Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-08-22 12:14

Geplaatst: 20-08-22 12:14

Mandy_89 schreef:
Nee zo creatief ben ik niet, ben nogal een held op sokken dus onderneem niet snel nieuwe dingen.
Uitgaan of steden bezoeken of überhaupt waar het druk is met veel mensen zie je mij niet komen hoor. Laat mij maar lekker hier op het platteland wonen en in de vakantie met de camper naar Zweden oid

En mijn leven hoe het nu is, vind ik prima hoor. Maar als ik dan nadenk van ja over 10 jaar is het dan nog zo, wil ik dat of wil ik meer?

En als ik echt nee beslis is m'n leven ook voorbij, geen idee waar ik met de dieren heen zal moeten, en waar ik dan zal moeten leven. Weer bij m'n ouders thuis zie ik echt niet zitten. Zo leuk had ik het daar niet

De allerslechtste reden om een kind te willen.

**Geplaatst**: 20-08-22 12:34

Geplaatst: 20-08-22 12:34

elnienjo schreef:
juval schreef:
Sleur is maar net hoe je het ervaart. Het is in ieder geval nooit saai in mijn grote gezin. De oudste 2 zijn de deur al weer uit en ik heb er inmiddels ook 2 schoonzoons bij. Ik vind het geweldig als we met zijn allen bij elkaar zijn.

@elnienjo, het is toch geen chantage als een man een uitgesproken kinderwens heeft? Dat gevoel kan net als bij een vrouw heel sterk en overheersend zijn.
maar dreigen de relatie te verbreken voor een kinderwens vind ik wel heel ver gaan. Dan is de vrouw/relatie voor hem blijkbaar minder van belang dan een kind wat er nog niet is en waarvan ie nog maar moet afwachten of het er komt. Hij kan ook onvruchtbaar zijn bijv of zijn toekomstige vrouw.

Nee ik vind dat niet raar en geen chantage. Hij is niet de eerste of laatste die dat zou kunnen doen. Ook vrouwen doen dat en ze mogen die keuze maken. Het komt zelfs ook voor dat diegene die geen kinderen wil de ander verlaat zodat diegene wellicht zijn/haar wens in vervulling kan laten gaan. Ook kan het gebeuren dat degene zonder kinderwens met een ander dat opeens wel heeft en een kind krijgt. Dit alles is allemaal oké in mijn ogen. Bij elkaar blijven zonder kinderen overigens ook.

**Geplaatst**: 20-08-22 13:01

Geplaatst: 20-08-22 13:01

Heel eerlijk? Bij ook maar het kleinste beetje twijfel: niet doen.
Je zet er een heel leven mee op de wereld, en dat moet je imo alleen willen als beide partners er 1000% achter staan. Alles veranderd wanneer je een kind neemt. Zowel je relatie, werk, financiën, hobbies enzovoorts.
Zoals ik het lees wil jouw vriend vooral een kind om aan de verwachtingen van de maatschappij (en familie) te voldoen, en is er een dikke kans dat jij dan alle zorg op je kan nemen en hij af en toe een keertje "oppast"
Ik heb soms het gevoel dat mannen geen realistisch beeld hebben van kinderen, omdat zij het kind niet 9 maanden hoeven te dragen, het eruit hoeven persen, en daarna in elk geval de komende jaren de complete mental load hoeven dragen. (en bovendien niet al vanaf hun geboorte geconditioneerd zijn om op enig moment een verzorgende rol in te vullen)
Zelfs mannen (ik wil echt niet generaliseren maar ik zie het daadwerkelijk overal om me heen) die vantevoren beloven alles 50/50 te verdelen geven vaak niet thuis als het puntje bij paaltje komt.

Hoe dan ook denk ik dat je eerst voor jezelf 100% duidelijk moet hebben wat je wil. En als dat zover is, zul je met je vriend om tafel moeten.
Als zijn levensdoel "kind" is, gaat hij het je kwalijk nemen mocht jij besluiten er echt geen te willen. T' zelfde geld wanneer jij je laat "overhalen" en er wel een kind komt en je krijgt spijt of dubbele gevoelens.

