Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-03-21 20:21

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 26-03-21 20:21

Even een klein berichtje, geen neurologische dingen gevonden. De neuroloog noemde me een computer waarbij de hardware goed werkt maar de sofware gecrasht is. Ik ben dus letterlijk ingestort. Het kan nog wel even duren voordat ik weer helemaal op de been ben maar ik ben nu in ieder geval weer lekker thuis. Nu kalm aan bijkomen.

**Geplaatst**: 26-03-21 20:48

Geplaatst: 26-03-21 20:48

Moet je even terug naar fabrieksinstellingen? :knuffel:

Fijn dat er niks neurologisch gevonden is. Rustig aan bijkomen en uitrusten! Fijn dat je weer thuis bent, lekker in je eigen omgeving opknappen. Sterkte! :knuffel:

Hier gaat het atm ook echt heel poedersuiker (sorry), ik heb echt heel erg last van de bijwerkingen van m’n medicatie verhoging. M’n hartslag schiet bij het minste of geringste omhoog (soms wel tot 150 in rust), ik heb hoofdpijn, snel duizelig, trillen, spierkramp (niet zo extreem als bij jou gelukkig Leandra!) en heb echt 0 energie; gisteren heb ik van 16:00-18:30 geslapen en toen weer van 21:00-07:00 :')

Heel vervelend, heb me voor morgen maar ziek gemeld van werk en even de GGZ gebeld. Met de arts gesproken, dinsdag zijn de eerste 2 weken voorbij en zou er wel wat verbetering op moeten treden. Hij belt me dinsdag weer, als het dan nog niet over is moet hij even wat anders verzinnen. Dat zal ook iets van diazepam erbij worden, weer een stuk naar beneden in medicatie, of andere medicatie.
Al met al word ik er maar moe van

rotspul. Ben echt geneigd om maar gewoon helemaal tot 0 af te gaan bouwen en te kappen met die troep.

**Geplaatst**: 26-03-21 21:12

Geplaatst: 26-03-21 21:12

Warboel, ja ik moet gereset worden

. Ik ga gespecialiseerde hulp krijgen vanuit het ziekenhuis. Dus dat is wel heel fijn.

Wat ontzettend naar dat het niet goed gaat. Hopelijk komt er snel verbetering in. Dikke knuffel!

**Geplaatst**: 30-03-21 10:50

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 30-03-21 10:50

Warboel, hoe gaat het nu met je? Al wat beter?

En hoe is het met de rest?

Ik ga steeds een stapje vooruit. Het trillen en krampen is over maar ben nog wel snel duizelig en heb weinig energie. Maar ik ga een paar keer per dag heel even naar buiten en doe verder kalm aan.

**Geplaatst**: 30-03-21 19:35

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 30-03-21 19:35

Fijn dat je vooruit gaat Leandra! Al gaat het langzaam, elk stapje is er een.

Vandaag heb ik een goede dag gehad. 60km gefietst! Nu lekker met de benen omhoog.

Doet het warme weer jullie ook zo'n goed?

**Geplaatst**: 30-03-21 20:08

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 30-03-21 20:08

Heerlijk! Ja het weer werkt voor mij ook goed. Ik loop nu 100 tot 200 meter per keer maar dat was van het weekend nog geen 50 meter.
60 kilometer gaat hem nog niet worden voorlopig.

**Geplaatst**: 30-03-21 21:05

Geplaatst: 30-03-21 21:05

@Leandra fijn dat je vooruit gaat, babysteps

is toch een verdubbeling van het weekend met wandelen!

Ik heb het hele weekend slapend door gebracht geloof ik

gisteren even naar het strand geweest met Otje, normaal loop ik dan makkelijk 1-2 uur maar was het nu na 20 minuten wel zat. Nog even op het strand gezeten en na 3 kwartier weer terug bij de auto.
Maar geeft niet, zij heeft even lekker dr overtollige energie eruit kunnen rennen (ze was tot vorige week loops, dus bijna 4 weken niet los geweest/met de bal of vriendinnetjes gespeeld... ze vond het vreselijk) en we hebben het fijn gehad.

