Poeh Koekie, dat is ook niet niks. En inderdaad heel erg herkenbaar. Mijn moeder vindt ook dat ze alles nog heel erg goed zelf kan. Dat inzicht is totaal verdwenen. Die zou inderdaad ook haar juwelen (heeft ze niet, maar bij wijze van) meegeven aan zo iemand. Ik heb haar een nieuw hoofdkussen gegeven, want dat van haar was echt te smerig voor woorden. Zegt ze: ik doe er wel een schoon sloop om. Nee, mam. Je krijgt nu een nieuwe en deze gaat in de vuilnisbak. Ze kan ook echt niet meer alleen wonen, dus als partner wegvalt is het klaar. Autorijden doet ze gelukkig al jaren niet meer, maar vooral omdat ze hun nieuwe auto (hybride) niet snapte. Inmiddels is haar rijbewijs verlopen. Maar het overschatten van haar eigen kunnen en dus ook geen hulp willen aannemen is bij ons hetzelfde. Mijn moeder weet wel dat ze dement is. Dat zegt ze ook tegen iedereen.
mysa schreef:Thuiszorg moet zich daarbij neerleggen, helaas.
Marcella schreef:Nou ben gewoon benieuwd naar wat de thuiszorg zegt over de keren dat ze geweest zijn.
Die moeten ook het een en ander signaleren.
Thuiszorg moet zich daar inderdaad bij neerleggen. Ik heb ze gewaarschuwd dat meneer ze zou afzeggen, dat hadden ze ook al in het dossier gelezen. Hij laat ze overigens wel binnen, maar na vijf minuten staan ze weer buiten. Signaleren doen ze ook, ze geven hun bevindingen door aan de casemanager en echt alle 'nieuwe' thuiszorgers die ik heb gesproken schrikken van hoe mijn moeder loopt en hoe wankel ze is en dat ze geen rollator heeft. Ik zal straks een filmpje uploaden waarbij ze niet herkenbaar in beeld is, dan kunnen jullie zien wat ik bedoel. Het duurde vrijdag 6 minuten om van haar bureau in de woonkamer naar de deur die naar de gang gaat te lopen. Dat is hooguit vijf meter.
xLoki schreef:Er was eerder eens een gesprek geweest met Veilig Thuis toch?
Je zou kunnen overwegen opnieuw te bellen naar Veilig Thuis en de laatste update (partner zelf ook ziek, opname, etc.) laten toevoegen aan het dossier. Het klinkt echt ontzettend als ontspoorde mantelzorg, en als de thuiszorg/casemanager/etc. de zorg niet veilig/adequaat kunnen vormgeven, is de volgende stap Veilig Thuis laten meedenken over wat dan wel mogelijk is. Dan sta je er hopelijk ook wat minder alleen in TS.

Zoolgangster schreef:Vreselijk frustrerend, heel veel sterkte en wijsheid!
Blijf ondertussen in contact met huisarts/hulpverlener/casemanager. Misschien erop gooien dat de moeder gevaar loopt zo, door zorgmijding/afzeggen door de partner (wat je waarschijnlijk al doet).
Ik heb meegemaakt dat de huisarts ook met de handen in het haar zat, ook een geval van zorgmijding. Maar we hielden vinger aan de pols, en er kon ineens héél snel wat geregeld worden toen er een medisch noodgeval kwam. De huisarts kwam regelmatig langs om een praatje te maken met de zorgmijders... maar kon aanvankelijk niets. Uiteindelijk was er toch een heel netwerk van thuiszorg, GGZ (psychiater had een dementie vast gesteld toen persoon zich had buitengesloten en verward op straat liep) er was een dossier aangelegd, en zo kon er uiteindelijk toch hulpverlening aan de gang. Nadat 1 van de partners in het ziekenhuis terechtkwam en door ons bevestigd was dat de persoon niet meer veilig terug naar huis kon. Wat ze zelf ook wel zagen gezien de staat waarin die persoon verkeerde.
Ik cluster deze ook even, want het antwoord is hetzelfde:
Die optie van Veilig Thuis hebben we nog steeds in overweging. Morgen gaat de wijkverpleegkundige bij ze langs, die kennen ze al en die gaat wat zaken met ze bespreken. En de CM zou ze nog bellen. Zij en de wijkverpleegkundige werken samen. CM zou ook met de huisarts overleggen en mijn broer stuurt vandaag nog een mail aan de CM en heeft morgen ook contact met haar. Dat willen we sowieso eerst afwachten.
Wij hebben dus ook alle hulpverleners op stand-by voor als het nodig is, het enige dat er moet gebeuren is dat hij groen licht geeft. Of wegvalt. Of inderdaad als er aan mijn moeders kant een crisis ontstaat. Ik hou er ernstig rekening mee dat ik gebeld word dat ze is gevallen en iets heeft gebroken. En dan wordt het hem hopelijk ook duidelijk dat het niet meer kan zo, maar het is vreselijk dat het zo ver zou komen.
Partner is zich overigens wel bewust dat het een volgende keer wellicht nodig zal zijn dat ze naar een verpleegtehuis gaat als hij bijvoorbeeld weer in het ziekenhuis terechtkomt. Zeker als dat langer duurt dan twee dagen.