Ik vind het heel vervelend voor je dat je nu voor deze keuze staat.
Ik hoop voor je dat je eruit komt.
Mocht je vragen hebben of meer perspectieven willen zien, je bent altijd welkom om mee te lezen in het bewust kinderloos topic [LZP] [HK]Geen geklier, veel plezier hier is kindervrij #4!
En wie weet is het ook een goed idee om eens wat mee te lezen in moeder/ouder topics.
Heel veel succes en sterkte :(:)

**Geplaatst**: 20-08-22 13:17

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 20-08-22 13:17

Ik vind het vooral erg dat je heel erg afhankelijk van die man bent qua wonen en qua je dierenhobby.

**Geplaatst**: 20-08-22 13:27

Geplaatst: 20-08-22 13:27

Doubtless schreef:
superpony schreef:
Ik hou nog steeds niet zo van kinderen, maar je eigen kind is echt anders. Ik zat vanaf de geboorte op een hele grote roze wolk.

Kleine kanttekening is op zijn plaats: jij ervaart dit zo. Maar het is geen gegeven en het geldt niet voor elke ouder (hoe verdrietig dat ook is).

Dat mag duidelijk zijn ja.

Maar het is wel voor veel mensen een ervaring die ze niet kunnen inschatten en veel hebben andere gevoelens bij hun eigen kind, dan in het algemeen bij kinderen. Daar kan je je niks bij voorstellen en dat mag wel genoemd worden.

De problemen na geboorte zijn er, maar echt niet bij iedereen gelukkig.

**Geplaatst**: 20-08-22 13:33

Geplaatst: 20-08-22 13:33

Het is echter wel goed om daar eerlijk over te zijn. Die roze wolk is niet vanzelfsprekend. Juist door daar erg de nadruk op te leggen denken veel moeders dat ze iets niet goed doen, omdat ze het anders beleven.

Wbt ts, ik zeg ook bij twijfel niet doen. En ga idd goed bij jezelf na, wat maakt dat je nu twijfelt? Ik denk dat er meer achter zit dan angst voor oa artsen, ziekenhuis etc. Want ik denk dat wanneer de wens groot genoeg is, je ook over die angst heen kunt stappen.

**Geplaatst**: 20-08-22 13:37

Geplaatst: 20-08-22 13:37

Roodvos schreef:
Ik heb nooit een kinderwens gehad, maar desgevraagd zou het bij de afweging zijn: carrière opgeven op paard opgeven. Beide waren en zijn voor mijn geen optie.

En je vriend heeft makkelijk praten hè. Die hoeft niet met die toeter rond te slepen, het kind eruit te persen, de mogelijk bijkomende lichamelijke ongemakken te ervaren van misselijkheid tot het risico op een lijf dat de rest van je leven kapot is. Een beetje speculeren met de gezondheid van een ander voor je eigen gewin. Zo kan ik ook wel iets willen.

Tweede : volledig eens

Eerste nah .... Hier hoofdkostwinner met best leuke carriere en paard ook altijd gehad.
Man heeft eerste jaren een groter deel van de zorg op zich genomen... werkte prima.

Maar je kan echt een prima leven hebben zonder kinderen hoor. Dus als je ze niet wilt , niet aan beginnen. uiteraard is het een onderwerp om te bespreken met je partner, en het kan een breekpunt zijn.

Maar als de eigen kinderwens maar klein is , kun je ook voor pleegkinderen gaan, die bv alleen in het weekend komen.
Of wat meer tijd met neefjes . nichtjes, kinderen van de (alleenstaande ) buren. Mogelijkheden genoeg om kinderen in je leven te hebben.

**Geplaatst**: 20-08-22 13:39

Geplaatst: 20-08-22 13:39

SusanH schreef:
Het is echter wel goed om daar eerlijk over te zijn. Die roze wolk is niet vanzelfsprekend. Juist door daar erg de nadruk op te leggen denken veel moeders dat ze iets niet goed doen, omdat ze het anders beleven.