Vandaag ook weer tot half 1 vanmiddag geslapen

ben dan tussendoor wel steeds even wakker hoor, maar geen energie om eruit te gaan.

De arts belde me nog vandaag, twijfels aangegeven wbt de medicatie. Gaan het nog even aankijken en anders bouw ik liever af, ik heb er vooralsnog meer nadelen dan voordelen van helaas. Overigens is m’n therapie nu helemaal klaar, ik kan wel vanuit de WMO begeleiding krijgen dus daar ga ik nu de mogelijkheden even toe bekijken. Vanmiddag weer een breakdown in de supermarkt, snel de winkel doorgerend en daarna een nog grotere breakdown bij de slager 8)7

En dat op 300 mg antidepressiva per dag

Morgen ga ik wel weer werken, had wel m’n manager even gebeld dat ik denk ik niet m’n 20 uur red deze week. Maar we zullen zien!

Voor mij maakt het warme weer niet zóveel uit helaas, ik vind het wel lekker uiteraard maar krijg er nog niet echt meer energie van

60 km fietsen pfoe! Lekker hoor, als je ervan houdt _O-

wel knap van je! Ik ben sowieso echt geen fietser dus echt respect voor die 60 km

Ik had ook nog 2 foto’s gemaakt van de week van hoe Otje is als ik me zo slecht voel... als ik ze dan terug kijk voel ik echt alleen maar liefde

ze is zooo ontzettend lief voor me. Ook wel een beetje confronterende foto’s (ik zat daar in de keuken, was aan het koken maar ik kon ineens echt niet meer) maar god wat is die hond geweldig :+:

**Geplaatst**: 01-04-21 11:59

Geplaatst: 01-04-21 11:59

Leuke foto's

Wel balen dat het ondanks de medicatie toch niet zo geweldig gaat, maar hopelijk stabiliseert het nog. Wel top dat je toch aan het werk bent!

60 km fietsen is hier ook geen doel, überhaupt fietsen niet, hahaha.
Ben al blij als ik gewoon wat rond kan wandelen zonder al teveel klachten.

Fijn dat het toch stilaan vooruit gaat Leandra!
Hoe is nu het verdere verloop? Gewoon rust nemen en zelf herstellen? Of staan er nog dingen op het programma?

Hier gaat het een beetje *** Op zich met mijzelf niet zo heel slecht, hoewel de fysieke klachten de laatste maand weer de moeite zijn. Ook is het mooie weer heel leuk, maar vindt mijn lichaam daar toch het hare van (hooikoorts

) dus voel me over het algemeen wel een beetje blèh.

Verder zit het ivm werk muurvast. Ik wil niet teveel in detail treden maar blijkbaar is er in een zeer goed draaiend bedrijf, in een zeer essentiële sector, met volgens mij ruim 3000 man personeel nergens een plekje te vinden waar ik terecht kan op mijn niveau. Overal werd de deur dichtgeslagen op mijn diploma, terwijl ik best wel bereid ben om om te scholen/bij te scholen (alleen kan ik mij niet permitteren om een voltijdse opleiding van 3 jaar te gaan volgen zonder loon). Dus ja, de manager ging nog wat dingen bekijken/proberen, maar ik moest toch ook zelf maar rondkijken op andere plekken want de manager kon mij niet garanderen dat die mij kon helpen ... Top dus.

Weet nog even niet hoe ik mij erbij moet voelen en wat ik ermee moet doen.
Ik ga vandaag proberen om nog van het mooie weer te genieten, morgen wordt het weer slechter dus dan is er tijd genoeg om te piekeren :')

**Geplaatst**: 02-04-21 16:52

Geplaatst: 02-04-21 16:52

Hallo iedereen, ik lees hier eigenlijk al een hele lange tijd mee maar durfde nooit mee te praten ivm herkenbaarheid. Ik mocht gelukkig een schaduwaccount aanmaken om hier mee te praten, hopelijk vinden jullie dat ok?

