Bokt.nl

secricible schreef:

troi schreef:

De vraag is natuurlijk 'waarom moet de dokter het doen?'

Gaat maar zelden op een correcte manier, als het al gebeurt. Echt hoor, zorg dat je zelf wat hebt liggen!

dat is nogal een bewering die je doet....

VuurVleugels schreef:

Lang getwijfeld of ik wat ging zeggen, want het is nogal persoonlijk natuurlijk. Maar ik merk dat ik het lastig vind om sommige 'meningen' te lezen dus wil daar toch op reageren.

Ik zit er nu middenin eigenlijk. Grote trauma's, rouw. En er zijn écht dagen dat ik het spelletje gewoon niet meer mee wil spelen. Ik zie het leven als een soort ongevraagde prijs in een loterij: "gefeliciteerd, hebt een leven in Nederland gewonnen op de planeet aarde. Succes en veel plezier ermee!"

Je hoort wel eens mensen zeggen "ik ben zo blij dat ik leef!". Dat gevoel heb ik nog nooit gehad. Het is keihard werken onder barre omstandigheden als je pech hebt. En vaker dan eens zou ik mijn 'prijs' gewoon op willen geven en die stomme loterij dan maar opnieuw spelen en dan maar hopen dat ik als blaadje aan een boom in het diepste, meest onbewoonde bos van de wereld terecht kom. Daar snak ik dan echt naar.

En dat is de ene dag meer dan de andere dag, maar ik word daarin echt tegengewerkt (in het erover denken, niet in het doen want die intentie is er nu niet) door het idee dat iedereen maar blij moet zijn met het leven. Mensen schrikken als je aangeeft dat je het eigenlijk wel gezien hebt en buigen de conversatie om naar "maar er is zoveel moois!" of veranderen heel snel van onderwerp.

Als ik (en met mij zo verschrikkelijk veel anderen, echt) niet eens mogen praten over ons echte gevoel, kun je je voorstellen hoe eenzaam dat is? Dan worden die gedachten en gevoelens nog overheersender.

Sescrible, wat maakt het uit dat een simpele kortdurende depressie kan leiden tot een levenseinde? Zoals Wintu zegt, spijt krijgen ze niet meer, het is hooguit ontzettend naar voor de omgeving natuurlijk maar die persoon zelf is ervan af. Suïcide als symptoom van een ziektebeeld vind ik ook echt afdoen aan de autonomie van mensen. Voor sommige mensen is het leven simpelweg niet leuk, het is niet altijd een zwart monster, het is niet altijd een ziekte. Sommige mensen vinden het leven gewoon niet leuk. Is dat echt zo moeilijk voor te stellen?

Waarom moet iedereen toch altijd maar blijven leven? Wat maakt het anderen uit?

Ik wil verder niet teveel op mezelf ingaan, maar ik heb dit later toegelicht in een latere post van mezelf.
Ik heb 8mnd om hulp geschreeuwd maar kreeg deze niet want volgens de huisarts "viel het wel mee". Als ik in die 8mnd toegang had gehad tot een pijnloze simpele dood had ik het gedaan.
6 weken begeleiding van een psychiater en ik zag weer licht. Dus ja, ik was heel blij dat die pil niet zomaar toegankelijk was. Voor mij was dit dus echt een symptoom dat vrij simpel op te lossen was toen de juiste hulp om de hoek kwam.
Idem na het overlijden van mijn man, toen ik niks liever wilde als achter hem aan gaan de eerste weken.
Nu, 2 jaar later kan ik terugkijken en dankbaar zijn dat ik er nog ben, dat ik nog verder mag leven. Nee, ik had geen spijt gehad als ik dood was geweest, maar ik kan nu wel zeggen dat ik blij ben verder te mogen leven en dat mijn kinderen nog iig 1 ouder mogen hebben die hun kan bijstaan.

Ik vind het heel naar om te lezen hoe jij je voelt en heb het ook echt niet over een situatie als die van jou. Juist in langere situaties zou wat mij betreft euthanasie veel toegankelijker moeten zijn.