Wbt ts, ik zeg ook bij twijfel niet doen. En ga idd goed bij jezelf na, wat maakt dat je nu twijfelt? Ik denk dat er meer achter zit dan angst voor oa artsen, ziekenhuis etc. Want ik denk dat wanneer de wens groot genoeg is, je ook over die angst heen kunt stappen.

Andersom natuurlijk net zo. Als ik hier lees dat een kind je beperkt of dat je leven ophoudt, mag je ook vertellen dat dit echt niet zo hoeft te zijn.

Soms willen mensen wel een kind, maar zijn ze bang en alle slechte verhalen en ervaringen helpen dan ook niet. Vaak gaat het gewoon wel goed.

Wij verloren ons eerste kind en mijn broer was gehandicapt, dus alle redenen voor angsten. En daar vragen zwangere dames vaak naar, maar ik wil het dan niet vertellen. Ja, het kan mis gaan, maar vaak gaat het goed.

**Geplaatst**: 20-08-22 13:41

Geplaatst: 20-08-22 13:41

Azmay schreef:
Ragdollcat schreef:
En ik kom steeds meer mensen tegen die er achteraf spijt van hebben, te snel en te licht over gedacht en voor de partner gedaan…. Of voor om hun ouders grootouders te kunnen maken. Dan ben ik altijd erg blij en opgelucht dat ik de baas bent over wat ik wel en niet wil, dat laat ik niet me aanpraten.

Ik hoor ook veel mensen die absoluut van hun kinderen houden maar ze wellicht liever niet hadden gehad.

Hierbij is het zeker bij twijfel niet doen, er zit geen proeftijd aan.

Ja, dat ook!

Een buurvrouw wilde zooooo graag een kindje… dat kwam…. En ze houdt van hem maar had liever niet gehad. Spijt van, want ze kan t niet aan en leunt volledig op oma die de helft van de tijd het kindje heeft. Oma woont gelukkig een paar huizen verderop. Maar dan gaat de moeder zelfs niet even erheen maar blijft lekker thuis en alleen als ze uit haar werk komt. Nog steeds gaande nu het kind 6 jaar is. En haar man kijkt er nauwelijks naar om. Triest!

**Geplaatst**: 20-08-22 13:54

Geplaatst: 20-08-22 13:54

Suzanne F. schreef:
Je wordt dus eigenlijk gewoon voor het blok gezet na bijna 20 jaar samen. Of je krijgt kinderen met mij want dat hoort zo en dan ga jij ze opvoeden en ik werk want dat hoort zo. Of ik hoef je niet meer en ik ga op zoek naar een andere vrouw die wel kinderen wil zodat ik aan alle verwachtingen voldoe.

Ik zou deze kindervraag even parkeren en eerst eens heel goed gaan nadenken wat jij wil. Je bent nog relatief jong en je hebt nog een heel leven voor je. Wil je nog een opleiding doen? Heb je dromen?
Bedenk je goed dat als je hiermee instemt, je jezelf vastlegt, nee vastketend, aan een voor jou uitgedacht leven.

Dat is een heel gemeen iets vind ik. Dan knap ik er totaal van af van zulke mannen. Alsof je er niets over te zeggen hebt en er word geen rekening met jou gehouden! Dan mag hij gaan en een andere vrouw gaan zoeken. Ik hou niet van dit soort chantage.

Ik ben het dus volledig mee eens met Suzanne F.

Ik zou er heel goed over na gaan denken.

**Geplaatst**: 20-08-22 15:56

Geplaatst: 20-08-22 15:56

Een vroegere collega wilde geen kind maar haar vriend wel. Ze heeft een kind gebaard en de zorg aan hem overgedragen. Hij wilde een kind dus hij mocht er voor zorgen. Die taak heeft hij wel op zich genomen en toch viel het haar nog best tegen. Ze voelde eigenlijk helemaal niets voor het kind. Hoe het nu is weet ik niet. Maar voor een kind lijkt het me niet goed als er een ouder is die er eigenlijk niet voor openstaat.