**Geplaatst**: 02-04-21 19:26

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 02-04-21 19:26

Nofuel, welkom. Ja natuurlijk mag dat.

**Geplaatst**: 02-04-21 20:07

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 02-04-21 20:07

Ja natuurlijk ben je welkom, heel veel sterkte en een dikke knuffel in ieder geval :knuffel:

Ik had vanochtend een beetje een breakdown maar ik heb mezelf er doorheen gekregen en gewoon m’n uren gewerkt! Echt een grote stap is dat en ben er ook wel trots op

Leandra, hoe is het nu met je?

**Geplaatst**: 02-04-21 20:36

Geplaatst: 02-04-21 20:36

Dikke knuffel Warboel. Kan me ook wel voorstellen dat je er trots op bent. Weer een stapje.

Hier vandaag een "drukke" dag gehad. Mijn oudste dochter was vrij dus mocht mee naar de peutergym van de jongste. Aangezien mijn man met ze allebei zou gaan wilde ik eigenlijk ook wel mee. Dus daar op een bankje gezeten. Was niet erg warm (was buiten) en merk dat een uur dan best veel is.
Daarna even op bed gelegen en vanmiddag voor het eerst sinds het ziekenhuis bij de fysio geweest. Zij gaat heel kalm aan met me aan de slag. Vandaag heeft ze een beetje mijn benen los gemaakt. Was er een half uur maar dat was ook echt genoeg. Thuis op de bank geploft en niets meer gedaan. Was zo moe.
Ik probeer elke dag een heel klein beetje meer te doen.
Volgend weekend komt mijn beste vriendin "oppassen" zodat mijn man een halve dag op de racefiets weg kan.

Ook hoop ik volgende week het lang genoeg vol te houden om naar het nieuwe huis van mijn moeder en haar man te gaan, ze zijn deze week verhuist naar de achterhoek en dat is vanaf hier ongeveer 5 kwartier rijden.

**Geplaatst**: 02-04-21 21:26

Geplaatst: 02-04-21 21:26

Dank jullie!

Warboel, wat goed dat je jezelf hebt kunnen oppeppen! Dat zal inderdaad als een overwinning voelen

Leandra, ik herken de vermoeidheid. Niet teveel gaan doen, goed naar je lichaam luisteren.

Ik zal mijn verhaal met jullie delen, ik ga niet alle details delen ivm herkenning. Maar wie meer wil weten, mag zeker altijd pb'en

Zo'n 2 jaar geleden is er een hele hoop gebeurd op mijn toenmalige werk. Een actie van mijn toenmalige leidinggevende heeft ervoor gezorgd dat mijn emmer is overgelopen. Sindsdien heb ik mijn leidinggevende ook nooit meer gesproken, communicatie verliep via directie. Maar leidinggevende maakte mij wel zwart tov collega's ed. Nochtans weet ik tot op heden nog altijd niet waarom ik 1 van de "gedupeerden" was (was een hele situatie met meerdere collega's)

Maar dus de emmer is overgelopen en toen ging het snel bergafwaarts met mij. De huisarts begon met 2 weken ziekteverlof, dit werd uiteindelijk 8 maanden. In het begin was het nog "ok", maar hoe langer thuis, hoe meer klachten. Vermoeidheid, geheugenproblemen, paniekaanvallen, kon geen beslissingen meer nemen, darmklachten, ... Ik had via de huisarts contact met een psychotherapeut, mindfullness enz. Maar ik zakte steeds dieper weg en zij deed echt niets met mijn opmerkingen. Ze heeft ook dingen gedaan/beloofd waardoor ik nu een hoop geld kwijt ben. :roll:

Uiteindelijk wel terecht gekomen bij een goeie psycholoog. Weer actiever beginnen solliciteren en uiteindelijk werk gevonden en ontslag gegeven. Op mijn nieuwe werk ging het wel, ik snapte de materie/regels maar qua inhoud verveelde ik me. Uiteindelijk dit werk een jaar gedaan, voor mezelf bewezen dat ik "hersteld" was. Ik ben namelijk na mijn ziekteperiode direct fulltime beginnen werken (vaak zelfs 6/7) Ik heb ook nooit iets verteld over mijn burn-out want dat geeft toch al vooroordelen en dergelijke.
Maar ik werd er niet gelukkiger en door de hele burn-out heb ik wel geleerd dat ik met plezier wil gaan werken!

