Geplaatst: 05-08-19 01:06 Maxima_S schreef:ik lees dat je zelf hierover dus een heleboel beperkte overtuigingen hebt. Alsof je zonder naar school te gaan geen kans zou hebben op een studie of baan? Ik zie dat niet zo. Uit dezelfde overtuiging komt dat je zonder school niets zou (willen) leren? Alles valt of staat met de omgeving waarin je opgroeit. Een kind kan niet kiezen, die heeft te maken met het nest waarin het is geboren. Nu zijn wij allemaal in een nest geboren en hebben wij die waarden en normen als "waar" aangenomen.
Ik zie dus ook de onmogelijkheden van mijn visie binnen de samenleving zoals deze nu is. Daarin hoop ik dat we met zijn allen nog een sprong gaan maken naar een meer liefdevolle, unieke en hartverwarmende samenleving waarin iedereen zijn eigenheid mag laten stralen. En ook daarin zie ik heus ook dat met alles wat we om ons heen zien dit nog mijlen ver weg lijkt. Maar een betere wereld begint bij mijzelf en het beschermen van mijn kind voor deze waanzin.
Er zullen voldoende mensen zijn die qua scholing prima kansen hadden of hadden kunnen hebben en toch voor iets anders hebben gekozen, meestal pas als ze de daartoe ook de leeftijd hadden om zelf te kunnen beslissen. Ik wil twee dingen wel onderscheiden en dat is school en scholing. Dat zijn twee absoluut verschillende dingen. En scholing is iets wat dagelijks gebeurd, overal. Kinderen (lees mensen) zijn van nature nieuwsgierig en zullen verschillende interesses tonen.
Ik vind de denkwijze moeilijk te volgen dat je zonder school niet gewoon een vervullend leven zou kunnen hebben. Het gaat er toch om dat je dat doet en leert wat je interesse heeft? Het is dus aan mij als ouder om ervoor te zorgen dat er verschillend aanbod is en dat mijn kind zich vrij kan ontwikkelen met de gave die mijn kind al heeft. Maar nog belangrijker vind ik het dat zij leert dat dat wat in het leven bepalend is niet te koop is. Dat je weet wie en wat je echt bent, dat je gezond bent, dat je autonoom bent, dat het leven meer is dan kennis, werken en geld verdienen...er zijn zoveel manieren waarop je je leven kunt invullen. Ik zie de afhankelijkheid van geld dan ook niet noodzakelijk als iets wat we moeten leren. Beter kunnen we leren dat alles wat wij aan creativiteit en energie inbrengen de waarde van geld definieert. Dat zijn allemaal dingen die je op school niet to weinig leert.
We kunnen ook nog discusiëren of het voor kinderen wel gezond is in een groep op te groeien (want dat doe je op school, daarvoor is het invloedrijk genoeg en breng je er genoeg tijd door) van allemaal dezelfde leeftijden en één (misschien ook twee) volwassenen. Dat maakt het aanbod aan mensen om je aan te spiegelen behoorlijk beperkt. Het moet maar net klikken met de juf of meester die je toebedeeld krijgt. En voor een volwassene lijkt het me allerminst gezond de verantwoordelijkheid over 25 tot 30 kinderen te hebben... Dat is in mijn ogen vragen om emotionele en mentale verwaarlozing van alle partijen.
Ook leer je niet "leven" op school...je leert je eigen impulsen als kind te negeren, je leert je interesses te negeren...want dat wat er geleerd moet worden, moet geleerd worden. Eigenlijk leer je als kind al je compleet te conformeren aan dat wat "de norm" is.
Het gaat dus om een compleet andere zienswijze dat dat ik ook zelf "geleerd" heb op school.
En ik heb zelf ervaren dat, waar een wil is, een weg is. En dat het leven zeer onvoorspelbaar en veranderlijk is. Dit niet in negatieve zin, helemaal niet, maar wel in de zin dat je kunt plannen wat je wilt en dan gebeurd er van alles wat die planning in de war gooit. De flexibiliteit mee te deinen, jezelf te kennen, emotioneel en mentaal bij jezelf kunnen zijn, ook als er van alles om je heen anders loopt dan gepland. Ik ben ervan overtuigd dat een kind/mens daar meer aan heeft dan veel te moeten leren.
