Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-03-21 16:36

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 23-03-21 16:36

Dank jullie wel. Ik ga nu diazepam krijgen om te kijken of dat wel werkt. Nu eerst proberen wat te gaan slapen.

**Geplaatst**: 23-03-21 17:41

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 23-03-21 17:41

Sterkte Leandra, wat onwijs rot! Hopelijk doet de diazepam wat. Dikke knuffel! :knuffel:

**Geplaatst**: 23-03-21 17:53

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 23-03-21 17:53

Ze vermoeden beginnend Serotoninesyndroom als gevolg van een ,voor mij, te hoge dosering citalopram. Dat komt bijna niet voor en is vrij zeldzaam.

**Geplaatst**: 23-03-21 18:56

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 23-03-21 18:56

Nou, dat is weer leuk voor je ... Hoop dat je snel verlichting krijgt door een behandeling.

**Geplaatst**: 23-03-21 20:53

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 23-03-21 20:53

Hoe is het nu?

**Geplaatst**: 23-03-21 20:55

Geplaatst: 23-03-21 20:55

Diazepam werkt helaas ook niet super. Na 15 mg leek het wat beter te gaan maar nu is alles weer terug. De artsen gaan zometeen weer overleggen.

**Geplaatst**: 23-03-21 21:06

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 23-03-21 21:06

Ben je nog in het ziekenhuis? :(:)

**Geplaatst**: 23-03-21 21:38

Geplaatst: 23-03-21 21:38

Jeetje wat heftig zeg :(:)

**Geplaatst**: 23-03-21 21:59

Geplaatst: 23-03-21 21:59

Mandyy schreef:
Ben je nog in het ziekenhuis?

Ja, ik moet een nachtje blijven. Dan hopen ze dat het vannacht beter gaat en ik morgen naar huis mag.

**Geplaatst**: 24-03-21 07:46

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 24-03-21 07:46

Hoe is het vannacht gegaan Leandra? :knuffel:

Hopelijk voel je je wat beter en mag je naar huis!

**Geplaatst**: 24-03-21 07:52

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 24-03-21 07:52

Toch bizar hoe dat blijkbaar werkt in je lijf. Dat het per persoon ook zoveel kan schelen welke dosering kan

**Geplaatst**: 24-03-21 09:15

Geplaatst: 24-03-21 09:15

Goldie schreef:
Toch bizar hoe dat blijkbaar werkt in je lijf. Dat het per persoon ook zoveel kan schelen welke dosering kan

Ja inderdaad, het is echt zo persoonlijk!

Sterkte Leandra :knuffel:

ben ook benieuwd hoe het nu met je gaat!

**Geplaatst**: 24-03-21 09:17

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 24-03-21 09:17

Vannacht heb ik aardig geslapen. In ieder geval geen last van trillingen en krampen. Vanmorgen kwam het helaas weer in alle heftigheid terug. Dus nu wachten op de arts.

**Geplaatst**: 24-03-21 09:17

Geplaatst: 24-03-21 09:17

Dank jullie wel allemaal

**Geplaatst**: 24-03-21 09:43

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 24-03-21 09:43

Ik heb wel mooi uitzicht hier.

**Geplaatst**: 24-03-21 15:11

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 24-03-21 15:11

Neuroloog is geweest. Zij vermoedt dat het een uiting van mijn ptss is. Mijn lichaam neemt het gewoon over en schiet constant in de kramp en trilt. Ze schijnen het vaak te zien. Gelukkig niets ernstigs maar wel heel naar.