Dus gesolliciteerd onder het motto van "wie zien wel" en hoe nonchalant ik was, toch had ik een jobaanbieding in de bus. Maar we zijn nog maar enkele maanden verder op de nieuwe job en ik ben weer helemaal in paniek geslagen.
Ik ben zo onzeker, controleer alles 10 keer, bij sommige taken krijg ik zo'n benauwd gevoel. Het is een job met veel verantwoordelijkheid, maar ook qua inhoud is alles nieuw voor me. Mijn bazen/collega's wisten dit uiteraard maar zagen dit wel goed komen.

Maar vorige week liep mijn emmertje dus weer over maar dit dus echt door mijn eigen onzekerheid. Na 4 dagen huilen, al een hele week dat mijn darmen van streek waren door de stress, kon amper eten, ... ik moest van mijn vriend naar de HA => ziekteperiode en even bijkomen/rust nemen..
Ik heb mijn werk verwittigd van mijn ziekte en toen mijn baas me belde heb ik toen eerlijk gezegd dat ik in standje paniek ben geschoten. Hij reageerde erg begripvol en zei dat ze tevreden zijn over mij, ze kunnen mij vertrouwen, ik mag niet zo streng zijn voor mezelf... Dit telefoontje deed me deugd en gaf me moed. En dan 3 dagen later krijg ik telefoon: "we hebben nagedacht en we gaan het contract beëindigen" -O-

Sorry voor het lange verhaal, het zal waarschijnlijk warrig geschreven zijn. Maar mijn hoofd is in overdrive nu. Ik voel me nog steeds een soort van getraumatiseerd door mijn eerste werk en het lijkt me te achtervolgen. Ik weet niet goed wat ik nu moet, zit dus gewoon zonder werk. Echt perfect qua timing allemaal..

**Geplaatst**: 03-04-21 09:39

Geplaatst: 03-04-21 09:39

Natuurlijk ben je welkom nofuel, alleen jammer dat je hier moet wezen :(:)

Wel enorm jammer van je laatste werk zeg, wat gaven ze nog aan als reden? Want het feit dat je ziek bent of aangegeven hebt dat je het moeilijk hebt, terwijl je werk verder wel goed is, kan volgens mij niet zomaar? Of zat je nog in een proefperiode/tijdelijk contract?

**Geplaatst**: 03-04-21 16:20

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 03-04-21 16:20

De reden was echt iets van: het is niets persoonlijks maar het feit dat je nu al zoveel stress hebt, denken we dat de job niet geschikt is voor jou. Ik had inderdaad een tijdelijk contract.. Qua opzegtermijn is het niet helemaal correct denk ik, maar moet even de officiële brief afwachten.

**Geplaatst**: 11-04-21 16:58

Geplaatst: 11-04-21 16:58

Sorry, was het topic even uit het oog verloren

Wel balen nofuel, dat het zo moet gaan ... hoe sta je er intussen in?

Hebben jullie ook ervaring met familie/ouders die het niet (willen) begrijpen?
Of die denken dat ze het begrijpen omdat ze "hetzelfde" hebben meegemaakt, maar zij zijn gewoon door gegaan dus jij moet ook maar dat knopje omzetten en dat doen?

Vandaag weer een 'leuk' gesprek met mijn moeder gehad, de zoveelste in rij aangezien het steeds maar over hetzelfde gaat .. werk .. Gewoon informatieve vragen hoe het loopt met dingen kan ik nog wel mee om, maar als ik dan aangeef dat ik het moeilijk heb of mij niet goed voel of weet ik het dan vertrekt de trein.