**Geplaatst**: 20-08-22 16:05

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 20-08-22 16:05

Ik ben alleenstaand en heb er zelfs voor gekozen om alleen moeder te worden via hulp van een donor. Ik zag mezelf echt niet in de toekomst zonder kinderen. Ik vind ook wel dat er juist veel mensen reageren die geen kinderen willen.
Maar ik moet zeggen ( ben nu 37 weken zwanger) dat ik de hele zwangerschap al nooit had willen missen. Het is echt zo bijzonder. Ik werk op een kinderdagverblijf al 15 jaar zie heel veel kinderen en zwangere moeders maar, zo bij jezelf de echo's het getrappel in je buik echt een fantastische ervaring.

**Geplaatst**: 20-08-22 16:12

Geplaatst: 20-08-22 16:12

Tooske schreef:
Ik ben alleenstaand en heb er zelfs voor gekozen om alleen moeder te worden via hulp van een donor. Ik zag mezelf echt niet in de toekomst zonder kinderen. Ik vind ook wel dat er juist veel mensen reageren die geen kinderen willen.
Maar ik moet zeggen ( ben nu 37 weken zwanger) dat ik de hele zwangerschap al nooit had willen missen. Het is echt zo bijzonder. Ik werk op een kinderdagverblijf al 15 jaar zie heel veel kinderen en zwangere moeders maar, zo bij jezelf de echo's het getrappel in je buik echt een fantastische ervaring.

Maar dat is dus echt volledig jouw gevoel en niet per definitie zo. Ik vond het zwanger niet bijzonder. Had het geluk dat ik er redelijk makkelijk doorheen gefietst ben maar genieten wil ik het zeker niet noemen. Het beperkte me en daar kan ik slecht tegen. De bevallingen waren alledrie prima maar wederom voor mij persoonlijk niet perse heel bijzonder.
En nu heb ik 3 ukkies rondlopen en ik houd zielsveel van ze maar vind het ouderschap ook heel erg zwaar. De oudste is nu 6, de jongste 2,5 en het zijn echt tropenjaren waarbij ik ernstig tijd voor mezelf mis. Ik weet dat dat wel weer gaat komen als ze eenmaal ouder zijn maar de zorgen blijven altijd.

Mijn kinderwens was trouwens ook echt verbonden aan mijn man. Had ik een andere man tegen gekomen zonder kinderwens was het ook prima geweest.

**Geplaatst**: 20-08-22 16:14

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 20-08-22 16:14

Klopt dat is ook mijn gevoel maar, wel een gevoel dat er dus ook kan zijn! Al zou ik nooit kinderen nemen omdat, iemand anders dat zou willen maar voor mezelf.

**Geplaatst**: 20-08-22 16:16

Geplaatst: 20-08-22 16:16

Tooske schreef:
Ik ben alleenstaand en heb er zelfs voor gekozen om alleen moeder te worden via hulp van een donor. Ik zag mezelf echt niet in de toekomst zonder kinderen. Ik vind ook wel dat er juist veel mensen reageren die geen kinderen willen.
Maar ik moet zeggen ( ben nu 37 weken zwanger) dat ik de hele zwangerschap al nooit had willen missen. Het is echt zo bijzonder. Ik werk op een kinderdagverblijf al 15 jaar zie heel veel kinderen en zwangere moeders maar, zo bij jezelf de echo's het getrappel in je buik echt een fantastische ervaring.

Maar jij had dus echt de gevoelens van ik wil een kind. En dan is het prachtig dat dit je ook is gelukt

Maar ts heeft die gevoelens niet.

**Geplaatst**: 20-08-22 17:06

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 20-08-22 17:06

Fokken is gokken. Mijn kinderen zijn 3 en 4 nu maar ik herken de tropenjaren echt niet. Het kwartje kan op zoveel manieren vallen.

Maar zoals Duopenotti al zegt, ts heeft geen kinderwens. Dan is het gewoon klaar, dan hoeft ze niks te overwegen of te overdenken.

**Geplaatst**: 20-08-22 17:23

Geplaatst: 20-08-22 17:23

Wij zijn laat bloeiers en ja we wilden uiteindelijk ook kinderen! Besef wel dat je het niet voor een ander moet doen ,gezien in de familie ( een partner overleed en de ik wil niet bleef achter met 2 jonge kinderen)!.
Dat was echt een domper voor de persoon in kwestie, desondanks herpakte ze zich en doet het supper!