**Geplaatst**: 24-03-21 18:13

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 24-03-21 18:13

Jeeetje heftig! En nu? Dikke knuffel! :knuffel:

**Geplaatst**: 24-03-21 19:41

Geplaatst: 24-03-21 19:41

Heftig Leandra :knuffel:

Stille meelezer komt even binnenvallen met een praktische vraag.
Ik ben elke dag aan het struggelen met mijn energiebalans. Ik zit 100% thuis en heb een huisje van ongeveer 50m2. Ik woon alleen en ben dus de enige die rommel maakt

zou haalbaar moeten zijn, zou je zeggen. Toch is mijn huis misschien twee dagen in de maand netjes (als ik visite krijg). Er staat altijd wel een vaat van een paar dagen, schone kleding/handdoeken etc haal ik praktisch altijd van het wasrek ipv uit de kast. Om over eten koken maar niet te spreken. Ik loop constant achter de feiten aan en het gaat me opbreken. Ik frustreer me erover. Wat uiteraard niet helpend is.
Ik probeer niet onder de 50% energie te komen. Daaronder lijkt een gat te zitten van 50 naar helemaal leeg. Het probleem is dat ik het niet voel aankomen en dat het nogal wisselt per dag. Ik heb dagen dat ik kan stofzuigen en 50km kan fietsen zonder echt moe te worden. En ik heb dagen dat ik na alleen een boodschapje bij de supermarkt amper de trap meer op kom.
Herkent iemand dat? Hoe gaan jullie er mee om. Tips..?

**Geplaatst**: 24-03-21 20:56

Geplaatst: 24-03-21 20:56

Hoi Amber!

Ja, dat herken ik wel ja. Elke dag is bij mij wisselend. Ik heb sowieso het idee dat mijn energieniveau laag is laat staan als ik nog iets actiefs ga doen. En inderdaad, het kan lang goed gaan en dan in 1x poef, uitgeput.

Wat ik er aan doe... Proberen gezond te eten zodat ik goede bouwstoffen binnenkrijg. En daarnaast het indelen van mijn dagen, als ik op zaterdag wat te doen heb, plan ik zondag vrij.

Het huishouden bijhouden vind ik ook lastig... Ik woon ook alleen, dan op 70m2

Als ik slechtere dagen heb, gebeurt er gewoon niks en dan stapelt het op. Maar gelukkig komt mijn moeder mij af en toe helpen. En ik wil binnenkort gaan kijken of ik een vaatwasser kan aansluiten in mijn huurhuisje. De afwas kost mij ook een hoop energie, en als dat wegvalt, kan ik die energie ergens anders aan besteden

Het is wel iets waar ik me soms best voor kan schamen. Want wat is het nou helemaal voor werk? Het is echt een lang acceptatie proces voor mij. Ik begin er nu wat meer vrede mee te krijgen dat het me allemaal niet lukt... Of nou ja, frustrerend blijft het wel. Maar ik begin in te zien dat ik beter een hulpmiddel zoals een vaatwasser kan inzetten, dan doormodderen omdat ik vind dat ik het moet kunnen. Terwijl mijn lijf constant aangeeft dat het moe is van alle prikkels die het op een dag moet verwerken...

**Geplaatst**: 24-03-21 21:35

Re: (Ex)- burnout lotgenoten

Geplaatst: 24-03-21 21:35

Ik heb me alweer even niet gemeld maar dit herken ik wel heel erg. Vooral het schommelen in energie level is echt een ding van de laatste week zo ongeveer. 1 dag was ik gewoon de hele dag moe, een heel brak gevoel en kon ik echt bijna niks. Dat is zo’n rot gevoel, ik sta nog aan het begin van m’n burn out dus ik accepteer het ook nog niet en volgens de hulpverlener te weinig geduld. Volgende week heb ik intake bij een psycholoog.

Ik woon klein, samen met mijn vriend die fulltime werkt. Maar soms stapelt de was en afwas zich zo op dat ik dat mijzelf kwalijk neem. Ik probeer de boodschappen etc wel te doen maar ook dat lukt niet altijd. M’n vriend helpt graag waar nodig maar hem moeten vragen om te stofzuigen voelt zo zwaar aan, wat je zegt. Moet toch kunnen, hoeveel werk is het nu. Nu ga ik dus vaak te ver in m’n energie verspillen omdat ik dan perse de was af wil hebben en de rest ook nog omdat ik graag in een opgeruimde en schone omgeving ben. Op de bank zitten terwijl er rommel ligt vind ik echt heeel erg moeilijk.