Ben nu helemaal gesloopt, ben ook echt gewoon naar huis gegaan omdat ik mij echt niet meer fijn voelde en daar gewoon zo snel mogelijk weg wilde. Mijn hoofd zit vol, heb hoofdpijn, ben helemaal kapot en waarschijnlijk gaat dit weer voor de rest van de avond en met wat 'geluk' morgen ook zijn. Dat weet ze nog niet eens, denk dat het dan helemaal tijd is ... Krijg nu al te horen dat ik sinds ik bij de psycholoog ben geweest dat ik maar rare ideeën over het leven erop na hou

Ja, het is inderdaad ook heel raar als je aangeeft aan jezelf te willen denken en niet te weten of terug werken in het algemeen wel zo'n goed idee is.

Ik baal echt van zo'n momenten, het is dan al zowat de enige persoon die je nog mag zien, krijg je elke keer dat ook nog eens op je bord. Goedbedoeld hoor .. want het leven is nu éénmaal gewoon werken dus ik moet maar een manier zien te vinden om het allemaal te kunnen.

Voel me zo slecht nu

**Geplaatst**: 11-04-21 20:20

Geplaatst: 11-04-21 20:20

Heel herkenbaar helaas. Mijn familie bestaat uit allemaal hardwerkende ondernemers en vooral mijn moeder begrijpt volgensmij nog steeds niet wat er met mij aan de hand is. Probeer het zo goed mogelijk uit te leggen en open te zijn maar soms trek ik het gewoon even niet om dat gesprek weer aan te gaan. Ze blijft me ook taggen op Facebook bij vacatures en komt elke dag wel met dingen als : ik sprak die en die en daar kan je zo aan het werk.
Zij is ook van het doorgaan en heeft volgensmij wel vaker serieuze mentale problemen gehad maar dat niet iedereen zoals zij is krijg ik niet aan haar verstand.

M’n vriend pusht gelukkig niet en is heel begripvol en gelukkig wonen wij samen. Maar wel om de hoek bij m’n ouders en de paarden wonen hier ook dus ik zie m’n moeder wel dagelijks.

**Geplaatst**: 12-04-21 10:02

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 12-04-21 10:02

Heel herkenbaar. Een vriendin vroeg laatst of ik niet gewoon een sportmasseur nodig had.
Ik weet ook wel dat de mensen het goed bedoelen maar toch.

Mijn man heeft zirlch trouwens vanmorgen ziek gemeld. Hij is overspannen en zit tegen een depressie aan. Gelukkig begrepen ze het op zijn werk.
Nu afwachten hoe het verder gaat.
Ik heb komende vrijdag een intake staan bij Molemann Ziekenhuispsychiatrie. Dan kan ik hopelijk ook weer verder.

**Geplaatst**: 12-04-21 10:10

Geplaatst: 12-04-21 10:10

Niet zo gek van je man dat het nu echt even teveel is, wel vervelend. Sterkte voor hem ook :(:)

Hopelijk verloopt het herstel voor hem allemaal wat soepeler

Fijn dat je vrijdag een intake hebt al

De mensen die dicht bij me staan begrijpen het gelukkig allemaal wel. Kom uit een ondernemersgezin ook, maar m'n vader is ook overspannen geweest dus hij snapt het heel goed gelukkig.
M'n zwager is een lompe hork, maar daar trek ik me weinig van aan.

Ik zit nu te snotteren op m'n werk, begon op de wc maar kan nu niet meer stoppen lijkt wel

Was een heftige dag gisteren, jarig dus er kwam wel wat visite en in de avond stond m'n paard met koliek en kwam de dierenarts, dus nu sta ik in de paniekmodus nog. Slecht geslapen ook...
Paard is gelukkig weer oké voor nu

**Geplaatst**: 12-04-21 11:41

Geplaatst: 12-04-21 11:41

@Capriootje : dat klinkt ook niet fijn inderdaad, hier is ze ook al komen aanzetten met vacatures 'voor als het op mijn huidige plek toch niet lukt om iets anders te vinden', want ik moet wel iets gaan doen hé, gewoon blijven thuiszitten kan niet ...
Nuja, ik heb een sollicitatie eruit gedaan, ben nu aan het wachten op reactie. Meer kan ik toch niet doen momenteel. Alleen weet ik niet of ik het allemaal wel zie zitten, maar dat aangeven dat is natuurlijk helemaal not done .. Pff, vermoeiend.

