Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

KiWiKo schreef:euhmzz.............. iris....... is dat JOUW probleem????

) en erg rustig en vooral: erg behulpzaam. Niemand merkt aan hem dat hij adhd heeft, hij heeft een gouden hart. Hij doet echt alles voor je, en voor mijn familie. is altijd bereidt te helpen en je hoort hem eigenlijk nooit klagen. En soms hebben mensen even wat hulp nodig, en dan help ik hem graag. Wegrennen voor een probleem is makkelijk dan te blijven staan en er samen tegen te strijden. Ik ben gewoon erg trots op hem dat hij er alles aan wil doen om te veranderen!
en dan is het gelijk over.
maar het is wel mijn vent en daar ben ik heeeeeeeeel blij mee!

Hij weet ook precies welk gedrag ik wel en niet wil zien en dat ik perse wil dat hij medicatie slikt. Zolang hij grenzen heeft is het een superkerel waar ik echt samen mee oud wil worden
Hij is ook een stuk minder aggresief naar zichzelf toe, ik accepteer het neit en geef er geen aandacht aan het het stopt meteen. Heb ik een tijd volgehouden en hij slaat zichzelf eigenlijk nooit meer. Hij is erg veranderd in positieve zin. Adhd zal hij altijd houden en dat vind ik ook wel zijn charme hebben
maar ik denk persoonlijk dat het geen 'echte' pdd-er is. Hoogstens 2 kenmerken (maar dat zei de psych. ook). Zolang de relatie nog gelijkwaardig is en ik erg happy ben met hem zie ik geen reden om hem te dumpen. Want hij is al veranderd en zal meer veranderen, het was niet alleen een probleem van foutje in de hersenen maar vooral: verkeerde schema;s in zijn hoofd. En die kun je nu wel zelf veranderen met hulp



maar het is gewoon beter voor hem dat hij ze braaf elke dag slikt, scheelt wat drukte in zijn hoofd
Chiqa schreef:Nou dan hebben jullie wel een fixe vuurdoop gehad, maar wil n iet banketstaaf doen de échte doop krijg je pas als je gaat samen wonen...
Zelf heb ik er helaas ook ervaring mee, op vakantie en alles ging prima, maar thuis...27/7 ....dag en nacht...dat is pas de echte proef voor je relatie.
die bom hebben we al gehad, die ruzies om van alles en nog wat omdat je zo bij elkaar op de lip zit (ja in 5 weken samenwonen leer je toch al veel: het huisouding, boodschappen etc). Maar ik vind die ruzies altijd wel even fijn
en nodig, dan weet je precies wat er aan ontbreekt, de fouten en vooral: je leert verbeterpunten. een fikse woordewisseling is imo ook een leerproces
Niet kwaad bedoeld, maar 5 weken horen echt nog rozengeur en maneschijn te zijn. poes schreef:5 weken samenwonen vind ik niks hoor, wacht maar tot het eens een tijdje langer isNiet kwaad bedoeld, maar 5 weken horen echt nog rozengeur en maneschijn te zijn.