luuntje schreef:Lay D wat erg.
Wat zul jij je eenzaam en ongewenst hebben gevoeld.
Heb je hulp voor jezelf?
Heel goed om de politie te bellen.
Ik ben 1x bijna zo ver geweest toen mijn moeder onze zoon van 2 jaar niet terug wilde geven. Was bezig om 112 in te toetsen.
En dat is heftig. Dat wil je niet. Maar je moet, voor jezelf en je kind.
Toen ik zo jong was, wist ik niet beter, pas nu komt dat gevoel van ongewenst en eenzaam juist erg naar boven.
Ik bedoel, mijn ouders leven nog, maar ik heb ze niet meer. En natuurlijk weet ik voor mijzelf dat het beter is dat ze mijn leven en dat van mijn gezin niet meer kunnen beheersen en bepalen.
Maar toch ben ik wel eens jaloers op de mensen om mij heen die wel een normale band met hun ouders en of broers/zussen hebben.
Ik heb namelijk ook geen contact meer met mijn broers, dit is gekomen nadat mijn moeder het contact met hun heeft verbroken d.m.v. een brief, mijn broers geven mij daarvan de schuld. Terwijl ik daar helemaal buiten sta en in eerste instantie ook niet eens wist wat er gaande was tussen hun en mijn moeder zeg maar.
Toen ik het contact met mijn vader verbrak wilde mijn 1na oudste broer helemaal niets meer met mij te maken hebben. Ik heb het geprobeerd maar hij vind dat ik hem ook in de steek heb gelaten omdat ik het contact met onze vader heb verbroken.
Inmiddels ben ik zelf ook zover dat ik hun ook maar niet meer in mijn leven wil hebben en ook geen pogingen meer doe, ze zijn allen verslaafd aan o.a. drugs en ik wil die zooi en het gedonder eromheen niet in mijn eigen gezin hebben.
Ik heb geen specifieke hulp voor mijzelf, wel gesprekken gehad met psychiaters ,daar werd mijn band met mijn ouders en het leed wat ik eraan heb overgehouden wel besproken maar we zaten daar vooral voor onze zoon.
Ik denk dat het voor mijn moeder een geluk geweest is dat ik de politie heb gebeld nadat onze zoon vermist was.
Als ik had geweten dat zij en haar man er achter zaten, dan was ik zelf die kant op gereden met alle gevolgen van dien.
Mij heeft ze kapot gemaakt, mijn jeugd afgepakt.
Ze heeft samen met mijn stiefvader een poging gedaan om mijn huwelijk, gezin en kinderen kapot te maken maar i.p.v. kapot gaan zijn wij als gezin alleen maar meer een front gaan vormen en met elkaar sterker geworden.
Ik denk dat ze een ander het geluk niet gunt omdat ze zelf ook geen geluk heeft gekend in haar huwelijken en met haar eigen kinderen.