Nu komt erbij dat wij de paarden aan huis hebben, dankbaar voor de structuur en elke ochtend m’n bed uit moeten om te voeren enz maar er komt ook nog een hoop uitmest, hooi en veeg werk bij kijken. Op dit moment probeer ik dus de paarden en het huishouden rond te krijgen en zelfs dat is sommige dagen al te veel. Vind ik wel echt heel moeilijk om te accepteren.

**Geplaatst**: 24-03-21 22:01

Geplaatst: 24-03-21 22:01

Warboel schreef:
Jeeetje heftig! En nu? Dikke knuffel!

Dank je wel.

Morgen wordt er nog een mri en een hersenfilmpje gemaakt om een aantal dingen uit te sluiten (epilepsie of iets in mijn hoofd) en als daar niets uitkomt ga ik waarschijnlijk vanuit het ziekenhuis begeleid worden voor mijn klachten. Er wordt dan een persoonlijk behandelplan opgesteld waarbij ik onder controle van de poli psychiatrie blijf. Of dat ik bij mijn eigen psycholoog blijf maar onder begeleiding van het ziekenhuis. Want blijkbaar heb ik niet genoeg aan alleen de psycholoog.
Het gaat gelukkig nu weer wat beter. Vanmiddag kon ik alleen maar huilen.

Mijn man neemt de komende week/weken vrij zodat ik thuis kan bijkomen. Lig nu nog in het ziekenhuis maar mag waarschijnlijk morgen naar huis. Maar zal dan de komende dagen niet veel kunnen. Ook met al die diazepam in mijn lijf, spierpijn en vermoeidheid.

**Geplaatst**: 25-03-21 06:25

Geplaatst: 25-03-21 06:25

Net een heel verhaal getypt, is alles weg..

Toch wel fijn om die herkenning te lezen. Wat jullie zeggen over acceptatie en schaamte, herken ik. Ik ben altijd bang dat ik een ambulance nodig heb oid als mijn huis een bende is.
Een vaatwasser zou een uitkomst zijn! Helaas past die hier niet.

Leandra, succes met de onderzoeken vandaag. Fijn dat je man een poosje vrij neemt. Doe rustig aan :knuffel:

**Geplaatst**: 25-03-21 08:12

Geplaatst: 25-03-21 08:12

Hoi lieve allemaal, sorry ik kom even binnen vallen maar ik heb wat behoefte aan ervaringsdeskundige. Anderhalf jaar geleden meldde ik mij hier voor het eerst. Ik had een burn out en met ups en downs werk ik nu 28u, ik heb mijn contract laten bijstellen van 40 naar 28u zodat ik niet meer de druk heb om terug te moeten naar 40. Eigenlijk bevalt het over het algemeen prima; na elke hele dag werken heb ik de volgende dag de hele(do) of halve (di) dag vrij. Mijn werk was lang erg rustig maar sinds een maandje is een collega weg en die wordt niet vervangen. Opzich kan ik mijn werk nogsteeds doen in die 28u maar de werkdruk is wel hoger geworden. Mijn manager houdt me wel goed in de gaten en zodra het echt te veel is durf ik dat ook wel te zeggen (denk ik.. de drukte komt met vlagen, de ene dag is het rustig en de andere dag komen er zoveel ad hoc zaken dat ik van 8 tot 5 ramvol zit). Soms denk ik dat ik misschien terug moet naar 32u, voor het bedrijf, mijn collega's en om de werkdruk beter te kunnen verdelen.

Verder zijn we in mijn burn out periode verhuisd voor mijn man zijn werk naar een andere stad, iets wat veel stress bij me opleverde. Nu moeten we misschien weer verhuizen voor zijn werk en die stress voel ik nu heel erg (mijn hoofd de hele dag: errorerror burn out!).

