Urbanus schreef:Fokken is gokken. Zelfs in de meest overwogen, alles overdachte situatie. Dus wat voor mij geldt, kan voor jou anders zijn. Dat voorop gesteld.
Ik heb er 2, ze zijn 3 en 5 en ik zou niet anders willen. Ik zou er nog wel 2 bij willen.
Ja het is chaos en de zaterdag is altijd vol met zwemmen en circusschool, maar het is ook heel hard rare zelfverzonnen liedjes zingen, met z'n vieren op zondagochtend croissants in bed eten en heel veel knuffelen.
Het is soms idyllisch en soms volkomen poedersuiker. Ze gaan hier om de week op zaterdagavond logeren bij mijn ouders zodat ik die hele nacht lekker naar de getver kan gaan met vriendinnen, betekent wel dat ik zondag met een kater naar het bos ga.
Voor mij wegen de nadelen niet op tegen de leuke dingen. De kusjes en knuffels, de onvoorwaardelijke liefde die je voelt, het gevoel van wij vieren horen bij elkaar, dit is mijn thuis.
Ik ben een relaxtere moeder dan ik van te voren dacht. Dat is me absoluut meegevallen. Wat me tegen is gevallen is hoe duur leuke kinderkleding is, ziek-zijn maar toch moeten moederen, het altijd moeten zeuren over 'jas op de kapstok, schoenen op de mat' en hoe ik langzaam in mijn eigen moeder verander.
Oh ik had dit precies zo kunnen schrijven
behalve dat wij het bij 2 houden. En idd zorg dat je ook ruimte houd voor je eigen ding - wat dat dan ook moge zijn. Ik wil gewoon lekker kunnen blijven paardrijden, soms op stap, eten met vriendinnen, whatever. Ben niet alleen maar moeder. M’n kindjes zijn een hele mooie aanvulling op mijn leven, maar niet de invulling van mijn leven.