Dat wat je ook kiest doe het zorgvuldig, en ga vol voor je besluit!.

Maar mocht er een kind zijn, laat dat kind niet alleen... en daar hoef je niet perce zelf voor te bevallen!.

wij hebben er dus uiteindelijk 2 ...de laatste was een totale verassing en ongepland en ik ben blij met alle 2 onze kinderen. We hebben in de zomer een vakantie logee ,een buitenlands kindje een leuk kind die thuis in volle armoede zit...Per toeval kwam ze bij ons maar het is altijd feest als ze er is keer na keer!.
Dat kind heeft ons als gezin nog meer de essentie van het leven laten zien, en we delen graag met haar!

**Geplaatst**: 20-08-22 18:53

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 20-08-22 18:53

Lees deze even

https://www.nu.nl/kind-gezin/6218640/mo ... ttend.html

**Geplaatst**: 20-08-22 19:27

Geplaatst: 20-08-22 19:27

Ik heb het lang uitgesteld omdat ik dacht dat je het 100% zeker moest weten.

Maar wanneer weet je iets nou 100% zeker? Zelfs toen ik zwanger had had ik dagen dat ik dacht: wil ik dit?

Uiteindelijk denk ik nu, had ik het maar eerder gedaan

En ook dagen dat ik denk: Mijn god, waarom wilde ik dit ookalweer?

Het leven is niet zo zwart wit

**Geplaatst**: 20-08-22 20:57

Geplaatst: 20-08-22 20:57

Balte schreef:
Ik heb het topic helemaal doorgelezen en denk dat er ondertussen voor de TS al heel waardevolle inzichten aangereikt zijn en boven gekomen zijn. Toch wilde ik nog even een kanttekening plaatsen bij het gemak waarmee sommigen zeggen van oh, wil je niet zwanger worden, dan kan je toch gewoon adopteren.

Adoptie is ondertussen een heel langdurig en moeilijk proces geworden waar je vele jaren mee bezig bent. Het is ook niet zo maar effe "een kind nemen" omdat je er graag eentje wil, maar openstaan om een thuis te kunnen bieden voor een kind dat meer dan waarschijnlijk een serieuze rugzak zal hebben.

Zelf adoptiemoeder zijnde, sta ik ook niet achter het idee van "een goed leven te kunnen bieden". Ok, wij kunnen een warm nest aanbieden, wij kunnen medische zorg voorzien die het kind in het herkomstland nooit had kunnen hebben maar... weegt dat op tegen het "weghalen" van een kind bij de biologische ouders, uit alle vertrouwde cultuur, achtergrond, taal...

Ik mag mama zijn van een fantastische Chinese zoon, de liefste en meest attente kerel van de wereld die mij wel om het uur zegt dat ik een lieve mama ben, de liefste van de wereld (benieuwd hoe dat in de puberteit gaat zijn ) en ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik voor hem mag zorgen. Tegelijkertijd vind ik de wereld oneerlijk. Hij is meer dan waarschijnlijk afgestaan omwille van een medische aandoening en zou zonder operatie nu al niet meer leven, maar zou de wereld niet veel beter af zijn als de biologische ouders wél de middelen hadden om hun kind die operatie te geven, of het nodige voedsel te geven enzovoort?

Ik weet het, een naïeve denkpiste en er zijn overal ter wereld zeker ook ouders wiens kinderen beter af zouden zijn in een ander gezin omdat ze verwaarloosd of mishandeld worden maar toch, dat doorknippen van alles wat vertrouwd is, van je hele achtergrond...ik blijf dat een moeilijke vinden.

Dat vind ik persoonlijk een belangrijk pluspunt bij pleegzorg, het kind groeit op in eigen land/cultuur en de biologische ouders zijn gekend. Geen ontbrekende puzzelstukken dus.