Ik slaap laatste dagen weer erg slecht en voel onrust/spanning in mijn lichaam. Terwijl ik wel ervoor zorg dat ik na mijn werk eigenlijk niks meer plan en veel rust neem. Ik heb een soort trauma aan mijn burn out periode en merk zodra ik dingen moet facen waardoor ik in mijn burn out terecht ben gekomen (in dit geval verhuizen en meer druk op mijn werk). Ik vind het zo lastig om hier mee om te gaan, ik ben zo bang voor die spanning te krijgen dat ik nu dus echt spanning heb en slecht slaap en bang dat het de verkeerde kant op gaat terwijl dit helemaal niet hoeft. Hebben jullie hier ook ervaring mee? Ik heb voor mezelf al geaccepteerd dat ik nooit meer wordt zoals ik was met al mijn energie en activiteit, dat wil ik ook niet meer. Maar elke keer die angst dat ik terugval kost gewoon zoveel energie en slapeloze nachten...

**Geplaatst**: 25-03-21 09:34

Geplaatst: 25-03-21 09:34

Hier ook even een beetje een ego-post...

Het ging best goed de laatste tijd, maar vanochtend ging het helemaal mis weer. Gewoon niet meer weten wat ik aan het doen was, constant weer huilen. Geprobeerd wat ontspanningsoefeningen te doen, maar dat hielp ook niet. Oxazepam kon niet aangezien ik moest rijden, toch maar proberen. Jankend naar de auto, jankend in de auto.. en toen dacht ik wat ben ik aan het doen.
Net meteen oxazepam genomen en word nu gelukkig weer wat kalmer...

Ik baal hier nu weer zo van.. gisteren gesprek gehad met bedrijfsarts over hoe we de volgende uitbreiding aan gaan pakken en nu dit

Capriootje ik heb het nog steeds slecht geaccepteerd, daarom duurt het ook zo lang

Bedrijfsarts zei ook nog dat hij niet vaak had mee gemaakt dat mensen het zo slecht konden accepteren, thnx mate :')

Leandra dat klinkt wel als een goed plan. Hopelijk mag je vandaag inderdaad lekker naar huis en fijn dat je man vrijneemt. Kom het dat wel door de citalopram dat je lijf ineens zo reageert en de ptss zo tot uiting komt?

**Geplaatst**: 25-03-21 11:18

Geplaatst: 25-03-21 11:18

Leandra schreef:
Warboel schreef:
Jeeetje heftig! En nu? Dikke knuffel!

Dank je wel.

Morgen wordt er nog een mri en een hersenfilmpje gemaakt om een aantal dingen uit te sluiten (epilepsie of iets in mijn hoofd) en als daar niets uitkomt ga ik waarschijnlijk vanuit het ziekenhuis begeleid worden voor mijn klachten. Er wordt dan een persoonlijk behandelplan opgesteld waarbij ik onder controle van de poli psychiatrie blijf. Of dat ik bij mijn eigen psycholoog blijf maar onder begeleiding van het ziekenhuis. Want blijkbaar heb ik niet genoeg aan alleen de psycholoog.
Het gaat gelukkig nu weer wat beter. Vanmiddag kon ik alleen maar huilen.

Mijn man neemt de komende week/weken vrij zodat ik thuis kan bijkomen. Lig nu nog in het ziekenhuis maar mag waarschijnlijk morgen naar huis. Maar zal dan de komende dagen niet veel kunnen. Ook met al die diazepam in mijn lijf, spierpijn en vermoeidheid.

Echt heel heftig zeg.. wat onwijs fijn dat je man vrij genomen heeft! Ik hoop echt heel erg dat er niks uit de scans komt morgen en dat je lekker naar huis kan. Vind je het prettig om onder behandeling te blijven bij de poli? Naar dat alleen de psych niet voldoende was, maar hopelijk kunnen ze in het ziekenhuis wat voor je betekenen. Rustig aan! Diazepam is echt troep inderdaad. Helemaal niet gek dat je alleen maar kon huilen, is ook bizar wat je overkomen is! Nogmaals heel erg veel sterkte :knuffel:

De rest reageer ik later even op, ben aan het werk en voel me ook niet echt chill