Brainless schreef:

musiqolog schreef:

Zoals meer mensen hier ben ik zeker voorstander van euthanasie op elke leeftijd, zonder veel gedoe. Gewoon even langs de apotheek, "mag ik een euthanasiepilletje", en dat de apotheker dan zegt: "goed, da's dan €19,95". Ja hoor, moet kunnen.

Ik ben voor (makkelijke) euthanasie, maar dit gaat mij te ver.
Je kan dan heel makkelijk van de mensen af die je niet mag.

Qimm schreef:

Er zijn een hoop apotheken in Nederland, en als je ze gewoon over the counter kunt kopen, geen haan die er naar kraait als je er elke week 1 haalt bij een andere.

musiqolog schreef:

Weet je nog van de Pil van Drion? Die wilde men iedere 75-plusser meegeven, zodat die op een zelfgekozen ogenblik een eind aan zijn leven kon maken?

Citaat:

Ik vind persoonlijk dat een stichting hoe dan ook er op moet staan dat er informatie wordt verstrekt,

Mars schreef:

Als jij een wilsverklaring hebt opgesteld voordat je dementie vergevorderd was is dat ook een geldig verzoek.

Citaat:

In een verder gevorderd stadium van dementie kan een patiënt niet meer (voldoende) wilsbekwaam zijn om een euthanasieverzoek te doen. Wanneer een patiënt een wilsverklaring heeft opgesteld met een euthanasieverzoek toen hij nog wel wilsbekwaam was, kan dat in de plaats komen van een mondeling verzoek. Het is belangrijk om het schriftelijk euthanasieverzoek regelmatig met de arts te bespreken.

bron: Rijksoverheid website

secricible schreef:

Daar ben ik het dan weer totaal niet mee eens.
Het is aan mij als patiënt om te beslissen welke medische info gedeeld wordt met anderen. Niet aan een zorgorganisatie.
Hoewel je als zorgorganisatie se belangen van de ander kan benadrukken en hierop kan aandringen hebben zij geen enkel recht mijn medische info te delen als ik wilsbekwaam ben.

Hoe zeer ik jou kant ook begrijp.

DuoPenotti schreef:

Citaat:

Ik vind persoonlijk dat een stichting hoe dan ook er op moet staan dat er informatie wordt verstrekt,

Dit vind ik dan weer niet.
En heb ik het niet over jou specifieke geval, want ik kan me jou gevoel best voorstellen.


Maar je hebt gewoon familieleden die zich daar niet bij neer leggen als ze de datum eerder weten.
En dan die laatste tijd van de persoon die euthanasie wil laten doen naar zichtzelf toe gaan trekken, zelf een slachtoffer uitgaan hangen en proberen om te gaan praten.
Wat het kan vast niet zo erg zijn enz enz.

Nee als de persoon geen (eerder) contract wil, dan is dat heel cru, maar is dat maar zo. Dat zal gerespecteerd moeten worden door de stichting.

meggiemeg schreef:

secricible schreef:

Daar ben ik het dan weer totaal niet mee eens.
Het is aan mij als patiënt om te beslissen welke medische info gedeeld wordt met anderen. Niet aan een zorgorganisatie.
Hoewel je als zorgorganisatie se belangen van de ander kan benadrukken en hierop kan aandringen hebben zij geen enkel recht mijn medische info te delen als ik wilsbekwaam ben.

Hoe zeer ik jou kant ook begrijp.

Het gaat mij niet om de medische informatie, die wist ik wel van mijn moeder, ging tenslotte mee naar alle afspraken in het ziekenhuis en ook mee de behandelkamer in.
Maar meer om het feit dat je de aanloopperiode naar een rouw wordt ontzegt, dat er heel veel vragen achter blijven waar je nooit antwoord op krijgt. Het is goed dat er de mogelijkheid tot euthanasie bestaat, dat vind ik zeker! Alleen alle facetten er om heen kan ik me niet zo goed in vinden zoals bij mij.