Nog even duiden dat ik met dat eigen land/cultuur zeker niet racistisch wil zijn. Zelf merk ik het zelden maar mijn zoon geeft geregeld aan dat mensen naar hem kijken/staren omdat hij een Chinees is. Iets wat hem in China niet zou overkomen.
maar misschien is dat gewoon omdat hij zo'n knappe gast is haha en dat is het leuke aan adoptie, hier kan je naar hartenlust mee pronken want je hebt er geen enkel genetisch aandeel in haha

Waarom zou je alleen kunnen adopteren uit het buitenland? Genoeg Nederlandse en Belgische kindjes ter adoptie ..
Tuurlijk hebben ze vaak een rugzak mee en het is niet voor iedereen weg gelegd .. maar adopteren hoeft echt niet perse een andere cultuur/taal/ wat dan ook te betekenen ...

In mijn ogen een beetje (en dit zal héél cru klinken) een beetje zoals een hond adopteren uit het buitenland terwijl hier de asielen overvol zitten en het soms amper redden.

Het proces is inderdaad lang, maar dat doorloop je ook niet als je een kind wil voor de leuk denk ik dan ..

**Geplaatst**: 20-08-22 21:06

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 20-08-22 21:06

Er zijn veel pleegkinderen in Nederland maar dat is anders dan adopteren.

De kans dat je een Nederlands kind kunt adopteren is nihil. Geen sprookjes vertellen hoor.

**Geplaatst**: 20-08-22 21:17

Re: Wel of geen kind willen, hoe die keuze maken?

Geplaatst: 20-08-22 21:17

Bij een buitenlands kind is er weer best een grote kans dat je - mogelijk volledig onbewust en ondanks 100% goede intenties - aan vieze mensenhandel meedoet. Er zitten veel wat meer haken en ogen aan dan "even een kind adopteren om ellende van bevalling te vermijden".

**Geplaatst**: 20-08-22 21:18

Geplaatst: 20-08-22 21:18

Kinderen uit andere landen hebben vaak een psychisch rugzakje zelfs als ze als baby al geadopteerd zijn. Het kan toch zwaar gaan wegen dat hun ouders hen weg hebben gedaan. Ik ken zelf een Aziatische die het als volwassene nog zwaar heeft. Het geeft ook nog extra last als je er anders uitziet dan je adoptieouders met opgroeien heeft zij ervaren.

**Geplaatst**: 20-08-22 21:23

Geplaatst: 20-08-22 21:23

Fly_high schreef:
Bij een buitenlands kind is er weer best een grote kans dat je - mogelijk volledig onbewust en ondanks 100% goede intenties - aan vieze mensenhandel meedoet. Er zitten veel wat meer haken en ogen aan dan "even een kind adopteren om ellende van bevalling te vermijden".

Ik was net aan het bedenken hoe ik dit netjes ging brengen

Ondanks dat de wensouders ongetwijfeld uit liefde kiezen voor een adoptiekind, gaat er idd vaak groot leed schuil achter adoptie.
Veel kinderen worden gemaakt om verkocht te worden, heel verdrietig.

**Geplaatst**: 20-08-22 21:36

Geplaatst: 20-08-22 21:36

Fly_high schreef:
Bij een buitenlands kind is er weer best een grote kans dat je - mogelijk volledig onbewust en ondanks 100% goede intenties - aan vieze mensenhandel meedoet. Er zitten veel wat meer haken en ogen aan dan "even een kind adopteren om ellende van bevalling te vermijden".

Daarom is er ook zo'n tijd een stop op geweest en is adoptie volgens mij alleen nog mogelijk als er geen pleegzorg in eigen land mogelijk is en het kindje special needs heeft.

Het is nu wel anders dan 30 jaar geleden. Vriendin van mij komt uit Colombia en is gewoon gejat toen haar moeder boodschappen deed. Wat een drama.

BillyJ, ik vind het eigenlijk best wel schokkend dat je zegt dat je gaat adopteren maar dan blijkbaar niet weet dat in Nederland weinig kindjes ter adoptie zijn en ondertussen Balte schoffeert. Ik zou juist tips aan haar vragen want zij heeft het proces al helemaal doorlopen.