende hulp zat ook geen plaats zeiden ze. 2 dagen daarna zat ik weer op de spoedeisende hulp en toen was er wel plaats? Toch vreemd dat als ze wat druk krijgen van ouders en psychiater er ineens wel plaats is?

**Geplaatst**: 21-05-17 12:39

Geplaatst: 21-05-17 12:39

Luca03 schreef:
Er was de eerste keer dat ik op de spoedeisende hulp zat ook geen plaats zeiden ze. 2 dagen daarna zat ik weer op de spoedeisende hulp en toen was er wel plaats? Toch vreemd dat als ze wat druk krijgen van ouders en psychiater er ineens wel plaats is?

Ja precies.
Ik moest 10 tot 12 weken wachten voordat ik bij de nieuwe psycholoog een intake gesprek/in behandling kon. Ineens werd dat anderhalve week tot aandringen van de psychiater in het ziekenhuis...

**Geplaatst**: 21-05-17 12:45

Geplaatst: 21-05-17 12:45

coldsummers schreef:
Luca03 schreef:
Er was de eerste keer dat ik op de spoedeisende hulp zat ook geen plaats zeiden ze. 2 dagen daarna zat ik weer op de spoedeisende hulp en toen was er wel plaats? Toch vreemd dat als ze wat druk krijgen van ouders en psychiater er ineens wel plaats is?

Ja precies.
Ik moest 10 tot 12 weken wachten voordat ik bij de nieuwe psycholoog een intake gesprek/in behandling kon. Ineens werd dat anderhalve week tot aandringen van de psychiater in het ziekenhuis...

Ze kunnen toch niet pas ingrijpen na een serieuze poging?
Wat zetten ze op je grafsteen? "Helaas was er geen plek"?

Wil je hulp krijg je het niet :(:)

Zelf zat ik ook flink diep, maar dat gaf ik niet echt toe dus het bleef bij mijn wekelijkse uurtje praten.
Maar ik ben nu erg blij dat ik er uit ben, het leven is weer zonnig {:}