Bokt.nl

Onali schreef:

En weer denken de niet medische mensen hier kennis over te hebben

Tuurlijk trekken ze die stekker er niet uit terwijl het meisje er naar ligt te kijken zodat ze stikt.

Als je dit serieus denkt gaat er iets niet goed in je eigen bovenkamer.


Ze zal ws diep gesedeerd worden en dan gaat de aan/ uitknop ingedrukt worden.


Verder geven Ibbel en Sanet verstandig commentaar.
De artsen, verpleegkundig personeel en al het ander medisch betrokken hebben hier maanden over vergaderd, gesproken met en over de ouders.

Er zal er geen 1 bijzitten die dit voor zijn lol zegt. Dit is niet 1 gesprek geweest. Ze handelen allemaal uit liefde voor hun vak en wegen de pro's en cons met de toekomst en het huidig lijden van het meisje in hun hoofd.
De meeste van hen zullen dit ook zeker mee naar huis hebben genomen en de wanhoop nabij zijn geweest. Hebben hun eigen ouders en kinderen extra geknuffeld.


Doe alsjeblieft niet alsof dit koude en harteloze mensen zijn, alsof 1 verpleegkundige of arts dit verzonnen heeft.

Petpa schreef:

DuoPenotti schreef:

Welke goede momentjes?
Een filmpje kijken?
Een mini glimlach na daarna huilen als de persoon weg gaat?
Ze kan niet continue iemand om zich heen hebben.
Een gezond kindje gaat zelf kleuren oid. Zij kan dat niet.
Liggen wachten tot er weer iemand is..

Dit geldt voor nog meer kinderen die met een spierziekte (en ook endere aandoeningen) geboren worden.
Deze dan ook maar allemaal een spuitje geven?

Onali schreef:

Blijkbaar voel jij je aangesproken

Dorine92 schreef:

Wat denk je wat die ouders denken. Die denken bemoei je lekker met je eigen zaken, dit is ONS vlees en bloed. Jullie je mening, maar dring hem niet op aan ons. Want dat is wat er feitelijk gebeurt.

Dorine92 schreef:

Ja maar wij komen er al niet uit. En wij denken oke jij jouw mening ik mijne, even goede vrienden.
Wat denk je wat die ouders denken. Die denken bemoei je lekker met je eigen zaken, dit is ONS vlees en bloed. Jullie je mening, maar dring hem niet op aan ons. Want dat is wat er feitelijk gebeurt. De verpleging wil dat hun mening afgedwongen en uitgevoerd wordt via de rechter. Dat is nogal een inbreuk
Als er hier een staleigenaar, instructeur, bijrijder, dierenarts of peut/laat denkt iets over ons paard te kunnen bepalen, is het land te klein. Terwijl wij ook enorm verschillen. De ene laat zn paard die al 6x hoefbevangen is geweest, toch weer in de wei "want daar geniet hij zo van", de ander jast er een spuit in en zegt, zo, ik heb hem een hoop lijden bespaard. En alle tussenvormen. Maar ze bepalen het wel zelf. Moet je je eens voorstellen dat een rechter gaat bepalen wanneer het genoeg is met jouw paard

Tiggs schreef:

Dorine92 schreef:

Ja maar wij komen er al niet uit. En wij denken oke jij jouw mening ik mijne, even goede vrienden.
Wat denk je wat die ouders denken. Die denken bemoei je lekker met je eigen zaken, dit is ONS vlees en bloed. Jullie je mening, maar dring hem niet op aan ons. Want dat is wat er feitelijk gebeurt. De verpleging wil dat hun mening afgedwongen en uitgevoerd wordt via de rechter. Dat is nogal een inbreuk
Als er hier een staleigenaar, instructeur, bijrijder, dierenarts of peut/laat denkt iets over ons paard te kunnen bepalen, is het land te klein. Terwijl wij ook enorm verschillen. De ene laat zn paard die al 6x hoefbevangen is geweest, toch weer in de wei "want daar geniet hij zo van", de ander jast er een spuit in en zegt, zo, ik heb hem een hoop lijden bespaard. En alle tussenvormen. Maar ze bepalen het wel zelf. Moet je je eens voorstellen dat een rechter gaat bepalen wanneer het genoeg is met jouw paard

Die ouders die hun andere kind duizenden kilometers verderop in het ziekenhuis 'achterlaten' bij oma en ondanks twee ernstig zieke kinderen nog een kind krijgen.

Citaat:

[minderjarige] die zich niet kan uitdrukken, angstig is, niets kan aangeven/ bewegen en continue door de machine beademd wordt

Citaat:

[minderjarige] situatie werd vergeleken met de situatie van patiënten met een zeer hoge dwarlaesie en door sommige hulpverleners met het lock-in syndroom.

Mars schreef:

In Nederland is het mogelijk om een wilsverklaring op te laten stellen. Zeker als je een progressieve ziekte hebt (Alzheimer bvb) is dat fijn om te kunnen vastleggen. Je geeft hierin aan welke behandelingen je wel en niet wilt ondergaan, vanaf welk punt jij je ziekte als uitzichtloos lijden ziet en euthanasie zou wensen. Je kunt er ook behandelverbod en bvb niet-reanimeren beleid in op laten nemen. Artsen dienen zich aan deze wensen te houden, enkel euthanasie is niet verplicht voor een arts om uit te voeren.
Ook kun je iemand aanwijzen die je mag vertegenwoordigen als je dat zelf niet meer kunt. Hoe het in België werkt weet ik niet, Nederland is wbt euthanasie vrij progressief.

Britta31 schreef:

Een euthanasie verklaring en wilsbeschikking bij Alzheimer geloof ik niet in,dat is voor mij niet zeker genoeg.Ik zal daarom als ik merk dat ik beginnend Alzheimer krijg daar zelf een beslissing over nemen.

office schreef:

De pil van Drion…nadeel is ook dat je dan in een opwelling je leven kan beëindigen terwijl er mogelijk nog veel mooie momenten zullen komen.
Ik denk als je een oud lichaam heb dat je dan ook minder behoefte heb aan drukke activiteiten.Een beetje dommelen is dan misschien niet zo naar als dat het lijkt als je jong en vol leven zit.