@Leandra: wat jammer dat je man zich nu zo slecht voelt, maar natuurlijk ook wel te begrijpen. Het is allemaal niet makkelijk. Hopelijk vinden jullie beiden snel een manier om voor jullie zelf wat vooruitgang te maken.

@Goldie : :(:)

Succes met de dag vandaag. Ik begrijp het helemaal, ik kan ook dagen van mijn melk zijn door een gebeurtenis op een bepaalde dag. Ben zo jaloers op mensen die alles gewoon naast zich neer kunnen leggen en doorgaan, hoewel ik mij afvraag hoe gezond dat dan wel is. Fijn dat met paardlief wel alles weer ok is.

Ik ben net terug van de kinesist, ga nu op dit moment 3x per week omdat hij mij ook gaat begeleiden met krachtoefeningen & cardio om hopelijk dingen terug wat op de rails te krijgen. Want wat ga ik slecht tegenwoordig, pff ... De voorbije jaren al wel vanalles geprobeerd, zowel fitness onder begeleiding (verschillende plekken, van mensen die zogezegd verstand hebben van medische problemen) als zelf thuis. Dat laatste vond ik erg leuk, maar mijn eigen grenzen is nog wel een dingetje .. Vandaar dus gevraagd aan mijn kinesist, die mij al jaren kent en ook mijn lichaam heel goed kent. Nu gestart, beetje verkennende oefeningen. Normaal was het eerst wat dingen doen en daarna nog wat cardio, om dat dan in een programma te kunnen gieten voor de komende weken. Hij besloot geen cardio meer te doen, ik had zoiets van "waarom niet?", had echt geen last ofzo en was niet moe .. Tot ik in de auto kroop, een rit van 5 minuten naar huis en nu heb ik een pijnstiller genomen en kan ik bijna niet meer lopen want heel mijn bekken en onderrug doet pijn .. Gaat goed hier hoor +:)+

**Geplaatst**: 13-04-21 10:27

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 13-04-21 10:27

Ik heb me een tijd geleden hier af en toe gemeld maar heel actief ben ik niet op bokt, dus bijgehouden heb ik t niet excuses iedereen.. ik hoop dat het goed gaat met iedereen en sowieso wil ik iedereen even een dikke knuffel geven :(:)

Maar ik heb even een brutale vraag.. hebben er hier mensen ervaring met Paroxetine? Ik slik dit sinds zaterdag, 20mg en echt ik heb mij nog nooit zo beroerd gevoeld. Ik was gewaa voor wat maag en darmklachten en dat je, je de eerste periode des te rotter kan voelen. Maar dit?! -O-

Ik heb onwijze hartkloppingen, alsof mijn hart uit mijn borstkas komt exploderen en ik tril als een rietje. Ben ontzettend misselijk en heb het heel erg heet. Ik vind dit echt niet oké

**Geplaatst**: 13-04-21 10:30

Geplaatst: 13-04-21 10:30

Geen ervaring daarmee, ik slik citalopram, maar ik was de eerste dagen echt hondsberoerd ja

Precies de klachten die je omschrijft ook.
Begrijpt je vriend het inmiddels al wat beter?

Gisteren bij leidinggevende langs geweest toen hij weer beschikbaar was, voordat ik zat was ik alweer aan het huilen. Even kort gesproken en hij heeft me naar huis gestuurd. Ik m'n spullen pakken, collega's heel lief vragen of het niet ging, hop ging ik weer...