Wat niet betekend dat er niet wordt geleerd. Integendeel, het leven is één grote leerschool. Waarom zou ik mijn kind beperken tot het instituut school en niet vertrouwen op de gave (whatever that may be) die zij in zich draagt. Ik doel hier niet op buitengewone talenten die mijn kind zou hebben of dat ik het belangrijk vind dat zij ergens in uitblinkt, in tegendeel. Ik vertrouw erop dat zij alle potentieel al in haar draagt voor wat zij is.
Een goddelijk creatuur (zoals elk kind) wat stimulans en liefde nodig heeft om zich ten volle te ontplooien.
Daarin zie ik niet dat school iets enorms kan toevoegen als wel dat school het vervormd tot de beperking die de maatschappij laat zien.
Mijn taak zie ik erin mijn kind zo goed mogelijk te volgen en haar genialiteit (welke elk mens op unieke wijze bezit) niet te hinderen in de ontwikkeling.
School (zoals wij deze nu kennen) zorgt in mijn ogen niet voor de mogelijkheid voor een kind zich ultiem te ontwikkelen tot zijn eigen genie. Het pesten, het oordelen en alle andere vormen van het niet aanwezig zijn van liefde, zijn voor mij hierin de aanknopingspunten.
Tot op zekere hoogte ben ik het met je eens. Zeker het schoolsysteem in Nederland is in mijn ogen verkeerd. Op mijn eerste middelbare school was ik een nummer en ging het ze niet om mij als persoon, maar enkel om hun slagingspercentages en het feit dat ik daar waarschijnlijk niet aan zou bijdragen. Ik ben toen van school gewisseld naar een school die wél heel veel aan persoonlijke ontwikkeling deed. En dan nog zitten scholen inderdaad vast aan het schoolsysteem zoals dat in Nederland bepaald is. Ik zou liever het Finse schoolsysteem zien; geen cijfers, veel vrije tijd om interesses te ontdekken en uit te oefenen, en docenten die de waardering en het vertrouwen krijgen die zij verdienen.
Maar zonder dat papiertje waarop staat "havo" of "VWO" (ik heb beiden), was ik nooit toegelaten op mijn huidige studie. En dat is er niet één waar je de godsganse dag uit een boek zit te leren. Dat is er één waarop je op creatieve wijze wereldproblemen leert oplossen (doorzichte zeep met een speelgoedje erin waardoor de kinderen in Zuid Afrika hun handen gingen wassen en het percentage doden door diaree ongelofelijk omlaag ging) en mensen bewust leert maken van problemen. Zo ook de problemen in "het systeem". Ik leer ongelofelijk kritisch, autonoom nadenken, op mensen af te stappen en hen te betrekken in al mijn projecten (what you do for us, without us is against us - iets wat wij in de eerste week al leerden), wetenschappelijk bewijs te verzamelen om onze projecten te onderbouwen en vervolgens leren wij om op de mensen in te spelen en te communiceren wat wij willen vertellen zodat het de mensen ook echt bereikt, om vervolgens een ongelofelijk knuppel in het hoenderhok te gooien; onder andere 2 pagina's groot in het NRC. Midden in het systeem, tegen het systeem, waar een half miljoen mensen het ziet.
Dáármee kaart je problemen aan en dáármee breek je de fouten die "het systeem" ongetwijfelt bezit. Helaas heb ik daar inderdaad een hele tijd voor op school moeten zitten waar ik niet op mijn plek was, want zonder dat papiertje zou ik gewoonweg niet toegelaten zijn op mijn studie. Maar dat neem ik voor lief; je moet in het systeem zitten om het te veranderen.
heeft ie hier ook gehad.
Die darmflora klopt wel, mijn probleem zat in de "gevolgen" daar van, ADHD, autisme, dyslexie en astma. 
dat vreselijke systeem van school heeft er wel voor gezorgd dat ik nu een mooie studie aan de universiteit kan doen en dat was me echt niet gelukt als ik gezellig mijn hele jeugd met m'n ouders groenten had geteeld en de wasmachine had gerepareerd. Hoe had ik ooit in aanraking moeten komen met wiskunde zonder school? Mijn ouders zijn (equivalent van) MBO geschoold, mijn vader is heel technisch maar ik wilde vroeger echt niks doen in huis hoor. Tegenwoordig draai ik daar mijn hand niet meer voor om maar dat is pas veel later gekomen. En ik ben blij dat ik tegen de tijd dat dat gebeurde al een aantal diploma's op zak had zodat ik kon gaan doen wat ik leuk vond. 