Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
*Naam* schreef:Pff Jorine, dat is heftig wat je nu verteld. Ga je nu wel opgenomen worden als er plek is?
Weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Veel sterkte!
*Naam* schreef:Als je het nodig hebt Jorine moet je het doen. In ieder geval hoop ik dat je er toch wel snel terecht kan. Wanneer je hulp nodig hebt kan het eigenlijk niet snel genoeg komen



Je moet jezelf niet haten. Daar word je niet gelukkiger van. Aan alle verhalen zit een positieve kant. Al zou die wel even zoeken zijn. Maar ze zijn er echt 
Ik baal er nog altijd goed van. Ik heb de brief nog steeds niet gevonden. Heb mijn moeder gebeld vandaag om te vragen of ze een bepaalde enveloppe gezien heeft in mijn huis. Brief zit in een bepaalde enveloppe die je wel zo kan herinneren als je hem gezien zou hebben. Ze heeft 5 maanden bij mij in gezeten toen ze in scheiding lag. En heeft mij toen geholpen met mijn papieren. Ik ben bang dat ze met spitten mijn brief een keer is tegen gekomen. Maar ze zegt van niet. Maar ja zou jij zeggen dat je de brief mee genomen/gelezen/weggegooit hebt? Als je dochter je bijna in paniek op belt dat die kwijt is?. Ach ja. Ik zou het naast me neer moeten leggen. Me drukmaken helpt niets om hem terug te krijgen.
Kijk wel uit met stoppen. Doe dat wel in overleg. Maar dat zou je zelf ook wel weten denk ik.

Gelukkig helpen mijn honden me wel mee om me te laten lachen!
Stelletje gekken.
) en ik heb nu sterkere medicijnen voor de angst en onrust en we hebben het onder andere gehad over mijn diagnose, zij denkt dat ik toch wel schizofrenie heb maar daar gaan we maandag verder naar kijken.
_Jorine schreef:@ *Naam* vervelend dat je niet goed geslapen hebt!
Ik had net een gesprek met mijn spv en die vond de boel zo zorgwekkend en blablabla dat hij mijn psychiater erbij heeft geroepen omdat ik geen afspraken wilde maken en niet in de kliniek wilde blijven en hij me niet zo naar huis wilde laten gaan. Uiteindelijk heb ik wel een goed gesprek gehad met mijn psychiater (heb 1,5u gepraat ipv 30min) en ik heb nu sterkere medicijnen voor de angst en onrust en we hebben het onder andere gehad over mijn diagnose, zij denkt dat ik toch wel schizofrenie heb maar daar gaan we maandag verder naar kijken.
Mijn spv gaat rondbellen voor een opname om betere medicijnen goed in te stellen omdat ik dat elke dag moet bloedprikken en temperatuur en pols moet laten meten enzo, dus dat wordt waarschijnlijk op de PAAZ.
Heel verhaal, maar we hebben ook veel besproken![]()
Zo nog mijn BOR-ontslaggesprekje en dan naar huis.

Dhani schreef:_Jorine schreef:@*Naam*: vervelend dat je niet goed geslapen hebt!
Ik had net een gesprek met mijn spv en die vond de boel zo zorgwekkend en blablabla dat hij mijn psychiater erbij heeft geroepen omdat ik geen afspraken wilde maken en niet in de kliniek wilde blijven en hij me niet zo naar huis wilde laten gaan. Uiteindelijk heb ik wel een goed gesprek gehad met mijn psychiater (heb 1,5u gepraat ipv 30min) en ik heb nu sterkere medicijnen voor de angst en onrust en we hebben het onder andere gehad over mijn diagnose, zij denkt dat ik toch wel schizofrenie heb maar daar gaan we maandag verder naar kijken.
Mijn spv gaat rondbellen voor een opname om betere medicijnen goed in te stellen omdat ik dat elke dag moet bloedprikken en temperatuur en pols moet laten meten enzo, dus dat wordt waarschijnlijk op de PAAZ.
Heel verhaal, maar we hebben ook veel besproken![]()
Zo nog mijn BOR-ontslaggesprekje en dan naar huis.
Oef dat is wel echt serieus zeg. Pas je wel een beetje op jezelf? Ik weet er het fijne niet van natuurlijk. Maar als hulpverlening het zorgwekkend vind moet het toch wel serieus zijn. Phoe na 1,5 uur was je vast echt moe of niet?
Schizofrenie was nog niet eerder aan het licht gekomen. Nou ja het is wel fijn dat er een mogelijke diagnose is. Dan weet je waar je aan kan werken. Ik hoop voor je dat ze je misschien op de PAAZ je beter kunnen helpen.
Hoe is je ontslag gesprek gegaan?

Soms krijg je maarzo een stempel op je hoofd terwijl je dat niet eens hebt. Maar volgens weten ze het vaak zelf niet. En gaan ze uit van symptomen. En plakken daar een diagnose aan.
Echt fijn dat je het gevoel had dat je Psychiater je begreep en je wil helpen.
Nu proberen hem zo te vertrouwen om er over te praten