**Geplaatst**: 13-04-21 10:47

Geplaatst: 13-04-21 10:47

Sorry Cynn, geen ervaring met medicatie.
Heb je al eens contact opgenomen met de arts om te vragen of dit normaal is en wanneer het beter zou moeten gaan? Heb je daar misschien een houvast door..

Goldie :(:)

Ik vraag me af of wij allemaal niet gewoon weer te snel aan het werk zijn gegaan .. omdat je dacht dat het wel kon, omdat het rustig opgebouwd werd, omdat het moest, noem het maar .. Ik zit intussen weer thuis maar ik heb echt niet het idee dat het beter gaat. Zo op zich gaat het wel ok, maar ik heb niet het idee dat ik echt mijn rust kan nemen, ookal doe ik naar mijn gevoel tegelijk ook helemaal niks (of veel te weinig in ieder geval). Iedereen in de omgeving is ook altijd maar bezig over werk, en ze begrijpen allemaal dat het ander werk moet zijn als het huidige, maar er moet wel actief gezocht worden naar dat ander werk en zodra dat er is moet ik daar ook vol voor gaan. En ik ben zo moe .. de dagen gaan aan mij voorbij zonder dat ik besef wat er gebeurd. Als ik dat aangeef zeggen ze dat het beter zal gaan als de stress van het zoeken naar werk van mij af is, maar ik weet het niet .. Het voelt allemaal niet ok, maar ik weet niet hoe ik het nog moet aangeven.

**Geplaatst**: 16-04-21 09:37

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 16-04-21 09:37

[***], goed bezig met bewegen. Kan me wel voorstellen dat je wat spierpijn hebt

Goldie, hoe gaat het nu? Ben je nog gaan werken of toch thuis gebleven? Dikke knuffel!

Cynn, geen ervaring mee. Ik slikte citalopram maar daar ben ik nu een paar weken mee gestopt.

Vanmorgen bij de intake geweest band e Ziekenhuispsychiatrie. Ik heb geen SOLK (somatische onverklaarde lichamelijke klachten) maar waarschijnlijk Cptss. Ze gaan nu kijken welke behandeling het beste voor mij is en hebben het erover om me misschien door te sturen naar de Psytrec. Gespecialiseerde traumaverwerking. Over 3 weken ga ik terug en dan hebben ze als het goed is ook mijn dossiers van de huisarts, fysiotherapeut en psycholoog binnen en doorgenomen. Dan gaan ze verder kijken.
Ze hebben het idee dat ze me hier niet veel verder kunnen helpen dan een goede ondersteuning geven. Was wel een beetje een teleurstelling maar ik ben wel blij dat ik geweest ben.
Maar voelt wel een beetje van het kastje naar de muur.

**Geplaatst**: 17-04-21 14:39

Geplaatst: 17-04-21 14:39

Hoi hoi, ik lees al een tijdje mee maar had nog niet gereageerd.

Ik weet niet zeker of ik een burn-out heb maar de afgelopen tijd is alles me nogal teveel geworden. Ben te lang doorgegaan en signalen van vermoeidheid/stress teveel genegeerd etc.. nouja, wel herkenbaar denk ik.

Ik probeer al wel meer rust te nemen/creëren in mijn dagelijks leven wat ook al redelijk lukt, maar onderstaande zit ik nog wat mee..

Ik vroeg mij echter af of jullie dit misschien herkennen: Het maken van simpele keuzes, vind ik de laatste tijd erg moeilijk.. nu is vooral de supermarkt een struikelpunt. Ik kan me dan zo druk maken over de keuze tussen de verschillende producten/merken etc, dat ik de stress al helemaal voel opkomen. Ik probeer dan ook van te voren goede lijstjes te maken met wat ik moet kopen, maar dan nog is het nog echt een uitdaging. Ik zie er hierdoor eigenlijk steeds meer tegenop om boodschappen te doen...

Ik ga ook geen "grote" boodschappen meer doen want dat legt ook teveel druk. Dus ik ga meestal wat kleine dingen halen.

Ben benieuwd of iemand dit herkent.. en wat jullie doen met de boodschappen.